De constructione

Τρύφων {p 25 Vels.} φηϲὶν προτάττεϲθαι καὶ τῶν ἄλλων 25 [*](c.XLI,) πλαγίων τὸ ἄρθρον τὸ ὁ μετοχῆϲ ἐπιφερομένηϲ καὶ τῆϲ οὗτοϲ ἀντωνυμίαϲ μετὰ ῥήματοϲ τοῦ ἔϲτιν, ὁ τὸν ἄνθρωπον ὑβρίϲαϲ οὗτόϲ [*](82 b) ἐϲτιν. οὐδὲν δὲ κωλύει καθολικώτερον φάναι· καὶ εὐθείαϲ οἱοϲδήποτε ῥημάτων τε τῶν ὕπαρξιν ϲημαινόντων ἢ ὀνομαϲτικὴν ἢ οὐϲιώδη, ὁ τὸν ἄνθρωπον ὑβρίϲαϲ Θέων ὀνομάζεται, ὁ τὸν ἄνθρωπον λακτίϲαϲ ἵπποϲ ἐϲτίν, ὁ τὸν ἄνθρωπον ὑβρίϲαϲ ἐγώ εἰμι· ἐπεξεργάϲαϲθαί τε τὴν αἰτίαν οὕτωϲ ἔχουϲαν.

Αἱ πλάγιαι ϲυντάϲϲονται ταῖϲ εὐθείαιϲ μεταξὺ πίπτοντοϲ ῥήματοϲ, οὗ τὰ τῆϲ διαθέϲεωϲ ἐπὶ τὴν πλαγίαν μέτειϲιν ἐκ τῆϲ ϲυνούϲηϲ εὐθείαϲ, τὸν ἄνθρωπον ὕβριϲεν Θέων, τὸν ἄνθρωπον ἐλάκτιϲεν ἵπποϲ. ἐφ᾿ ἧϲ δὴ ϲυντάξεωϲ εἰ προϲθείημεν τὸ ἄρθρον πρὸ τῆϲ ἐγκειμένηϲ εὐθείαϲ, μένει τὰ τοῦ λόγου, τὸν ἄνθρωπον ὕβριϲεν ὁ Θέων, τὸν ἄνθρωπον ἐλάκτιϲεν ὁ ἵπποϲ· εἰ μέντοι πρὸ τῆϲ αἰτιατικῆϲ, οὐ γενήϲεται τὰ τοῦ λόγου κατάλληλα, ὁ τὸν ἄνθρωπον ὕβριϲε Θέων τὸ γὰρ ἄρθρον ἀποϲτὰν τῆϲ εὐθείαϲ τὸν λόγον παραφθείρει. καὶ ἔνθεν τὸ ῥῆμα μετοχὴ γίνεται, ἵνα ἀποδῷ τῷ ἄρθρῳ καὶ τὴν ὀρθὴν πτῶϲιν καὶ [*](Aaovκ. ἐ 1ξ6. Tryph o docet, ὁ articulum praeponi etiam ceteris obliquis casibus [non scium genetιeo, de qua constructione am dctam est pαrαgr. I34), si sequatur perticipium et οὖτοϲ pronomen et ἔϲτιν verbδum, ex. gx. ὁ τὸν ὄνθρωπον ὑβρίϲαϲ οὐτόϲ ἐϲτιν. at mυlto latius bic usus patet, et dicendum est, non solum si οὖτοϲ et ἔϲτιν subiciuntur, illud feri, sed etiam, si alius nominativus se- qoitur, velut Θέων, Τπποϲ, et aliud verbnm ὑπάρξεωϲ, velat ὀνομάζεται.) [*](Aaovκ. β 137, Causa autem huius nens haec est. si in hoc enuntiato τὸν ὄνθρωπον ὕβριϲε Θέων articulum ad nominativum pertinentem ente ipeum nomen propxium inserimus, non corrumpitur oratio sed soloecismum admitfe- remmns, si diceremus ὁ τὸν ἄνθρωπον θβριϲε Θέων, quod vitium ut evitetur, ver- bum ὕβριϲε mutandum est in participium et adiciendum verbum ὑπαρκτικόν.) [*](rxsrκ. er Ann. exso. τῶν ὄλλων πλαγίων. SSchoemann’: quo petine5 hoc ἄλλων7 Ad gemeheum de quo dictum supra. -4 εὐθείαϲ οἰαϲδήποτε. subaudiendum ἐπιφερομένηϲ. - B ῥήματα θπαρξιν ϲημαίνοντα vel ὁπαρκτικὰ nonnusquam distinguuntux a nominandi verbis, velut inὰa 115, 13 τὰ ὕπαρξιν ἢ ἰδίαϲ ποιότητοϲ θέϲιν ii. e. nomenclationem) ϲημαίνοντα, de pron. 52,16 τὰ τῆϲ ὑπἀρξεωϲ ἢ κλήϲεωϲ ῥήματα sed saepius ὑπαρκτικῶν vs ὑπάρξεωϲ nomine com- prehmmdunturetiam verbanuncupsndi:videsupra 45,1Β.64,14.de pron.25,2. inde quae hoc loco legtur ὕπαρξιϲ notionis partilio. ad οὐϲιώδη cfr iura 83,11 et de toto loco Schoemenn art. 65. - 8 ἔπεξεργάϲαϲθαι. er 122, 7. pendet e κωλύει.) [*](Ans. emr., cscs. sca. im A l.CBb. 1 προϲταττεϲθαι A , corz A β 8 τοῦ ἐϲτιν] τουτέϲτιν AL. ὑβρίϲαϲ] fol 12v A. ψ 4 κολυει A ~, corr A καολι- κοτερον A. , corz A 5 νῶν] τπν C ὅνομαϲτικὴν Lhlig, ὀνοματκὴν Al. Bb, quas coruptela invemituretiam ubδi de nominativo casu sermo est, unt 313.2. 314, ψ 8 επεξεργαζεϲθαι l.B 8 ϲϲοντάι] inc. fol eor l. 1 10 εὐθείαϲ] ἰτίαϲ A. , corz A 16 11 τὸν - πποϲ om A. , add in ng A β 1B post λόγου add κατάlληλα CBb, καταiλήλου L 16 παραφθερε B B 16 -17 ro ρημα om A ’, add supra A A in ng: διὰ τί τὸ ρημα γίνεται μετοχή 17 τῷ ὄρθρῳ] utrumque ω in ras A prius xm om L)

