Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- γυιώσω μέν σφωϊν ὑφʼ ἅρμασιν ὠκέας ