De constructione

Τῇ προεκδοθείϲῃ ϲυντάξει τῶν ἄρθρων ἀκόλουθον ὑπολαμβάνω [*](Prooemium.) [*](100s) καὶ περὶ τῆϲ τῶν ἀντωνυμιῶν ϲυντάξεωϲ διαλαβεῖν· ἐκεῖνα μὲν γὰρ μετ’ ὀνομάτων ἐν τοῖϲ λόγοιϲ παρελαμβάνετο, αὗται δὲ ἀντ’ ὀνομάτων, οὐ παραδεχόμεναι τὴν τούτων προτακτικὴν ϲύνταξιν καθ᾿ ἃϲ προεκτεθείμεθα αἰτίαϲ.

Καὶ ϲαφέϲ ἐϲτιν ὅτι ἕνεκα τοῦ τοιούτου καὶ πτώϲεων ἐγένοντο [*](Pronomina et flexionem casualem et distinctionem personarum receperunt.) δεκτικαί, ἵνα κατὰ παντὸϲ τοῦ ὀνόματοϲ ἀνθυπέλθωϲιν, καὶ προϲώπων ἁπάντων διακριτικαί, ἵνα τὸ ἐλλειπὲϲ τοῦ ὀνόματοϲ. λέγω τὴν τῶν προϲώπων διάκριϲιν, αὗται ἀνθυπενεχθεῖϲαι ἀναπληρώϲωϲιν, καὶ τοῦ μὲν ὀνόματοϲ ἔχωϲι τὴν πτῶϲιν, τοῦ δὲ ῥήματοϲ τὸ πρόϲωπον.

Ἕνθεν δι’ ὅλου κλίνονται, δύο τὰϲ γενικωτάταϲ κλίϲειϲ ἀποϲπάϲαϲαι, [*](15 c. II.) καὶ οὐ κατὰ ϲύγχυϲιν, ἀλλὰ κατὰ μεριϲμὸν τὸν δέοντα· τῷ μὲν [*](101s) γὰρ τέλει ἐνῆκε τὴν πτωτικὴν κλίϲιν, τῷ δὲ ἄρχοντι τὸν τῶν προϲώπων [*](96 b) ἐπιμεριϲμόν· ϲαφὲϲ γὰρ ὅτι, εἰ κατὰ τὸ αὐτὸ μέροϲ αἱ δύο κλίϲειϲ ἐνεγένοντο, ϲυνέβη ἂν τῆϲ μὲν πτώϲεωϲ τὸ ἑτεροιούμενον ἀποτρίβεϲθαι τὸ τοῦ προϲώπου διακριτικόν, καὶ ἔμπαλιν τοῦ προϲώπου μεταβαίνοντοϲ παραφθείρεϲθαι τὸ τῆϲ πτώϲεωϲ ἰδίωμα. δι᾿ ὃ πτῶϲιν μὲν διακρίνουϲα ἀποτελεῖ τὸ ἐμοῦ καὶ ἐμοί καὶ ἐμέ, πρόϲωπον δὲ τὸ ἐμοῦ-ϲοῦ, [*](Aaevκ. β Β. Hlectuntur hanc ob causam dupliciter, fne caena, initio per- sonas notantis. nam si utraone ferio in inem pronominum incidisset, non poteret non delere altera steram. (fn nomne autem et verbδo, quae unam fefionem paiuntur, aut casualem aut personalem, exitus tantum feetitur.)) [*](χersomermque ouπniuum d4scretrsα su5t, u4 quod deest ommi, ld est gersemαruem dueretionem, ε loco Θοεum prSαta congeaat, e nomines qεε4dem aἔemt cαsκs, εgrὸέ sero personas.) [*](rssτκ.sr Ans.sxso. I -p131,7 Pree XV5 53 p140, 3-16H.: taqκeun~i- que deenααπtur duas geuerdles declinotiones assumengα, κeπαm ominis, αlferem ser5, necper cofέ ᾶsonem,sed per αptussmam parttonem:fermunα44emi snm aπnιece- εusfcαsuαdemdeenαfiemem,prnep4o veropersonarum dεeeoasm. es emim ylanusm, quod si ln eadem pαrfe duae Merent deeinαtomεs, eemttgeὸαt caess muatonem εmpedmsmto Sεrί persomorum dssetont, et comrra persemarum rameeme ceεrumpt cosulem propruefαfem, qu4αre casum oudem dseemems efHiet3 me4, mih9, me, persomαm ero net, 1u4, stὲ4, nersemπαm nero et cαsunm me4, fiὅι. e 4n omἔss deistum est supra decta, ud est persenis et casibus, ln qutbεs etam numeri mαniμeestentur propter ddistrγbuciiomem, quae n ufrαmoue paεem eorμm ddeeemt, id est pεncuplam et Suem. (uΓr3que tamen decdinotio tam cusum quom personarum ad proprus pares αbssteas, id est ad nomem et ad verbum, ne ufebattr, ut ὅοnss, ὅona, ὅonum ὅοni, ὅοnae, ὅοnt scriδo, scrtὅιs, scriδit.) 2y de pron.104,1 -16 et Stephanus in Dionysii atem 262,7 -10 Hilg.(912.1 Β): κινοῦνται αἰ ἀντωνυμίαι καὶ κατὰ πρόϲωπον καὶ κατὰ πτῶϲιν· ἀλλ’ οὐκ ἡδύναντο ἑκατέραν κίνηϲιν ἐν τέλει ποιήϲαϲθαι, ῖνα μὴ ϲύγχυϲιϲ γένηται. κατεμέριϲαν οὖν τῷ μὲν προϲώπῳ τὴν ἀρχήν, τῇ δὲ πτώϲει τὸ τέλοϲ. - Β mu3atto casus deferret detmnctionem perseαe.) [*](Ans. emr., μscs. sca. im Al. Bb. 1 κλίϲειϲ] prius ι in ras E ἀπocπά- ϲαϲαι] an ἀπολαβοῦϲαι2 eft Priscianum et infra 242,9. de pron. 16, 5 de adv. 20s.18 β 2-3 τφ μὲν γὰρ Ab et Prisc., τῷ μὲν L, κα τῷ μὲν B q 8 ἐνῆκε] ενη καί A, γρ.ενηκε Ao ng antecedens luralis et Prisciani iniecersn4 fortasse fagitsre videntur ἐνῆκαν, sed efrr de moutatione numerorum apud Ap. requen- issima HSchneider in comm. 14. ceteri codices et editiones δηλϲῖ pro ἐνῆκε praebent, sed L in ras ab rec. manu, ac restat ex psiore scriptura etiamnunc vestigium κ litterae κλίϲιν] κληϲιν A. β 4 κατὰ] καί L, corr B ἐνεγέ- νοντο A C, ἐνεγίνοντο L, ἐγένοντο Hb | ἆν om L πτώϲεωϲ τὸ ἑτεροιούμενον Prisc. et A, in quo εροιου et ον Mitteres quoque iam (prims m. scripsere nec nisi renovavit Α πτώϲεωϲ τὸ ἕτερον νοούμενον L, πτώϲεωϲ γινομένηϲ τὸ ἕτερον νοούμενον CBb. editiones virgdam ponent post ἀποτρίβεϲθαι | 7 post διὸ add καὶ B 8 ἀποτελε] inc. fol 17v A ( prius τὸ] τοῦ L)

