Isthmean
Pindar
Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).
- Κλεάνδρῳ τις ἁλικίᾳ τε λύτρον
- εὔδοξον, ὦ νέοι, καμάτων
- πατρὸς ἀγλαὸν Τελεσάρχου παρὰ πρόθυρον ἰὼν ἀνεγειρέτω
- κῶμον, Ἰσθμιάδος τε νίκας ἄποινα, καὶ Νεμέᾳ
- ἀέθλων ὅτι κράτος ἐξεῦρε. τῷ καὶ ἐγώ, καίπερ ἀχνύμενος θυμόν, αἰτέομαι χρυσέαν καλέσαι Μοῖσαν. ἐκ μεγάλων δὲ πενθ έω ν λυθέντες
- μήτʼ ἐν ὀρφανίᾳ πέσωμεν στεφάνων,
- μήτε κάδεα θεράπευε· παυσάμενοι δʼ ἀπρήκτων κακῶν
- γλυκύ τι δαμωσόμεθα καὶ μετὰ πόνον·
- ἐπειδὴ τὸν ὑπὲρ κεφαλᾶς
- τὸν Ταντάλου λίθον παρά τις ἔτρεψεν ἄμμι θεός,
- ἀτόλματον Ἑλλάδι μόχθον. ἀλλά
- μοι δεῖμα μὲν παροιχόμενον
- καρτερὰν ἔπαυσε μέριμναν· τὸ δὲ πρὸ ποδὸς ἄρειον ἀεὶ σκοπεῖν
- χρῆμα πᾶν. δόλιος γὰρ αἰὼν ἐπʼ ἀνδράσι κρέμαται,
- ἑλίσσων βίου πόρον· ἰατὰ δʼ ἔστι βροτοῖς σύν γʼ ἐλευθερίᾳ καὶ τά. χρὴ δʼ ἀγαθὰν ἐλπίδʼ ἀνδρὶ μέλειν· χρὴ δʼ ἐν ἑπταπύλοισι Θήβαις τραφέντα
- Αἰγίνᾳ Χαρίτων ἄωτον προνέμειν,
- πατρὸς οὕνεκα δίδυμαι γένοντο θύγατρες Ἀσωπίδων
- ὁπλόταται, Ζηνί τε ἅδον βασιλέϊ.
- ὃ τὰν μὲν παρὰ καλλιρόῳ
- Δίρκᾳ φιλαρμάτου πόλιος ᾤκισσεν ἁγεμόνα·