Lysistrata
Aristophanes
Aristophanes. Aristophanis Comoediae, Vol. 2. Hall, F. W. and Geldart, William M., editors. Oxford: Clarendon Press, 1907.
- τουτὶ γένοιτο, φησίν.
- ὢ πρὸς τῶν θεῶν.
- νὴ τὴν Ἀφροδίτην· κἂν περὶ ἀνδρῶν γʼ ἐμπέσῃ
- λόγος τις, εἴρηκʼ εὐθέως ἡ σὴ γυνὴ
- ὅτι λῆρός ἐστι τἄλλα πρὸς Κινησίαν.
- ἴθι νυν κάλεσον αὐτήν.
- τί οὖν; δώσεις τί μοι;
- ἔγωγέ σοι νὴ τὸν Δίʼ, ἢν βούλῃ γε σύ·
- ἔχω δὲ τοῦθʼ· ὅπερ οὖν ἔχω, δίδωμί σοι.
- φέρε νυν καλέσω καταβᾶσά σοι.
- ταχύ νυν πάνυ.
- ὡς οὐδεμίαν ἔχω γε τῷ βίῳ χάριν,
- ἐξ οὗπερ αὕτη ʼξῆλθεν ἐκ τῆς οἰκίας·
- ἀλλʼ ἄχθομαι μὲν εἰσιών, ἔρημα δὲ
- εἶναι δοκεῖ μοι πάντα, τοῖς δὲ σιτίοις
- χάριν οὐδεμίαν οἶδʼ ἐσθίων· ἔστυκα γάρ.
- φιλῶ φιλῶ ʼγὼ τοῦτον· ἀλλʼ οὐ βούλεται
- ὑπʼ ἐμοῦ φιλεῖσθαι. σὺ δʼ ἐμὲ τούτῳ μὴ κάλει.
- ὦ γλυκύτατον Μυρρινίδιον τί ταῦτα δρᾷς;
- κατάβηθι δεῦρο.