Εὔηθεϲ μέντοι ὑπολαμβάνω, εἰ ἐξεργάϲεταί τιϲ διὰ τί μὴ μᾶλλον τὸ τέλοϲ οὐ προϲεχώρει τῷ προϲώπῳ, καθάπερ ἐπὶ τῶν ῥημάτων, ἤπερ τὸ ἄρχον. ἔδει γὰρ ἅπαξ ἐν ἑνὶ μέρει προϲχωρῆϲαι [*](Aaevκ. β . Absurdum est perdfigenter inquirere, cuz non fne potius pronominum quam initio personae signiξcentur. etenim patet nem pronominum sa fεione, quae nominum propre est, i. e. casuali, qοasi occupatum esse, quia nomen est prius verbo, quod personas citu distinguit. accedit qnod pronomen usurpatur pro nomine. nec aptum esest ἀντωnυμίαν appellere hanc orationis) [*](τssrm. ex Ans. exso 4 ϲυνεχρῶντο: utrἀquee ~exio simil εfeδαfμr ne. praepositio verbδi compositi bic referenda est ad subiectum, alibi ad obiectum: vide 114,4. 140,4. - κατὰ τὴν κλίϲιν. ad pleonasmum er e. g. suyμra 17,15 iura 3s1.16 et deadv.2006. 7 -p182, 8 Pεsc.XVD§54 p140,17-141,2 Β.: ἄoa arὸegror neeessαrlm esse, si qus qu3erαt: q8αre aufem 4n pronomine non αoaeedeὅαt persets mαgts ferminato, ouemadmodsm n eerb4s, quan prncgytsmE, quta emorteὸat seme emi coseedere parti fsem et, s9 est dscendum, rotionαb~ter memet, qu44όpe cum priκs es4 acmen verbo, quεmαdmodum ostmmdεmus, et mαnη- μeMfum, qu3d etas propriefes, ie est cusos, ure οbtnet4 nem proeterea preomem. e8, quod pro nomne αeegafur et εεmitαtur nomen. ε4 cer3n quod αcedengμm est ess sgmdcαgom3, ld es4 smὅetαntae, quae tmnoscsfur, persomα. et s4 fermuunαtto obmset moxne parfes orαfrons, Sas autem pεonommts cesus est, ob(ineὸ4t per inem, 46 prοnποπen vocetur, qu4t590e qεo unitatur αomnts propruefαfem, id est c3sum, qums etam eer5i ρuὸst propruetas, id est persomα. 8 ἐνὶ μέρει. Schoemann’: sni porti orations, aut πτωτικῷ μέρει, t.e. ὀνόματι, au4 ῥήματι. alterum si factum esset, personalem fexionem accepisset finis.) [*](Ans. omαx., mscs. scs. im A l.CBb 1 ἐμοῦ Βerts auctore Prisc., ἔμοί codd. et edd. ab τὸ ἐμοί inc. fol 78~r L. ϲοί codd. st Prisc., ϲέ edd. 2 μέρει om L, add L 4 τν om L post καλοῦ add καλῷ Bb 6 ϲουϲη A. , ϲ ουϲηι A τρίτου] τοῦ B καὶ om B 7 ὁπολαμβάνω) μ in ras A τὸ τέλοϲ om L, add L οὐ, quod omnes codd. et edd. praebent, Skrmecxka VI 15 autδ delendum aut post περ lin. 8 corlocandum esse censet, sed non se ίnvenisse apud Ap. uHum locum fatetur, qui steram mntendi rationem tueatur Schoemsnn dobitat, urum τί δὴ μᾶλλον scribendum an οὐ expungendum sit AHuttmenn vim negationis augeri opinatux leonasmo β fπερ] ειπερ A. τὸ ρχον Sopbianns coniecit Priscianum testatus, τῷ ἄρχοντι A B L nihil scripsit inter ῥημάτων et ἔδει, sed L ente ἔδει add fλλα ἀρχὴ (sic), atque ea- dem mmns in ng asezipsit: ἀρχὴν καλεῖ τὴν ἐναλλαγἡν τῶν πρώτων γραμμάτων τῶν ἀντωνuμιῶν οἶον τὸ ἔγώ ϲύ . ἐνηλλάγη γὰρ τὸ ἕ τοῦ πρώτου προϲώπου εἰϲ τὸ ϲ ὲν quod codices praeter L omnes praebent, delevit Hekker, defendit Srsecrks l 6 codlatis 233.7. 240,19. 250.13.de pron. 16,10.de adv.131,25. 138,3, qui locrum numerus augeri potest μέρει] fort. intercidit λόγου , προχωρῆϲαι L)

