Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- τὼ δʼ ἐπεὶ οὖν ὅπλοισιν ἔνι δεινοῖσιν ἐδύτην,
- βάν ῥʼ ἰέναι, λιπέτην δὲ κατʼ αὐτόθι πάντας ἀρίστους.
- τοῖσι δὲ δεξιὸν ἧκεν ἐρῳδιὸν ἐγγὺς ὁδοῖο
- Παλλὰς Ἀθηναίη· τοὶ δʼ οὐκ ἴδον ὀφθαλμοῖσι
- νύκτα διʼ ὀρφναίην, ἀλλὰ κλάγξαντος ἄκουσαν.
- χαῖρε δὲ τῷ ὄρνιθʼ Ὀδυσεύς, ἠρᾶτο δʼ Ἀθήνῃ·
- κλῦθί μευ αἰγιόχοιο Διὸς τέκος, ἥ τέ μοι αἰεὶ
- ἐν πάντεσσι πόνοισι παρίστασαι, οὐδέ σε λήθω
- κινύμενος· νῦν αὖτε μάλιστά με φῖλαι Ἀθήνη,
- δὸς δὲ πάλιν ἐπὶ νῆας ἐϋκλεῖας ἀφικέσθαι
- ῥέξαντας μέγα ἔργον, ὅ κε Τρώεσσι μελήσῃ.
- δεύτερος αὖτʼ ἠρᾶτο βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- κέκλυθι νῦν καὶ ἐμεῖο Διὸς τέκος Ἀτρυτώνη·
- σπεῖό μοι ὡς ὅτε πατρὶ ἅμʼ ἕσπεο Τυδέϊ δίῳ
- ἐς Θήβας, ὅτε τε πρὸ Ἀχαιῶν ἄγγελος ᾔει.
- τοὺς δʼ ἄρʼ ἐπʼ Ἀσωπῷ λίπε χαλκοχίτωνας Ἀχαιούς,
- αὐτὰρ ὃ μειλίχιον μῦθον φέρε Καδμείοισι
- κεῖσʼ· ἀτὰρ ἂψ ἀπιὼν μάλα μέρμερα μήσατο ἔργα
- σὺν σοὶ δῖα θεά, ὅτε οἱ πρόφρασσα παρέστης.
- ὣς νῦν μοι ἐθέλουσα παρίσταο καί με φύλασσε.
- σοὶ δʼ αὖ ἐγὼ ῥέξω βοῦν ἦνιν εὐρυμέτωπον
- ἀδμήτην, ἣν οὔ πω ὑπὸ ζυγὸν ἤγαγεν ἀνήρ·
- τήν τοι ἐγὼ ῥέξω χρυσὸν κέρασιν περιχεύας.
- ὣς ἔφαν εὐχόμενοι, τῶν δʼ ἔκλυε Παλλὰς Ἀθήνη.
- οἳ δʼ ἐπεὶ ἠρήσαντο Διὸς κούρῃ μεγάλοιο,
- βάν ῥʼ ἴμεν ὥς τε λέοντε δύω διὰ νύκτα μέλαιναν
- ἂμ φόνον, ἂν νέκυας, διά τʼ ἔντεα καὶ μέλαν αἷμα.
- οὐδὲ μὲν οὐδὲ Τρῶας ἀγήνορας εἴασεν Ἕκτωρ
- εὕδειν, ἀλλʼ ἄμυδις κικλήσκετο πάντας ἀρίστους,
- ὅσσοι ἔσαν Τρώων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες·
- τοὺς ὅ γε συγκαλέσας πυκινὴν ἀρτύνετο βουλήν·
- τίς κέν μοι τόδε ἔργον ὑποσχόμενος τελέσειε
- δώρῳ ἔπι μεγάλῳ; μισθὸς δέ οἱ ἄρκιος ἔσται.
- δώσω γὰρ δίφρόν τε δύω τʼ ἐριαύχενας ἵππους
- οἵ κεν ἄριστοι ἔωσι θοῇς ἐπὶ νηυσὶν Ἀχαιῶν
- ὅς τίς κε τλαίη, οἷ τʼ αὐτῷ κῦδος ἄροιτο,
- νηῶν ὠκυπόρων σχεδὸν ἐλθέμεν, ἔκ τε πυθέσθαι
- ἠέ φυλάσσονται νῆες θοαὶ ὡς τὸ πάρος περ,
- ἦ ἤδη χείρεσσιν ὑφʼ ἡμετέρῃσι δαμέντες
- φύξιν βουλεύουσι μετὰ σφίσιν, οὐδʼ ἐθέλουσι
- νύκτα φυλασσέμεναι, καμάτῳ ἀδηκότες αἰνῷ.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ.
- ἦν δέ τις ἐν Τρώεσσι Δόλων Εὐμήδεος υἱὸς
- κήρυκος θείοιο πολύχρυσος πολύχαλκος,
- ὃς δή τοι εἶδος μὲν ἔην κακός, ἀλλὰ ποδώκης·
- αὐτὰρ ὃ μοῦνος ἔην μετὰ πέντε κασιγνήτῃσιν.
- ὅς ῥα τότε Τρωσίν τε καὶ Ἕκτορι μῦθον ἔειπεν·
- Ἕκτορ ἔμʼ ὀτρύνει κραδίη καὶ θυμὸς ἀγήνωρ
- νηῶν ὠκυπόρων σχεδὸν ἐλθέμεν ἔκ τε πυθέσθαι.
- ἀλλʼ ἄγε μοι τὸ σκῆπτρον ἀνάσχεο, καί μοι ὄμοσσον
- ἦ μὲν τοὺς ἵππους τε καὶ ἅρματα ποικίλα χαλκῷ
- δωσέμεν, οἳ φορέουσιν ἀμύμονα Πηλεΐωνα,
- σοὶ δʼ ἐγὼ οὐχ ἅλιος σκοπὸς ἔσσομαι οὐδʼ ἀπὸ δόξης·
- τόφρα γὰρ ἐς στρατὸν εἶμι διαμπερὲς ὄφρʼ ἂν ἵκωμαι
- νῆʼ Ἀγαμεμνονέην, ὅθι που μέλλουσιν ἄριστοι
- βουλὰς βουλεύειν ἢ φευγέμεν ἠὲ μάχεσθαι.
- ὣς φάθʼ, ὃ δʼ ἐν χερσὶ σκῆπτρον λάβε καί οἱ ὄμοσσεν·
- ἴστω νῦν Ζεὺς αὐτὸς ἐρίγδουπος πόσις Ἥρης
- μὴ μὲν τοῖς ἵπποισιν ἀνὴρ ἐποχήσεται ἄλλος
- Τρώων, ἀλλά σέ φημι διαμπερὲς ἀγλαϊεῖσθαι.
- ὣς φάτο καί ῥʼ ἐπίορκον ἐπώμοσε, τὸν δʼ ὀρόθυνεν·
- αὐτίκα δʼ ἀμφʼ ὤμοισιν ἐβάλλετο καμπύλα τόξα,
- ἕσσατο δʼ ἔκτοσθεν ῥινὸν πολιοῖο λύκοιο,
- κρατὶ δʼ ἐπὶ κτιδέην κυνέην, ἕλε δʼ ὀξὺν ἄκοντα,
- βῆ δʼ ἰέναι προτὶ νῆας ἀπὸ στρατοῦ· οὐδʼ ἄρʼ ἔμελλεν
- ἐλθὼν ἐκ νηῶν ἂψ Ἕκτορι μῦθον ἀποίσειν.
- ἀλλʼ ὅτε δή ῥʼ ἵππων τε καὶ ἀνδρῶν κάλλιφʼ ὅμιλον,
- βῆ ῥʼ ἀνʼ ὁδὸν μεμαώς· τὸν δὲ φράσατο προσιόντα
- διογενὴς Ὀδυσεύς, Διομήδεα δὲ προσέειπεν·
- οὗτός τις Διόμηδες ἀπὸ στρατοῦ ἔρχεται ἀνήρ,
- οὐκ οἶδʼ ἢ νήεσσιν ἐπίσκοπος ἡμετέρῃσιν,
- ἦ τινα συλήσων νεκύων κατατεθνηώτων.
