Wealth
Aristophanes
Aristophanes. Aristophanis Comoediae, Vol. 2. Hall, F. W. and Geldart, William M., editors. Oxford: Clarendon Press, 1907.
- ψυχροῦ βίου καὶ δυσκόλου ζήσειν ἀπαλλαγέντας.
- ἔστιν δὲ δὴ τί καὶ πόθεν τὸ πρᾶγμα τοῦθʼ ὅ φησιν;
- ἔχων ἀφῖκται δεῦρο πρεσβύτην τινʼ ὦ πόνηροι
- ῥυπῶντα κυφὸν ἄθλιον ῥυσὸν μαδῶντα νωδόν·
- οἶμαι δὲ νὴ τὸν οὐρανὸν καὶ ψωλὸν αὐτὸν εἶναι.
- ὦ χρυσὸν ἀγγείλας ἐπῶν πῶς φῄς; πάλιν φράσον μοι.
- δηλοῖς γὰρ αὐτὸν σωρὸν ἥκειν χρημάτων ἔχοντα.
- πρεσβυτικῶν μὲν οὖν κακῶν ἔγωγʼ ἔχοντα σωρόν.
- μῶν ἀξιοῖς φενακίσας ἔπειτʼ ἀπαλλαγῆναι
- ἀζήμιος, καὶ ταῦτʼ ἐμοῦ βακτηρίαν ἔχοντος;
- πάντως γὰρ ἄνθρωπον φύσει τοιοῦτον ἐς τὰ πάντα
- ἡγεῖσθέ μʼ εἶναι κοὐδὲν ἂν νομίζεθʼ ὑγιὲς εἰπεῖν;
- ὡς σεμνὸς οὑπίτριπτος· αἱ κνῆμαι δέ σου βοῶσιν
- ἰοὺ ἰού, τὰς χοίνικας καὶ τὰς πέδας ποθοῦσαι.
- ἐν τῇ σορῷ νυνὶ λαχὸν τὸ γράμμα σου δικάζειν,
- σὺ δʼ οὐ βαδίζεις, ὁ δὲ Χάρων τὸ ξύμβολον δίδωσιν.
- διαρραγείης, ὡς μόθων εἶ καὶ φύσει κόβαλος,
- ὅστις φενακίζεις, φράσαι δʼ οὔπω τέτληκας ἡμῖν,
- οἳ πολλὰ μοχθήσαντες οὐκ οὔσης σχολῆς προθύμως
- δεῦρʼ ἤλθομεν, πολλῶν θύμων ῥίζας διεκπερῶντες.