Εὔλογον ἡγοῦμαι πρὸ τῆϲ κατὰ μέροϲ ϲυντάξεωϲ προδιαϲαφῆϲαι τὰ ἐπακολουθοῦντα ἰδιώματα τοῖϲ μορίοιϲ ὑπὲρ τοῦ τὴν εἰρηϲομένην διδαϲκαλίαν τῆϲ ϲυντάξεωϲ εὐϲυνοπτοτέραν γενέϲθαι.

Πρόκειται μὲν οὖν ἡ ἐξαίρετοϲ κλίϲιϲ κατ’ ἀμφότερα μέρη, [*](partem, nisi eius fais nominslem accepisset femiionem: nam praevalet fais in nuncupandis vocibus.) [*](Axovκ. ὲ ὅ6. Hriusquam de pronominum constructione agsmns, idoneum est de eis exponere, quae eorum propria sunt.) [*](Aaαvκ. θ. uorum unum iam adlatum est (seii θexio duplex), alterum in duplici pronominum demonsratione versatmm, qdpp5 quae aut absoluta sit) [*](rxsrι. er Ans. exse. 2 ἐπεδείξαμεν: 12,13- 13.2. - τούτου i. e. τοῦ πτωτικo0, τοῦ ὀνόματοϲ. 4 Schol in Dion. Thr. 282.10 Βilg.: οἰκείωϲ τ πτώϲει τὸ τέλοϲ δοῦϲαι (scil αἰ ἀντωυμίαι), ὡϲ ἀντὶ ὀνόματοϲ οὖϲαι, οὖ ἡ nπτω- τικὴ κίνηϲιϲ ἔν τέλει ἢν. ἂ ἐπακολούθημα hic usurpatur ut παρακολούθημαz 229,13 de re quae non natura (non a principio) posnidetor, sed per accidens, ἐκ παρεπομένου (ad cuius pstticipii neum vide e. g. 24,28. 25,26). -. 6 e2188, et de pron 64, 21: τὰ τέλη τῶν ϲυνθέτων ἔπικρατε. et ad ἐπκρατεν verbi usam etiam 109,17. 187,4. 9 -11 Pe XV § 54 141,3-5 E.: Caere sεd4co, untequam de anglorum consErucfome proπomtnsem dscαm, dsserre de eorum prepritαtibas, ex qu4bus man]es um trodemdae ~et docsmem consrκc- emιs. 12 -g188 ,8 Pec. XVDI § 55 p141,6-15: ueniam getr εaedieωm est de prαecpsa e sngslαri deinatione (ita pro codicum demoaasfrαtione cum Βekkerolegendum] pronomuns, quae t in urαquee parte, in princφpto persemaruem, ln ~ne cosuπ, de cefers edeamss. αpsd Graecos αhα sun4 dεmoμstrαftnorum βromomnm ubsdεtα, αhtα diseretva. αbso(utα dscunfur, ouαe on comt ed4erims αdiuactonπe persπαe, quae ἐγκλιτικά, sd est indinatiea, apud os sunt, u4 ἔδεν μ4, ἰλάληϲέν μοι d4scretso sun4, quae egem4 αdssnetone ciarum perseπuruem, quae ὀρθοτονοόμενα ocan4, ut εἶδεν ἐμέ, οὐκ ἐκεῖνον: necesse est emim dtαm 4n- fere personau, qomodo in comparutems nominbμs necesse est ad αlιas ea τι nersonas, absoluta cero eorum, sd est poeitea, nor se proferusetr. 12 πρόκαιται: 95.15 seqq. - ἡ ἐξαίρετοϲ ~λίοιϲ: solius pronominis propria est duplex fefio.) [*](μAns. omr., nscs. scs. is AL. Bb. 1 πτωτικῷ] fol 73v L. 1 2 τὸ ὄνομα ῦhHig add ex Prisciano ἐπεδείξαμεν A L, ἀπεδείξαμεν ΟBb β 3 τἡν πτῶον] ἡ πτῶϲιϲ L, corr L 1 4 ἀντ] ντ A in ras et post τ quoque rasura, A vide- tux αυτο scripsisse B B ἐϲτιν] ν inπ A erasum est, totam vocem om ceteri codd. πρόϲωπον Prisciano duce iam Sopbianus add 8 κὸν Ab, κd LB, sed L eupra scripsit κἆν παρειϲδύηταιὶ ὕῃ in ras L, παρειϲδόεται CB | 8 προϲτηϲ A, sed prius ϲ add A β 11 γενέϲθαι A L, γίνεϲθαι A LBb πρόκειται] fϲl 74~ L. 1 12 κατ’ A, κατα LCBb)

Καλοῦνται αἱ ἐντελεῖϲ κατὰ τὴν φωνὴν καὶ τὸν διεγηγερμένον τόνον ὀρθοτονούμεναι, τάχα ϲυνωνυμοῦντοϲ τοῦ ὀρθοῦ καὶ τοῦ ὑγιοῦϲ· [*](98 b) αἱ δὲ τὸν τόνον μετατιθεῖϲαι ὡϲπερεὶ βάροϲ ἀπὸ τῶν ἐγκλινόντων τὰ βάρη ἐφ’ ἕτερον ϲῶμα ἐγκλιτικαί· εἴγε τὸ

