In Defence of Lycophron

Hyperides

Hyperides. Minor Attic Orators, Vol. 2. Burtt, J. O., editor. London: William Heinemann, Ltd.; Cambridge, MA: Harvard University Press, 1954.

εἶτʼ ἐγὼ εἰς τοῦτο ἀπονοίας ἦλθον, ὥστε ἄλλων τε τοσούτων ἀνθρώπων συνακολουθούντων καὶ Διωξίππου καὶ Εὐφραίου τοῦ προσγυμναστοῦ[*](προσγυμναστοῦπρογυμναστοῦ Westermann.) αὐτοῦ, οἳ τῶν Ἑλλήνων ὁμολογουμένως ἰσχυρότατοί εἰσιν, οὔτʼ ᾐσχυνόμην τοιούτους λόγους λέγων περὶ γυναικὸς ἐλευθέρας πάντων ἀκουόντων, οὔτʼ[*](οὔτʼ . . . οὔτʼ Sauppe:οὐκ . . . οὐδʼ Blass.) ἐδεδίειν μὴ παραχρῆμα ἀπόλωμαι πνιγόμενος;[*](πνιγόμενος Kenyon: ἀπαγόμενος Babington, Colin.) τίς γὰρ ἂν ἠνέσχετο τοιαῦτα περὶ τῆς [*](Column 6) αὑτοῦ ἀδελφῆς ἀκούων οἷά με οὗτοι αἰτιῶνται εἰρηκέναι καὶ[*](καὶ Schneidewin: ἆρʼ Babington.) οὐκ ἂν ἀπέκτεινε[*](ἀπέκτεινεἀπεκώλυσε Colin.) τὸν λέγοντα;

τὸ δὲ κεφάλαιον[*](ἀπούων usque ad κεφάλαιον plerumque restituit Babington.) ἁπάντων,[*](ἁπάντων Sauppe.) ὡς[*](ὡς Blass:ὧν Colin.) καὶ μικρῷ πρότερον[*](πρότερον Sauppe.) εἶπον, εἰς τοῦτο ἀναισθησίας ὁ Χάριππος, ὡς ἔοικεν, ἦλθεν, ὥστε πρότερον μέν, ὥς φασιν, τῆς γυναικὸς προλεγούσης ὅτι συνομωμοκυῖα εἴη πρὸς ἐμέ, πάλιν δὲ ἀκούων ἐμοῦ παρακελευμένου αὐτῇ[*](τοῦτο usque adαὐτῇ Babington.) ὅπως ἐμμείνειεν[*](ἐμμείνειεν Herwerden: ἐμμενεῖ ἐν Schneidewin.) τοῖς ὅρκοις οἷς ὤμοσεν, ἐλάμβανε τὴν[*](τὴν Babington: ὅμως Blass.) γυναῖκα; καὶ ταῦτα δοκεῖ ἂν ὑμῖν ἢ Ὀρέστης[*](Ὀρέστης Blass.) ἐκεῖνος ὁ μαινόμενος ποιῆσαι ἢ Μαργίτης ὁ πάντων ἀβελτερώτατος;

ἀλλʼ οἶμαι, ὦ ἄνδρες δικασταί, πολλὰ [*](Column 7) πλεονεκτοῦσιν ἐν τοῖς ἀγῶσιν οἱ κατήγοροι τῶν φευγόντων· οἱ μὲν γὰρ διὰ τὸ ἀκίνδυνον αὐτοῖς εἶναι τὸν ἀγῶνα ῥᾳδίως ὅ τι ἂν βούλωνται λέγουσι καὶ καταψεύδονται, οἱ δὲ κρινόμενοι διὰ τὸν φόβον πολλὰ καὶ τῶν πεπραγμένων αὐτοῖς εἰπεῖν ἐπιλανθάνονται.