Nemean
Pindar
Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).
- ῥοαῖσι Μοισᾶν ἐνέβαλε· ταὶ μεγάλαι γὰρ ἀλκαὶ
- σκότον πολὺν ὕμνων ἔχοντι δεόμεναι·
- ἔργοις δὲ καλοῖς ἔσοπτρον ἴσαμεν ἑνὶ σὺν τρόπῳ,
- εἰ Μναμοσύνας ἕκατι λιπαράμπυκος
- εὕρηται ἄποινα μόχθων κλυταῖς ἐπέων ἀοιδαῖς.
- σοφοὶ δὲ μέλλοντα τριταῖον ἄνεμον
- ἔμαθον, οὐδʼ ὑπὸ κέρδει βλάβεν·
- ἀφνεὸς πενιχρός τε θανάτου πέρας
- ἅμα νέονται. ἐγὼ δὲ πλέονʼ ἔλπομαι
- λόγον Ὀδυσσέος ἢ πάθαν διὰ τὸν ἁδυεπῆ γενέσθʼ Ὅμηρον·
- ἐπεὶ ψεύδεσί οἱ ποτανᾷ τε μαχανᾷ
- σεμνὸν ἔπεστί τι· σοφία δὲ κλέπτει παράγοισα μύθοις· τυφλὸν δʼ ἔχει
- ἦτορ ὅμιλος ἀνδρῶν ὁ πλεῖστος. εἰ γὰρ ἦν
- ἓ τὰν ἀλάθειαν ἰδέμεν, οὔ κεν ὅπλων χολωθεὶς
- ὁ καρτερὸς Αἴας ἔπαξε διὰ φρενῶν
- λευρὸν ξίφος· ὃν κράτιστον Ἀχιλέος ἄτερ μάχᾳ
- ξανθῷ Μενέλᾳ δάμαρτα κομίσαι θοαῖς
- ἐν ναυσὶ πόρευσαν εὐθυπνόου Ζεφύροιο πομπαὶ
- πρὸς Ἴλου πόλιν. ἀλλὰ κοινὸν γὰρ ἔρχεται
- κῦμʼ Ἀΐδα, πέσε δʼ ἀδόκητον ἐν καὶ δοκέοντα· τιμὰ δὲ γίνεται