Παρέπεται καὶ ἀναφορὰ κατὰ τὸ τρίτον πρόϲωπον, δι’ ἧϲ τὰ προκατειλεγμένα ὀνόματα ἀναπολούμενα ἀντονομάζεται,

Ἐπεδείξαμεν ἐν τοῖϲ προεκδοθεῖϲιν ὡϲ αἱ τοιαῦται τῶν ἀντωνυμιῶν [*](c. III.) οὐχ ὡϲ ἔτυχον ἀνθ’ ἁπλῶν ὀνομάτων παρειλημμέναι εἰϲίν, ἀλλὰ δυνάμει ἀντὶ τῶν μετὰ ἄρθρων παραλαμβανομένων. οὐ γὰρ μόνον ἀντωνόμαϲται, καθάπερ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ἔϲτιν ἀντωνυμιῶν ἐπινοῆϲαι, ἀλλὰ καὶ ἀναφέρεται, ὅπερ οὐκ ὀνομάτων ἴδιον, εἰ μὴ προϲλάβοιεν τὰ ἄρθρα.

ἐϲτιν καὶ οὕτωϲ φάναι· δι᾿ οὖ ἀντονομάζεται προκατειλεγμένου, διὰ τούτου ἐπιδέξεται τὴν ἀναφοράν, εἴγε ἰδίωμα ἀναφορᾶϲ προκατειλεγμένου προϲώπου δευτέρα γνῶϲιϲ, ἣν ἐπαγγέλλεται ἡ αὐτόϲ ἀντωνυμία.

Δεδείξεται γὰρ ἐν τοῖϲ ἐξῆϲ ὡϲ αἱ δεικτικαὶ οὐκ εἰρημένων [*](99 b) τῶν ὀνομάτων ἀνθυπηνέχθηϲαν, ἀλλ’ οὐ δυναμένων παραληφθῆναι. Καὶ οὕτωϲ μερίζονται εἰϲ δεικτικὰϲ καὶ ἀναφορικὰϲ εἰϲ μίαν ὀνομαϲίαν ϲυνελθοῦϲαι· κατὰ γὰρ ἑκατέραϲ τὰϲ διαφορὰϲ ἓν ϲυνάγεται τὸ ἀντονο ἢ γὰρ μὴ δυναμένων τῶν ὀνομάτων αὗται παραλαμβάνονται, ἢ εἰρημένων μέν, πάλιν δὲ μὴ δυναμένων παραλαμβάνεϲθαι. εἰ γάρ τιϲ ἀντὶ τοῦ

ὁπηνίκα μέντοι τὸ ἐκεῖνοϲ καὶ τὸ [*](μααvκ. ὲ 1I. Demonstratfτi sensus pronominibδns locas non est, ubi nomina antecedunt, sed ibδi ubi non possumne nominibus nt. itaqne pronomna aut demonstrativa aut snaphotica sunt, quorum altera usnrpantoα, ubi nominos poni omnino nequeomt, altera ubδi posita sent nomina, sed iterum poni non possunt, nisi valde mutata oratione. nam si ex. gr. ~ 3 pro αὐτόϲ ponitur ζεύϲ, tollitux stus conexus huius enuntati cum antecedenti et nova oratio incobatr.) [*](Aaovκ. β 12. nbi vero ἐκενοϲ et οὐτοϲ refermnt, tamen demonsrandi vim) [*](rssruε. xv Ans. exso. 1 Δεδείξεται: 112,6seqq Pro γὰρ noli aliem con- iuncfionem fugitare aut ante δεδείξεται nonnihil intercidisse putare: causam. dicit Ap., cur anaphorica pronomina doenerit εἰρημένων τῶν ὀνομάτων usurpas, de demonsrstiis taenerit. e2 100,13 et HSchneideri comm. 31 ad 14, 12. - δεικτικὰ ab Ap. non solum οὖτοϲ ἐκεῖνοϲ ὅδε nominantor, sed etiam personaHis. - 1- 12 Pree. X II y 56 141, 23-142.13 Β.. E seendunm, quod demonerratica promomtno non αdquoruem pruedicforτm loco somtnunm, quoπodo reativm, sed ecuen, quae proerν demonsfrαftεe nem possunt, αccyiunfur, εelαtisα uero prae- dfietorem qmsdem oeο nominum, sed qαe terum eccp4 non possunf. sί ques enam pro lpse reiecit oculos charos penπat uιtersm Rupptter, non coHigιt duas οrα- ftoaes ad Hoeem, sed quas9 prncmnι αderies ~acι7 orotonts . . . ombus ugtur relαtiss pronomtnibμe εnα eademque esf orato ex supra doto omine pemdms. leet aufem pro reαfes prononnibus nomina ponere e cratonem mutare. ξ ἀνθυποφέρεϲθαι suἔsctui ut 25.12 (respomdeν 73. 7. depron 24,17). -- 4 ϲυνάγειν hio eiciendi vin habet, lin.8 iungendi. ad priorem vim eE 227,5 et (ubi idem est atque efθeere, ut aliquid creduto , vel demonstrare) 75,13 328,9 et (ubi idem fere velet quod εignidcsre) 69,14. - 12-p 186, 4 Peac.XVI 57 142, 17- 20 Β.: quotiens vero ille eei hic non ostendendum ante oculos alqud ro( ruat Th Matthias ύahrb. cl.Philol.Suppl XV 605 cogrigebat: non) [*](Ans. οrr., mscs. scs. im Al. Bb. 1 post δεικτικαὶ add καὶ AL β 2 ανθυ- πενεχθηϲαν AL. ἀλλ’] τῶν ἄλλων LB 8 oὅτωϲ] ϲ in A erasum om ceteri ψaaetexL ( post εἰϲ add τὰϲCB ( δεκτικαϲ A εἰϲ fol 5ε l. 4 ἐκατέρων B ϲυνάγεται] L αγ scripte hebet ab L in ras 1 BB post ὀνομάτων add εἰρῆϲθαι CB β 6 μέν om A L, sed testatur etiam Prisc. μὴ add B, recepit b 9 ἀνvθῆ A L, ἀντθᾳ B, ἀνvθείη b. at c2 86,1. 121 12. 2eo,28 10 prius δὲi τοῦ C | posterius δὲ om L οὕτωϲ] ϲ in A. erasum om celer l 11 παρὸν] ἔξεϲτι L in ras et B 12 posterius τὸ om LCB)