- ἀλλʼ ἐῶμέν μιν πρῶτα παρεξελθεῖν πεδίοιο
- τυτθόν· ἔπειτα δέ κʼ αὐτὸν ἐπαΐξαντες ἕλοιμεν
- καρπαλίμως· εἰ δʼ ἄμμε παραφθαίησι πόδεσσιν,
- αἰεί μιν ἐπὶ νῆας ἀπὸ στρατόφι προτιειλεῖν
- ἔγχει ἐπαΐσσων, μή πως προτὶ ἄστυ ἀλύξῃ.
- ὣς ἄρα φωνήσαντε παρὲξ ὁδοῦ ἐν νεκύεσσι
- κλινθήτην· ὃ δʼ ἄρʼ ὦκα παρέδραμεν ἀφραδίῃσιν.
- ἀλλʼ ὅτε δή ῥʼ ἀπέην ὅσσόν τʼ ἐπὶ οὖρα πέλονται
- ἡμιόνων· αἱ γάρ τε βοῶν προφερέστεραί εἰσιν
- ἑλκέμεναι νειοῖο βαθείης πηκτὸν ἄροτρον·
- τὼ μὲν ἐπεδραμέτην, ὃ δʼ ἄρʼ ἔστη δοῦπον ἀκούσας.
- ἔλπετο γὰρ κατὰ θυμὸν ἀποστρέψοντας ἑταίρους
- ἐκ Τρώων ἰέναι πάλιν Ἕκτορος ὀτρύναντος.
- ἀλλʼ ὅτε δή ῥʼ ἄπεσαν δουρηνεκὲς ἢ καὶ ἔλασσον,
- γνῶ ῥʼ ἄνδρας δηΐους, λαιψηρὰ δὲ γούνατʼ ἐνώμα
- φευγέμεναι· τοὶ δʼ αἶψα διώκειν ὁρμήθησαν.
- ὡς δʼ ὅτε καρχαρόδοντε δύω κύνε εἰδότε θήρης
- ἢ κεμάδʼ ἠὲ λαγωὸν ἐπείγετον ἐμμενὲς αἰεὶ
- χῶρον ἀνʼ ὑλήενθʼ, ὃ δέ τε προθέῃσι μεμηκώς,
- ὣς τὸν Τυδεΐδης ἠδʼ ὃ πτολίπορθος Ὀδυσσεὺς
- λαοῦ ἀποτμήξαντε διώκετον ἐμμενὲς αἰεί.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ τάχʼ ἔμελλε μιγήσεσθαι φυλάκεσσι
- φεύγων ἐς νῆας, τότε δὴ μένος ἔμβαλʼ Ἀθήνη
- Τυδεΐδῃ, ἵνα μή τις Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων
- φθαίη ἐπευξάμενος βαλέειν, ὃ δὲ δεύτερος ἔλθοι.
- δουρὶ δʼ ἐπαΐσσων προσέφη κρατερὸς Διομήδης·
- ἠὲ μένʼ ἠέ σε δουρὶ κιχήσομαι, οὐδέ σέ φημι
- δηρὸν ἐμῆς ἀπὸ χειρὸς ἀλύξειν αἰπὺν ὄλεθρον.
- ἦ ῥα καὶ ἔγχος ἀφῆκεν, ἑκὼν δʼ ἡμάρτανε φωτός·
- δεξιτερὸν δʼ ὑπὲρ ὦμον ἐΰξου δουρὸς ἀκωκὴ
- ἐν γαίῃ ἐπάγη· ὃ δʼ ἄρʼ ἔστη τάρβησέν τε
- βαμβαίνων· ἄραβος δὲ διὰ στόμα γίγνετʼ ὀδόντων·
- χλωρὸς ὑπαὶ δείους· τὼ δʼ ἀσθμαίνοντε κιχήτην,
- χειρῶν δʼ ἁψάσθην· ὃ δὲ δακρύσας ἔπος ηὔδα·
- ζωγρεῖτʼ, αὐτὰρ ἐγὼν ἐμὲ λύσομαι· ἔστι γὰρ ἔνδον
- χαλκός τε χρυσός τε πολύκμητός τε σίδηρος,
- τῶν κʼ ὔμμιν χαρίσαιτο πατὴρ ἀπερείσιʼ ἄποινα
- εἴ κεν ἐμὲ ζωὸν πεπύθοιτʼ ἐπὶ νηυσὶν Ἀχαιῶν.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- θάρσει, μηδέ τί τοι θάνατος καταθύμιος ἔστω.
- ἀλλʼ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον·
- πῇ δὴ οὕτως ἐπὶ νῆας ἀπὸ στρατοῦ ἔρχεαι οἶος
- νύκτα διʼ ὀρφναίην, ὅτε θʼ εὕδουσι βροτοὶ ἄλλοι;
- ἤ τινα συλήσων νεκύων κατατεθνηώτων;
- ἦ σʼ Ἕκτωρ προέηκε διασκοπιᾶσθαι ἕκαστα
- νῆας ἔπι γλαφυράς; ἦ σʼ αὐτὸν θυμὸς ἀνῆκε;
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Δόλων, ὑπὸ δʼ ἔτρεμε γυῖα·
- πολλῇσίν μʼ ἄτῃσι παρὲκ νόον ἤγαγεν Ἕκτωρ,
- ὅς μοι Πηλεΐωνος ἀγαυοῦ μώνυχας ἵππους
- δωσέμεναι κατένευσε καὶ ἅρματα ποικίλα χαλκῷ,
- ἠνώγει δέ μʼ ἰόντα θοὴν διὰ νύκτα μέλαιναν
- ἀνδρῶν δυσμενέων σχεδὸν ἐλθέμεν, ἔκ τε πυθέσθαι
- ἠὲ φυλάσσονται νῆες θοαὶ ὡς τὸ πάρος περ,
- ἦ ἤδη χείρεσσιν ὑφʼ ἡμετέρῃσι δαμέντες
- φύξιν βουλεύουσι μετὰ σφίσιν, οὐδʼ ἐθέλουσι
- νύκτα φυλασσέμεναι, καμάτῳ ἀδηκότες αἰνῷ.
- τὸν δʼ ἐπιμειδήσας προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- ἦ ῥά νύ τοι μεγάλων δώρων ἐπεμαίετο θυμὸς
- ἵππων Αἰακίδαο δαΐφρονος· οἳ δʼ ἀλεγεινοὶ
- ἀνδράσι γε θνητοῖσι δαμήμεναι ἠδʼ ὀχέεσθαι
- ἄλλῳ γʼ ἢ Ἀχιλῆϊ, τὸν ἀθανάτη τέκε μήτηρ.
- ἀλλʼ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον·
- ποῦ νῦν δεῦρο κιὼν λίπες Ἕκτορα ποιμένα λαῶν;
- ποῦ δέ οἱ ἔντεα κεῖται ἀρήϊα, ποῦ δέ οἱ ἵπποι;
- πῶς δαὶ τῶν ἄλλων Τρώων φυλακαί τε καὶ εὐναί;
- ἅσσά τε μητιόωσι μετὰ σφίσιν, ἢ μεμάασιν
- αὖθι μένειν παρὰ νηυσὶν ἀπόπροθεν, ἦε πόλιν δὲ
- ἂψ ἀναχωρήσουσιν, ἐπεὶ δαμάσαντό γʼ Ἀχαιούς.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε Δόλων Εὐμήδεος υἱός·
- τοὶ γὰρ ἐγώ τοι ταῦτα μάλʼ ἀτρεκέως καταλέξω.
- Ἕκτωρ μὲν μετὰ τοῖσιν, ὅσοι βουληφόροι εἰσί,
- βουλὰς βουλεύει θείου παρὰ σήματι Ἴλου
- νόσφιν ἀπὸ φλοίσβου· φυλακὰς δʼ ἃς εἴρεαι ἥρως
- οὔ τις κεκριμένη ῥύεται στρατὸν οὐδὲ φυλάσσει.