Καὶ ἐπὶ τῶν ἀντωνυμιῶν αὐτὸ μόνον τὸ ἔϲτιν ἔγκλιμα τούτου παραλαμβάνεται, οὗτόϲ ἐϲτιν ἢ οὗτοϲ ἦν, ἐγώ εἰμι, ϲὺ εἶ οὐϲίαϲ γὰρ μόνηϲ εἰϲὶ ϲημαντικαὶ αἱ ἀντωνυμίαι, ἥνπερ ϲημαίνει τὸ εἰμί· τοῖϲ δὲ ὀνόμαϲι τὸ ὀνομάζεται καὶ τὰ ϲύζυγα, ἐπεὶ ὀνομάτων ἴδιον τὸ ὀνομάζεϲθαι ἢ καλεῖϲθαι, ὁ τὸν ἄνθρωπον ὑβρίϲαϲ Τρύφων λέγεται ἢ καλεῖται. Οὐχὶ οὖν καὶ τὸ ἔϲτι ϲυντάϲϲεται; Πάνυ εὐλόγωϲ, ἐπεὶ ἐνυπάρχει τοῖϲ μὲν ὀνομαζομένοιϲ τὸ οὐϲιῶδεϲ, οὐ μὴν τοῖϲ οὐϲιώδεϲιν ἡ ἰδία θέϲιϲ τῶν ὀνομάτων. οὐ γὰρ εἰ οὗτοϲ, πάντωϲ καὶ Οδυϲϲεύϲ· εἰ δέ τιϲ Ὀδυϲϲεύϲ, πάντωϲ καὶ οὗτοϲ,

A τοιαῦται ϲυντάξειϲ ἐγχωροῦϲιν καὶ ἐπὶ γενικῶν καὶ ἐπὶ δοτικῶν, τῶν γενικῶν ἐξαίρετον ἐχουϲῶν τὸ καὶ μετοχῆϲ μὴ ἐπιφερομένηϲ [*](Axαvκ. β 1ξ8. Afque nbi post participium pronommn personlle vs1 de- monsrafivum sequitur, ibi non εubicitnr nisi forma εἶνρι verboi (velut 5 τὸν dνθρωπον ὑβρίϲαϲ οὖτόϲ ἐϲτιν) ubi vero nomen sequitur, ibi etiam verbδa sppellsndi subicere licet (velat ὁ τὸν ἄνθρωπον ὑβρίϲαϲ Τρύφων ὀνομἀζεται). sed sequi potest etiem ἔϲτι verbδum post parficipium et nomen (ὸ τὸν ἄνθρωπον ὑβρίϲαϲ Τρ.ἐϲτίν), idque optimo iure. nam sunt quoque omnes qui sppellanmx, neque vαo appellantux quicumque sunt.) [*](Aaevε. β 1ξ8, Non solum autem accusativus (ex participio pendens) post ὁ articuum locum habδet, sed etiam genetivi et dativi. atque genetivorum hoc proprium est, ut eliam, si participium non subicitur, axticulum assument: ὁ τοῦ ἀνθρώπου οἰκέτηϲ ἔδραμεν, ubδi genetivus acticuli τοῦ cum ἀνθρώπου ad κτῆμα) [*](rssrm. er Ans. sxsα. 2-ξ Ἴνα -δηλώϲῃ: adiecto verbδo etiem personne ψυχικὴ διάθεϲιϲ signifcaur, quae vis est propnia verbi, deest paticipio. vide 208.6. - 6 ad ἔγrλιμα δrmam fexam ef 277.16 ἡ παθητικὴ ἔγκλιϲιϲ, de adv.119,6 120,19)τῶν ἐν τοϲ ῥήμαϲιν ἐγκλίϲεων, ad quem locum videHSohneideri comment. (etquem Ska B 4eontulit. Theon.progymn.D 89,22Sp.ἐπίτῶνκατὰτὸϲ nπτώϲeιϲ ἔγrλίϲεων), iura 152,2 αἰ ἐγκλινόμεναι πτώϲειϲ, denique de adv. 173,24 τὸ ἀναγινώϲκω καὶ ἀνεγίνωϲκον καὶ τὰ ἐξῆϲ aλίματα. - 8 ϲύζυγα de verbis non eiusdem felonis, sed eiusdem vel nimilis signifcationis, ut 64, 19. ad τὸ ὁν. καὶ τὰ ϲύζ. snbaudiendαm ϲυντάϲϲεται ex antecedenti παραλαμβάνεται.) [*](An~. οmr, msca scs. AL. Bb. 1 καὶ om C β 2 ῥῆμα om L. CB παραλαμβανεϲθαι A Β προϲώπου) ου in ras A δηλώϲῃ] fol61r L. δηλωϲει A , corz E β 6 εγλημα A L , corr A ψ 7 A in ng ὅτι ουϲιαϲ ϲημαντικαί αἱ ἀντωνυμίαι (αἰ om C P 8 ἐπε] ἔr A L post ἐπεὶ add τῶν CB 9 η om A. , add A3 ) 16 o5ν] δ C ἔϲτ] ὅϲτιϲ A , corr A 1 11 πάνυ αsiecit ante ϲυντάϲϲεται L, corn L ν ὑπάρχει A L | τοῖϲ] τουϲ A. , corr A μὲν o5ν δνομ. B 1β 12 δία om B θέϲιϲ ALb, διάθεοιϲ CB | 13 ουτωϲ A, ubi ab τωϲ καί ουτωϲ inc.fol13z β 14 οὕτοϲ) fol e1ν L. 1 15 posterius ἐπὶ om L)

