Frogs

Aristophanes

Aristophanes. Aristophanis Comoediae, Vol. 2. Hall, F. W. and Geldart, William M., editors. Oxford: Clarendon Press, 1907.

  1. κόρεις ὀλίγιστοι.
Ξανθίας
  1. περὶ ἐμοῦ δʼ οὐδεὶς λόγος.
Ἡρακλῆς
  1. ὦ σχέτλιε τολμήσεις γὰρ ἰέναι καὶ σύ γε;
Διόνυσος
  1. μηδὲν ἔτι πρὸς ταῦτʼ, ἀλλὰ φράζε τῶν ὁδῶν
  2. ὅπῃ τάχιστʼ ἀφιξόμεθʼ εἰς Ἅιδου κάτω·
  3. καὶ μήτε θερμὴν μήτʼ ἄγαν ψυχρὰν φράσῃς.
Ἡρακλῆς
  1. φέρε δὴ τίνʼ αὐτῶν σοι φράσω πρώτην; τίνα;
  2. μία μὲν γὰρ ἔστιν ἀπὸ κάλω καὶ θρανίου,
  3. κρεμάσαντι σαυτόν.
Διόνυσος
  1. παῦε, πνιγηρὰν λέγεις.
Ἡρακλῆς
  1. ἀλλʼ ἔστιν ἀτραπὸς ξύντομος τετριμμένη
  2. ἡ διὰ θυείας.
Διόνυσος
  1. ἆρα κώνειον λέγεις;
Ἡρακλῆς
  1. μάλιστά γε.
Διόνυσος
  1. ψυχράν γε καὶ δυσχείμερον·
  2. εὐθὺς γὰρ ἀποπήγνυσι τἀντικνήμια.
Ἡρακλῆς
  1. βούλει κατάντη καὶ ταχεῖαν σοι φράσω;
Διόνυσος
  1. νὴ τὸν Δίʼ ὡς ὄντος γε μὴ βαδιστικοῦ.
Ἡρακλῆς
  1. καθέρπυσόν νυν ἐς Κεραμεικόν.
Διόνυσος
  1. κᾆτα τί;
Ἡρακλῆς
  1. ἀναβὰς ἐπὶ τὸν πύργον τὸν ὑψηλόν—