Pythian
Pindar
Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).
- ποτὶ δʼ ἐχθρὸν ἅτʼ ἐχθρὸς ἐὼν λύκοιο δίκαν ὑποθεύσομαι,
- ἄλλʼ ἄλλοτε πατέων ὁδοῖς σκολιαῖς.
- ἐν πάντα δὲ νόμον εὐθύγλωσσος ἀνὴρ προφέρει,
- παρὰ τυραννίδι, χὠπόταν ὁ λάβρος στρατός,
- χὤταν πόλιν οἱ σοφοὶ τηρέωντι. χρὴ δὲ πρὸς θεὸν οὐκ ἐρίζειν,
- ὃς ἀνέχει τοτὲ μὲν τὰ κείνων, τότʼ αὖθʼ ἑτέροις ἔδωκεν μέγα κῦδος. ἀλλʼ οὐδὲ ταῦτα νόον
- ἰαίνει φθονερῶν· στάθμας δέ τινος ἑλκόμενοι
- περισσᾶς ἐνέπαξαν ἕλκος ὀδυναρὸν ἑᾷ πρόσθε καρδίᾳ,
- πρὶν ὅσα φροντίδι μητίονται τυχεῖν.
- φέρειν δʼ ἐλαφρῶς ἐπαυχένιον λαβόντα ζυγὸν
- ἀρήγει· ποτὶ κέντρον δέ τοι
- λακτιζέμεν τελέθει
- ὀλισθηρὸς οἶμος· ἁδόντα δʼ εἴη με τοῖς ἀγαθοῖς ὁμιλεῖν.
- ἤθελον Χείρωνά κε Φιλλυρίδαν,
- εἰ χρεὼν τοῦθʼ ἁμετέρας ἀπὸ γλώσσας κοινὸν εὔξασθαι ἔπος,
- ζώειν τὸν ἀποιχόμενον,
- Οὐρανίδα γόνον εὐρυμέδοντα Κρόνου, βάσσαισί τʼ ἄρχειν Παλίου Φῆρʼ ἀγρότερον,
- νοῦν ἔχοντʼ ἀνδρῶν φίλον· οἷος ἐὼν θρέψεν ποτὲ
- τέκτονα νωδυνίας ἅμερον γυιαρκέος Ἀσκλήπιον,
- ἥρωα παντοδαπᾶν ἀλκτῆρα νούσων.
- τὸν μὲν εὐΐππου Φλεγύα θυγάτηρ
- πρὶν τελέσσαι ματροπόλῳ σὺν Ἐλειθυίᾳ, δαμεῖσα χρυσέοις
- τόξοισιν ὕπʼ Ἀρτέμιδος,
- εἰς Ἀΐδα δόμον ἐν θαλάμῳ κατέβα τέχναις Ἀπόλλωνος. χόλος δʼ οὐκ ἀλίθιος
- γίνεται παίδων Διός. ἁ δʼ ἀποφλαυρίξαισά νιν
- ἀμπλακίαισι φρενῶν, ἄλλον αἴνησεν γάμον κρύβδαν πατρός,
- πρόσθεν ἀκειρεκόμᾳ μιχθεῖσα Φοίβῳ,
- καὶ φέροισα σπέρμα θεοῦ καθαρόν.
- οὐδʼ ἔμεινʼ ἐλθεῖν τράπεζαν νυμφίαν
- οὐδὲ παμφώνων ἰαχὰν ὑμεναίων, ἅλικες
- οἷα παρθένοι φιλέοισιν ἑταίρᾳ
- ἑσπερίαις ὑποκουρίζεσθʼ ἀοιδαῖς· ἀλλά τοι
- ἤρατο τῶν ἀπεόντων· οἷα καὶ πολλοὶ πάθον.
- ἔστι δὲ φῦλον ἐν ἀνθρώποισι ματαιότατον,
- ὅστις αἰσχύνων ἐπιχώρια παπταίνει τὰ πόρσω,
- μεταμώνια θηρεύων ἀκράντοις ἐλπίσιν.
- ἔσχε τοιαύταν μεγάλαν ἀυάταν
- καλλιπέπλου λῆμα Κορωνίδος. ἐλθόντος γὰρ εὐνάσθη ξένου
- λέκτροισιν ἀπʼ Ἀρκαδίας.
- οὐδʼ ἔλαθε σκοπόν· ἐν δʼ ἄρα μηλοδόκῳ Πυθῶνι τόσσαις ἄϊεν ναοῦ βασιλεὺς
- Λοξίας, κοινᾶνι παρʼ εὐθυτάτῳ γνώμαν πιθών,
- πάντα ἰσάντι νόῳ· ψευδέων δʼ οὐχ ἅπτεται· κλέπτει τέ νιν
- οὐ θεὸς οὐ βροτὸς ἔργοις οὔτε βουλαῖς.
- καὶ τότε γνοὺς Ἴσχυος Εἰλατίδα
- ξεινίαν κοίταν ἄθεμίν τε δόλον, πέμψεν κασιγνήταν μένει
- θύοισαν ἀμαιμακέτῳ
- ἐς Λακέρειαν. ἐπεὶ παρὰ Βοιβιάδος κρημνοῖσιν ᾤκει παρθένος. δαίμων δʼ ἕτερος
- ἐς κακὸν τρέψαις ἐδαμάσσατό νιν· καὶ γειτόνων
- πολλοὶ ἐπαῦρον, ἁμᾷ δʼ ἔφθαρεν, πολλὰν δʼ ὄρει πῦρ ἐξ ἑνὸς
- σπέρματος ἐνθορὸν ἀΐστωσεν ὕλαν.
- ἀλλʼ ἐπεὶ τείχει θέσαν ἐν ξυλίνῳ
- σύγγονοι κούραν, σέλας δʼ ἀμφέδραμεν
- λάβρον Ἁφαίστου, τότʼ ἔειπεν Ἀπόλλων· οὐκέτι
- τλάσομαι ψυχᾷ γένος ἀμὸν ὀλέσσαι
- οἰκτροτάτῳ θανάτῳ ματρὸς βαρείᾳ σὺν πάθᾳ.
- ὣς φάτο· βάματι δʼ ἐν πρώτῳ κιχὼν παῖδʼ ἐκ νεκροῦ
- ἅρπασε· καιομένα δʼ αὐτῷ διέφαινε πυρά·
- καί ῥά νιν Μάγνητι φέρων πόρε Κενταύρῳ διδάξαι
- πολυπήμονας ἀνθρώποισιν ἰᾶσθαι νόσους.
- τοὺς μὲν ὦν, ὅσσοι μόλον αὐτοφύτων
- ἑλκέων ξυνάονες, ἢ πολιῷ χαλκῷ μέλη τετρωμένοι
- ἢ χερμάδι τηλεβόλῳ,
- ἢ θερινῷ πυρὶ περθόμενοι δέμας ἢ χειμῶνι, λύσαις ἄλλον ἀλλοίων ἀχέων
- ἔξαγεν, τοὺς μὲν μαλακαῖς ἐπαοιδαῖς ἀμφέπων,