Lysistrata

Aristophanes

Aristophanes. Aristophanis Comoediae, Vol. 2. Hall, F. W. and Geldart, William M., editors. Oxford: Clarendon Press, 1907.

  1. ἐξέρχομαι γὰρ αὐτομάτη. τί δεῖ μοχλῶν;
  2. οὐ γὰρ μοχλῶν δεῖ μᾶλλον ἢ νοῦ καὶ φρενῶν.
Πρόβουλος
  1. ἄληθες ὦ μιαρὰ σύ; ποῦ ʼσθʼ ὁ τοξότης;
  2. ξυλλάμβανʼ αὐτὴν κὠπίσω τὼ χεῖρε δεῖ.
Λυσιστράτη
  1. εἴ τἄρα νὴ τὴν Ἄρτεμιν τὴν χεῖρά μοι
  2. ἄκραν προσοίσει δημόσιος ὤν, κλαύσεται.
Πρόβουλος
  1. ἔδεισας οὗτος; οὐ ξυναρπάσει μέσην
  2. καὶ σὺ μετὰ τούτου κἀνύσαντε δήσετον;
Γυνὴ Α
  1. εἴ τἄρα νὴ τὴν Πάνδροσον ταύτῃ μόνον
  2. τὴν χεῖρʼ ἐπιβαλεῖς, ἐπιχεσεῖ πατούμενος.
Πρόβουλος
  1. ἰδού γʼἐπιχεσεῖ. ποῦ ʼστιν ἕτερος τοξότης;
  2. ταύτην προτέραν ξύνδησον, ὁτιὴ καὶ λαλεῖ.
Γυνὴ Β
  1. εἴ τἄρα νὴ τὴν Φωσφόρον τὴν χεῖρʼ ἄκραν
  2. ταύτῃ προσοίσεις, κύαθον αἰτήσεις τάχα.
Πρόβουλος
  1. τουτὶ τί ἦν; ποῦ τοξότης; ταύτης ἔχου.
  2. παύσω τινʼ ὑμῶν τῆσδʼ ἐγὼ τῆς ἐξόδου.
Γυνὴ Γ
  1. εἴ τἄρα νὴ τὴν Ταυροπόλον ταύτῃ πρόσει,
  2. ἐκκοκκιῶ σου τὰς στενοκωκύτους τρίχας.
Πρόβουλος
  1. οἴμοι κακοδαίμων· ἐπιλέλοιφʼ ὁ τοξότης.
  2. ἀτὰρ οὐ γυναικῶν οὐδέποτʼ ἔσθʼ ἡττητέα