Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- οὔθʼ ἑλετή, ἐπεὶ ἄρ κεν ἀμείψεται ἕρκος ὀδόντων.
- μήτηρ γάρ τέ μέ φησι θεὰ Θέτις ἀργυρόπεζα
- διχθαδίας κῆρας φερέμεν θανάτοιο τέλος δέ.
- εἰ μέν κʼ αὖθι μένων Τρώων πόλιν ἀμφιμάχωμαι,
- ὤλετο μέν μοι νόστος, ἀτὰρ κλέος ἄφθιτον ἔσται·
- εἰ δέ κεν οἴκαδʼ ἵκωμι φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν,
- ὤλετό μοι κλέος ἐσθλόν, ἐπὶ δηρὸν δέ μοι αἰὼν
- ἔσσεται, οὐδέ κέ μʼ ὦκα τέλος θανάτοιο κιχείη.
- καὶ δʼ ἂν τοῖς ἄλλοισιν ἐγὼ παραμυθησαίμην
- οἴκαδʼ ἀποπλείειν, ἐπεὶ οὐκέτι δήετε τέκμωρ
- Ἰλίου αἰπεινῆς· μάλα γάρ ἑθεν εὐρύοπα Ζεὺς
- χεῖρα ἑὴν ὑπερέσχε, τεθαρσήκασι δὲ λαοί.
- ἀλλʼ ὑμεῖς μὲν ἰόντες ἀριστήεσσιν Ἀχαιῶν
- ἀγγελίην ἀπόφασθε· τὸ γὰρ γέρας ἐστὶ γερόντων·
- ὄφρʼ ἄλλην φράζωνται ἐνὶ φρεσὶ μῆτιν ἀμείνω,
- ἥ κέ σφιν νῆάς τε σαῷ καὶ λαὸν Ἀχαιῶν
- νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇς, ἐπεὶ οὔ σφισιν ἥδέ γʼ ἑτοίμη
- ἣν νῦν ἐφράσσαντο ἐμεῦ ἀπομηνίσαντος·
- Φοῖνιξ δʼ αὖθι παρʼ ἄμμι μένων κατακοιμηθήτω,
- ὄφρά μοι ἐν νήεσσι φίλην ἐς πατρίδʼ ἕπηται
- αὔριον ἢν ἐθέλῃσιν· ἀνάγκῃ δʼ οὔ τί μιν ἄξω.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ
- μῦθον ἀγασσάμενοι· μάλα γὰρ κρατερῶς ἀπέειπεν·
- ὀψὲ δὲ δὴ μετέειπε γέρων ἱππηλάτα Φοῖνιξ
- δάκρυʼ ἀναπρήσας· περὶ γὰρ δίε νηυσὶν Ἀχαιῶν·
- εἰ μὲν δὴ νόστόν γε μετὰ φρεσὶ φαίδιμʼ Ἀχιλλεῦ
- βάλλεαι, οὐδέ τι πάμπαν ἀμύνειν νηυσὶ θοῇσι
- πῦρ ἐθέλεις ἀΐδηλον, ἐπεὶ χόλος ἔμπεσε θυμῷ,
- πῶς ἂν ἔπειτʼ ἀπὸ σεῖο φίλον τέκος αὖθι λιποίμην
- οἶος; σοὶ δέ μʼ ἔπεμπε γέρων ἱππηλάτα Πηλεὺς
- ἤματι τῷ ὅτε σʼ ἐκ Φθίης Ἀγαμέμνονι πέμπε
- νήπιον οὔ πω εἰδόθʼ ὁμοιΐου πολέμοιο
- οὐδʼ ἀγορέων, ἵνα τʼ ἄνδρες ἀριπρεπέες τελέθουσι.
- τοὔνεκά με προέηκε διδασκέμεναι τάδε πάντα,
- μύθων τε ῥητῆρʼ ἔμεναι πρηκτῆρά τε ἔργων.
- ὡς ἂν ἔπειτʼ ἀπὸ σεῖο φίλον τέκος οὐκ ἐθέλοιμι
- λείπεσθʼ, οὐδʼ εἴ κέν μοι ὑποσταίη θεὸς αὐτὸς
- γῆρας ἀποξύσας θήσειν νέον ἡβώοντα,
- οἷον ὅτε πρῶτον λίπον Ἑλλάδα καλλιγύναικα
- φεύγων νείκεα πατρὸς Ἀμύντορος Ὀρμενίδαο,
- ὅς μοι παλλακίδος περιχώσατο καλλικόμοιο,
- τὴν αὐτὸς φιλέεσκεν, ἀτιμάζεσκε δʼ ἄκοιτιν
- μητέρʼ ἐμήν· ἣ δʼ αἰὲν ἐμὲ λισσέσκετο γούνων
- παλλακίδι προμιγῆναι, ἵνʼ ἐχθήρειε γέροντα.
- τῇ πιθόμην καὶ ἔρεξα· πατὴρ δʼ ἐμὸς αὐτίκʼ ὀϊσθεὶς
- πολλὰ κατηρᾶτο, στυγερὰς δʼ ἐπεκέκλετʼ Ἐρινῦς,
- μή ποτε γούνασιν οἷσιν ἐφέσσεσθαι φίλον υἱὸν
- ἐξ ἐμέθεν γεγαῶτα· θεοὶ δʼ ἐτέλειον ἐπαρὰς
- Ζεύς τε καταχθόνιος καὶ ἐπαινὴ Περσεφόνεια. [*](This edition omits lines 458-461.)
- ἔνθʼ ἐμοὶ οὐκέτι πάμπαν ἐρητύετʼ ἐν φρεσὶ θυμὸς
- πατρὸς χωομένοιο κατὰ μέγαρα στρωφᾶσθαι.
- ἦ μὲν πολλὰ ἔται καὶ ἀνεψιοὶ ἀμφὶς ἐόντες
- αὐτοῦ λισσόμενοι κατερήτυον ἐν μεγάροισι,
- πολλὰ δὲ ἴφια μῆλα καὶ εἰλίποδας ἕλικας βοῦς
- ἔσφαζον, πολλοὶ δὲ σύες θαλέθοντες ἀλοιφῇ
- εὑόμενοι τανύοντο διὰ φλογὸς Ἡφαίστοιο,
- πολλὸν δʼ ἐκ κεράμων μέθυ πίνετο τοῖο γέροντος.
- εἰνάνυχες δέ μοι ἀμφʼ αὐτῷ παρὰ νύκτας ἴαυον·
- οἳ μὲν ἀμειβόμενοι φυλακὰς ἔχον, οὐδέ ποτʼ ἔσβη
- πῦρ, ἕτερον μὲν ὑπʼ αἰθούσῃ εὐερκέος αὐλῆς,
- ἄλλο δʼ ἐνὶ προδόμῳ, πρόσθεν θαλάμοιο θυράων.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ δεκάτη μοι ἐπήλυθε νὺξ ἐρεβεννή,
- καὶ τότʼ ἐγὼ θαλάμοιο θύρας πυκινῶς ἀραρυίας
- ῥήξας ἐξῆλθον, καὶ ὑπέρθορον ἑρκίον αὐλῆς
- ῥεῖα, λαθὼν φύλακάς τʼ ἄνδρας δμῳάς τε γυναῖκας.
- φεῦγον ἔπειτʼ ἀπάνευθε διʼ Ἑλλάδος εὐρυχόροιο,
- Φθίην δʼ ἐξικόμην ἐριβώλακα μητέρα μήλων
- ἐς Πηλῆα ἄναχθʼ· ὃ δέ με πρόφρων ὑπέδεκτο,
- καί μʼ ἐφίλησʼ ὡς εἴ τε πατὴρ ὃν παῖδα φιλήσῃ
- μοῦνον τηλύγετον πολλοῖσιν ἐπὶ κτεάτεσσι,
- καί μʼ ἀφνειὸν ἔθηκε, πολὺν δέ μοι ὤπασε λαόν·
- ναῖον δʼ ἐσχατιὴν Φθίης Δολόπεσσιν ἀνάσσων.
