Acharnians
Aristophanes
Aristophanes. Aristophanis Comoediae, Vol. 1. Hall, F. W. and Geldart, William M., editors. Oxford: Clarendon Press, 1906.
- ἑωθινῆς ἔρημος ἡ πνὺξ αὑτηί,
- οἱ δʼ ἐν ἀγορᾷ λαλοῦσι κἄνω καὶ κάτω
- τὸ σχοινίον φεύγουσι τὸ μεμιλτωμένον.
- οὐδʼ οἱ πρυτάνεις ἥκουσιν, ἀλλʼ ἀωρίαν
- ἥκοντες, εἶτα δʼ ὠστιοῦνται πῶς δοκεῖς
- ἐλθόντες ἀλλήλοισι περὶ πρώτου ξύλου,
- ἁθρόοι καταρρέοντες· εἰρήνη δʼ ὅπως
- ἔσται προτιμῶσʼ οὐδέν· ὦ πόλις πόλις.
- ἐγὼ δʼ ἀεὶ πρώτιστος εἰς ἐκκλησίαν
- νοστῶν κάθημαι· κᾆτʼ ἐπειδὰν ὦ μόνος,
- στένω κέχηνα σκορδινῶμαι πέρδομαι,
- ἀπορῶ γράφω παρατίλλομαι λογίζομαι,
- ἀποβλέπων ἐς τὸν ἀγρὸν εἰρήνης ἐρῶν,
- στυγῶν μὲν ἄστυ τὸν δʼ ἐμὸν δῆμον ποθῶν,
- ὃς οὐδεπώποτʼ εἶπεν, ἄνθρακας πρίω,
- οὐκ ὄξος οὐκ ἔλαιον, οὐδʼ ᾔδει πρίω,
- ἀλλʼ αὐτὸς ἔφερε πάντα χὠ πρίων ἀπῆν.
- νῦν οὖν ἀτεχνῶς ἥκω παρεσκευασμένος
- βοᾶν ὑποκρούειν λοιδορεῖν τοὺς ῥήτορας,
- ἐάν τις ἄλλο πλὴν περὶ εἰρήνης λέγῃ.