- ὅσσαι μὲν Τρώων πυρὸς ἐσχάραι, οἷσιν ἀνάγκη
- οἷ δʼ ἐγρηγόρθασι φυλασσέμεναί τε κέλονται
- ἀλλήλοις· ἀτὰρ αὖτε πολύκλητοι ἐπίκουροι
- εὕδουσι· Τρωσὶν γὰρ ἐπιτραπέουσι φυλάσσειν·
- οὐ γάρ σφιν παῖδες σχεδὸν εἵαται οὐδὲ γυναῖκες.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- πῶς γὰρ νῦν Τρώεσσι μεμιγμένοι ἱπποδάμοισιν
- εὕδουσʼ ἦ ἀπάνευθε; δίειπέ μοι ὄφρα δαείω.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Δόλων Εὐμήδεος υἱός·
- τοὶ γὰρ ἐγὼ καὶ ταῦτα μάλʼ ἀτρεκέως καταλέξω.
- πρὸς μὲν ἁλὸς Κᾶρες καὶ Παίονες ἀγκυλότοξοι
- καὶ Λέλεγες καὶ Καύκωνες δῖοί τε Πελασγοί,
- πρὸς Θύμβρης δʼ ἔλαχον Λύκιοι Μυσοί τʼ ἀγέρωχοι
- καὶ Φρύγες ἱππόμαχοι καὶ Μῄονες ἱπποκορυσταί.
- ἀλλὰ τί ἢ ἐμὲ ταῦτα διεξερέεσθε ἕκαστα;
- εἰ γὰρ δὴ μέματον Τρώων καταδῦναι ὅμιλον
- Θρήϊκες οἷδʼ ἀπάνευθε νεήλυδες ἔσχατοι ἄλλων·
- ἐν δέ σφιν Ῥῆσος βασιλεὺς πάϊς Ἠϊονῆος.
- τοῦ δὴ καλλίστους ἵππους ἴδον ἠδὲ μεγίστους·
- λευκότεροι χιόνος, θείειν δʼ ἀνέμοισιν ὁμοῖοι·
- ἅρμα δέ οἱ χρυσῷ τε καὶ ἀργύρῳ εὖ ἤσκηται·
- τεύχεα δὲ χρύσεια πελώρια θαῦμα ἰδέσθαι
- ἤλυθʼ ἔχων· τὰ μὲν οὔ τι καταθνητοῖσιν ἔοικεν
- ἄνδρεσσιν φορέειν, ἀλλʼ ἀθανάτοισι θεοῖσιν.
- ἀλλʼ ἐμὲ μὲν νῦν νηυσὶ πελάσσετον ὠκυπόροισιν,
- ἠέ με δήσαντες λίπετʼ αὐτόθι νηλέϊ δεσμῷ,
- ὄφρά κεν ἔλθητον καὶ πειρηθῆτον ἐμεῖο
- ἠὲ κατʼ αἶσαν ἔειπον ἐν ὑμῖν, ἦε καὶ οὐκί.
- τὸν δʼ ἄρʼ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη κρατερὸς Διομήδης·
- μὴ δή μοι φύξίν γε Δόλων ἐμβάλλεο θυμῷ·
- ἐσθλά περ ἀγγείλας, ἐπεὶ ἵκεο χεῖρας ἐς ἁμάς.
- εἰ μὲν γάρ κέ σε νῦν ἀπολύσομεν ἠὲ μεθῶμεν,
- ἦ τε καὶ ὕστερον εἶσθα θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν
- ἠὲ διοπτεύσων ἢ ἐναντίβιον πολεμίξων·
- εἰ δέ κʼ ἐμῇς ὑπὸ χερσὶ δαμεὶς ἀπὸ θυμὸν ὀλέσσῃς,
- οὐκέτʼ ἔπειτα σὺ πῆμά ποτʼ ἔσσεαι Ἀργείοισιν.
- ἦ, καὶ ὃ μέν μιν ἔμελλε γενείου χειρὶ παχείῃ
- ἁψάμενος λίσσεσθαι, ὃ δʼ αὐχένα μέσσον ἔλασσε
- φασγάνῳ ἀΐξας, ἀπὸ δʼ ἄμφω κέρσε τένοντε·
- φθεγγομένου δʼ ἄρα τοῦ γε κάρη κονίῃσιν ἐμίχθη.
- τοῦ δʼ ἀπὸ μὲν κτιδέην κυνέην κεφαλῆφιν ἕλοντο
- καὶ λυκέην καὶ τόξα παλίντονα καὶ δόρυ μακρόν·
- καὶ τά γʼ Ἀθηναίῃ ληΐτιδι δῖος Ὀδυσσεὺς
- ὑψόσʼ ἀνέσχεθε χειρὶ καὶ εὐχόμενος ἔπος ηὔδα·
- χαῖρε θεὰ τοῖσδεσσι· σὲ γὰρ πρώτην ἐν Ὀλύμπῳ
- πάντων ἀθανάτων ἐπιδωσόμεθʼ· ἀλλὰ καὶ αὖτις
- πέμψον ἐπὶ Θρῃκῶν ἀνδρῶν ἵππους τε καὶ εὐνάς.
- ὣς ἄρʼ ἐφώνησεν, καὶ ἀπὸ ἕθεν ὑψόσʼ ἀείρας
- θῆκεν ἀνὰ μυρίκην· δέελον δʼ ἐπὶ σῆμά τʼ ἔθηκε
- συμμάρψας δόνακας μυρίκης τʼ ἐριθηλέας ὄζους,
- μὴ λάθοι αὖτις ἰόντε θοὴν διὰ νύκτα μέλαιναν.
- τὼ δὲ βάτην προτέρω διά τʼ ἔντεα καὶ μέλαν αἷμα,
- αἶψα δʼ ἐπὶ Θρῃκῶν ἀνδρῶν τέλος ἷξον ἰόντες.
- οἳ δʼ εὗδον καμάτῳ ἀδηκότες, ἔντεα δέ σφιν
- καλὰ παρʼ αὐτοῖσι χθονὶ κέκλιτο εὖ κατὰ κόσμον
- τριστοιχί· παρὰ δέ σφιν ἑκάστῳ δίζυγες ἵπποι.
- Ῥῆσος δʼ ἐν μέσῳ εὗδε, παρʼ αὐτῷ δʼ ὠκέες ἵπποι
- ἐξ ἐπιδιφριάδος πυμάτης ἱμᾶσι δέδεντο.
- τὸν δʼ Ὀδυσεὺς προπάροιθεν ἰδὼν Διομήδεϊ δεῖξεν·
- οὗτός τοι Διόμηδες ἀνήρ, οὗτοι δέ τοι ἵπποι,
- οὓς νῶϊν πίφαυσκε Δόλων ὃν ἐπέφνομεν ἡμεῖς.
- ἀλλʼ ἄγε δὴ πρόφερε κρατερὸν μένος· οὐδέ τί σε χρὴ
- ἑστάμεναι μέλεον σὺν τεύχεσιν, ἀλλὰ λύʼ ἵππους·
- ἠὲ σύ γʼ ἄνδρας ἔναιρε, μελήσουσιν δʼ ἐμοὶ ἵπποι.
- ὣς φάτο, τῷ δʼ ἔμπνευσε μένος γλαυκῶπις Ἀθήνη,
- κτεῖνε δʼ ἐπιστροφάδην· τῶν δὲ στόνος ὄρνυτʼ ἀεικὴς
- ἄορι θεινομένων, ἐρυθαίνετο δʼ αἵματι γαῖα.