- καί σε τοσοῦτον ἔθηκα θεοῖς ἐπιείκελʼ Ἀχιλλεῦ,
- ἐκ θυμοῦ φιλέων, ἐπεὶ οὐκ ἐθέλεσκες ἅμʼ ἄλλῳ
- οὔτʼ ἐς δαῖτʼ ἰέναι οὔτʼ ἐν μεγάροισι πάσασθαι,
- πρίν γʼ ὅτε δή σʼ ἐπʼ ἐμοῖσιν ἐγὼ γούνεσσι καθίσσας
- ὄψου τʼ ἄσαιμι προταμὼν καὶ οἶνον ἐπισχών.
- πολλάκι μοι κατέδευσας ἐπὶ στήθεσσι χιτῶνα
- οἴνου ἀποβλύζων ἐν νηπιέῃ ἀλεγεινῇ.
- ὣς ἐπὶ σοὶ μάλα πολλὰ πάθον καὶ πολλὰ μόγησα,
- τὰ φρονέων ὅ μοι οὔ τι θεοὶ γόνον ἐξετέλειον
- ἐξ ἐμεῦ· ἀλλὰ σὲ παῖδα θεοῖς ἐπιείκελʼ Ἀχιλλεῦ
- ποιεύμην, ἵνα μοί ποτʼ ἀεικέα λοιγὸν ἀμύνῃς.
- ἀλλʼ Ἀχιλεῦ δάμασον θυμὸν μέγαν· οὐδέ τί σε χρὴ
- νηλεὲς ἦτορ ἔχειν· στρεπτοὶ δέ τε καὶ θεοὶ αὐτοί,
- τῶν περ καὶ μείζων ἀρετὴ τιμή τε βίη τε.
- καὶ μὲν τοὺς θυέεσσι καὶ εὐχωλῇς ἀγανῇσι
- λοιβῇ τε κνίσῃ τε παρατρωπῶσʼ ἄνθρωποι
- λισσόμενοι, ὅτε κέν τις ὑπερβήῃ καὶ ἁμάρτῃ.
- καὶ γάρ τε λιταί εἰσι Διὸς κοῦραι μεγάλοιο
- χωλαί τε ῥυσαί τε παραβλῶπές τʼ ὀφθαλμώ,
- αἵ ῥά τε καὶ μετόπισθʼ ἄτης ἀλέγουσι κιοῦσαι.
- ἣ δʼ ἄτη σθεναρή τε καὶ ἀρτίπος, οὕνεκα πάσας
- πολλὸν ὑπεκπροθέει, φθάνει δέ τε πᾶσαν ἐπʼ αἶαν
- βλάπτουσʼ ἀνθρώπους· αἳ δʼ ἐξακέονται ὀπίσσω.
- ὃς μέν τʼ αἰδέσεται κούρας Διὸς ἆσσον ἰούσας,
- τὸν δὲ μέγʼ ὤνησαν καί τʼ ἔκλυον εὐχομένοιο·
- ὃς δέ κʼ ἀνήνηται καί τε στερεῶς ἀποείπῃ,
- λίσσονται δʼ ἄρα ταί γε Δία Κρονίωνα κιοῦσαι
- τῷ ἄτην ἅμʼ ἕπεσθαι, ἵνα βλαφθεὶς ἀποτίσῃ.
- ἀλλʼ Ἀχιλεῦ πόρε καὶ σὺ Διὸς κούρῃσιν ἕπεσθαι
- τιμήν, ἥ τʼ ἄλλων περ ἐπιγνάμπτει νόον ἐσθλῶν.
- εἰ μὲν γὰρ μὴ δῶρα φέροι τὰ δʼ ὄπισθʼ ὀνομάζοι
- Ἀτρεΐδης, ἀλλʼ αἰὲν ἐπιζαφελῶς χαλεπαίνοι,
- οὐκ ἂν ἔγωγέ σε μῆνιν ἀπορρίψαντα κελοίμην
- Ἀργείοισιν ἀμυνέμεναι χατέουσί περ ἔμπης·
- νῦν δʼ ἅμα τʼ αὐτίκα πολλὰ διδοῖ τὰ δʼ ὄπισθεν ὑπέστη,
- ἄνδρας δὲ λίσσεσθαι ἐπιπροέηκεν ἀρίστους
- κρινάμενος κατὰ λαὸν Ἀχαιϊκόν, οἵ τε σοὶ αὐτῷ
- φίλτατοι Ἀργείων· τῶν μὴ σύ γε μῦθον ἐλέγξῃς
- μηδὲ πόδας· πρὶν δʼ οὔ τι νεμεσσητὸν κεχολῶσθαι.
- οὕτω καὶ τῶν πρόσθεν ἐπευθόμεθα κλέα ἀνδρῶν
- ἡρώων, ὅτε κέν τινʼ ἐπιζάφελος χόλος ἵκοι·
- δωρητοί τε πέλοντο παράρρητοί τʼ ἐπέεσσι.
- μέμνημαι τόδε ἔργον ἐγὼ πάλαι οὔ τι νέον γε
- ὡς ἦν· ἐν δʼ ὑμῖν ἐρέω πάντεσσι φίλοισι.
- Κουρῆτές τʼ ἐμάχοντο καὶ Αἰτωλοὶ μενεχάρμαι
- ἀμφὶ πόλιν Καλυδῶνα καὶ ἀλλήλους ἐνάριζον,
- Αἰτωλοὶ μὲν ἀμυνόμενοι Καλυδῶνος ἐραννῆς,
- Κουρῆτες δὲ διαπραθέειν μεμαῶτες Ἄρηϊ.
- καὶ γὰρ τοῖσι κακὸν χρυσόθρονος Ἄρτεμις ὦρσε
- χωσαμένη ὅ οἱ οὔ τι θαλύσια γουνῷ ἀλωῆς
- Οἰνεὺς ῥέξʼ· ἄλλοι δὲ θεοὶ δαίνυνθʼ ἑκατόμβας,
- οἴῃ δʼ οὐκ ἔρρεξε Διὸς κούρῃ μεγάλοιο.
- ἢ λάθετʼ ἢ οὐκ ἐνόησεν· ἀάσατο δὲ μέγα θυμῷ.
- ἣ δὲ χολωσαμένη δῖον γένος ἰοχέαιρα
- ὦρσεν ἔπι χλούνην σῦν ἄγριον ἀργιόδοντα,
- ὃς κακὰ πόλλʼ ἕρδεσκεν ἔθων Οἰνῆος ἀλωήν·
- πολλὰ δʼ ὅ γε προθέλυμνα χαμαὶ βάλε δένδρεα μακρὰ
- αὐτῇσιν ῥίζῃσι καὶ αὐτοῖς ἄνθεσι μήλων.
- τὸν δʼ υἱὸς Οἰνῆος ἀπέκτεινεν Μελέαγρος
- πολλέων ἐκ πολίων θηρήτορας ἄνδρας ἀγείρας
- καὶ κύνας· οὐ μὲν γάρ κε δάμη παύροισι βροτοῖσι·
- τόσσος ἔην, πολλοὺς δὲ πυρῆς ἐπέβησʼ ἀλεγεινῆς.
- ἣ δʼ ἀμφʼ αὐτῷ θῆκε πολὺν κέλαδον καὶ ἀϋτὴν
- ἀμφὶ συὸς κεφαλῇ καὶ δέρματι λαχνήεντι,
- Κουρήτων τε μεσηγὺ καὶ Αἰτωλῶν μεγαθύμων.