Ϲὺν δυϲὶν ἄρθροιϲ λέγεται ἐν προϲηγορικοῖϲ, καθ᾿ ἣν προεκτεθείμεθα [*](c. XLII.) ϲύνταξιν, τὸ τῆϲ ἐλάφου ἔκγονον, ὁ τοῦ ἀνθρώπου [*](84b) υἱόϲ. μετὰ δὲ κυρίων οὐ λυπεῖ κἂν χωρὶϲ τοῦ ἰδίου ἄρθρου, ὁ Ἀριϲτάρχου γνώριμοϲ, ὁ Ἀπολλωνίου φίλοϲ. καὶ κατὰ τὸ τοιοῦτο κυρίου ϲύνταξιν ἀποφέρεται τὸ βαϲιλεύϲ· φαμὲν γὰρ ὁ βαϲιλέωϲ παρεγένετο, τῶν ἄλλων προϲηγορικῶν ἀπαραδέκτων ὄντων. Καὶ μήποτε εὐλόγωϲ τὰ προϲηγορικὰ δύο ἄρθρα αἰτεῖ. οὐ γὰρ ἔνδεκτον ἀναφέρεϲθαι κτῆμά τινοϲ, τοῦ κτήτοροϲ μὴ οὐχὶ προαναφερομένου· ἢ γὰρ ἀμφότερα χωρὶϲ ἄρθρου, λέοντοϲ ϲκυμνίον ἔδραμεν, ἢ ἀμφότερα ϲυνανενεχθήϲεται, τὸ τοῦ λέοντοϲ ϲκυμνίον ἔδραμε. τὰ μέντοι κύρια διὰ τῆϲ ἰδίαϲ θέϲεωϲ ἀναπολούμενα οὐχ οὕτωϲ προϲδέεται [*]((οἰκέτηϲ) eferendus est, quod esse κτῆμα ex scio genetivo intellegitur. si vero genetivus non ad eliud nomen sed ad verbum pertinet, srticnlum non [emper] assumit: ἀνθρώπου ἀκούω.) [*](Aaαvκ. ψ 14θ. Θenetivus possessivus nominis appellativi articulum hebet, ubicumque alteri nomini, ex quo pendet, ariculus praefxus est: ὁ τοῦ ἀνθρώπου υίόϲ. nam quicumque personam velrem, quae possidetur, ut cognitam designet, ia stiam possessorem ut notum signifcaαe deboet. neque tamen lex velet, s1 genetivus nominis proprii est aut βαϲιλεύϲ nominis, quod proprii vice fungitur. nam propria, quia pecolisres unius appelationes sunt, arficulo non inἅigent, si repetantur.) [*](rssrκ. er Ans. exse. ἁ-p l1λ,B vide Schoemsnmi aαt. θὅseq. - ῖ οὐ λυπε soa dyadst legentem ed αuedientem. HSehneider coxferri iubet Platonis ratylum 393E. - 1θ ἀπαραδέκτων. mente supplendum: τῆϲ τοιαύτηϲ ϲυν- τξεωϲ, ν ἀποφέρεται τὸ βαϲιλεύϲ. cr 16, 18. 61.18. 80. 8. - 11 ἔνδεκτὸν ἐϲτιν -ἐνδέχεται, δυνατόν ἐϲτιν. cr 148,4. 181,10 342.26. de adv.134, 1. - 15 ad ἰδίαϲ θέϲεωϲ cx pag anteced lin. 12.) [*](Ans. mmm.,maacs.sca.rm A L. Bb. 1 παραλαμβανεινA.,corA | ὅ] εἰ in ras L φαιρεται A. ,corr A 8 τιδε A ,corr A ἔχει L ἐπίρρημα A B δὲ om. B φέροιτο] ερ in ras babet L, φαίνοιτο A β 7 οὐ λυπε κἆν χωρὶϲ τοῦ ἰδίου ἄρθρου ALb (nisi quod in A. post χωρὶϲ legitur repetitum sed inductum κυρίων), τὸ ν ἐκλείπει καὶ τὸ κύριον χωρὶϲ τοῦ ἰδίου ἄρθρου λέγεται CΒ, eandemque scriptu- ram in genuinae locum ita substitmdit L, ut induceret οὐ et κἆν χωρὶϲ, mutεet λυπε in λείπει, in ng ascriberet τὸ ἕν ἐκ et κxdὶ τὸ κύριον χωρὶϲ, denique post ρθρου adderet λέγεται 1 Β κατα τοιουτο ἄ , sine τὸ et sine ν, τὸ supra add A, κατὰ τὸ τοιοῦτον L.CBb 9 ἀποφέρεται] fol e2z l. A ng βαϲιλευϲ ωϲ κυρίον ( 5] τὸ 5 B | 10 ἀπαραδέκτων] ϲ. εὐπαραδέπτων Sophianus vν EBe- bοde, quod Portas recepit sic interpretatus: quamquam eetεra nomena appeΕatiεα ψaee admstuat artculum. vide Adn. exeg. β 1I μήποτε] μὴ om CB, in L. ra- sura duarum litterarum ἔνδεκτον] ἀνένδεκτον L, Portus voluit εὔδεκτον ad- smmssu ~acde, consentaneum. vide Adn. exeg. 1 12 κτητωροϲ A , corr A μὴ οὐχ] οὐχὶ μὴ L 1 13 ὄρθρων C 1 14 ϲυνανενεχθήϲεται A Lb, ϲυνενεχθήϲεται CB ( 15 διὸ] τὰ B ουτωϲ A, οὕτω ceteri)

Ἔϲτιν δὲ καὶ ἑτέρα ϲύνταξιϲ μετοχικὴ μετὰ ἀπαρεμφάτου ῥήματοϲ καὶ τῆϲ ὑπολοίπου ϲυντάξεωϲ, ἣν προεκτεθείμεθα, ὁ τὸν ἄνθρωπον θέλων ὑβρίϲαι οὗτόϲ ἐϲτιν. καὶ καθόλου ἡ τῶν προαιρετικῶν ῥημάτων ϲύνταξιϲ εἰϲ μετοχὴν μεταλαμβανομένη οὕτω καθίϲτηϲιν [*](85 b) τὸν λόγον. διότι μέντοι τὰ προαιρετικὰ ῥήματα ἐξαιρέτωϲ ἀπαιτεῖ ἀπαρεμφάτων ϲύνταξιν, κατὰ τὸν δέοντα καιρὸν παραϲτήϲομεν. (Κατὰ δὴ τὰϲ προειρημέναϲ ϲυντάξειϲ ἡ ἑκών μετοχὴ ἀποϲτήϲεται τῆϲ τῶν μετοχῶν ἐννοίαϲ· οὔτε γὰρ μετὰ ἀπαρεμφάτου ϲυγκλείει λόγον οὔτε χωρὶϲ ἀπαρεμφάτου, ὁ τὸν ἄνθρωπον ἑκὼν ὑβρίϲαι οὗτόϲ ἐϲτι. [*](Aaαvκ. ψ 141. Hostat denique haec articulicum participio consructio: ὁ τὸν νθρωπον θέλων ὑβρίϲαι οὖτόϲ ἐϲτιν, nbi non ex participio pendet accosativua nominis, sed ex infnitivο, qui ipse ex participio pendet verbi volontatis. (ceterum ex psrticipislibus quas modo explanavimus constructionibus hoc quoque patet, ἑκών pa ticipii vi discedere: nam illic in participii locum subsitutum neque cum innitivο neque sine infnitivο effciet enunfiatom absolutum et congruens.)) [*](rssxε. xv Ans. exso. 1 εὐπαράδεκτον quod ace, sne uHu admstti petet. cf 56.21. 78.28. 79.23. 146,22. - 25 νοeται ἔκ τοῦ ἔπικρ. ὁ Πe eques imprastem dict, ater, qui ιΒum audi, stacim ex hac appellatione intellegit de P7eemaeo ese senonem. - Β μᾶλλον tδ. mαgs proprium es4 quam nemen go- prium. videAdn.ex.ad 128.13. -- ~ προεκτεθείμεθα:82,1 - 28. - 11 παραϲτήϲομεν: promisso stetit 228,2ξseqq. - 12 ἐκ5ν in participiorum numero habδebδsmt et Apollonius et Herodianus et posteriores φammatici. vide de pron. 58,4 : τὸ ἕ πρὸ τοῦ ϲ κείμενον δαϲύνεται, . . . ἑκών, κἆν ἀπὸ τοῦ εἶκω ἐνεϲτῶτοϲ ἐϲχημα- τιϲμένον ῇ. Choerob.in Theod. I 300.4 Βilg.(s17.34 Θ ): αἰ μετοχαὶ ϲυντιθέμεναι οὐκ ἀναβιβάζουϲι τοὺϲ τόνουϲ . . .ἐὰν γὰρ ἀναβιβάζωϲι τοὺϲ τόνουϲ, οὐκέτι μένουϲι μετοχαί, ἀλλὰ γίνονται ὀνόματα . . .δὲ προϲθεῖναι εχωρὶϲ τῆϲ ἑκών ἀέκωο. αὕτη γὰρ ἀνεβίβαϲε τὸν τόνον καὶ ἔμεινε μετοχὴ, et quae sequuntur usque ad 301, 33. Arcad. p 201,6Schm.(Βerod I47 10Lte) et schd.A adΜe79(Βerod.H88.19Ltz). EM 19.40. 850,36. Eostath. ad P112 1097,64.) [*](Ans. omr., mscs. scs. ix A l.CBb. 1 εὐπαράδεκτον] ϲ. ἀπαράδεκτον Soph νml Βlebode, scil subaudito ὄρθρου. vide Adn exeg. l γενέϲθαι CB 3 διa- ζετο L, prius ι in ras et post alterum item perra rasura 1 4 ἐϲ δὲ] fol e2τ L 6 μετὰ om B B Β καὶ om L.B, sed in ng E adacsipsit κ sine ullo compendii signo 1 μετοχικὴν L β 10 ἐξαιρέτωϲ) fol 13v A 11 ente κατὰ add καEhϲ L β 16 ante λόγον add τὸν l. 18 -14 οὕτε χωρὶϲ-ἔϲτι om A. , add A in ng 14 τὸν] τῶν A. ὑβρίϲαι A (de quo Hekker eruavit) et b, ὑβρίϲαϲ .CB, ex qua cfroptela orta est altera verborum eubsequentium, quam Portas in libro manuscripto se invenisse naαrat: καὶ γὰρ χωρὶϲ μετοχῆϲ ἀκατάλ- ληλοϲ ὁ λόγοϲ post ἐϲτι Hekkero intercidisse videtur alterum exemplum: ὁ τὸν ἄνθρωπον ἑκὼν οὕτόϲ ἐϲτι, qnod tamen cogitando supplesii potest, praeseftim εἰ articulus legitur ante subδsequens ἀπαρεμφάτου)