- ὡς δὲ λέων μήλοισιν ἀσημάντοισιν ἐπελθὼν
- αἴγεσιν ἢ ὀΐεσσι κακὰ φρονέων ἐνορούσῃ,
- ὣς μὲν Θρήϊκας ἄνδρας ἐπῴχετο Τυδέος υἱὸς
- ὄφρα δυώδεκʼ ἔπεφνεν· ἀτὰρ πολύμητις Ὀδυσσεὺς
- ὅν τινα Τυδεΐδης ἄορι πλήξειε παραστὰς
- τὸν δʼ Ὀδυσεὺς μετόπισθε λαβὼν ποδὸς ἐξερύσασκε,
- τὰ φρονέων κατὰ θυμὸν ὅπως καλλίτριχες ἵπποι
- ῥεῖα διέλθοιεν μηδὲ τρομεοίατο θυμῷ
- νεκροῖς ἀμβαίνοντες· ἀήθεσσον γὰρ ἔτʼ αὐτῶν.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ βασιλῆα κιχήσατο Τυδέος υἱός,
- τὸν τρισκαιδέκατον μελιηδέα θυμὸν ἀπηύρα
- ἀσθμαίνοντα· κακὸν γὰρ ὄναρ κεφαλῆφιν ἐπέστη
- τὴν νύκτʼ Οἰνεΐδαο πάϊς διὰ μῆτιν Ἀθήνης.
- τόφρα δʼ ἄρʼ ὃ τλήμων Ὀδυσεὺς λύε μώνυχας ἵππους,
- σὺν δʼ ἤειρεν ἱμᾶσι καὶ ἐξήλαυνεν ὁμίλου
- τόξῳ ἐπιπλήσσων, ἐπεὶ οὐ μάστιγα φαεινὴν
- ποικίλου ἐκ δίφροιο νοήσατο χερσὶν ἑλέσθαι·
- ῥοίζησεν δʼ ἄρα πιφαύσκων Διομήδεϊ δίῳ.
- αὐτὰρ ὃ μερμήριζε μένων ὅ τι κύντατον ἕρδοι,
- ἢ ὅ γε δίφρον ἑλών, ὅθι ποικίλα τεύχεʼ ἔκειτο,
- ῥυμοῦ ἐξερύοι ἢ ἐκφέροι ὑψόσʼ ἀείρας,
- ἦ ἔτι τῶν πλεόνων Θρῃκῶν ἀπὸ θυμὸν ἕλοιτο.
- εἷος ὃ ταῦθʼ ὥρμαινε κατὰ φρένα, τόφρα δʼ Ἀθήνη
- ἐγγύθεν ἱσταμένη προσέφη Διομήδεα δῖον·
- νόστου δὴ μνῆσαι μεγαθύμου Τυδέος υἱὲ
- νῆας ἔπι γλαφυράς, μὴ καὶ πεφοβημένος ἔλθῃς,
- μή πού τις καὶ Τρῶας ἐγείρῃσιν θεὸς ἄλλος.
- ὣς φάθʼ, ὃ δὲ ξυνέηκε θεᾶς ὄπα φωνησάσης,
- καρπαλίμως δʼ ἵππων ἐπεβήσετο· κόψε δʼ Ὀδυσσεὺς
- τόξῳ· τοὶ δʼ ἐπέτοντο θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν.
- οὐδʼ ἀλαοσκοπιὴν εἶχʼ ἀργυρότοξος Ἀπόλλων
- ὡς ἴδʼ Ἀθηναίην μετὰ Τυδέος υἱὸν ἕπουσαν·
- τῇ κοτέων Τρώων κατεδύσετο πουλὺν ὅμιλον,
- ὦρσεν δὲ Θρῃκῶν βουληφόρον Ἱπποκόωντα
- Ῥήσου ἀνεψιὸν ἐσθλόν· ὃ δʼ ἐξ ὕπνου ἀνορούσας
- ὡς ἴδε χῶρον ἐρῆμον, ὅθʼ ἕστασαν ὠκέες ἵπποι,
- ἄνδράς τʼ ἀσπαίροντας ἐν ἀργαλέῃσι φονῇσιν,
- ᾤμωξέν τʼ ἄρʼ ἔπειτα φίλον τʼ ὀνόμηνεν ἑταῖρον.
- Τρώων δὲ κλαγγή τε καὶ ἄσπετος ὦρτο κυδοιμὸς
- θυνόντων ἄμυδις· θηεῦντο δὲ μέρμερα ἔργα
- ὅσσʼ ἄνδρες ῥέξαντες ἔβαν κοίλας ἐπὶ νῆας.
- οἳ δʼ ὅτε δή ῥʼ ἵκανον ὅθι σκοπὸν Ἕκτορος ἔκταν,
- ἔνθʼ Ὀδυσεὺς μὲν ἔρυξε Διῒ φίλος ὠκέας ἵππους,
- Τυδεΐδης δὲ χαμᾶζε θορὼν ἔναρα βροτόεντα
- ἐν χείρεσσʼ Ὀδυσῆϊ τίθει, ἐπεβήσετο δʼ ἵππων·
- μάστιξεν δʼ ἵππους, τὼ δʼ οὐκ ἀέκοντε πετέσθην
- νῆας ἔπι γλαφυράς· τῇ γὰρ φίλον ἔπλετο θυμῷ.
- Νέστωρ δὲ πρῶτος κτύπον ἄϊε φώνησέν τε·
- ὦ φίλοι Ἀργείων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες
- ψεύσομαι, ἦ ἔτυμον ἐρέω; κέλεται δέ με θυμός.
- ἵππων μʼ ὠκυπόδων ἀμφὶ κτύπος οὔατα βάλλει.
- αἲ γὰρ δὴ Ὀδυσεύς τε καὶ ὃ κρατερὸς Διομήδης
- ὧδʼ ἄφαρ ἐκ Τρώων ἐλασαίατο μώνυχας ἵππους·
- ἀλλʼ αἰνῶς δείδοικα κατὰ φρένα μή τι πάθωσιν
- Ἀργείων οἳ ἄριστοι ὑπὸ Τρώων ὀρυμαγδοῦ.
- οὔ πω πᾶν εἴρητο ἔπος ὅτʼ ἄρʼ ἤλυθον αὐτοί.
- καί ῥʼ οἳ μὲν κατέβησαν ἐπὶ χθόνα, τοὶ δὲ χαρέντες
- δεξιῇ ἠσπάζοντο ἔπεσσί τε μειλιχίοισι·
- πρῶτος δʼ ἐξερέεινε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ·
- εἴπʼ ἄγε μʼ ὦ πολύαινʼ Ὀδυσεῦ μέγα κῦδος Ἀχαιῶν
- ὅππως τοῦσδʼ ἵππους λάβετον καταδύντες ὅμιλον
- Τρώων, ἦ τίς σφωε πόρεν θεὸς ἀντιβολήσας.
- αἰνῶς ἀκτίνεσσιν ἐοικότες ἠελίοιο.
- αἰεὶ μὲν Τρώεσσʼ ἐπιμίσγομαι, οὐδέ τί φημι
- μιμνάζειν παρὰ νηυσὶ γέρων περ ἐὼν πολεμιστής·
- ἀλλʼ οὔ πω τοίους ἵππους ἴδον οὐδὲ νόησα.
- ἀλλά τινʼ ὔμμʼ ὀΐω δόμεναι θεὸν ἀντιάσαντα·
- ἀμφοτέρω γὰρ σφῶϊ φιλεῖ νεφεληγερέτα Ζεὺς
- κούρη τʼ αἰγιόχοιο Διὸς γλαυκῶπις Ἀθήνη.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- ὦ Νέστορ Νηληϊάδη μέγα κῦδος Ἀχαιῶν
- ῥεῖα θεός γʼ ἐθέλων καὶ ἀμείνονας ἠέ περ οἵδε
- ἵππους δωρήσαιτʼ, ἐπεὶ ἢ πολὺ φέρτεροί εἰσιν.
- ἵπποι δʼ οἵδε γεραιὲ νεήλυδες οὓς ἐρεείνεις
- Θρηΐκιοι· τὸν δέ σφιν ἄνακτʼ ἀγαθὸς Διομήδης
- ἔκτανε, πὰρ δʼ ἑτάρους δυοκαίδεκα πάντας ἀρίστους.