- ὄφρα μὲν οὖν Μελέαγρος ἄρηι φίλος πολέμιζε,
- τόφρα δὲ Κουρήτεσσι κακῶς ἦν, οὐδὲ δύναντο
- τείχεος ἔκτοσθεν μίμνειν πολέες περ ἐόντες·
- ἀλλʼ ὅτε δὴ Μελέαγρον ἔδυ χόλος, ὅς τε καὶ ἄλλων
- οἰδάνει ἐν στήθεσσι νόον πύκα περ φρονεόντων,
- ἤτοι ὃ μητρὶ φίλῃ Ἀλθαίῃ χωόμενος κῆρ
- κεῖτο παρὰ μνηστῇ ἀλόχῳ καλῇ Κλεοπάτρῃ
- κούρῃ Μαρπήσσης καλλισφύρου Εὐηνίνης
- Ἴδεώ θʼ, ὃς κάρτιστος ἐπιχθονίων γένετʼ ἀνδρῶν
- τῶν τότε· καί ῥα ἄνακτος ἐναντίον εἵλετο τόξον
- Φοίβου Ἀπόλλωνος καλλισφύρου εἵνεκα νύμφης,
- τὴν δὲ τότʼ ἐν μεγάροισι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ
- Ἀλκυόνην καλέεσκον ἐπώνυμον, οὕνεκʼ ἄρʼ αὐτῆς
- μήτηρ ἀλκυόνος πολυπενθέος οἶτον ἔχουσα
- κλαῖεν ὅ μιν ἑκάεργος ἀνήρπασε Φοῖβος Ἀπόλλων·
- τῇ ὅ γε παρκατέλεκτο χόλον θυμαλγέα πέσσων
- ἐξ ἀρέων μητρὸς κεχολωμένος, ἥ ῥα θεοῖσι
- πόλλʼ ἀχέουσʼ ἠρᾶτο κασιγνήτοιο φόνοιο,
- πολλὰ δὲ καὶ γαῖαν πολυφόρβην χερσὶν ἀλοία
- κικλήσκουσʼ Ἀΐδην καὶ ἐπαινὴν Περσεφόνειαν
- πρόχνυ καθεζομένη, δεύοντο δὲ δάκρυσι κόλποι,
- παιδὶ δόμεν θάνατον· τῆς δʼ ἠεροφοῖτις Ἐρινὺς
- ἔκλυεν ἐξ Ἐρέβεσφιν ἀμείλιχον ἦτορ ἔχουσα.
- τῶν δὲ τάχʼ ἀμφὶ πύλας ὅμαδος καὶ δοῦπος ὀρώρει
- πύργων βαλλομένων· τὸν δὲ λίσσοντο γέροντες
- Αἰτωλῶν, πέμπον δὲ θεῶν ἱερῆας ἀρίστους,
- ἐξελθεῖν καὶ ἀμῦναι ὑποσχόμενοι μέγα δῶρον·
- ὁππόθι πιότατον πεδίον Καλυδῶνος ἐραννῆς,
- ἔνθά μιν ἤνωγον τέμενος περικαλλὲς ἑλέσθαι
- πεντηκοντόγυον, τὸ μὲν ἥμισυ οἰνοπέδοιο,
- ἥμισυ δὲ ψιλὴν ἄροσιν πεδίοιο ταμέσθαι.
- πολλὰ δέ μιν λιτάνευε γέρων ἱππηλάτα Οἰνεὺς
- οὐδοῦ ἐπεμβεβαὼς ὑψηρεφέος θαλάμοιο
- σείων κολλητὰς σανίδας γουνούμενος υἱόν·
- πολλὰ δὲ τόν γε κασίγνηται καὶ πότνια μήτηρ
- ἐλλίσσονθʼ· ὃ δὲ μᾶλλον ἀναίνετο· πολλὰ δʼ ἑταῖροι,
- οἵ οἱ κεδνότατοι καὶ φίλτατοι ἦσαν ἁπάντων·
- ἀλλʼ οὐδʼ ὧς τοῦ θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ἔπειθον,
- πρίν γʼ ὅτε δὴ θάλαμος πύκʼ ἐβάλλετο, τοὶ δʼ ἐπὶ πύργων
- βαῖνον Κουρῆτες καὶ ἐνέπρηθον μέγα ἄστυ.
- καὶ τότε δὴ Μελέαγρον ἐΰζωνος παράκοιτις
- λίσσετʼ ὀδυρομένη, καί οἱ κατέλεξεν ἅπαντα
- κήδεʼ, ὅσʼ ἀνθρώποισι πέλει τῶν ἄστυ ἁλώῃ·
- ἄνδρας μὲν κτείνουσι, πόλιν δέ τε πῦρ ἀμαθύνει,
- τέκνα δέ τʼ ἄλλοι ἄγουσι βαθυζώνους τε γυναῖκας.
- τοῦ δʼ ὠρίνετο θυμὸς ἀκούοντος κακὰ ἔργα,
- βῆ δʼ ἰέναι, χροῒ δʼ ἔντεʼ ἐδύσετο παμφανόωντα.
- ὣς ὃ μὲν Αἰτωλοῖσιν ἀπήμυνεν κακὸν ἦμαρ
- εἴξας ᾧ θυμῷ· τῷ δʼ οὐκέτι δῶρα τέλεσσαν
- πολλά τε καὶ χαρίεντα, κακὸν δʼ ἤμυνε καὶ αὔτως.
- ἀλλὰ σὺ μή μοι ταῦτα νόει φρεσί, μὴ δέ σε δαίμων
- ἐνταῦθα τρέψειε φίλος· κάκιον δέ κεν εἴη
- νηυσὶν καιομένῃσιν ἀμυνέμεν· ἀλλʼ ἐπὶ δώρων
- ἔρχεο· ἶσον γάρ σε θεῷ τίσουσιν Ἀχαιοί.
- εἰ δέ κʼ ἄτερ δώρων πόλεμον φθισήνορα δύῃς
- οὐκέθʼ ὁμῶς τιμῆς ἔσεαι πόλεμόν περ ἀλαλκών.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- Φοῖνιξ ἄττα γεραιὲ διοτρεφὲς οὔ τί με ταύτης
- χρεὼ τιμῆς· φρονέω δὲ τετιμῆσθαι Διὸς αἴσῃ,
- ἥ μʼ ἕξει παρὰ νηυσὶ κορωνίσιν εἰς ὅ κʼ ἀϋτμὴ
- ἐν στήθεσσι μένῃ καί μοι φίλα γούνατʼ ὀρώρῃ.
- ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δʼ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσι·
- μή μοι σύγχει θυμὸν ὀδυρόμενος καὶ ἀχεύων
- Ἀτρεΐδῃ ἥρωϊ φέρων χάριν· οὐδέ τί σε χρὴ
- τὸν φιλέειν, ἵνα μή μοι ἀπέχθηαι φιλέοντι.
- καλόν τοι σὺν ἐμοὶ τὸν κήδειν ὅς κʼ ἐμὲ κήδῃ·
- ἶσον ἐμοὶ βασίλευε καὶ ἥμισυ μείρεο τιμῆς.
- οὗτοι δʼ ἀγγελέουσι, σὺ δʼ αὐτόθι λέξεο μίμνων
- εὐνῇ ἔνι μαλακῇ· ἅμα δʼ ἠοῖ φαινομένηφι
- φρασσόμεθʼ ἤ κε νεώμεθʼ ἐφʼ ἡμέτερʼ ἦ κε μένωμεν.
