Peace

Aristophanes

Aristophanes. Aristophanis Comoediae, Vol. 1. Hall, F. W. and Geldart, William M., editors. Oxford: Clarendon Press, 1906.

  1. ἄπιστον εἶπας μῦθον ὦ πάτερ πάτερ,
  2. ὅπως κάκοσμον ζῷον ἦλθεν ἐς θεούς.
Τρυγαῖος
  1. ἦλθεν κατʼ ἔχθραν αἰετοῦ πάλαι ποτέ,
  2. ᾤʼ ἐκκυλίνδων κἀντιτιμωρούμενος.
Παιδίον
  1. οὐκοῦν ἐχρῆν σε Πηγάσου ζεῦξαι πτερόν,
  2. ὅπως ἐφαίνου τοῖς θεοῖς τραγικώτερος.
Τρυγαῖος
  1. ἀλλʼ ὦ μέλʼ ἄν μοι σιτίων διπλῶν ἔδει·
  2. νῦν δʼ ἃττʼ ἂν αὐτὸς καταφάγω τὰ σιτία,
  3. τούτοισι τοῖς αὐτοῖσι τοῦτον χορτάσω.
Παιδίον
  1. τί δʼ ἢν ἐς ὑγρὸν πόντιον πέσῃ βάθος;
  2. πῶς ἐξολισθεῖν πτηνὸς ὢν δυνήσεται;
Τρυγαῖος
  1. ἐπίτηδες εἶχον πηδάλιον, ᾧ χρήσομαι·
  2. τὸ δὲ πλοῖον ἔσται Ναξιουργὴς κάνθαρος.
Παιδίον
  1. λιμὴν δὲ τίς σε δέξεται φορούμενον;
Τρυγαῖος
  1. ἐν Πειραιεῖ δήπου ʼστὶ Κανθάρου λιμήν.
Παιδίον
  1. ἐκεῖνο τήρει, μὴ σφαλεὶς καταρρυῇς
  2. ἐντεῦθεν, εἶτα χωλὸς ὢν Εὐριπίδῃ
  3. λόγον παράσχῃς καὶ τραγῳδία γένῃ.
Τρυγαῖος
  1. ἐμοὶ μελήσει ταῦτά γʼ. ἀλλὰ χαίρετε.
  2. ὑμεῖς δέ γʼ, ὑπὲρ ὧν τοὺς πόνους ἐγὼ πονῶ,