Acharnians
Aristophanes
Aristophanes. Aristophanis Comoediae, Vol. 1. Hall, F. W. and Geldart, William M., editors. Oxford: Clarendon Press, 1906.
- κἀμοὶ σὺ δημοῦ θρῖον· ὀπρήσω δʼ ἐκεῖ.
- ἔνεγκε δεῦρο τὼ πτερὼ τὼ κʼ τοῦ κράνους.
- ἐμοὶ δὲ τὰς φάττας γε φέρε καὶ τὰς κίχλας.
- καλόν γε καὶ λευκὸν τὸ τῆς στρούθου πτερόν.
- καλόν γε καὶ ξανθὸν τὸ τῆς φάττης κρέας.
- ὦνθρωπε παῦσαι καταγελῶν μου τῶν ὅπλων.
- ὦνθρωπε βούλει μὴ βλέπειν ἐς τὰς κίχλας;
- τὸ λοφεῖον ἐξένεγκε τῶν τριῶν λόφων.
- κἀμοὶ λεκάνιον τῶν λαγῴων δὸς κρεῶν.
- ἀλλʼ ἢ τριχόβρωτες τοὺς λόφους που κατέφαγον.
- ἀλλʼ ἤ πρὸ δείπνου τὴν μίμαρκυν κατέδομαι.
- ὦνθρωπε βούλει μὴ προσαγορεύειν ἐμέ;
- οὐκ ἀλλʼ ἐγὼ χὠ παῖς ἐρίζομεν πάλαι.
- βούλει περιδόσθαι κἀπιτρέψαι Λαμάχῳ,
- πότερον ἀκρίδες ἥδιόν ἐστιν ἤ κίχλαι;
- οἴμʼ ὡς ὑβρίζεις.
- τὰς ἀκρίδας κρίνει πολύ.
- παῖ παῖ καθελών μοι τὸ δόρυ δεῦρʼ ἔξω φέρε.
- παῖ παῖ σὺ δʼ ἀφελὼν δεῦρο τὴν χορδὴν φέρε.
- φέρε τοῦ δόρατος ἀφελκύσωμαι τοὔλυτρον.