- ἦ καὶ Πατρόκλῳ ὅ γʼ ἐπʼ ὀφρύσι νεῦσε σιωπῇ
- Φοίνικι στορέσαι πυκινὸν λέχος, ὄφρα τάχιστα
- ἐκ κλισίης νόστοιο μεδοίατο· τοῖσι δʼ ἄρʼ Αἴας
- ἀντίθεος Τελαμωνιάδης μετὰ μῦθον ἔειπε·
- διογενὲς Λαερτιάδη πολυμήχανʼ Ὀδυσσεῦ
- ἴομεν· οὐ γάρ μοι δοκέει μύθοιο τελευτὴ
- τῇδέ γʼ ὁδῷ κρανέεσθαι· ἀπαγγεῖλαι δὲ τάχιστα
- χρὴ μῦθον Δαναοῖσι καὶ οὐκ ἀγαθόν περ ἐόντα
- οἵ που νῦν ἕαται ποτιδέγμενοι. αὐτάρ Ἀχιλλεὺς
- ἄγριον ἐν στήθεσσι θέτο μεγαλήτορα θυμὸν
- σχέτλιος, οὐδὲ μετατρέπεται φιλότητος ἑταίρων
- τῆς ᾗ μιν παρὰ νηυσὶν ἐτίομεν ἔξοχον ἄλλων
- νηλής· καὶ μέν τίς τε κασιγνήτοιο φονῆος
- ποινὴν ἢ οὗ παιδὸς ἐδέξατο τεθνηῶτος·
- καί ῥʼ ὃ μὲν ἐν δήμῳ μένει αὐτοῦ πόλλʼ ἀποτίσας,
- τοῦ δέ τʼ ἐρητύεται κραδίη καὶ θυμὸς ἀγήνωρ
- ποινὴν δεξαμένῳ· σοὶ δʼ ἄληκτόν τε κακόν τε
- θυμὸν ἐνὶ στήθεσσι θεοὶ θέσαν εἵνεκα κούρης
- οἴης· νῦν δέ τοι ἑπτὰ παρίσχομεν ἔξοχʼ ἀρίστας,
- ἄλλά τε πόλλʼ ἐπὶ τῇσι· σὺ δʼ ἵλαον ἔνθεο θυμόν,
- αἴδεσσαι δὲ μέλαθρον· ὑπωρόφιοι δέ τοί εἰμεν
- πληθύος ἐκ Δαναῶν, μέμαμεν δέ τοι ἔξοχον ἄλλων
- κήδιστοί τʼ ἔμεναι καὶ φίλτατοι ὅσσοι Ἀχαιοί.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- Αἶαν διογενὲς Τελαμώνιε κοίρανε λαῶν
- πάντά τί μοι κατὰ θυμὸν ἐείσαο μυθήσασθαι·
- ἀλλά μοι οἰδάνεται κραδίη χόλῳ ὁππότε κείνων
- μνήσομαι ὥς μʼ ἀσύφηλον ἐν Ἀργείοισιν ἔρεξεν
- Ἀτρεΐδης ὡς εἴ τινʼ ἀτίμητον μετανάστην.
- ἀλλʼ ὑμεῖς ἔρχεσθε καὶ ἀγγελίην ἀπόφασθε·
- οὐ γὰρ πρὶν πολέμοιο μεδήσομαι αἱματόεντος
- πρίν γʼ υἱὸν Πριάμοιο δαΐφρονος Ἕκτορα δῖον
- Μυρμιδόνων ἐπί τε κλισίας καὶ νῆας ἱκέσθαι
- κτείνοντʼ Ἀργείους, κατά τε σμῦξαι πυρὶ νῆας.
- ἀμφὶ δέ τοι τῇ ἐμῇ κλισίῃ καὶ νηῒ μελαίνῃ
- Ἕκτορα καὶ μεμαῶτα μάχης σχήσεσθαι ὀΐω.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δὲ ἕκαστος ἑλὼν δέπας ἀμφικύπελλον
- σπείσαντες παρὰ νῆας ἴσαν πάλιν· ἦρχε δʼ Ὀδυσσεύς.
- Πάτροκλος δʼ ἑτάροισιν ἰδὲ δμωῇσι κέλευσε
- Φοίνικι στορέσαι πυκινὸν λέχος ὅττι τάχιστα.
- αἳ δʼ ἐπιπειθόμεναι στόρεσαν λέχος ὡς ἐκέλευσε
- κώεά τε ῥῆγός τε λίνοιό τε λεπτὸν ἄωτον.
- ἔνθʼ ὃ γέρων κατέλεκτο καὶ ἠῶ δῖαν ἔμιμνεν.
- αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς εὗδε μυχῷ κλισίης εὐπήκτου·
- τῷ δʼ ἄρα παρκατέλεκτο γυνή, τὴν Λεσβόθεν ἦγε,
- Φόρβαντος θυγάτηρ Διομήδη καλλιπάρῃος.
- Πάτροκλος δʼ ἑτέρωθεν ἐλέξατο· πὰρ δʼ ἄρα καὶ τῷ
- Ἶφις ἐΰζωνος, τήν οἱ πόρε δῖος Ἀχιλλεὺς
- Σκῦρον ἑλὼν αἰπεῖαν Ἐνυῆος πτολίεθρον.
- οἳ δʼ ὅτε δὴ κλισίῃσιν ἐν Ἀτρεΐδαο γένοντο.
- τοὺς μὲν ἄρα χρυσέοισι κυπέλλοις υἷες Ἀχαιῶν
- δειδέχατʼ ἄλλοθεν ἄλλος ἀνασταδόν, ἔκ τʼ ἐρέοντο·
- πρῶτος δʼ ἐξερέεινεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
- εἴπʼ ἄγε μʼ ὦ πολύαινʼ Ὀδυσεῦ μέγα κῦδος Ἀχαιῶν
- ἤ ῥʼ ἐθέλει νήεσσιν ἀλεξέμεναι δήϊον πῦρ,
- ἦ ἀπέειπε, χόλος δʼ ἔτʼ ἔχει μεγαλήτορα θυμόν;
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς·
- Ἀτρεΐδη κύδιστε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον
- κεῖνός γʼ οὐκ ἐθέλει σβέσσαι χόλον, ἀλλʼ ἔτι μᾶλλον
- πιμπλάνεται μένεος, σὲ δʼ ἀναίνεται ἠδὲ σὰ δῶρα.
- αὐτόν σε φράζεσθαι ἐν Ἀργείοισιν ἄνωγεν
- ὅππως κεν νῆάς τε σαῷς καὶ λαὸν Ἀχαιῶν·
- αὐτὸς δʼ ἠπείλησεν ἅμʼ ἠοῖ φαινομένηφι
- νῆας ἐϋσσέλμους ἅλαδʼ ἑλκέμεν ἀμφιελίσσας.
- καὶ δʼ ἂν τοῖς ἄλλοισιν ἔφη παραμυθήσασθαι
- οἴκαδʼ ἀποπλείειν, ἐπεὶ οὐκέτι δήετε τέκμωρ
- Ἰλίου αἰπεινῆς· μάλα γάρ ἑθεν εὐρύοπα Ζεὺς
- χεῖρα ἑὴν ὑπερέσχε, τεθαρσήκασι δὲ λαοί.
- ὣς ἔφατʼ· εἰσὶ καὶ οἵδε τάδʼ εἰπέμεν, οἵ μοι ἕποντο,
- Αἴας καὶ κήρυκε δύω πεπνυμένω ἄμφω.
- Φοῖνιξ δʼ αὖθʼ ὃ γέρων κατελέξατο, ὡς γὰρ ἀνώγει,
- ὄφρά οἱ ἐν νήεσσι φίλην ἐς πατρίδʼ ἕπηται
- αὔριον, ἢν ἐθέλῃσιν· ἀνάγκῃ δʼ οὔ τί μιν ἄξει.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ
- μῦθον ἀγασσάμενοι· μάλα γὰρ κρατερῶς ἀγόρευσε.