- τὸν τρισκαιδέκατον σκοπὸν εἵλομεν ἐγγύθι νηῶν,
- τόν ῥα διοπτῆρα στρατοῦ ἔμμεναι ἡμετέροιο
- Ἕκτωρ τε προέηκε καὶ ἄλλοι Τρῶες ἀγαυοί.
- ὣς εἰπὼν τάφροιο διήλασε μώνυχας ἵππους
- καγχαλόων· ἅμα δʼ ἄλλοι ἴσαν χαίροντες Ἀχαιοί.
- οἳ δʼ ὅτε Τυδεΐδεω κλισίην εὔτυκτον ἵκοντο,
- ἵππους μὲν κατέδησαν ἐϋτμήτοισιν ἱμᾶσι
- φάτνῃ ἐφʼ ἱππείῃ, ὅθι περ Διομήδεος ἵπποι
- ἕστασαν ὠκύποδες μελιηδέα πυρὸν ἔδοντες·
- νηῒ δʼ ἐνὶ πρυμνῇ ἔναρα βροτόεντα Δόλωνος
- θῆκʼ Ὀδυσεύς, ὄφρʼ ἱρὸν ἑτοιμασσαίατʼ Ἀθήνῃ.
- αὐτοὶ δʼ ἱδρῶ πολλὸν ἀπενίζοντο θαλάσσῃ
- ἐσβάντες κνήμας τε ἰδὲ λόφον ἀμφί τε μηρούς.
- αὐτὰρ ἐπεί σφιν κῦμα θαλάσσης ἱδρῶ πολλὸν
- νίψεν ἀπὸ χρωτὸς καὶ ἀνέψυχθεν φίλον ἦτορ,
- ἔς ῥʼ ἀσαμίνθους βάντες ἐϋξέστας λούσαντο.
- τὼ δὲ λοεσσαμένω καὶ ἀλειψαμένω λίπʼ ἐλαίῳ
- δείπνῳ ἐφιζανέτην, ἀπὸ δὲ κρητῆρος Ἀθήνῃ
- πλείου ἀφυσσόμενοι λεῖβον μελιηδέα οἶνον.
- Ἠὼς δʼ ἐκ λεχέων παρʼ ἀγαυοῦ Τιθωνοῖο
- ὄρνυθʼ, ἵνʼ ἀθανάτοισι φόως φέροι ἠδὲ βροτοῖσι·
- Ζεὺς δʼ Ἔριδα προΐαλλε θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν
- ἀργαλέην, πολέμοιο τέρας μετὰ χερσὶν ἔχουσαν.
- στῆ δʼ ἐπʼ Ὀδυσσῆος μεγακήτεϊ νηῒ μελαίνῃ,
- ἥ ῥʼ ἐν μεσσάτῳ ἔσκε γεγωνέμεν ἀμφοτέρωσε,
- ἠμὲν ἐπʼ Αἴαντος κλισίας Τελαμωνιάδαο
- ἠδʼ ἐπʼ Ἀχιλλῆος, τοί ῥʼ ἔσχατα νῆας ἐΐσας
- εἴρυσαν ἠνορέῃ πίσυνοι καὶ κάρτεϊ χειρῶν
- ἔνθα στᾶσʼ ἤϋσε θεὰ μέγα τε δεινόν τε
- ὄρθιʼ, Ἀχαιοῖσιν δὲ μέγα σθένος ἔμβαλʼ ἑκάστῳ
- καρδίῃ ἄληκτον πολεμίζειν ἠδὲ μάχεσθαι.
- τοῖσι δʼ ἄφαρ πόλεμος γλυκίων γένετʼ ἠὲ νέεσθαι
- ἐν νηυσὶ γλαφυρῇσι φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν.
- Ἀτρεΐδης δʼ ἐβόησεν ἰδὲ ζώννυσθαι ἄνωγεν
- Ἀργείους· ἐν δʼ αὐτὸς ἐδύσετο νώροπα χαλκόν.
- κνημῖδας μὲν πρῶτα περὶ κνήμῃσιν ἔθηκε
- καλὰς ἀργυρέοισιν ἐπισφυρίοις ἀραρυίας·
- δεύτερον αὖ θώρηκα περὶ στήθεσσιν ἔδυνε,
- τόν ποτέ οἱ Κινύρης δῶκε ξεινήϊον εἶναι.
- πεύθετο γὰρ Κύπρον δὲ μέγα κλέος οὕνεκʼ Ἀχαιοὶ
- ἐς Τροίην νήεσσιν ἀναπλεύσεσθαι ἔμελλον·
- τοὔνεκά οἱ τὸν δῶκε χαριζόμενος βασιλῆϊ.
- τοῦ δʼ ἤτοι δέκα οἶμοι ἔσαν μέλανος κυάνοιο,
- δώδεκα δὲ χρυσοῖο καὶ εἴκοσι κασσιτέροιο·
- κυάνεοι δὲ δράκοντες ὀρωρέχατο προτὶ δειρὴν
- τρεῖς ἑκάτερθʼ ἴρισσιν ἐοικότες, ἅς τε Κρονίων
- ἐν νέφεϊ στήριξε, τέρας μερόπων ἀνθρώπων.
- ἀμφὶ δʼ ἄρʼ ὤμοισιν βάλετο ξίφος· ἐν δέ οἱ ἧλοι
- χρύσειοι πάμφαινον, ἀτὰρ περὶ κουλεὸν ἦεν
- ἀργύρεον χρυσέοισιν ἀορτήρεσσιν ἀρηρός.
- ἂν δʼ ἕλετʼ ἀμφιβρότην πολυδαίδαλον ἀσπίδα θοῦριν
- καλήν, ἣν πέρι μὲν κύκλοι δέκα χάλκεοι ἦσαν,
- ἐν δέ οἱ ὀμφαλοὶ ἦσαν ἐείκοσι κασσιτέροιο
- λευκοί, ἐν δὲ μέσοισιν ἔην μέλανος κυάνοιο.
- τῇ δʼ ἐπὶ μὲν Γοργὼ βλοσυρῶπις ἐστεφάνωτο
- δεινὸν δερκομένη, περὶ δὲ Δεῖμός τε Φόβος τε.
- τῆς δʼ ἐξ ἀργύρεος τελαμὼν ἦν· αὐτὰρ ἐπʼ αὐτοῦ
- κυάνεος ἐλέλικτο δράκων, κεφαλαὶ δέ οἱ ἦσαν
- τρεῖς ἀμφιστρεφέες ἑνὸς αὐχένος ἐκπεφυυῖαι.
- κρατὶ δʼ ἐπʼ ἀμφίφαλον κυνέην θέτο τετραφάληρον
- ἵππουριν· δεινὸν δὲ λόφος καθύπερθεν ἔνευεν.
- εἵλετο δʼ ἄλκιμα δοῦρε δύω κεκορυθμένα χαλκῷ
- ὀξέα· τῆλε δὲ χαλκὸς ἀπʼ αὐτόφιν οὐρανὸν εἴσω
- λάμπʼ· ἐπὶ δʼ ἐγδούπησαν Ἀθηναίη τε καὶ Ἥρη
- τιμῶσαι βασιλῆα πολυχρύσοιο Μυκήνης.
- ἡνιόχῳ μὲν ἔπειτα ἑῷ ἐπέτελλεν ἕκαστος
- ἵππους εὖ κατὰ κόσμον ἐρυκέμεν αὖθʼ ἐπὶ τάφρῳ,
- αὐτοὶ δὲ πρυλέες σὺν τεύχεσι θωρηχθέντες
- ῥώοντʼ· ἄσβεστος δὲ βοὴ γένετʼ ἠῶθι πρό.
- φθὰν δὲ μέγʼ ἱππήων ἐπὶ τάφρῳ κοσμηθέντες,
- ἱππῆες δʼ ὀλίγον μετεκίαθον· ἐν δὲ κυδοιμὸν
- ὦρσε κακὸν Κρονίδης, κατὰ δʼ ὑψόθεν ἧκεν ἐέρσας
- αἵματι μυδαλέας ἐξ αἰθέρος, οὕνεκʼ ἔμελλε
- πολλὰς ἰφθίμους κεφαλὰς Ἄϊδι προϊάψειν.