, Καὶ ἔτι ἐξαιρέτωϲ καὶ τὰ τρίτα πρόϲωπα ἐν διαφόροιϲ φωναῖϲ [*](c IV.) διάφορα τρίτα ἀποτελοῦϲιν, τῶν ῥημάτων διὰ μιᾶϲ φωνῆϲ ἐπὶ πλείονα πρόϲωπα ϲυντεινόντων, γράφει Διονύϲιοϲ ἢ Τρύφων τιϲ ἄλλοϲ [*](105s)  τῶν δυναμένων τὸ πρᾶγμα παραδέξαϲθαι. οὐ μὴν ἐπὶ τῶν ἀντωνυμιῶν, εἴγε ἀναφορικὴ μὲν ἡ αὐτόϲ, δεικτικὴ δὲ ἡ ἐκεῖνοϲ καὶ ἔτι ἡ οὗτοϲ, [*](100 b) διαφέρουϲα τῷ διαϲτήματι τῆϲ δείξεωϲ. ὁ αὐτὸϲ λόγοϲ κἀπὶ τῆϲ ὅδε.

, Καὶ ἐπεὶ ἔφαμεν τὰϲ δεικτικὰϲ ἐπιτείνεϲθαι εἰϲ πλείονα δεῖξιν, [*](ϲ. V.) αἱ δὲ προκείμεναι φωναὶ οὐκ ἠδύναντο τὸ διϲϲὸν τοῦ τόνου ἀναδέξαϲθαι, [*](non prorsus sxunnt. non demonstrmt quod idere icet, sed quod cogitatu itaque respuunt articuli appositionem, qui repugnat demonsrationi.) [*](Aaαvκ. ὲ 13. Pronomen terties personas non una voce sigmifcat (sicut verbi una eademque forme ad plures terties pertinet), sed pluribus diversis vοcibδus, relativa quidem vi αὐτόϲ, demonstαativa vi ἐκεῖνοϲ οὕτοϲ ὅδε, quae inter ss diferunt personerum demonsratarum distantis.) [*](Asαv. β I4. Demonsratiis pronominibus tertiae personae ἐκνοϲ εὐτοϲ ὅδε ad intendendam demonstrsfionem in fne adnectitur ι vocalis (quam αὐτόϲ recipere non poterat, quia demonstrandi vi caret).) [*](osfesdεnt ate ocudos dἔuoutd, sed so erus4), opoεtet inteHlegere, quod eϲrum demon- ftruto ad nteectum re rt9r tαquee quuedαm sunl ocdlorum dememsrαtiea, s4 ego et tu, quaedam et oculorMs et isEeectus.) [*](τssnκ. er μns.sxso 6- 10 Pnsc.XV 58 p142,25-143.2B.: Paetrea sοlα promemnα d ceres εocbus dseersas frtias μαcsn4 prsenαs, cum verἔα snα voce ad plures personas pεrneant ferttαε: dicemus mim scriδνt Prορus se Serpius eei qucumqee pοfest hunc αcfum ssscpεre, nem femen Hoc etiam 4nm pronominibus. am relatica quεdfem sunt lpse eei ἐs ee sut, quod est arimi- tieunm, demonasraticα vero λic, iste e iile. sed intrent, quod ille spatio lem- gοre εnfellegtur, 9ste uro proynqutore, hro autem uon solnm de proesemte, verua etιαm de absente possumus dcere. 7 ϲυντεινόντων. cfr Adn. exeg. ad 40, 17 huius ed. 11 -p 187, 8 Pxse. 29Ι 60 p143,27 -144,2 E.: uemoio tamem apud Graecos αddὅrι euibusdαm pronominibus ad emm eigmcαtioas ieeem- demdan, u4 ἔκεινοϲί, οὁτοϲί, ὁδί, sic etiam (pud uos met, te, p4e, ce apepostae untemdun4 eigcatuonem. 11 ἔφαμεν: 97,1B. - 12 αἰ προκείμεναι i e. οὕτοϲ ἐκεῖνοϲ ὅδε.) [*](Ans. eur., ceca. scs. im AL. Bb. 1 δεικνῦϲιν] δείκνυϲι b τὰ] τι vdt Ph.Matthise ύahrb.f ωῦ. Phi. Suppl. XV eo5 Pmiscisnum secutus Γ ante ἡ add κ CB β 2 όϲτε A Lb, τε om CB τὰϲ] τα A , ϲ add A3. sb hac vocula inc. fϲl 7e~ l ὄψεωϲ] δείξεωϲ B β τὰϲ] ϲ ab A iterum omiseum. hic iam prima m. eupra add ( B ἔτι] ἔϲτιν Ϲ (posterius καὶ om B β 8 τὸ om L. CB οὐ μὴν] fol 18v A 1 8 post εγε add μν CB A ng: ἀνα- φορική η αυτοϲ δεικτική η εκεινοϲ 1 10 κεὶ ἐr L. 11 καί επει A , κἀπεὶ A3. Bh ἔφημεν L | ἔπιτείνεϲθαι] ἐπινοeϲθαι LB 12 δὲ) fol εε l. φωναὶ om A , add Α2)