- δὴν δʼ ἄνεῳ ἦσαν τετιηότες υἷες Ἀχαιῶν·
- ὀψὲ δὲ δὴ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- Ἀτρεΐδη κύδιστε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον
- μὴ ὄφελες λίσσεσθαι ἀμύμονα Πηλεΐωνα
- μυρία δῶρα διδούς· ὃ δʼ ἀγήνωρ ἐστὶ καὶ ἄλλως·
- νῦν αὖ μιν πολὺ μᾶλλον ἀγηνορίῃσιν ἐνῆκας.
- ἀλλʼ ἤτοι κεῖνον μὲν ἐάσομεν ἤ κεν ἴῃσιν
- ἦ κε μένῃ· τότε δʼ αὖτε μαχήσεται ὁππότε κέν μιν
- θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν ἀνώγῃ καὶ θεὸς ὄρσῃ.
- ἀλλʼ ἄγεθʼ ὡς ἂν ἐγὼ εἴπω πειθώμεθα πάντες·
- νῦν μὲν κοιμήσασθε τεταρπόμενοι φίλον ἦτορ
- σίτου καὶ οἴνοιο· τὸ γὰρ μένος ἐστὶ καὶ ἀλκή·
- αὐτὰρ ἐπεί κε φανῇ καλὴ ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,
- καρπαλίμως πρὸ νεῶν ἐχέμεν λαόν τε καὶ ἵππους
- ὀτρύνων, καὶ δʼ αὐτὸς ἐνὶ πρώτοισι μάχεσθαι.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα πάντες ἐπῄνησαν βασιλῆες
- μῦθον ἀγασσάμενοι Διομήδεος ἱπποδάμοιο.
- καὶ τότε δὴ σπείσαντες ἔβαν κλισίην δὲ ἕκαστος,
- ἔνθα δὲ κοιμήσαντο καὶ ὕπνου δῶρον ἕλοντο.
- ἄλλοι μὲν παρὰ νηυσὶν ἀριστῆες Παναχαιῶν
- εὗδον παννύχιοι μαλακῷ δεδμημένοι ὕπνῳ·
- ἀλλʼ οὐκ Ἀτρεΐδην Ἀγαμέμνονα ποιμένα λαῶν
- ὕπνος ἔχε γλυκερὸς πολλὰ φρεσὶν ὁρμαίνοντα.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἂν ἀστράπτῃ πόσις Ἥρης ἠϋκόμοιο
- τεύχων ἢ πολὺν ὄμβρον ἀθέσφατον ἠὲ χάλαζαν
- ἢ νιφετόν, ὅτε πέρ τε χιὼν ἐπάλυνεν ἀρούρας,
- ἠέ ποθι πτολέμοιο μέγα στόμα πευκεδανοῖο,
- ὣς πυκίνʼ ἐν στήθεσσιν ἀνεστενάχιζʼ Ἀγαμέμνων
- νειόθεν ἐκ κραδίης, τρομέοντο δέ οἱ φρένες ἐντός.
- ἤτοι ὅτʼ ἐς πεδίον τὸ Τρωϊκὸν ἀθρήσειε,
- θαύμαζεν πυρὰ πολλὰ τὰ καίετο Ἰλιόθι πρὸ
- αὐλῶν συρίγγων τʼ ἐνοπὴν ὅμαδόν τʼ ἀνθρώπων.
- αὐτὰρ ὅτʼ ἐς νῆάς τε ἴδοι καὶ λαὸν Ἀχαιῶν,
- πολλὰς ἐκ κεφαλῆς προθελύμνους ἕλκετο χαίτας
- ὑψόθʼ ἐόντι Διί, μέγα δʼ ἔστενε κυδάλιμον κῆρ.
- ἥδε δέ οἱ κατὰ θυμὸν ἀρίστη φαίνετο βουλὴ
- Νέστορʼ ἔπι πρῶτον Νηλήϊον ἐλθέμεν ἀνδρῶν,
- εἴ τινά οἱ σὺν μῆτιν ἀμύμονα τεκτήναιτο,
- ἥ τις ἀλεξίκακος πᾶσιν Δαναοῖσι γένοιτο.
- ὀρθωθεὶς δʼ ἔνδυνε περὶ στήθεσσι χιτῶνα,
- ποσσὶ δʼ ὑπὸ λιπαροῖσιν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα,
- ἀμφὶ δʼ ἔπειτα δαφοινὸν ἑέσσατο δέρμα λέοντος
- αἴθωνος μεγάλοιο ποδηνεκές, εἵλετο δʼ ἔγχος.
- ὣς δʼ αὔτως Μενέλαον ἔχε τρόμος· οὐδὲ γὰρ αὐτῷ
- ὕπνος ἐπὶ βλεφάροισιν ἐφίζανε· μή τι πάθοιεν
- Ἀργεῖοι, τοὶ δὴ ἕθεν εἵνεκα πουλὺν ἐφʼ ὑγρὴν
- ἤλυθον ἐς Τροίην πόλεμον θρασὺν ὁρμαίνοντες.
- παρδαλέῃ μὲν πρῶτα μετάφρενον εὐρὺ κάλυψε
- ποικίλῃ, αὐτὰρ ἐπὶ στεφάνην κεφαλῆφιν ἀείρας
- θήκατο χαλκείην, δόρυ δʼ εἵλετο χειρὶ παχείῃ.
- βῆ δʼ ἴμεν ἀνστήσων ὃν ἀδελφεόν, ὃς μέγα πάντων
- Ἀργείων ἤνασσε, θεὸς δʼ ὣς τίετο δήμῳ.
- τὸν δʼ εὗρʼ ἀμφʼ ὤμοισι τιθήμενον ἔντεα καλὰ
- νηῒ πάρα πρύμνῃ· τῷ δʼ ἀσπάσιος γένετʼ ἐλθών.
- τὸν πρότερος προσέειπε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος·
- τίφθʼ οὕτως ἠθεῖε κορύσσεαι; ἦ τινʼ ἑταίρων
- ὀτρυνέεις Τρώεσσιν ἐπίσκοπον; ἀλλὰ μάλʼ αἰνῶς
- δείδω μὴ οὔ τίς τοι ὑπόσχηται τόδε ἔργον
- ἄνδρας δυσμενέας σκοπιαζέμεν οἶος ἐπελθὼν
- νύκτα διʼ ἀμβροσίην· μάλα τις θρασυκάρδιος ἔσται.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη κρείων Ἀγαμέμνων·
- χρεὼ βουλῆς ἐμὲ καὶ σὲ διοτρεφὲς ὦ Μενέλαε
- κερδαλέης, ἥ τίς κεν ἐρύσσεται ἠδὲ σαώσει
- Ἀργείους καὶ νῆας, ἐπεὶ Διὸς ἐτράπετο φρήν.
- Ἑκτορέοις ἄρα μᾶλλον ἐπὶ φρένα θῆχʼ ἱεροῖσιν·
- οὐ γάρ πω ἰδόμην, οὐδʼ ἔκλυον αὐδήσαντος
- ἄνδρʼ ἕνα τοσσάδε μέρμερʼ ἐπʼ ἤματι μητίσασθαι,
- ὅσσʼ Ἕκτωρ ἔρρεξε Διῒ φίλος υἷας Ἀχαιῶν
- αὔτως, οὔτε θεᾶς υἱὸς φίλος οὔτε θεοῖο.
- ἔργα δʼ ἔρεξʼ ὅσα φημὶ μελησέμεν Ἀργείοισι
- δηθά τε καὶ δολιχόν· τόσα γὰρ κακὰ μήσατʼ Ἀχαιούς.
