Knights
Aristophanes
Aristophanes. Aristophanis Comoediae, Vol. 1. Hall, F. W. and Geldart, William M., editors. Oxford: Clarendon Press, 1906.
- ὦ καλὰ λέγων πολὺ δʼ ἀμείνονʼ ἔτι τῶν λόγων
- ἐργασάμενʼ, εἴθʼ ἐπέλθοις
- ἅπαντά μοι σαφῶς·
- ὡς ἐγώ μοι δοκῶ
- κἂν μακρὰν ὁδὸν διελθεῖν
- ὥστʼ ἀκοῦσαι. πρὸς τάδʼ ὦ βέλτιστε
- θαρρήσας λέγʼ, ὡς, ἅπαντες
- ἡδόμεσθά σοι.
- καὶ μὴν ἀκοῦσαί γʼ ἄξιον τῶν πραγμάτων.
- εὐθὺς γὰρ αὐτοῦ κατόπιν ἐνθένδʼ ἱέμην·
- ὁ δʼ ἄρʼ ἔνδον ἐλασίβροντʼ ἀναρρηγνὺς ἔπη
- τερατευόμενος ἤρειδε κατὰ τῶν ἱππέων,
- κρημνοὺς †ἐρείδων† καὶ ξυνωμότας λέγων
- πιθανώταθʼ· ἡ βουλὴ δʼ ἅπασʼ ἀκροωμένη
- ἐγένεθʼ ὑπʼ αὐτοῦ ψευδατραφάξυος πλέα,
- κἄβλεψε νᾶπυ καὶ τὰ μέτωπʼ ἀνέσπασεν.
- κἄγωγʼ ὅτε δὴ γʼνων ἐνδεχομένην τοὺς λόγους
- καὶ τοῖς φενακισμοῖσιν ἐξαπατωμένην,
- ἄγε δὴ Σκίταλοι καὶ Φένακες, ἦν δʼ ἐγώ,
- Βερέσχεθοί τε καὶ Κόβαλοι καὶ Μόθων,