Lysistrata

Aristophanes

Aristophanes. Aristophanis Comoediae, Vol. 2. Hall, F. W. and Geldart, William M., editors. Oxford: Clarendon Press, 1907.

  1. ὥσπερ παλαιστὰς ἄνδρας ἀπὸ τῶν γαστέρων
  2. θαἰμάτιʼ ἀποστέλλοντας· ὥστε φαίνεται
  3. ἀσκητικὸν τὸ χρῆμα τοῦ νοσήματος.
Ἀθηναῖος
  1. τίς ἂν φράσεις ποῦʼ στιν ἡ Λυσιστράτη;
  2. ὡς ἄνδρες ἡμεῖς οὑτοιὶ τοιουτοιί.
Χορός
  1. χαὔτη ξυνᾴδει χἠτέρα ταύτῃ νόσῳ.
  2. ἦ που πρὸς ὄρθρον σπασμὸς ὑμᾶς λαμβάνει;
Ἀθηναῖος
  1. μὰ Δίʼ ἀλλὰ ταυτὶ δρῶντες ἐπιτετρίμμεθα.
  2. ὥστʼ εἴ τις ἡμᾶς μὴ διαλλάξει ταχύ,
  3. οὐκ ἔσθʼ ὅπως οὐ Κλεισθένη βινήσομεν.
Χορός
  1. εἰ σωφρονεῖτε, θαἰμάτια λήψεσθʼ, ὅπως
  2. τῶν Ἑρμοκοπιδῶν μή τις ὑμᾶς ὄψεται.
Ἀθηναῖος
  1. νὴ τὸν Δίʼ εὖ μέντοι λέγεις.
Λάκων
  1. ναὶ τὼ σιὼ
  2. παντᾷ γα. φέρε τὸ ἔσθος ἀμβαλώμεθα.
Ἀθηναῖος
  1. ὢ χαίρετʼ ὦ Λάκωνες· αἰσχρά γʼ ἐπάθομεν.
Λάκων
  1. ὦ Πολυχαρείδα δεινά κʼ αὖ ʼπεπόνθεμες,
  2. αἰ εἶδον ἁμὲ τὤνδρες ἀμπεφλασμένως.
Ἀθηναῖος
  1. ἄγε δὴ Λάκωνες αὔθʼ ἕκαστα χρὴ λέγειν.
  2. ἐπὶ τί πάρεστε δεῦρο;