- Τρῶες δʼ αὖθʼ ἑτέρωθεν ἐπὶ θρωσμῷ πεδίοιο
- Ἕκτορά τʼ ἀμφὶ μέγαν καὶ ἀμύμονα Πουλυδάμαντα
- Αἰνείαν θʼ, ὃς Τρωσὶ θεὸς ὣς τίετο δήμῳ,
- τρεῖς τʼ Ἀντηνορίδας Πόλυβον καὶ Ἀγήνορα δῖον
- ἠΐθεόν τʼ Ἀκάμαντʼ ἐπιείκελον ἀθανάτοισιν.
- Ἕκτωρ δʼ ἐν πρώτοισι φέρʼ ἀσπίδα πάντοσʼ ἐΐσην,
- οἷος δʼ ἐκ νεφέων ἀναφαίνεται οὔλιος ἀστὴρ
- παμφαίνων, τοτὲ δʼ αὖτις ἔδυ νέφεα σκιόεντα,
- ὣς Ἕκτωρ ὁτὲ μέν τε μετὰ πρώτοισι φάνεσκεν,
- ἄλλοτε δʼ ἐν πυμάτοισι κελεύων· πᾶς δʼ ἄρα χαλκῷ
- λάμφʼ ὥς τε στεροπὴ πατρὸς Διὸς αἰγιόχοιο.
- οἳ δʼ, ὥς τʼ ἀμητῆρες ἐναντίοι ἀλλήλοισιν
- ὄγμον ἐλαύνωσιν ἀνδρὸς μάκαρος κατʼ ἄρουραν
- πυρῶν ἢ κριθῶν· τὰ δὲ δράγματα ταρφέα πίπτει·
- ὣς Τρῶες καὶ Ἀχαιοὶ ἐπʼ ἀλλήλοισι θορόντες
- δῄουν, οὐδʼ ἕτεροι μνώοντʼ ὀλοοῖο φόβοιο.
- ἴσας δʼ ὑσμίνη κεφαλὰς ἔχεν, οἳ δὲ λύκοι ὣς
- θῦνον· Ἔρις δʼ ἄρʼ ἔχαιρε πολύστονος εἰσορόωσα·
- οἴη γάρ ῥα θεῶν παρετύγχανε μαρναμένοισιν,
- οἳ δʼ ἄλλοι οὔ σφιν πάρεσαν θεοί, ἀλλὰ ἕκηλοι
- σφοῖσιν ἐνὶ μεγάροισι καθήατο, ἧχι ἑκάστῳ
- δώματα καλὰ τέτυκτο κατὰ πτύχας Οὐλύμποιο.
- πάντες δʼ ᾐτιόωντο κελαινεφέα Κρονίωνα
- οὕνεκʼ ἄρα Τρώεσσιν ἐβούλετο κῦδος ὀρέξαι.
- τῶν μὲν ἄρʼ οὐκ ἀλέγιζε πατήρ· ὃ δὲ νόσφι λιασθεὶς
- τῶν ἄλλων ἀπάνευθε καθέζετο κύδεϊ γαίων
- εἰσορόων Τρώων τε πόλιν καὶ νῆας Ἀχαιῶν
- χαλκοῦ τε στεροπήν, ὀλλύντάς τʼ ὀλλυμένους τε.
- ὄφρα μὲν ἠὼς ἦν καὶ ἀέξετο ἱερὸν ἦμαρ,
- τόφρα μάλʼ ἀμφοτέρων βέλεʼ ἥπτετο, πῖπτε δὲ λαός·
- ἦμος δὲ δρυτόμος περ ἀνὴρ ὁπλίσσατο δεῖπνον
- οὔρεος ἐν βήσσῃσιν, ἐπεί τʼ ἐκορέσσατο χεῖρας
- τάμνων δένδρεα μακρά, ἅδος τέ μιν ἵκετο θυμόν,
- σίτου τε γλυκεροῖο περὶ φρένας ἵμερος αἱρεῖ,
- τῆμος σφῇ ἀρετῇ Δαναοὶ ῥήξαντο φάλαγγας
- κεκλόμενοι ἑτάροισι κατὰ στίχας· ἐν δʼ Ἀγαμέμνων
- πρῶτος ὄρουσʼ, ἕλε δʼ ἄνδρα Βιάνορα ποιμένα λαῶν
- αὐτόν, ἔπειτα δʼ ἑταῖρον Ὀϊλῆα πλήξιππον.
- ἤτοι ὅ γʼ ἐξ ἵππων κατεπάλμενος ἀντίος ἔστη·
- τὸν δʼ ἰθὺς μεμαῶτα μετώπιον ὀξέϊ δουρὶ
- νύξʼ, οὐδὲ στεφάνη δόρυ οἱ σχέθε χαλκοβάρεια,
- ἀλλὰ διʼ αὐτῆς ἦλθε καὶ ὀστέου, ἐγκέφαλος δὲ
- ἔνδον ἅπας πεπάλακτο· δάμασσε δέ μιν μεμαῶτα.
- καὶ τοὺς μὲν λίπεν αὖθι ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων
- στήθεσι παμφαίνοντας, ἐπεὶ περίδυσε χιτῶνας·
- αὐτὰρ ὃ βῆ Ἶσόν τε καὶ Ἄντιφον ἐξεναρίξων
- υἷε δύω Πριάμοιο νόθον καὶ γνήσιον ἄμφω
- εἰν ἑνὶ δίφρῳ ἐόντας· ὃ μὲν νόθος ἡνιόχευεν,
- Ἄντιφος αὖ παρέβασκε περικλυτός· ὥ ποτʼ Ἀχιλλεὺς
- Ἴδης ἐν κνημοῖσι δίδη μόσχοισι λύγοισι,
- ποιμαίνοντʼ ἐπʼ ὄεσσι λαβών, καὶ ἔλυσεν ἀποίνων.
- δὴ τότε γʼ Ἀτρεΐδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων
- τὸν μὲν ὑπὲρ μαζοῖο κατὰ στῆθος βάλε δουρί,
- Ἄντιφον αὖ παρὰ οὖς ἔλασε ξίφει, ἐκ δʼ ἔβαλʼ ἵππων.
- σπερχόμενος δʼ ἀπὸ τοῖιν ἐσύλα τεύχεα καλὰ
- γιγνώσκων· καὶ γάρ σφε πάρος παρὰ νηυσὶ θοῇσιν
- εἶδεν, ὅτʼ ἐξ Ἴδης ἄγαγεν πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς.
- ὡς δὲ λέων ἐλάφοιο ταχείης νήπια τέκνα
- ῥηϊδίως συνέαξε λαβὼν κρατεροῖσιν ὀδοῦσιν
- ἐλθὼν εἰς εὐνήν, ἁπαλόν τέ σφʼ ἦτορ ἀπηύρα·
- ἣ δʼ εἴ πέρ τε τύχῃσι μάλα σχεδόν, οὐ δύναταί σφι
- χραισμεῖν· αὐτὴν γάρ μιν ὑπὸ τρόμος αἰνὸς ἱκάνει·
- καρπαλίμως δʼ ἤϊξε διὰ δρυμὰ πυκνὰ καὶ ὕλην
- σπεύδουσʼ ἱδρώουσα κραταιοῦ θηρὸς ὑφʼ ὁρμῆς·
- ὣς ἄρα τοῖς οὔ τις δύνατο χραισμῆσαι ὄλεθρον
- Τρώων, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ ὑπʼ Ἀργείοισι φέβοντο.