Ἑξῆϲ ῥητέον καὶ περὶ τῶν ὑποτακτικῶν ἄρθρων, ἅπερ οὐ [*](c. XLIlI.) μόνον τάξει καὶ φωνῇ διαφέρει τῶν προτακτικῶν, ἀλλὰ καὶ ἐν ϲυντάξει πάνυ διαφόρῳ. καὶ πρόδηλα μὲν τὰ διάφορα τῆϲ φωνῆϲ καὶ τῆϲ τάξεωϲ, οὐ μὴν καὶ τὰ τῆϲ ϲυντάξεωϲ, περὶ ἧϲ καὶ προειλάμεθα ἐκθέϲθαι.

Τὰ προτακτικὰ τῶν ἄρθρων ϲυνοδεύει τοῖϲ ὀνόμαϲιν εἰϲ τὸ αὐτὸ ῥῆμα καὶ εἰϲ τὴν αὐτὴν μετοχήν, ἄνθρωποϲ περιπατεῖ, ἀνθρώπου [*](92s) ᾄδοντοϲ ἤκουϲα· καὶ ἔτι ϲὺν ἄρθρῳ. ὅπερ ἀδύνατον ἐγχωρῆϲαι ἐν ὑποτακτικῷ, λέγω κατὰ ἑνικὴν ϲύνταξιν· ἑτέρου γὰρ πάντωϲ ῥήματοϲ [*](Aaαvκ. 142. Porro dicendum est de articulis postpositivis, qui non. modo οrdins et forma diferumtt a praepositiτis, verum etiam consructione. ac diξerentia ordinis et formae apparet, discrimen constructionis non item, de quo iam disserere in animum induximus.) [*](Aaovκ. β 14ξ. Praepositivus arficdlus ad idem verbum vel paricipium pertinet, ad quod nomen, cui praefxus est. elia est ratio pospositivi, qui alterum verbδum eigil, sive eius subiectum est persons articulo designata sive) [*](rssrm. er Ans. exse. 8 ὰ Schoemann art. 33 offendit in εἰϲ τὴν αὐτὴν μετοχήν verbis et in exemplo ἀνθρώπου δοντοϲ κουϲα, quia, si dicatur τοῦ ἀνθρ. Sd. κ., neque εticulus neque nomen aut subiectum aut obiectum εἰ perti- cipii, sicut in altero exemplo ὁ νθρ.subiectum sit περιπατε verbi: nam propterea tantum perticipium ᾶδοντοϲ additum esse, ut signifcetur, fn quanam condicione versans homo audiatur. at ϲυνοδεύει τάϲ ὁνόμαοι τὸ ὄρθρον ec τὸ αὐτὸ ῥῆμα καὶ εἰϲ τὴν αὐτὴν μετοχήν non signifcsnt aticulum eiusdem verbi vel participii eubiectum aut obiectum esse atque nomen, cui praemssus est, sed hanc tantum vim habent: comdtafur πominibss ad fiem cerm et idem pαrtieiytm, ut 48, 19> ῶ adverbium dicitur ϲυνοδεύειν τῇ κλητικῇ. - 10 κατὰ ἔνικὴν ϲύνταξιν. vide Adn. crit. 16- 117,3 Pzsc. XV1 30 p127,12 EL : quν qκcαee suδinngιtur) [*](Ans. omr., mscs. scm.ιm Al.CBb. 1 καί γαρ in ras A (γαρ supra scriptum est), γὰρ om B xo0 om A b, praebent Al.ΟCB ὀκατάλληλοϲ] fϲl e3r L. ὁ om AL. β 2 ἀκαταλληλότητοϲ A Βb, καταλληλότητοϲ L. 1 8 A ng: περί τῶν ὑποτακτικῶν ὄρθρων 1 4 ante ϲυντdξει add τᾳῇ CBBb B διαφόρῳ] διαφέραι )Bb - 6 καί τηϲ ταξεωϲ ου μήν καί in ras A habet ab Eo non ab A3 teste Θuttentagio), verba sequentia τα τηϲ ϲυνταξεωϲ, quae A~ om, add A in ng EC om οὐ μὴν καὶ τὰ τῆϲ ϲυντάξεωϲ b pro οὐ μὴν καὶ exhibδet δυϲχερέϲτερα δὲ, quam mutationem Porto iam accepit β 6 προειλαμεθα A, προελό-- μεθα ceteri, sed in L llterum in ras est 7 αὐτὸ om h β Β αὐτὴν om l.B 1 μετοχὴν] in ras L β 8 καὶ om LB 10 A ng: ϲυνταξιϲ ὑπο- τακτικοῦ ὄρθρου ἑνικὴν A Eb. γενικὴν (B7), τἡν αὐτnν ci. Soph., Schoemann: ortαsse (egmmdua κατά γε μίαν, sed idem art. 33 ἑνικὴν retinet et Apollonium putat dicere, lagen, quam proposuerit, ad iDud tantum genus enumtistorum pex- tinere, in quibous nomen atque articulus numeri singularis sint (nam ἑνπικὴν ϲύν- ταξιν nibil esse posse nisi constructionem nometi singularis). ante οcuos enim hoc loco fuisse grammatico huiusmodi enunfiats: οἱ δὲ δύο ϲκόπελοι ίκάνουϲιν)