- ἀλλʼ ἴθι νῦν Αἴαντα καὶ Ἰδομενῆα κάλεσσον
- ῥίμφα θέων παρὰ νῆας· ἐγὼ δʼ ἐπὶ Νέστορα δῖον
- εἶμι, καὶ ὀτρυνέω ἀνστήμεναι, αἴ κʼ ἐθέλῃσιν
- ἐλθεῖν ἐς φυλάκων ἱερὸν τέλος ἠδʼ ἐπιτεῖλαι.
- κείνῳ γάρ κε μάλιστα πιθοίατο· τοῖο γὰρ υἱὸς
- σημαίνει φυλάκεσσι καὶ Ἰδομενῆος ὀπάων
- Μηριόνης· τοῖσιν γὰρ ἐπετράπομέν γε μάλιστα.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος·
- πῶς γάρ μοι μύθῳ ἐπιτέλλεαι ἠδὲ κελεύεις;
- αὖθι μένω μετὰ τοῖσι δεδεγμένος εἰς ὅ κεν ἔλθῃς,
- ἦε θέω μετὰ σʼ αὖτις, ἐπὴν εὖ τοῖς ἐπιτείλω;
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων,
- αὖθι μένειν, μή πως ἀβροτάξομεν ἀλλήλοιιν
- ἐρχομένω· πολλαὶ γὰρ ἀνὰ στρατόν εἰσι κέλευθοι.
- φθέγγεο δʼ ᾗ κεν ἴῃσθα καὶ ἐγρήγορθαι ἄνωχθι
- πατρόθεν ἐκ γενεῆς ὀνομάζων ἄνδρα ἕκαστον
- πάντας κυδαίνων· μηδὲ μεγαλίζεο θυμῷ,
- ἀλλὰ καὶ αὐτοί περ πονεώμεθα· ὧδέ που ἄμμι
- Ζεὺς ἐπὶ γιγνομένοισιν ἵει κακότητα βαρεῖαν.
- ὣς εἰπὼν ἀπέπεμπεν ἀδελφεὸν εὖ ἐπιτείλας·
- αὐτὰρ ὃ βῆ ῥʼ ἰέναι μετὰ Νέστορα ποιμένα λαῶν·
- τὸν δʼ εὗρεν παρά τε κλισίῃ καὶ νηῒ μελαίνῃ
- εὐνῇ ἔνι μαλακῇ· παρὰ δʼ ἔντεα ποικίλʼ ἔκειτο
- ἀσπὶς καὶ δύο δοῦρε φαεινή τε τρυφάλεια.
- πὰρ δὲ ζωστὴρ κεῖτο παναίολος, ᾧ ῥʼ ὁ γεραιὸς
- ζώννυθʼ ὅτʼ ἐς πόλεμον φθισήνορα θωρήσσοιτο
- λαὸν ἄγων, ἐπεὶ οὐ μὲν ἐπέτρεπε γήραϊ λυγρῷ.
- ὀρθωθεὶς δʼ ἄρʼ ἐπʼ ἀγκῶνος κεφαλὴν ἐπαείρας
- Ἀτρεΐδην προσέειπε καὶ ἐξερεείνετο μύθῳ·
- τίς δʼ οὗτος κατὰ νῆας ἀνὰ στρατὸν ἔρχεαι οἶος
- νύκτα διʼ ὀρφναίην, ὅτε θʼ εὕδουσι βροτοὶ ἄλλοι,
- ἠέ τινʼ οὐρήων διζήμενος, ἤ τινʼ ἑταίρων;
- φθέγγεο, μηδʼ ἀκέων ἐπʼ ἔμʼ ἔρχεο· τίπτε δέ σε χρεώ;
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
- ὦ Νέστορ Νηληϊάδη μέγα κῦδος Ἀχαιῶν
- γνώσεαι Ἀτρεΐδην Ἀγαμέμνονα, τὸν περὶ πάντων
- Ζεὺς ἐνέηκε πόνοισι διαμπερὲς εἰς ὅ κʼ ἀϋτμὴ
- ἐν στήθεσσι μένῃ καί μοι φίλα γούνατʼ ὀρώρῃ.
- πλάζομαι ὧδʼ ἐπεὶ οὔ μοι ἐπʼ ὄμμασι νήδυμος ὕπνος
- ἱζάνει, ἀλλὰ μέλει πόλεμος καὶ κήδεʼ Ἀχαιῶν.
- αἰνῶς γὰρ Δαναῶν περιδείδια, οὐδέ μοι ἦτορ
- ἔμπεδον, ἀλλʼ ἀλαλύκτημαι, κραδίη δέ μοι ἔξω
- στηθέων ἐκθρῴσκει, τρομέει δʼ ὑπὸ φαίδιμα γυῖα.
- ἀλλʼ εἴ τι δραίνεις, ἐπεὶ οὐδὲ σέ γʼ ὕπνος ἱκάνει,
- δεῦρʼ ἐς τοὺς φύλακας καταβήομεν, ὄφρα ἴδωμεν
- μὴ τοὶ μὲν καμάτῳ ἀδηκότες ἠδὲ καὶ ὕπνῳ
- κοιμήσωνται, ἀτὰρ φυλακῆς ἐπὶ πάγχυ λάθωνται.
- δυσμενέες δʼ ἄνδρες σχεδὸν εἵαται· οὐδέ τι ἴδμεν
- μή πως καὶ διὰ νύκτα μενοινήσωσι μάχεσθαι.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ·
- Ἀτρεΐδη κύδιστε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον
- οὔ θην Ἕκτορι πάντα νοήματα μητίετα Ζεὺς
- ἐκτελέει, ὅσα πού νυν ἐέλπεται· ἀλλά μιν οἴω
- κήδεσι μοχθήσειν καὶ πλείοσιν, εἴ κεν Ἀχιλλεὺς
- ἐκ χόλου ἀργαλέοιο μεταστρέψῃ φίλον ἦτορ.
- σοὶ δὲ μάλʼ ἕψομʼ ἐγώ· ποτὶ δʼ αὖ καὶ ἐγείρομεν ἄλλους
- ἠμὲν Τυδεΐδην δουρὶ κλυτὸν ἠδʼ Ὀδυσῆα
- ἠδʼ Αἴαντα ταχὺν καὶ Φυλέος ἄλκιμον υἱόν.
- ἀλλʼ εἴ τις καὶ τούσδε μετοιχόμενος καλέσειεν
- ἀντίθεόν τʼ Αἴαντα καὶ Ἰδομενῆα ἄνακτα·
- τῶν γὰρ νῆες ἔασιν ἑκαστάτω, οὐδὲ μάλʼ ἐγγύς.
- ἀλλὰ φίλον περ ἐόντα καὶ αἰδοῖον Μενέλαον
- νεικέσω, εἴ πέρ μοι νεμεσήσεαι, οὐδʼ ἐπικεύσω
- ὡς εὕδει, σοὶ δʼ οἴῳ ἐπέτρεψεν πονέεσθαι.
- νῦν ὄφελεν κατὰ πάντας ἀριστῆας πονέεσθαι
- λισσόμενος· χρειὼ γὰρ ἱκάνεται οὐκέτʼ ἀνεκτός.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
- ὦ γέρον ἄλλοτε μέν σε καὶ αἰτιάασθαι ἄνωγα·
- πολλάκι γὰρ μεθιεῖ τε καὶ οὐκ ἐθέλει πονέεσθαι
- οὔτʼ ὄκνῳ εἴκων οὔτʼ ἀφραδίῃσι νόοιο,
- ἀλλʼ ἐμέ τʼ εἰσορόων καὶ ἐμὴν ποτιδέγμενος ὁρμήν.
- νῦν δʼ ἐμέο πρότερος μάλʼ ἐπέγρετο καί μοι ἐπέστη·
- τὸν μὲν ἐγὼ προέηκα καλήμεναι οὓς σὺ μεταλλᾷς.