- αὐτὰρ ὃ Πείσανδρόν τε καὶ Ἱππόλοχον μενεχάρμην
- υἱέας Ἀντιμάχοιο δαΐφρονος, ὅς ῥα μάλιστα
- χρυσὸν Ἀλεξάνδροιο δεδεγμένος ἀγλαὰ δῶρα
- οὐκ εἴασχʼ Ἑλένην δόμεναι ξανθῷ Μενελάῳ,
- τοῦ περ δὴ δύο παῖδε λάβε κρείων Ἀγαμέμνων
- εἰν ἑνὶ δίφρῳ ἐόντας, ὁμοῦ δʼ ἔχον ὠκέας ἵππους·
- ἐκ γάρ σφεας χειρῶν φύγον ἡνία σιγαλόεντα,
- τὼ δὲ κυκηθήτην· ὃ δʼ ἐναντίον ὦρτο λέων ὣς
- Ἀτρεΐδης· τὼ δʼ αὖτʼ ἐκ δίφρου γουναζέσθην·
- ζώγρει Ἀτρέος υἱέ, σὺ δʼ ἄξια δέξαι ἄποινα·
- πολλὰ δʼ ἐν Ἀντιμάχοιο δόμοις κειμήλια κεῖται
- χαλκός τε χρυσός τε πολύκμητός τε σίδηρος,
- τῶν κέν τοι χαρίσαιτο πατὴρ ἀπερείσιʼ ἄποινα,
- εἰ νῶϊ ζωοὺς πεπύθοιτʼ ἐπὶ νηυσὶν Ἀχαιῶν.
- ὣς τώ γε κλαίοντε προσαυδήτην βασιλῆα
- μειλιχίοις ἐπέεσσιν· ἀμείλικτον δʼ ὄπʼ ἄκουσαν·
- εἰ μὲν δὴ Ἀντιμάχοιο δαΐφρονος υἱέες ἐστόν,
- ὅς ποτʼ ἐνὶ Τρώων ἀγορῇ Μενέλαον ἄνωγεν
- ἀγγελίην ἐλθόντα σὺν ἀντιθέῳ Ὀδυσῆϊ
- αὖθι κατακτεῖναι μηδʼ ἐξέμεν ἂψ ἐς Ἀχαιούς,
- νῦν μὲν δὴ τοῦ πατρὸς ἀεικέα τίσετε λώβην.
- ἦ, καὶ Πείσανδρον μὲν ἀφʼ ἵππων ὦσε χαμᾶζε
- δουρὶ βαλὼν πρὸς στῆθος· ὃ δʼ ὕπτιος οὔδει ἐρείσθη.
- Ἱππόλοχος δʼ ἀπόρουσε, τὸν αὖ χαμαὶ ἐξενάριξε
- χεῖρας ἀπὸ ξίφεϊ τμήξας ἀπό τʼ αὐχένα κόψας,
- ὅλμον δʼ ὣς ἔσσευε κυλίνδεσθαι διʼ ὁμίλου.
- τοὺς μὲν ἔασʼ· ὃ δʼ ὅθι πλεῖσται κλονέοντο φάλαγγες,
- τῇ ῥʼ ἐνόρουσʼ, ἅμα δʼ ἄλλοι ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοί.
- πεζοὶ μὲν πεζοὺς ὄλεκον φεύγοντας ἀνάγκῃ,
- ἱππεῖς δʼ ἱππῆας· ὑπὸ δέ σφισιν ὦρτο κονίη
- ἐκ πεδίου, τὴν ὦρσαν ἐρίγδουποι πόδες ἵππων
- χαλκῷ δηϊόωντες· ἀτὰρ κρείων Ἀγαμέμνων
- αἰὲν ἀποκτείνων ἕπετʼ Ἀργείοισι κελεύων.
- ὡς δʼ ὅτε πῦρ ἀΐδηλον ἐν ἀξύλῳ ἐμπέσῃ ὕλῃ,
- πάντῃ τʼ εἰλυφόων ἄνεμος φέρει, οἳ δέ τε θάμνοι
- πρόρριζοι πίπτουσιν ἐπειγόμενοι πυρὸς ὁρμῇ·
- ὣς ἄρʼ ὑπʼ Ἀτρεΐδῃ Ἀγαμέμνονι πῖπτε κάρηνα
- Τρώων φευγόντων, πολλοὶ δʼ ἐριαύχενες ἵπποι
- κείνʼ ὄχεα κροτάλιζον ἀνὰ πτολέμοιο γεφύρας
- ἡνιόχους ποθέοντες ἀμύμονας· οἳ δʼ ἐπὶ γαίῃ
- κείατο, γύπεσσιν πολὺ φίλτεροι ἢ ἀλόχοισιν.
- Ἕκτορα δʼ ἐκ βελέων ὕπαγε Ζεὺς ἔκ τε κονίης
- ἔκ τʼ ἀνδροκτασίης ἔκ θʼ αἵματος ἔκ τε κυδοιμοῦ·
- Ἀτρεΐδης δʼ ἕπετο σφεδανὸν Δαναοῖσι κελεύων.
- οἳ δὲ παρʼ Ἴλου σῆμα παλαιοῦ Δαρδανίδαο
- μέσσον κὰπ πεδίον παρʼ ἐρινεὸν ἐσσεύοντο
- ἱέμενοι πόλιος· ὃ δὲ κεκλήγων ἕπετʼ αἰεὶ
- Ἀτρεΐδης, λύθρῳ δὲ παλάσσετο χεῖρας ἀάπτους.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ Σκαιάς τε πύλας καὶ φηγὸν ἵκοντο,
- ἔνθʼ ἄρα δὴ ἵσταντο καὶ ἀλλήλους ἀνέμιμνον.
- οἳ δʼ ἔτι κὰμ μέσσον πεδίον φοβέοντο βόες ὥς,
- ἅς τε λέων ἐφόβησε μολὼν ἐν νυκτὸς ἀμολγῷ
- πάσας· τῇ δέ τʼ ἰῇ ἀναφαίνεται αἰπὺς ὄλεθρος·
- τῆς δʼ ἐξ αὐχένʼ ἔαξε λαβὼν κρατεροῖσιν ὀδοῦσι
- πρῶτον, ἔπειτα δέ θʼ αἷμα καὶ ἔγκατα πάντα λαφύσσει·
- ὣς τοὺς Ἀτρεΐδης ἔφεπε κρείων Ἀγαμέμνων
- αἰὲν ἀποκτείνων τὸν ὀπίστατον· οἳ δʼ ἐφέβοντο.
- πολλοὶ δὲ πρηνεῖς τε καὶ ὕπτιοι ἔκπεσον ἵππων
- Ἀτρεΐδεω ὑπὸ χερσί· περὶ πρὸ γὰρ ἔγχεϊ θῦεν.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ τάχʼ ἔμελλεν ὑπὸ πτόλιν αἰπύ τε τεῖχος
- ἵξεσθαι, τότε δή ῥα πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε
- Ἴδης ἐν κορυφῇσι καθέζετο πιδηέσσης
- οὐρανόθεν καταβάς· ἔχε δʼ ἀστεροπὴν μετὰ χερσίν.
- Ἶριν δʼ ὄτρυνε χρυσόπτερον ἀγγελέουσαν·
- βάσκʼ ἴθι Ἶρι ταχεῖα, τὸν Ἕκτορι μῦθον ἐνίσπες·
- ὄφρʼ ἂν μέν κεν ὁρᾷ Ἀγαμέμνονα ποιμένα λαῶν
- θύνοντʼ ἐν προμάχοισιν ἐναίροντα στίχας ἀνδρῶν,
- τόφρʼ ἀναχωρείτω, τὸν δʼ ἄλλον λαὸν ἀνώχθω
- μάρνασθαι δηΐοισι κατὰ κρατερὴν ὑσμίνην.
- αὐτὰρ ἐπεί κʼ ἢ δουρὶ τυπεὶς ἢ βλήμενος ἰῷ
- εἰς ἵππους ἅλεται, τότε οἱ κράτος ἐγγυαλίξω
- κτείνειν εἰς ὅ κε νῆας ἐϋσσέλμους ἀφίκηται
- δύῃ τʼ ἠέλιος καὶ ἐπὶ κνέφας ἱερὸν ἔλθῃ.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἀπίθησε ποδήνεμος ὠκέα Ἶρις,
- βῆ δὲ κατʼ Ἰδαίων ὀρέων εἰς Ἴλιον ἱρήν.