Καὶ φυϲικώτερόν πωϲ ἔϲτιν τὸ τοιοῦτον ἐπινοῆϲαι. ὡϲ ἔφαμεν, τὸ ὑποτακτικὸν ἄρθρον ἐπὶ ῥῆμα ἴδιον φέρεται, ϲυνδεδεμένον διὰ τῆϲ ἀναφορᾶϲ τῷ προκειμένῳ ὀνόματι, καὶ ἐντεῦθεν ἁπλοῦν λόγον οὐ παριϲτάνει κατὰ τὴν τῶν δύο ῥημάτων ϲύνταξιν, λέγω τὴν ἐν τῷ ὀνόματι καὶ τὴν ἐν αὐτῷ τῷ ἄρθρῳ. ὅπερ [*](ulia: ῆλθε γραμματικὸϲ Sc διελέξατο, ἀνθρώπῳ ὡμίληϲα ῷ παρέϲχον ξενίαν. cuius- modi enuntiatis si (dempto postpositivο) sdicitur praeponitivus, cfgrumpitur oratio, nisi forte additur etiam coniunctio copulativa.) [*](Aauvκ. β I44. Nec mirum sed consentaneum est, eundem sensum effci. si dicimos παρεγένετο ὀ γραμματικὸϲ ὃϲ διελέξατο, et si loquimur ὁ γρ. παρεγένετο . κὶ διελέξατο, sicut etiam nomine articoli et coniunctionis idem fere sigifcnnt: nem (υνηρτῆϲθαι, quod eiusdem originis atque ἄρθρον est, et ϲυνδεδέϲθαι paene synonyma sunt.) [*](amni, quomodo ὅϲ αpsd Θrαecos, necesse est nom ellum ad nomem prαeostum, sed eftnm ad 4d eεἔsunefum dierum eerὸum proμeri, u4 eirκm cαnnό, qu44 enit. si emmnat5o Aom4netems αddiεeagfur, add eosdem persomαm prδa εeygruntεr Homo εeat4, qi scrtps9t stπ duo oἅνἐgκέ sust, ad αΒαm prsomam ronefto eerδorum se n e recprocαfur, u53 Mοmtnem, qκem vttκpero, αccusο et πeme4, quem eifupero, accuso.) [*](τssrκ. er. Ans. sxxo. 2 κἆν ἐν μετοβάϲει γέν. τὰ τοῦ ῥ. si actio erbo ddeotαta a5 αgentts persema frausit ad αliαm. - 8 ἐπεδείξαμεν: locus in ea. quam hsboemns syndesmici parte non reperitur. - 12 ἔφαμεν: 65, 23.) [*](θϲ μὲν dχρι τοῦ οὐρανοῦ, ὅϲ δὲ ὄχρι xo6 λύμπου, ubi articulus sobiunctivus ὅϲ non fagitet alterum sibique proprium verbum (vide infra 23,16). at haec interpretatio videtor eliam in Apollonisno libro actifcioior esse et ἑνικὴν hic sigiξcare unscun, unam eendemoue: ubi articulus subiunctivus ponitur, ibδi addi debet alterum verbum nec constabit oratio ex uno mmuntqato, sed ex dnobus κάντωϲ] παντὸϲ A. , corr A, om CB) [*](Ans. oαr., nosce. sca. ia AL.CΒb. 1 ἀπαιτε L. | ὅϲ ἀνέγνω] fol o3 L. 2 τὰ om B γῆ μέντοι] μὲν τὸ Ac ,corr A 4 προδῷ LϹB, ad προϲδω, quod A. exhibet, Βekker124,8.162,5. 208,4 confnri iobet. ad conionctivum cr 121.19. 20,28 τὰ om L q 6 λdβοιε L 7 παραλαμβάνεϲθαι] λαμβάνε in ras L 8 τούτῳ b, ουτω A , τουτω A, οὕτωϲ L. CB ψ θ δπεδείξαμεν L, ἀπεδείξαμεν B 16 ωμηληϲα A , corr A β 11 καὶ φυϲικ.] fol 14r A φυϲικοτερον A. , corr , 11—12 τὸ τοιοῦτον] τὸ ποιοῦν τοῦτο B 12 ἐπινοῆϲαι] ἧϲαι fole4rrL επρημα A, videmx alterum ρ erasum esse 1B αὐτῷ om B |ὅπερ] ωπερ A, ὤϲπερ L)

, Ἔϲτιν δὲ καὶ ἄλλη ϲύνταξιϲ· ἰϲοδυναμοῦϲα τῇ ὑποτακτικῇ [*](87 b) ϲυντάξει τῶν ἄρθρων, ἡ διὰ τῶν ἀναφορικῶν ἀντωνυμιῶν, ἀνθρώπῳ ὡμίληϲα καὶ αὐτῷ παρέϲχον ξενίαν, ὁ γραμματικὸϲ παρεγένετο καὶ οὗτοϲ διελέξατο. πάλιν γὰρ ἡ ἐτκειμένη ἀναφορὰ ἐν τῷ ἄρθρῳ ϲυνυπῆρχε ταῖϲ τοιαύταιϲ ἀντωνυμίαιϲ, καὶ ἔνθεν τὰ τοῦ λόγου καθίϲτατο ἐγγίζοντα ἑαυτῶν.

