Lysistrata

Aristophanes

Aristophanes. Aristophanis Comoediae, Vol. 2. Hall, F. W. and Geldart, William M., editors. Oxford: Clarendon Press, 1907.

  1. περὶ διαλλαγᾶν
  2. πρέσβεις.
Ἀθηναῖος
  1. καλῶς δὴ λέγετε· χἠμεῖς τουτογί.
  2. τί οὐ καλοῦμεν δῆτα τὴν Λυσιστράην,
  3. ἥπερ διαλλάξειεν ἡμᾶς ἂν μόνη;
Λάκων
  1. ναὶ τὼ σιὼ κἂν λῆτε τὸν Λυσίστρατον.
Ἀθηναῖος
  1. ἀλλʼ οὐδὲν ἡμᾶς, ὡς ἔοικε, δεῖ καλεῖν·
  2. αὐτὴ γάρ, ὡς ἤκουσεν, ἥδʼ ἐξέρχεται.
Χορός
  1. χαῖρʼ ὦ πασῶν ἀνδρειοτάτη· δεῖ δὴ νυνί σε γενέσθαι
  2. δεινὴν δειλὴν ἀγαθὴν φαύλην σεμνὴν ἀγανὴν πολύπειρον·
  3. ὡς οἱ πρῶτοι τῶν Ἑλλήνων τῇ σῇ ληφθέντες ἴυγγι
  4. συνεχώρησάν σοι καὶ κοινῇ τἀγκλήματα πάντʼ ἐπέτρεψαν.
Λυσιστράτη
  1. ἀλλʼ οὐχὶ χαλεπὸν τοὔργον, εἰ λάβοι γέ τις
  2. ὀργῶντας ἀλλήλων τε μὴ ʼκπειρωμένους.
  3. τάχα δʼ εἴσομαι ʼγώ. ποῦ ʼστιν ἡ Διαλλαγή;
  4. πρόσαγε λαβοῦσα πρῶτα τοὺς Λακωνικούς,
  5. καὶ μὴ χαλεπῇ τῇ χειρὶ μηδʼ αὐθαδικῇ,
  6. μηδʼ ὥσπερ ἡμῶν ἅνδρες ἀμαθῶς τοῦτʼ ἔδρων,
  7. ἀλλʼ ὡς γυναῖκας εἰκός, οἰκείως πάνυ,
  8. ἢν μὴ διδῷ τὴν χεῖρα, τῆς σάθης ἄγε.