Πῶϲ οὖν οὐκ εὐήθειϲ οἱ περὶ Ἅβρωνα καταδραμόντεϲ Ἀριϲτάρχου [*](Pronominum συζυγία.) ὡϲ οὐ δεόντωϲ φαμένου κατὰ πρόϲωπα ϲυζύγουϲ τὰϲ ἀντωνυμίαϲ, [*](Aaαvκ β 1. Perperam igitur [u4 ex es patet, cae modo dota sent de pronomiasm εἰ] Aristarchum Habδro vitnperait, quod κατὰ πρόϲωπα ϲύζυγα pronomina appellaverat. quae deξniio, sicut omnes (ustae] defnitiones, non ad) [*](rzsnε. ex Ans exso. 1-2 διὰ τὴν ἐπὶ τέλουϲ βαρέαν cr synt. 164, 15. 263, 22: encRitica sunt aut oxytona aut perispomens. - 2 B εἰϲ παραγωγὴν-- ὀδί. cfr de pren. 59, 17 : δεικτικώτεραι γινόμεναι προϲλαμβάνουϲι τὸ , οὑτοϲί ὁδί ἐκεινοϲί . . . οἰκεία ἡ κατὰ τὸ τέλοϲ δξα ἐπὶ τούτων, εἴγε τὰ δεικτικώτερα μὸλλον τοϲ τέλεϲι τὴν ὀξeαν προϲνέμει. pro παραγωγῆϲ vοcabnlo Βerodisnus utitur nomine ἐπεκτάϲεωϲ apud Arcad 203, 23 Schm. et περὶ διχρ. 301, 3 (Ι 523, 4 Lta) modo ἐπέκταϲιϲ, modo παραγωγὴ applllatnr hoc πάθοϲ EE 643,23 (ex Herod. π. παθῶν libro, I 196. 31 Lte): κατ’ ἐπέκταϲιν τοῦ πρὸϲ ἔμφαϲιν πλείονοϲ δείξεωϲ . ..τὸ οὑτοϲί παραγωγὴ ἀντωνυμίαϲ καί οὐ πλεοναϲμόϲ. -- 4 αἰ προκατειλεγμέναι κότα πρ.κ.δ.προϲ. i.e. ἐμοῦ καὶ ϲοῦ καὶ αἰ ϲύζυγοι. nam. perispommma habent δυνάμει τὴν ὁξεαν ἐπὶ τέλουϲ (vide134.16). - BB- 6 προῦπτον δέξιν. e2r EM 1 l.: 5 δὲ αὐτόϲ ϲτερηθεϲα τῆϲ δείξεωϲ ἐϲτέρηται καὶ τῆϲ διὰ. τοῦ ῖ ἔπεκτάϲεωϲ. 8 ad θεματικὸν cfr synt.109, 22. depron.3,19.deadv.174,6 ApoHonium patet haec dicere de nominativo sing. tertiae pers pronominis per- sonalis ἱ, de quo agit in l. de pron. 55,7. e~r intra 167, 2e. 195,12 -- 8-p 1ξ8, 1 Pzse. X § 60 144,5-14 EL.: DeΑnuntur autem personae mo- emsmum nem su demoneromone, e proesmm4um cogιgomem sub oeelts eetendzt, sed etiam relatioe, quae αbsentitm recogmt3tonem habet. eaque eme diee- ὁzt Areardhus, eemtugο esse persons promomtπ, cum emer ef comatencfe per oxnes personas densuntier ee demonsfrαtione se reαiome, verbo vero 2ncontug3, cmm tππ prima quodem e secumdα persomα niεntur, in ferttα cero uπon, tsί prae- ccpuus st4 af dlεquen εmtm pertnens actas, ef4 μulminα4 e3 tοαα4 de Ioεe sdlo nte egmus, not quod verἔum fertiαe personae fntsm est, sed quo0 is, qmt eise sgmRcatenem ag6, preprium Habet hμac actum. 10 κατὰ πρόϲωπα ϲυζύγουϲ. dfrr de pron. 6,12, ubi cum Habrone consenδit Ap. eiusque iudicium profert ub suum. vide etiam HSSchneideri comm. 4, ubi elia inconstemtiae exempla ex Apollonii scmiptis citantur.) [*](Ans. mr., meos. sem. is A.Bb. 2 ἐπιϲπώμεναι] επ in res A 3 τὸ τέλοϲ L ( ππλοιονοϲ L 1 4 αἰ om C | οδι om A. , add A ϲτερουμένη A5. B β 6 ϲυνεϲτερεῖτο l.B τῆϲ ente ἐπαγομένηϲ add b post ἐπαγομένηϲ λL praebδent τὴν πλείονα] α in res A, A videtmr πλείονοϲ scripsisse l 7 τὴν aαρογωγὴν h, non videns passivam παραδεδέχθαι verbi vim προϲδέχε- ϲθαι C Β τρίτῳ προϲώπῳ Schoemsmx, τρίτοιϲ προϲώποιϲ codd. et edd. ξ noli propter Hriseimi verba et οὖν eoniencfionem putere, nonnihil mle Πῶδϲ οὕν intercidisse B 16 πρόϲωπον LB τὸϲ] fol 77r L)