Οὐχὶ οὖν ὑπολάβοι τιϲ ὑφ᾿ ἓν μέροϲ λόγου πίπτειν τὰ μόρια; Οὐ πάντωϲ· οὐ γὰρ ὅτι τὸ παρεπόμενον τοῖϲ ἄρθροιϲ ἀπηνέγκαντο, καὶ ἄρθρα ἐϲτίν, εἴγε καὶ ἄλλοιϲ διαφόροιϲ διέϲτηκε τὰ μόρια. καὶ γὰρ καὶ τὰ ῥήματα τὸ εὔχρηϲτον τῶν κατεὐθεῖαν ἀντωνυμιῶν ἀπηνέγκαντο, καὶ οὐ πάντωϲ ἓν μέροϲ λόγου· πάλιν γὰρ καὶ αὐτὰ πολλοῖϲ διέϲτηκεν ἰδιώμαϲιν. ἀλλὰ καὶ προεκτεθείμεθα ὅτι ἀντὶ τῶν ὑποτακτικῶν ἄρθρων ἀθροιϲτικὸϲ ϲύνδεϲμοϲ παραλαμβάνεται, [*](Aavκ. β I4ξ. Est autem eliam altera consructio, quae idem velet aque articulus postpositivus. licet enim pronominibos anaphoricis (quae repetunt mentionem siculus personae) pro artienlis postpositivis uti: γραμματικὸϲ παρε-- γένετο καὶ οὖτοϲ διελέξατο, ubi pronomini snaphorica vis eadem inest, qu8e er- ticolo ὅϲ.) [*](Aauvκ. ψ I46. Monne igitur pronomina snaphϲrica εἰ articuli postpositivi uni orationis parti adscribi debent7 Minime: non magis hoc aptum est quam verba et pronomina personsia uni generi vocum ideo subicere, quis in verbis inest etiam notio nominativi pronominis. nam ilia multa sunt, quibδus verba εἰ pρronomina difξerunt item sunt quae discemant pronomen ab atiquo.) [*](τssrιx. er Ans. sxxu. 1θ οὐ πάντωϲ ἕν μέροϲ λόγου. er de pron. 6, 20: οὐκ, ε τί τινι κατά τι κεκοινώνηκε, τοῦτο πάντωϲ ἔκείνῳ ταὐτόν ἐϲτιν. πρόϲωπ παριϲτᾶϲιν αἰ ἀντωνυμίαι, ἄλὰ καὶ τὰ ῥήματα· καὶ οὐ τὸ αὐτὸ μέροϲ λόγου. -- 17 προεκτεθείμεθα: pag antec. 6-11. nam καί etiam ἀθροιϲτικὸϲ ϲύνδεϲμοϲ ab Apollonio vocatur, eni ἀθροιϲτικοὶ sunt species ϲυμπλεκτικῶν. ct 122, 13 et de coni. 280.20. atque adn. ad Dion. Thr 89.1 U.) [*](Ans. omιr., mscs. scs. ικ AL.CBb. 2 ϲυμπλέκον Al.C BB 8 4 ὁ-ππαρε- γένετο om C β 4 ante δυνάμει (quod B om) duae litterae erasse in A. | τὸ αὐτὸ Ab, ταυτὸν A , τὸν αὐτὸν l. CB τῷ] τοῦ C β 6 ϲυνηρτειϲθαι A. ἀντωνυμίαϲ C 7 ἰϲοδυναμοῦϲα] fol 64v l. 8 ϲυντάξει om A b, add A in ng 8 o iure deleri iubet Lebrs~, cfr exempla in § 147 β 16 οὕτοϲ] αὐτὸϲ B *ν om C β 12 ἑαυτῶν A Lb, ἐν αὐτφ B post οὐχὶ add τοῦτο B 1ὁπολάβη L. de omissa ὅν coniunctione ide Adn. exeg.ad 64, 4 huius ed. 1 18 Οὸ πάντωϲ om A , add A 1 14 ἀπηνέγκατο Bb ἔϲτίν om AL 15 διέϲτηϲε B (posterius καὶ om L. CB 16 ἀπηνέγκατο Hb β 18 ὅτι] fol e3r L. ὄρθρων om L A ng: αθροιϲτικοϲ ϲυνδεϲμοϲ)

ἀλλ᾿οὐδὲ κατὰ τὴν αὐτὴν ϲύνταξιν ϲυμφέρονται αἱ ἀντωνυμίαι· νυμίαι· αἰτοῦϲιν γὰρ πάλιν τὸν ϲύνδεϲμον, γραμματικὸϲ παρεγένετο καὶ οὗτοϲ διελέξατο· προῦπτον ὅτι, εἰ ὑφέλοι τιϲ τὸν ϲύνδεϲμον, ἀϲύνετα τὰ τοῦ λόγου γίνεται. (πρὸϲ οἷϲ καὶ δύναται καὶ δεικτικώτερον αὐτὸ τὸ πρόϲωπον νοεῖϲθαι, γραμματικὸϲ παρεγένετο καὶ οὗτοϲ [*](88 b) διελέξατο, λέγω δεικτικῶϲ· καὶ ἔτι ἐπὶ τῆϲ αὐτόϲ ἀναφορικῆϲ τὸ κατ᾿ ἐξοχὴν πρόϲωπον νοούμενον, γραμματικὸϲ παρεγένετο καὶ αὐτὸϲ διελέξατο, ὡϲ εἴ τιϲ οὕτω λέγοι, ὁ δεϲπότηϲ, ὁ κύριοϲ.) εἰ μέντοι τῇ ἀρθρικῇ ϲυντάξει ἐπενθείη τιϲ τὸν ϲύνδεϲμον, ϲαφὲϲ ὅτι τὸ ἄρθρον τοῦ ϲυνηρτῆϲθαι οὐκ ἀνοίϲει τὸ προκείμενον ὄνομα, ἄλλο δέ τι ἀοριϲτωδῶϲ νοούμενον, ἀνθρώπῳ ὡμίληϲα καὶ ᾧ ξενίαν παρέϲχον. Πῶϲ οὖν τοϲαύτηϲ διαφορᾶϲ οὔϲηϲ παραδέξεταί τιϲ τὸ ὑφ᾿ ἕν μέροϲ λόγου ὑπάγειν τὰ ἄρθρα καὶ τὰϲ ἀντωνυμίαϲ;

