Wealth
Aristophanes
Aristophanes. Aristophanis Comoediae, Vol. 2. Hall, F. W. and Geldart, William M., editors. Oxford: Clarendon Press, 1907.
- πυθοιμεθʼ ἂν τὸν χρησμὸν ἡμῶν ὅ τι νοεῖ.
- ἄγε δὴ σὺ πότερον σαυτὸν ὅστις εἶ φράσεις,
- ἢ τἀπὶ τούτοις δρῶ; λέγειν χρὴ ταχὺ πάνυ.
- ἐγὼ μὲν οἰμώζειν λέγω σοι.
- μαναθάνεις
- ὅς φησιν εἶναι;
- σοὶ λέγει τοῦτʼ, οὐκ ἐμοί·
- σκαιῶς γὰρ αὐτοῦ καὶ χαλεπῶς ἐκπυνθάνει.
- ἀλλʼ εἴ τι χαίρεις ἀνδρὸς εὐόρκου τρόποις,
- ἐμοὶ φράσον.
- κλάειν ἔγωγέ σοι λέγω.
- δέχου τὸν ἄνδρα καὶ τὸν ὄρνιν τοῦ θεοῦ.
- οὔ τοι μὰ τὴν Δήμητρα χαιρήσεις ἔτι.
- εἰ μὴ φράσεις γάρ—
- ἀπό σʼ ὀλῶ κακὸν κακῶς.
- ὦ τᾶν—
- ἀπαλλάχθητον ἀπʼ ἐμοῦ.
- πώμαλα.
- καὶ μὴν ὃ λέγω βέλτιστόν ἐστʼ ὦ δέσποτα.
- ἀπολῶ τὸν ἄνθρωπον κάκιστα τουτονί.