- ἀλλʼ ἴομεν· κείνους δὲ κιχησόμεθα πρὸ πυλάων
- ἐν φυλάκεσσʼ, ἵνα γάρ σφιν ἐπέφραδον ἠγερέθεσθαι.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ·
- οὕτως οὔ τίς οἱ νεμεσήσεται οὐδʼ ἀπιθήσει
- Ἀργείων, ὅτε κέν τινʼ ἐποτρύνῃ καὶ ἀνώγῃ.
- ὣς εἰπὼν ἔνδυνε περὶ στήθεσσι χιτῶνα,
- ποσσὶ δʼ ὑπὸ λιπαροῖσιν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα,
- ἀμφὶ δʼ ἄρα χλαῖναν περονήσατο φοινικόεσσαν
- διπλῆν ἐκταδίην, οὔλη δʼ ἐπενήνοθε λάχνη.
- εἵλετο δʼ ἄλκιμον ἔγχος ἀκαχμένον ὀξέϊ χαλκῷ,
- βῆ δʼ ἰέναι κατὰ νῆας Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων.
- πρῶτον ἔπειτʼ Ὀδυσῆα Διὶ μῆτιν ἀτάλαντον
- ἐξ ὕπνου ἀνέγειρε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ
- φθεγξάμενος· τὸν δʼ αἶψα περὶ φρένας ἤλυθʼ ἰωή,
- ἐκ δʼ ἦλθε κλισίης καί σφεας πρὸς μῦθον ἔειπε·
- τίφθʼ οὕτω κατὰ νῆας ἀνὰ στρατὸν οἶοι ἀλᾶσθε
- νύκτα διʼ ἀμβροσίην, ὅ τι δὴ χρειὼ τόσον ἵκει;
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ·
- διογενὲς Λαερτιάδη πολυμήχανʼ Ὀδυσσεῦ
- μὴ νεμέσα· τοῖον γὰρ ἄχος βεβίηκεν Ἀχαιούς.
- ἀλλʼ ἕπεʼ, ὄφρα καὶ ἄλλον ἐγείρομεν ὅν τʼ ἐπέοικε
- βουλὰς βουλεύειν, ἢ φευγέμεν ἠὲ μάχεσθαι.
- ὣς φάθʼ, ὃ δὲ κλισίην δὲ κιὼν πολύμητις Ὀδυσσεὺς
- ποικίλον ἀμφʼ ὤμοισι σάκος θέτο, βῆ δὲ μετʼ αὐτούς.
- βὰν δʼ ἐπὶ Τυδεΐδην Διομήδεα· τὸν δὲ κίχανον
- ἐκτὸς ἀπὸ κλισίης σὺν τεύχεσιν· ἀμφὶ δʼ ἑταῖροι
- εὗδον, ὑπὸ κρασὶν δʼ ἔχον ἀσπίδας· ἔγχεα δέ σφιν
- ὄρθʼ ἐπὶ σαυρωτῆρος ἐλήλατο, τῆλε δὲ χαλκὸς
- λάμφʼ ὥς τε στεροπὴ πατρὸς Διός· αὐτὰρ ὅ γʼ ἥρως
- εὗδʼ, ὑπὸ δʼ ἔστρωτο ῥινὸν βοὸς ἀγραύλοιο,
- αὐτὰρ ὑπὸ κράτεσφι τάπης τετάνυστο φαεινός.
- τὸν παρστὰς ἀνέγειρε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ,
- λὰξ ποδὶ κινήσας, ὄτρυνέ τε νείκεσέ τʼ ἄντην·
- ἔγρεο Τυδέος υἱέ· τί πάννυχον ὕπνον ἀωτεῖς;
- οὐκ ἀΐεις ὡς Τρῶες ἐπὶ θρωσμῷ πεδίοιο
- εἵαται ἄγχι νεῶν, ὀλίγος δʼ ἔτι χῶρος ἐρύκει;
- ὣς φάθʼ, ὃ δʼ ἐξ ὕπνοιο μάλα κραιπνῶς ἀνόρουσε,
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- σχέτλιός ἐσσι γεραιέ· σὺ μὲν πόνου οὔ ποτε λήγεις.
- οὔ νυ καὶ ἄλλοι ἔασι νεώτεροι υἷες Ἀχαιῶν
- οἵ κεν ἔπειτα ἕκαστον ἐγείρειαν βασιλήων
- πάντῃ ἐποιχόμενοι; σὺ δʼ ἀμήχανός ἐσσι γεραιέ.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ·
- ναὶ δὴ ταῦτά γε πάντα φίλος κατὰ μοῖραν ἔειπες.
- εἰσὶν μέν μοι παῖδες ἀμύμονες, εἰσὶ δὲ λαοὶ
- καὶ πολέες, τῶν κέν τις ἐποιχόμενος καλέσειεν·
- ἀλλὰ μάλα μεγάλη χρειὼ βεβίηκεν Ἀχαιούς.
- νῦν γὰρ δὴ πάντεσσιν ἐπὶ ξυροῦ ἵσταται ἀκμῆς
- ἢ μάλα λυγρὸς ὄλεθρος Ἀχαιοῖς ἠὲ βιῶναι.
- ἀλλʼ ἴθι νῦν Αἴαντα ταχὺν καὶ Φυλέος υἱὸν
- ἄνστησον· σὺ γάρ ἐσσι νεώτερος· εἴ μʼ ἐλεαίρεις.
- ὣς φάθʼ, ὃ δʼ ἀμφʼ ὤμοισιν ἑέσσατο δέρμα λέοντος
- αἴθωνος μεγάλοιο ποδηνεκές, εἵλετο δʼ ἔγχος.
- βῆ δʼ ἰέναι, τοὺς δʼ ἔνθεν ἀναστήσας ἄγεν ἥρως.
- οἳ δʼ ὅτε δὴ φυλάκεσσιν ἐν ἀγρομένοισιν ἔμιχθεν,
- οὐδὲ μὲν εὕδοντας φυλάκων ἡγήτορας εὗρον,
- ἀλλʼ ἐγρηγορτὶ σὺν τεύχεσιν εἵατο πάντες.
- ὡς δὲ κύνες περὶ μῆλα δυσωρήσωνται ἐν αὐλῇ
- θηρὸς ἀκούσαντες κρατερόφρονος, ὅς τε καθʼ ὕλην
- ἔρχηται διʼ ὄρεσφι· πολὺς δʼ ὀρυμαγδὸς ἐπʼ αὐτῷ
- ἀνδρῶν ἠδὲ κυνῶν, ἀπό τέ σφισιν ὕπνος ὄλωλεν·
- ὣς τῶν νήδυμος ὕπνος ἀπὸ βλεφάροιιν ὀλώλει
- νύκτα φυλασσομένοισι κακήν· πεδίον δὲ γὰρ αἰεὶ
- τετράφαθʼ, ὁππότʼ ἐπὶ Τρώων ἀΐοιεν ἰόντων.
- τοὺς δʼ ὃ γέρων γήθησεν ἰδὼν θάρσυνέ τε μύθῳ
- καί σφεας φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- οὕτω νῦν φίλα τέκνα φυλάσσετε· μηδέ τινʼ ὕπνος
- αἱρείτω, μὴ χάρμα γενώμεθα δυσμενέεσσιν.
- ὣς εἰπὼν τάφροιο διέσσυτο· τοὶ δʼ ἅμʼ ἕποντο
- Ἀργείων βασιλῆες ὅσοι κεκλήατο βουλήν.
- τοῖς δʼ ἅμα Μηριόνης καὶ Νέστορος ἀγλαὸς υἱὸς
- ἤϊσαν· αὐτοὶ γὰρ κάλεον συμμητιάασθαι.