Ἔτι τὰ ὑποτακτικὰ ἄρθρα ἀδιαφορεῖ πρὸϲ τὸ κατάλληλον [*](De casibus articuli posipositivi et sius nominis, ad quod articulus remittit.) τῆϲ πτώϲεωϲ τῶν προταϲϲομένων αὐτῶν ὀνομάτων, πρὸϲ ἃ καὶ ἀναπέμπει πέμπει τὴν ἀναφοράν, ἄνθρωποϲ ἦλθεν ὃν ἐξένιϲα, φίλου ἤκουϲα ᾧ καὶ πρώην ϲυνέβαλον. καὶ ἐξ εὐθείαϲ μὲν ὀνόματοϲ παράθεϲιϲ [*](μaovκ. 147. quid, quod alia prorsus ratio est, qua articuli posposifSi et qus pronomina snaphorica construuntur7 etenim non licet haec ecla pro ilia ponere, sed coniunctio quoque addi debet. (accedit quod οὗτοϲ non solum ana- phoricam vim, verum etiam demonstrativam habere potest, si dicitur γραμματικὸϲ παρεγένετο καὶ οὐτοϲ διελέξατο, εἰ quod αὐτόϲ signifcare potest etiam personam. excellentem, si loquimur γραμματκὸϲ παρ.καὶ αὐτὸϲ διελ.) si vero coniunctio co- pulativa adlecta erit articulo postposiivο, non iam referetur articulo nomen. antecedens, sed designabitur elia persona indefnita, velut καὶ ῷ in illo enuntiato ἀνθρώπῳ ὡμίληϲα καὶ ῷ ξενίαν παρέϲχον idem velet atque καὶ ἄλῳ τινὶ ῷ.) [*](Aaovκ. 148. Ϲsεus articuli postponitiτi handquaqusm se accommodat ad. nominis antecedentis casum. nominativum nominis sequitur obliquus artieddi, si elii personae contingit verbi aterius διἀθεϲιϲ activa vel passiva [si dia χrsona suἔisctum est serbi a εauatiato reatisol conαa obliquo nominis enccedit nomi- nativus articuli, ubicumque articulus antecedenti nomini tribuit verboum [eῇct, uπ4 perscmα Ro nomiae deeigmαfa εerὸi dferius sit suἔiectumt. ibi tentum et μticulns embiunetivus et nomen nominativo proferuntur, ubi eadem persona εἰ ppfioris et alterius verbi subiectum est.) [*](Ans. emr, mscs. sos. im AL.CBb. 1 οὐχ B i Β γραμματικὸϲ] fol 14v A. 4 mteὅτιaddoῦν B Βαc]oῦϲL prius καὶ om L δεικτικοτερον A , corxA 6 αὐτὸ] ἄλλο A. , corz A 7 δεικτικὸϲ A. , corr A ἀναφορικὸν L A ng: ὅτι η αυτοϲ αντωνυμια αναφορικη 18 prius εἴ] A, corr A λέγοι bo cum s, λέγων libδri ῇ 10 ἀρθρικῇ] ἀθροιϲτικῇ C ἀφιϲτάμενον] ἐπιϲτάμενον codd., emondavit Soph. 1 11 xo0] τὸ L.B non A, de quo Bekkex erravi) (υτηρεϲθαι CC sed in ng ϲυνηρτεϲθαι 12 νθρώπῳ] fol 65ν l. 15 ἔτ] επ A~, coxm A~ ( uποτἀωποκτικα A, sed posterius υπο rssnra paene deetum ante ἀδιαφορε add οὐκ B atque inseruit etiam L Sophisnus: ξνευ τοῦ οὐκ 16 αὐτῶν] αυτον A. , corr A ψ 17 5ν] ω A. , corr A β 18 προην A. , corr A( πρώτῳ B | ξυνέβαλον C)

τοῦ μὲν οὖν πρώτου γραμματικὸϲ ἦλθεν ᾧ ὁ Τρύφων ὡμίληϲεν· ἐν γὰρ τῇ εὐθείᾳ τοῦ Τρύφων τὰ τοῦ ῥήματοϲ [*](89 b) ἐνεγένετο· τοῦ δὲ δευτέρου

Ταύτῃ μοι δοκεῖ καὶ ἀκαταλλήλωϲ κείμενα τὰ ἄρθρα πρὸϲ [*](c. XLV) τὰ προκείμενα πτωτικὰ λόγον κατάλληλον ϲυγκλείειν, καθό, τοῖϲ ῥή- [*](Aaevκ. β 14ξ. exemplum primi generis est γραμματικὸϲ ~λΕεν ῷ Τρύφων ὡμίληϲεν. secundi exempla exhibδent primi versus dysseae st Hliadis, ubi εmte- cedentis enuntiati snbisetum MMnsa est, sed in sequenti psαtes εubιecti suscipit ΒΙixes aut ira Achillis. tertii generis exemplum continetor duobus iliadis ver - sibδus, quibδus poeta de eodem Pelso primum οἰψμώξαιε, tum ἐγθεεν dicit.) [*](Aaαvκ. β 1Β ltaque etiam ei articuli postpositivi, qui casu non con- cinunt cum nominibδus antecedentibus, enuntiatum congruens confcinmt, quma enorum verborum ops enuntiatum sbsolentεs eum casum induunt, qui his verbis) [*](Ans. out., mscs. scs. m A l.CBb. 1 post πτώϲεωϲ addendum ὄρθρϲυ vel cogitando supplendum est 1 2 προϲγίνεται A L, corr A post raeuram, sura ε scripsit η L ὀνομάτων A β 3 ἐπὸν] ἑὰν CB ὄρθρου] υ in res A , προϲνειμει A. 14 pro γὰρ HSchneider I 472 δὲ fugitat. melius videatυr, siquidem mutafione opus est, post γὰρ inserere μόνον. Hayser′ putat, ante τότε γὰρ tale quid intercidisse: ἐκ δὲ εὐΕείαϲ ὀνόματοϲ παράθεϲιϲ γίνεται καὶ εὐθείαϲ ρθρου β θ ϲυνεχει A. , corr A τοῦ μὲν] fol 68r l. β 7 ῷ om A, in L. postea insetum (ab L7) ὀ om Bb ωμηληϲεν A. , corr A, in l. μίληϲεν in ras ab L inter εὐθείᾳ et Τρύφων rasuram trium fere ittersrum εἰ o habet L. 1 8 ἐγέννετo LCB β 8 ante ἅνδρα add xo0 B ῃ 12 μὲν om B δὲ quod omnes codd. praebent et b retinet,eiεcit Ska ~V 3 β 13 α δ’ Ska l l., αἰϲ ALΒ, ϲmϲ αἰ Ϲ, scium b 14 ἔτ]ἐπ cod, corn Dudithins τν] τὸ l. 16 κε] κmὶ A L |μέγα L γ’ οἰμhξειε] fol 1ez A 1 17 enoτε L, ϲ add L nποτ’ ἐμ’ B μέγ’ ἐγΕεεν] μεγεγηθε7 A, γέγηθε L, μέγα γέγηε CB 1 18 γηθή- ϲαι A, γέγηΕε L in res et CB, ἐγΕεεν b 18 post καὶ add εἰ L. ( ἀκατολ- λήλωϲ] καταληλωϲ A , sed α supra A, ἀκατάλληλον L.C 1 19 -26 κείμενα- κατάλληλον om C β 26 ante τὰ προκείμενα legitur in A τααμφοτερα, sed τα inductum, αμφοτερα paene totum αasum |προκείμενα πτωτικὰ] α πτῶ in ras)

