Peace

Aristophanes

Aristophanes. Aristophanis Comoediae, Vol. 1. Hall, F. W. and Geldart, William M., editors. Oxford: Clarendon Press, 1906.

  1. εὖ γʼ ὦ πότνια δέσποινʼ Ἀθηναία ποιῶν
  2. ἀπόλωλʼ ἐκεῖνος κἀν δέοντι τῇ πόλει,
  3. ἢ πρίν γε τὸν μυττωτὸν ἡμῖν ἐγχέαι.
Πόλεμος
  1. οὔκουν ἕτερον δῆτʼ ἐκ Λακεδαίμονος μέτει
  2. ἀνύσας τι;
Κύδοιμος
  1. ταῦτʼ ὦ δέσποθʼ.
Πόλεμος
  1. ἧκέ νυν ταχύ.
Τρυγαῖος
  1. ὦνδρες τί πεισόμεσθα; νῦν ἀγὼν μέγας.
  2. ἀλλʼ εἴ τις ὑμῶν ἐν Σαμοθρᾴκῃ τυγχάνει
  3. μεμυημένος, νῦν ἐστιν εὔξασθαι καλὸν
  4. ἀποστραφῆναι τοῦ μετιόντος τὼ πόδε.
Κύδοιμος
  1. οἴμοι τάλας, οἴμοι γε κἄτʼ οἴμοι μάλα.
Πόλεμος
  1. τί ἔστι; μῶν οὐκ αὖ φέρεις;
Κύδοιμος
  1. ἀπόλωλε γὰρ
  2. καὶ τοῖς Λακεδαιμονίοισιν ἁλετρίβανος.
Πόλεμος
  1. πῶς ὦ πανοῦργʼ;
Κύδοιμος
  1. ἐς τἀπὶ Θρᾴκης χωρία
  2. χρήσαντες ἑτέροις αὐτὸν εἶτʼ ἀπώλεσαν.
Τρυγαῖος
  1. εὖ γʼ εὖ γε ποιήσαντες ὦ Διοσκόρω.
  2. ἴσως ἂν εὖ γένοιτο· θαρρεῖτʼ ὦ βροτοί.