- τάφρον δʼ ἐκδιαβάντες ὀρυκτὴν ἑδριόωντο
- ἐν καθαρῷ, ὅθι δὴ νεκύων διεφαίνετο χῶρος
- πιπτόντων· ὅθεν αὖτις ἀπετράπετʼ ὄβριμος Ἕκτωρ
- ὀλλὺς Ἀργείους, ὅτε δὴ περὶ νὺξ ἐκάλυψεν.
- ἔνθα καθεζόμενοι ἔπεʼ ἀλλήλοισι πίφαυσκον·
- τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ·
- ὦ φίλοι οὐκ ἂν δή τις ἀνὴρ πεπίθοιθʼ ἑῷ αὐτοῦ
- θυμῷ τολμήεντι μετὰ Τρῶας μεγαθύμους
- ἐλθεῖν, εἴ τινά που δηΐων ἕλοι ἐσχατόωντα,
- ἤ τινά που καὶ φῆμιν ἐνὶ Τρώεσσι πύθοιτο,
- ἅσσά τε μητιόωσι μετὰ σφίσιν, ἢ μεμάασιν
- αὖθι μένειν παρὰ νηυσὶν ἀπόπροθεν, ἦε πόλιν δὲ
- ἂψ ἀναχωρήσουσιν, ἐπεὶ δαμάσαντό γʼ Ἀχαιούς.
- ταῦτά κε πάντα πύθοιτο, καὶ ἂψ εἰς ἡμέας ἔλθοι
- ἀσκηθής· μέγα κέν οἱ ὑπουράνιον κλέος εἴη
- πάντας ἐπʼ ἀνθρώπους, καί οἱ δόσις ἔσσεται ἐσθλή·
- ὅσσοι γὰρ νήεσσιν ἐπικρατέουσιν ἄριστοι
- τῶν πάντων οἱ ἕκαστος ὄϊν δώσουσι μέλαιναν
- θῆλυν ὑπόρρηνον· τῇ μὲν κτέρας οὐδὲν ὁμοῖον,
- αἰεὶ δʼ ἐν δαίτῃσι καὶ εἰλαπίνῃσι παρέσται.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ.
- τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- Νέστορ ἔμʼ ὀτρύνει κραδίη καὶ θυμὸς ἀγήνωρ
- ἀνδρῶν δυσμενέων δῦναι στρατὸν ἐγγὺς ἐόντων
- Τρώων· ἀλλʼ εἴ τίς μοι ἀνὴρ ἅμʼ ἕποιτο καὶ ἄλλος
- μᾶλλον θαλπωρὴ καὶ θαρσαλεώτερον ἔσται.
- σύν τε δύʼ ἐρχομένω καί τε πρὸ ὃ τοῦ ἐνόησεν
- ὅππως κέρδος ἔῃ· μοῦνος δʼ εἴ πέρ τε νοήσῃ
- ἀλλά τέ οἱ βράσσων τε νόος, λεπτὴ δέ τε μῆτις.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἔθελον Διομήδεϊ πολλοὶ ἕπεσθαι.
- ἠθελέτην Αἴαντε δύω θεράποντες Ἄρηος,
- ἤθελε Μηριόνης, μάλα δʼ ἤθελε Νέστορος υἱός,
- ἤθελε δʼ Ἀτρεΐδης δουρικλειτὸς Μενέλαος,
- ἤθελε δʼ ὁ τλήμων Ὀδυσεὺς καταδῦναι ὅμιλον
- Τρώων· αἰεὶ γάρ οἱ ἐνὶ φρεσὶ θυμὸς ἐτόλμα.
- τοῖσι δὲ καὶ μετέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
- Τυδεΐδη Διόμηδες ἐμῷ κεχαρισμένε θυμῷ
- τὸν μὲν δὴ ἕταρόν γʼ αἱρήσεαι ὅν κʼ ἐθέλῃσθα,
- φαινομένων τὸν ἄριστον, ἐπεὶ μεμάασί γε πολλοί.
- μηδὲ σύ γʼ αἰδόμενος σῇσι φρεσὶ τὸν μὲν ἀρείω
- καλλείπειν, σὺ δὲ χείρονʼ ὀπάσσεαι αἰδοῖ εἴκων
- ἐς γενεὴν ὁρόων, μηδʼ εἰ βασιλεύτερός ἐστιν.
- ὣς ἔφατʼ, ἔδεισεν δὲ περὶ ξανθῷ Μενελάῳ.
- τοῖς δʼ αὖτις μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- εἰ μὲν δὴ ἕταρόν γε κελεύετέ μʼ αὐτὸν ἑλέσθαι,
- πῶς ἂν ἔπειτʼ Ὀδυσῆος ἐγὼ θείοιο λαθοίμην,
- οὗ πέρι μὲν πρόφρων κραδίη καὶ θυμὸς ἀγήνωρ
- ἐν πάντεσσι πόνοισι, φιλεῖ δέ ἑ Παλλὰς Ἀθήνη.
- τούτου γʼ ἑσπομένοιο καὶ ἐκ πυρὸς αἰθομένοιο
- ἄμφω νοστήσαιμεν, ἐπεὶ περίοιδε νοῆσαι.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς·
- Τυδεΐδη μήτʼ ἄρ με μάλʼ αἴνεε μήτέ τι νείκει·
- εἰδόσι γάρ τοι ταῦτα μετʼ Ἀργείοις ἀγορεύεις.
- ἀλλʼ ἴομεν· μάλα γὰρ νὺξ ἄνεται, ἐγγύθι δʼ ἠώς,
- ἄστρα δὲ δὴ προβέβηκε, παροίχωκεν δὲ πλέων νὺξ
- τῶν δύο μοιράων, τριτάτη δʼ ἔτι μοῖρα λέλειπται.
- ὣς εἰπόνθʼ ὅπλοισιν ἔνι δεινοῖσιν ἐδύτην.
- Τυδεΐδῃ μὲν δῶκε μενεπτόλεμος Θρασυμήδης
- φάσγανον ἄμφηκες· τὸ δʼ ἑὸν παρὰ νηῒ λέλειπτο·
- καὶ σάκος· ἀμφὶ δέ οἱ κυνέην κεφαλῆφιν ἔθηκε
- ταυρείην, ἄφαλόν τε καὶ ἄλλοφον, ἥ τε καταῖτυξ
- κέκληται, ῥύεται δὲ κάρη θαλερῶν αἰζηῶν.
- Μηριόνης δʼ Ὀδυσῆϊ δίδου βιὸν ἠδὲ φαρέτρην
- καὶ ξίφος, ἀμφὶ δέ οἱ κυνέην κεφαλῆφιν ἔθηκε
- ῥινοῦ ποιητήν· πολέσιν δʼ ἔντοσθεν ἱμᾶσιν
- ἐντέτατο στερεῶς· ἔκτοσθε δὲ λευκοὶ ὀδόντες
- ἀργιόδοντος ὑὸς θαμέες ἔχον ἔνθα καὶ ἔνθα
- εὖ καὶ ἐπισταμένως· μέσσῃ δʼ ἐνὶ πῖλος ἀρήρει.
- τήν ῥά ποτʼ ἐξ Ἐλεῶνος Ἀμύντορος Ὀρμενίδαο
- ἐξέλετʼ Αὐτόλυκος πυκινὸν δόμον ἀντιτορήσας,
- Σκάνδειαν δʼ ἄρα δῶκε Κυθηρίῳ Ἀμφιδάμαντι·
- Ἀμφιδάμας δὲ Μόλῳ δῶκε ξεινήϊον εἶναι,
- αὐτὰρ ὃ Μηριόνῃ δῶκεν ᾧ παιδὶ φορῆναι·
- δὴ τότʼ Ὀδυσσῆος πύκασεν κάρη ἀμφιτεθεῖσα.