Wealth

Aristophanes

Aristophanes. Aristophanis Comoediae, Vol. 2. Hall, F. W. and Geldart, William M., editors. Oxford: Clarendon Press, 1907.

  1. οὐ σκαιὸς ἦν ἄνθρωπος, ἀλλʼ ἠπίστατο
  2. γραὸς καπρώσης τἀφόδια κατεσθίειν.
Γραῦς
  1. ταῦτʼ οὖν ὁ θεὸς ὦ φίλʼ ἄνερ οὐκ ὀρθῶς ποιεῖ,
  2. φάσκων βοηθεῖν τοῖς ἀδικουμένοις ἀεί.
Χρεμύλος
  1. τί γὰρ ποιήσει; φράζε, καὶ πεπράξεται.
Γραῦς
  1. ἀναγκάσαι δίκαιόν ἐστι νὴ Δία
  2. τὸν εὖ παθόνθʼ ὑπʼ ἐμοῦ πάλιν μʼ ἀντευποιεῖν,
  3. ἢ μηδʼ ὁτιοῦν ἀγαθὸν δίκαιόν ἐστʼ ἔχειν.
Χρεμύλος
  1. οὔκουν καθʼ ἑκάστην ἀπεδίδου τὴν νύκτα σοι;
Γραῦς
  1. ἀλλʼ οὐδέποτέ με ζῶσαν ἀπολείψειν ἔφη.
Χρεμύλος
  1. ὀρθῶς γε· νῦν δέ γʼ οὐκέτι ζῆν σʼ οἴεται.
Γραῦς
  1. ὑπὸ τοῦ γὰρ ἄλγους κατατέτηκʼ ὦ φίλτατε.
Χρεμύλος
  1. οὐκ ἀλλὰ κατασέσηπας, ὥς γʼ ἐμοὶ δοκεῖς.
Γραῦς
  1. διὰ δακτυλίου μὲν οὖν ἔμεγʼ ἂν διελκύσαις.
Χρεμύλος
  1. εἰ τυγχάνοι γʼ ὁ δακτύλιος ὢν τηλία.
Γραῦς
  1. καὶ μὴν τὸ μειράκιον τοδὶ προσέρχεται,
  2. οὗπερ πάλαι κατηγοροῦσα τυγχάνω·