- εὗρʼ υἱὸν Πριάμοιο δαΐφρονος Ἕκτορα δῖον
- ἑσταότʼ ἔν θʼ ἵπποισι καὶ ἅρμασι κολλητοῖσιν·
- ἀγχοῦ δʼ ἱσταμένη προσέφη πόδας ὠκέα Ἶρις·
- Ἕκτορ υἱὲ Πριάμοιο Διὶ μῆτιν ἀτάλαντε
- Ζεύς με πατὴρ προέηκε τεῒν τάδε μυθήσασθαι.
- ὄφρʼ ἂν μέν κεν ὁρᾷς Ἀγαμέμνονα ποιμένα λαῶν
- θύνοντʼ ἐν προμάχοισιν, ἐναίροντα στίχας ἀνδρῶν,
- τόφρʼ ὑπόεικε μάχης, τὸν δʼ ἄλλον λαὸν ἄνωχθι
- μάρνασθαι δηΐοισι κατὰ κρατερὴν ὑσμίνην.
- αὐτὰρ ἐπεί κʼ ἢ δουρὶ τυπεὶς ἢ βλήμενος ἰῷ
- εἰς ἵππους ἅλεται, τότε τοι κράτος ἐγγυαλίξει
- κτείνειν, εἰς ὅ κε νῆας ἐϋσσέλμους ἀφίκηαι
- δύῃ τʼ ἠέλιος καὶ ἐπὶ κνέφας ἱερὸν ἔλθῃ.
- ἣ μὲν ἄρʼ ὣς εἰποῦσʼ ἀπέβη πόδας ὠκέα Ἶρις,
- Ἕκτωρ δʼ ἐξ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἆλτο χαμᾶζε,
- πάλλων δʼ ὀξέα δοῦρα κατὰ στρατὸν ᾤχετο πάντῃ
- ὀτρύνων μαχέσασθαι, ἔγειρε δὲ φύλοπιν αἰνήν.
- οἳ δʼ ἐλελίχθησαν καὶ ἐναντίοι ἔσταν Ἀχαιῶν,
- Ἀργεῖοι δʼ ἑτέρωθεν ἐκαρτύναντο φάλαγγας.
- ἀρτύνθη δὲ μάχη, στὰν δʼ ἀντίοι· ἐν δʼ Ἀγαμέμνων
- πρῶτος ὄρουσʼ, ἔθελεν δὲ πολὺ προμάχεσθαι ἁπάντων.
- ἔσπετε νῦν μοι Μοῦσαι Ὀλύμπια δώματʼ ἔχουσαι
- ὅς τις δὴ πρῶτος Ἀγαμέμνονος ἀντίον ἦλθεν
- ἢ αὐτῶν Τρώων ἠὲ κλειτῶν ἐπικούρων.
- Ἰφιδάμας Ἀντηνορίδης ἠΰς τε μέγας τε
- ὃς τράφη ἐν Θρῄκῃ ἐριβώλακι μητέρι μήλων·
- Κισσῆς τόν γʼ ἔθρεψε δόμοις ἔνι τυτθὸν ἐόντα
- μητροπάτωρ, ὃς τίκτε Θεανὼ καλλιπάρῃον·
- αὐτὰρ ἐπεί ῥʼ ἥβης ἐρικυδέος ἵκετο μέτρον,
- αὐτοῦ μιν κατέρυκε, δίδου δʼ ὅ γε θυγατέρα ἥν·
- γήμας δʼ ἐκ θαλάμοιο μετὰ κλέος ἵκετʼ Ἀχαιῶν
- σὺν δυοκαίδεκα νηυσὶ κορωνίσιν, αἵ οἱ ἕποντο.
- τὰς μὲν ἔπειτʼ ἐν Περκώτῃ λίπε νῆας ἐΐσας,
- αὐτὰρ ὃ πεζὸς ἐὼν ἐς Ἴλιον εἰληλούθει·
- ὅς ῥα τότʼ Ἀτρεΐδεω Ἀγαμέμνονος ἀντίον ἦλθεν.
- οἳ δʼ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπʼ ἀλλήλοισιν ἰόντες,
- Ἀτρεΐδης μὲν ἅμαρτε, παραὶ δέ οἱ ἐτράπετʼ ἔγχος,
- Ἰφιδάμας δὲ κατὰ ζώνην θώρηκος ἔνερθε
- νύξʼ, ἐπὶ δʼ αὐτὸς ἔρεισε βαρείῃ χειρὶ πιθήσας·
- οὐδʼ ἔτορε ζωστῆρα παναίολον, ἀλλὰ πολὺ πρὶν
- ἀργύρῳ ἀντομένη μόλιβος ὣς ἐτράπετʼ αἰχμή.
- καὶ τό γε χειρὶ λαβὼν εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων
- ἕλκʼ ἐπὶ οἷ μεμαὼς ὥς τε λίς, ἐκ δʼ ἄρα χειρὸς
- σπάσσατο· τὸν δʼ ἄορι πλῆξʼ αὐχένα, λῦσε δὲ γυῖα.
- ὣς ὃ μὲν αὖθι πεσὼν κοιμήσατο χάλκεον ὕπνον
- οἰκτρὸς ἀπὸ μνηστῆς ἀλόχου, ἀστοῖσιν ἀρήγων,
- κουριδίης, ἧς οὔ τι χάριν ἴδε, πολλὰ δʼ ἔδωκε·
- πρῶθʼ ἑκατὸν βοῦς δῶκεν, ἔπειτα δὲ χίλιʼ ὑπέστη
- αἶγας ὁμοῦ καὶ ὄϊς, τά οἱ ἄσπετα ποιμαίνοντο.
- δὴ τότε γʼ Ἀτρεΐδης Ἀγαμέμνων ἐξενάριξε,
- βῆ δὲ φέρων ἀνʼ ὅμιλον Ἀχαιῶν τεύχεα καλά.
- τὸν δʼ ὡς οὖν ἐνόησε Κόων ἀριδείκετος ἀνδρῶν
- πρεσβυγενὴς Ἀντηνορίδης, κρατερόν ῥά ἑ πένθος
- ὀφθαλμοὺς ἐκάλυψε κασιγνήτοιο πεσόντος.
- στῆ δʼ εὐρὰξ σὺν δουρὶ λαθὼν Ἀγαμέμνονα δῖον,
- νύξε δέ μιν κατὰ χεῖρα μέσην ἀγκῶνος ἔνερθε,
- ἀντικρὺ δὲ διέσχε φαεινοῦ δουρὸς ἀκωκή.
- ῥίγησέν τʼ ἄρʼ ἔπειτα ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
- ἀλλʼ οὐδʼ ὧς ἀπέληγε μάχης ἠδὲ πτολέμοιο,
- ἀλλʼ ἐπόρουσε Κόωνι ἔχων ἀνεμοτρεφὲς ἔγχος.
- ἤτοι ὃ Ἰφιδάμαντα κασίγνητον καὶ ὄπατρον
- ἕλκε ποδὸς μεμαώς, καὶ ἀΰτει πάντας ἀρίστους·
- τὸν δʼ ἕλκοντʼ ἀνʼ ὅμιλον ὑπʼ ἀσπίδος ὀμφαλοέσσης
- οὔτησε ξυστῷ χαλκήρεϊ, λῦσε δὲ γυῖα·
- τοῖο δʼ ἐπʼ Ἰφιδάμαντι κάρη ἀπέκοψε παραστάς.
- ἔνθʼ Ἀντήνορος υἷες ὑπʼ Ἀτρεΐδῃ βασιλῆϊ
- πότμον ἀναπλήσαντες ἔδυν δόμον Ἄϊδος εἴσω.
- αὐτὰρ ὃ τῶν ἄλλων ἐπεπωλεῖτο στίχας ἀνδρῶν