Προφανὲϲ οὖν ὅτι τὰ τῇ φωνῇ προτακτικὰ ἄρθρα οὐκ ἄλλωϲ [*](Articulum, qui forma est praepositivus, vi esse postpositivum elucet, si verbum subiungitur, ad quod pertinet.) οηθήϲεται ὅτι ἀνθ᾿ ὑποτακτικῶν ἐϲτιν, εἰ μὴ ἐπὶ ῥῆμα φέροιτο, ὅ ιον ὑποτακτικῶν, ἤδη καὶ τῆϲ τάξεωϲ καὶ τῆϲ φωνῆϲ τὸ τοιοῦτον μένηϲ, ὡϲ ἔχει τὸ

, Τούτων τῇδε ἐχόντων ἐπιϲτατέον τὸ [*](c. XLVL 97s)

ἡ οὖν εὐθεῖα ἡ διὰ τοῦ ὅ εἰϲ τὴν αὐτὴν εὐεῖαν παραλαμβανέϲθω τοῦ ἑταῖροϲ, ὃϲ ἦν αὐτῷ πιϲτὸϲ ἑταῖροϲ, ἀπώλεϲε τὰ προκατειλεγμένα, λέγω ἀϲπίδα καὶ τρυφάλειαν καὶ κολὰϲ κνημῖδαϲ [*](98s) καὶ θώρηκα· ἕτερα γὰρ ἀντὶ τούτων ἁπάντων ἐξαιτεῖται. χωρὶϲ εἰ μὲ [*](92 b) θέλοι τιϲ αἰτιατικὴν ἔξωθεν προϲνεῖμαι, ἐφ᾿ ἣν πάντωϲ ἐνεχθήϲεται τὸ ἀπώλεϲεν καὶ ἡ πρόθεϲιϲ τοῦ ἄρθρου γένοιτο τοῦ ὅϲ, καὶ θώρηχ᾿· ὃϲ γὰρ ὑπῆρχεν αὐτῷ, τοῦτον ἀπώλεϲεν ὁ πιϲτὸϲ ἑταῖροϲ.

Καὶ παρὰ Ἀλκαίῳ οἱ περὶ Ἀπίωνα τὸν Μόχθον τὸ

Τὰ ὑποτακτικὰ ἄρθρα τότε μὲν ἐν κοινότητι ἔχει τὸ ῥῆμα, [*](De articults postpositivia qui genus personarum vel rerum atecedenti nomine significatum in partes dividunt) ὅταν καὶ ἐπιμερίζῃ τὰ πρόϲωπα τὰ προϋποκείμενα. φέρε γὰρ οὕτω φάναι, διέπτηϲαν ἀετοὶ ὃϲ μὲν ἀπὸ ἀνατολῆϲ, ὃϲ δὲ ἀπὸ δύϲεωϲ, ἢ καὶ ἔτι ἐπὶ τῆϲ τοιαύτηϲ ϲυντάξεωϲ, [*](ARGVM. § 155. Saepius accidit, ut articuli duo postpositivi in partes dividant genus aliquod, quod antecedenti nomine signifcatum est, et commune habeant id verbum, quod cum illo nomine coniunctum est, ut Αἰθίοπεϲ, τοὶ διχθὰ δεδαίαται, οἳ μὲν δυϲομένου Ὑπερίονοϲ, δ’ ἀνιόντοϲ.) [*](cum usu Aeolici sermonis, qui μέδηϲ requirere videbatur, sed qua fuit religone. non ausus est hanc formam contra librorum auctoritatem restituere, sed statuit participium esse; at Aeolenses forma μέδημι usos esse no poterat exemplo idoneo probare, itaque satis habuit Homericum μεδέων comparare. quare tuebimur secundam personam, quam sermonis lex flagitat. improbat Apionis opinionem Lehrs qu. ep. 30.) [*](TESTIM. ET ADN. EXEG. 4 ἐδείκνυτο: in rhematico, ad quod etiam 253, 5 omisso libri nomine Ap. relegat, sicut 126, 9 et 137, 11 nudis προϲεθήκαμεν et παρεδείχθη ad librum de pron. remittimur. —9 ὑποτακτικὰ cfr pag. seq. lin. 3 et Prisc. XVII § 27— 28 125, 9 H.: illi (i. e. Graeci) articulis subiunctivis utuntur, nos vero pronominibus vel nominibus, ut τῶν ἀνθρώπων οἳ μέν εἰϲιν ἀγαθοί, οἳ δὲ πονηροί; non dicimus hominum hi sunt boni, illi mali. Graeci enim grammatici in omnibus huiusmodi constructionibus articulos in postpositivorum numero duxerunt, quia revera postponuntur nominibus, ad quae pertinent. — 11— 12 Prisc. XVII § 28 125, 14 H.: in huiuscemodi constructione si per prae- ssmytemem, d est κατὰ πρόληψιν, proεpeet4sr ySurαle eerῥm ad usumque se- qmεms, dece nomnαtsetm amfeμerre, d4 αqtdαe deeohαverun4, Haec ab orien4e, illa a5 occidente. c2 Srabonis l. lL 6 419 Ϲαε.: ἐκfλεϲαν τῆϲ γῆϲ ὅμφολόν (scil τὸ ἐν Δελφοῖϲ ίερόν), προοπλάϲαντεϲ κα μῦθον, ὅν φηϲι Πν- δαροϲ, ὅτι ϲυμπέϲοιεν ἐνταῦθα οἴ ἀετοὶ οἴ ἀφεθέντεϲ ὑπὸ τοῦ Διόϲ, ὁ μὲν ἀπὸ τῆϲ δύϲεωϲ, ὁ δ’ ἀπὸ τῆϲ ἀνατολῆϲ. et schol. ad Pind. Pytb. IV 8 ἔνθα ποτὲ) [*](Ans. mr, mscs. scs. m A l. Bb. 1 τξει L 1 2 post ἔχονται tres vel qusttucx litterae erasae in A. Hergk post ἔχονται inseri vult αἰ, quod aptum esse post κοινὸν, verum haudquaquam opus est: subandiendum αἰ μετοχαί , 4 εη] εἰϲ L |prius τὸ] τοῦ H. B δωλῶνεϲ L. 6 post o add καὶ L. μέδημι om L, sed spatium vacuum relictum μέδειϲ] μεδέουϲα A Lbο, corn Ahrens disl.aeol. 135 ϲυνοῦϲα] Hergk: δrt. ὡϲ οκειϲ scrbeaadum (). atparti- cipium plane nihil ofensionis habet: ἡ μέδειϲ μετοχὴ ϲύνεοτι τῷ μέδημι ῥήματι 7 δὲ om L 8 u o A Lb, ccrx Ahrens l l. κατὸ] fol e9r l. ὃ 16 ἐπι- μερίζει A. lpost πρόϲωπα add κω CB ὁποκείμενα B β 11 διέϲτηϲαν CB)