Ἐκεῖνο οὖν ἀντωνυμία, τὸ μετὰ δείξεωϲ ἢ ἀναφορᾶϲ ἀντονομαζόμενον, ᾧ οὐ ϲύνεϲτιν τὸ ἄρθρον. ἰδοὺ οὖν ἡ δεῖξιϲ καὶ ὁ ὁριϲμὸϲ τῶν προϲώπων ἄχρι τοῦ τρίτου διῆλθεν· καὶ γὰρ ἀναφερόμεναι ὁρίζονται, καθὸ τὰ πρόϲωπα ἐγνώϲθη, καὶ δεικνύμεναι, καθὸ τὰ πρόϲωπα ὑπ᾿ ὄψιν ἐϲτί. καὶ τοῦτό ἐϲτιν ἡ ϲυζυγία τῶν ἀντωνυμιῶν. τὰ γὰρ ῥήματα ἀϲύζυγα· ὁριζόμενα γὰρ κατὰ πρῶτον καὶ δεύτερον ἀοριϲτοῦται κατὰ τὸ τρίτον, τοῦ ἀϲτράπτει καὶ τῶν τοιούτων ὑποϲτελλομένων, καθὸ ἡ τοιαύτη ἐνέργεια ἐξαιρέτωϲ τῷ Διὶ ἀναπέμπεται, ὥϲτε οὐ τὸ ῥῆμα [*](formas, sed ad signifcstionem vocum spectat. non magis liceret pronomina ἀϲύναρθρα appeharε, si de eorum formis hoc nomen usnrpstum putaretur: nam eece, dicimus ἡ ἐγ5 ρθοτονέται.) [*](Aauvν. ψ 1θ. Ϲυζυγία pronominum in eo posita est, quod omnium perso- narum pronomina demonstratione aut rεlstione personas signifcant deθnitaa qua vi cum verba caresmt in tertia persona (exeeptis ἀϲτράπτει et similibus), iure licet verba appelare ἀϲύζυγα.) [*](rxsnκ. er Ans. exso. 7 ᾶπαντεϲ οἴ ὅροι. non omnino omnes, sed omnes iustae deθnitiones. Βtadρmueller pulait addendum aut sobδaudiendum esse τοῦ Ἀριϲτάρχου. - 8 err de pron. 49, 9: ἡ ἐγῶ τῆϲ ἔγωγε Ἀττικῆϲ διαφέρει. - 16-11 deθnitio, quam legimos de pron. 9.11, non disfinguit vim snaphoricsm abo demonstrativa, sed distinguit pronomina primitiva (personalia) a possessivis: ὁριϲτέον οὖν τὴν ἀντωνυμίαν ὦδε λέξιν ἀντ’ ὀνόματοϲ προϲώπων ὡριϲμένων παραϲτατικὴν, διάφορον κατὰ τὴν πτῶϲιν καὶ ἀριθμόν, ὅτε καὶ γένουϲ ἐϲτ κατὰ τὴν φωνὴν ἀπαρέμφατοϲ. ad ῷ οὐ ϲύνεϲτιν τὸ ὄρθρον eft l β 95 - 97. - 16-17 ex supra 12, 21.) [*](Ans emr., msϲm. soa m A l. Bb. I κοινὸϲ] smte ϲ et post ϲ resura in A ὁ supra eddium in A, sed a prima m. ϲυζυγοῦϲαι B 2 τε om C β 4 x om B B5 post κλίναϲι in A. ras unias litterae, κλίνουϲι LCBb, sed in L ου ex α factum β- 6 φαίνεται-ἀντωνυμίαϲ om L, add L 1 8 μόνοϲ L ἐϲτιν om L, add L ψ 10 ἀναφορᾶϲ] supra primum α ras in A. ψ 11 oῦν hig pro redito γοῦν. sn γοῦν2 1ἡ δeξιϲ, quod omnes codices praebδent, recte deleri iussit Beker ad l. de pron 157 : sed καὶ quoque expmgendum est , καὶ 5] fol 77ε l.. B 12 τὸ0 om OB β 14 ἀντωνυμιῶν hlig pro redito προ- ϲώπων. Stadmueller mslnit ἡ ϲυζυγία τῶν ϲἀντωνυμιῶν διὰ τοῦ ὁριϲμοῦ τῶν ⟩ προϲώπων (γὰρ om B 1ὲ πρῶτον] fol 19r A. I ἀοριϲτοῦνται CB 17 ἐξαιρέτωϲ]εξαιρετοϲ A, sed videtur slteraps tiεula ωHitterae fortuito deteita esse)

Πρόδηλοϲ οὖν ἡ πολυμερὴϲ τῶν φωνῶν θέϲιϲ ὑπὲρ τοῦ μὴ διὰ μιᾶϲ φωνῆϲ διάφορα [*](107s) πρόϲωπα λέγεϲθαι. παρηκολούθηϲεν γὰρ τὸ καὶ αὐτὰϲ ἐν τρίτοιϲ ἀοριϲτοῦϲθαι, εἴγε μία λέξιϲ πλείονα ϲημαίνουϲα ἀορίϲτου παρεμπτώϲεωϲ αἰτία γίνεται.

