Lysistrata
Aristophanes
Aristophanes. Aristophanis Comoediae, Vol. 2. Hall, F. W. and Geldart, William M., editors. Oxford: Clarendon Press, 1907.
- εἴ τοι δοκεῖ σφῷν ταῦτα, χἠμῖν ξυνδοκεῖ.
- καὶ τὼς μὲν ἁμῶν ἄνδρας ἁμὲς πείσομες
- παντᾷ δικαίως ἄδολον εἰράναν ἄγειν·
- τὸν τῶν Ἀσαναίων γα μὰν ῥυάχετον
- πᾷ κά τις ἀμπείσειεν αὖ μὴ πλαδδιῆν;
- ἡμεῖς ἀμέλει σοι τά γε παρʼ ἡμῖν πείσομεν.
- οὐχ ἇς πόδας κʼ ἔχωντι ταὶ τριήρεες,
- καὶ τὠργύριον τὤβυσσον ᾖ πὰρ τᾷ σιῷ.
- ἀλλʼ ἔστι καὶ τοῦτʼ εὖ παρεσκευασμένον·
- καταληψόμεθα γὰρ τὴν ἀκρόπολιν τήμερον.
- ταῖς πρεσβυτάταις γὰρ προστέτακται τοῦτο δρᾶν,
- ἕως ἂν ἡμεῖς ταῦτα συντιθώμεθα,
- θύειν δοκούσαις καταλαβεῖν τὴν ἀκρόπολιν.
- παντᾷ κʼ ἔχοι, καὶ τᾷδε γὰρ λέγεις καλῶς.
- τί δῆτα ταῦτʼ οὐχ ὡς τάχιστʼ ὦ Λαμπιτοῖ
- ξυνωμόσαμεν, ὅπως ἂν ἀρρήκτως ἔχῃ;
- πάρφαινε μὰν τὸν ὅρκον, ὡς ὀμιόμεθα.
- καλῶς λέγεις. ποῦ ʼσθʼ ἡ Σκύθαινα; ποῖ βλέπεις;
- θὲς ἐς τὸ πρόσθεν ὑπτίαν τὴν ἀσπίδα,
- καί μοι δότω τὰ τόμιά τις.