Ἔτι τὰ μὲν ἄλλα τῶν πτωτικῶν ἀπ’ εὐθείαϲ λημματιζομένηϲ [*](De abnormi pronominum personalium flexione.) γενικὴν καὶ τὰϲ ὑπολοίπουϲ πτώϲειϲ πρὸϲ ἀκολουθίαν τῆϲ εὐθείαϲ [*](102 b) ἀποτελεῖ, οὐχ ὑποϲτελλομένου τοῦ ἄρθρου, εἴγε καὶ αὐτὸ ἐδείχθη ἐν τῇ δεούϲῃ ἀκολουθίᾳ κεκλιμένον· αἱ δὲ προκείμεναι πρωτότυποι ἀντωνυμίαι θεματικώτερον ἐκλίθηϲαν, οὐ δυναμένηϲ τῆϲ ἐγώ κατὰ λόγον τῶν πτωτικῶν τὴν ἐμοῦ γενικὴν παραδέξαϲθαι, οὐδὲ μὴν τῆϲ ἐμοῦ τὴν [*](Aaovκ. β 17. lam patet, quare pronomen tertias personas pluribus voci- bus notet: quod si non faceret, pronomen ipsum quoque in tertia persona desineret defniendi vim habere.) [*](μααvx. β 18. Proprium pronominum pπrsenlism]illud quoque est, quod non fectnntur constanίer per casus numerosque ne genetivns ex nominativo orituα neqne ceteri casus ex genetivο, sed singuli casas voces primitivae sunt ex gmnεtivο singularis enim nec numeri nec casas reliqui possunt nesci, nisi gemetivus natus est ex nominativo si vero ita ictus est, etiam casus et numeros ceteros ipse Engit.) [*](τasrm ex ns. exso. 1 - λ Pac. P~5 I β 61 144,14-18 Β.: man sim est ιgttur, quood odeo disersαe sunt promomsts positiones 4n 4εrtfα perscπα, ne una soce deersαe stgmfgeemtur peraeae. comsequebαfur enlm, s04 ysαe qu4όquee nfnfαe esem4, quomodo ln eerρs ferfiae perseαe, qu4od confrarlm erεz4 propεietati mo- aomuum, qd4pa5, cum una dictio plura stgmdcat, inntatis causa t. - B ad παρηκολούθηϲεν sobaudiendum ὅν. vide Adn. crit. ad 22,15 hnins ed. - καί αὐτάϲ, scil ut verbe. 4 ἀορίϲτου παρεμπτώϲεωϲ αἰτία: e ct, u4 ahigud - finiti εrrepatiasemonem. cvr 203,22 παρέμπτωϲιν χρόνου et 251,5. - θ- p146, 4 Hxee.X1I Ε 61 144,18-145.2EL.: Paeterea ahiae quidem partes casuales a no- mnαfio genetivsm et ceferos casus αdf conseouetem nomna44ei s~et pere. εncpdia cero promomtma, id est ego, tu, mei, tu4, sui, mtai, ti5ν, sibi, postve mαgts per sngddοscαsusdfeeinantur, cuπ nen pf4es ego seceπdum rαφtonem casu ium mei genetεeem αdibere, neque fumea mei genemsus mii et me oοr- 4ueιe asosct, nsmerts queoquee pomtce commsfαts, eg0, me4, uos, (2, u4, uos. nuHus eusm geeftnus, qu4 πem ex nomnαtno t, cosmmienfer deSinαfus polest nsemerum guden nomtnα4eo comsequeenfem eES(beεe deSnαtms euim e nomnαφieo cemgrue uic coaddeSinat fam sequetes casmes quam αumeros. - 6 n’ ἐὸθ. λημμα- τιζομένηϲ, a5 nominatieo praeesnte. vide Adn. exeg. ad 41,17 huius ed. et Aαgum. ibri Ι 48. - 8 ἐδείχθη: 4,13 seqq.) [*](Ans. ear., mscs. scs. is Al. Bb. 1 o δὲ SopbiannsH iscinmo duce et bd, ουδε A, οὐδ’ 5 L sed ου et in ras ab L, οοδὲ CB ἐνεργῶν] ων L, item ϲ in πρόδλοϲ qid L senipserit non liquet | 2 μὴ Sϲpbianus ex Erisc. add, codd. εἰ edd. om | 3 αὐτὸϲ hlig pro πradito τὰϲ Prisciano auctore, eandemque emendationem adnot it Lehzrm 4 παρεμπτώϲεωϲ] παρεμφἄϲεωϲ ci. AΒutmmmn conl. e8.6 182.7.12. vide Adn. exeg. β 6 ἔτι τὰ fol 8r L, ἔτι τ A in ras r ἑv’ B λημματιζομένηϲ Chlig, λημματιζόμενα codd. et edd. 8 ὅπο- ϲτελλομένου] ὑπολειπομένου l. 11 ἐμοῦ] εμην A)

διὰ τοῦτο καὶ τοῖϲ ἑτεροκλίτοιϲ παρηκολούθει τιϲ εὐθεῖα τῆϲ γενικῆϲ τὰ λοιπὰ ϲχήματα ἀποδιδούϲηϲ, οἷον ἡ μεγάλου ἐποίηϲε τὸ μεγάλοι, καὶ ἐκ λήμματοϲ τοῦ τοιούτου ἡ μεγάλοϲ εὐθεῖα διαϲῴζεται. καὶ ὁμοίωϲ ἡ ὕδατοϲ καὶ ἔτι ἡ γυναικόϲ ἥ τε πολλοῦ· πολλοί γὰρ καὶ ὕδατα καὶ γυναῖκεϲ, καὶ διὰ τοῦτο ϲυνυπῆρχεν τὸ πολλόϲ, τὸ γύναιξ, τὸ ὕδαϲ.

διὰ τοῦτο οὖν ἡ ἐμοῦ οὐ κλιθεῖϲα, γενομένη δὲ ἐν θέματι, καὶ τὸ ἀκόλουθον τῶν [*](108s) πτώϲεων παρῃτήϲατο καὶ τοὺϲ ἀκολούθουϲ ἀριθμούϲ. ἡ γοῦν ἐκεῖνοϲ [*](c. VII.) καὶ αἱ ϲύζυγοι κλιθεῖϲαι ἔϲχον καὶ τὰ ϲυμπαρεπόμενα ἀκόλουθα.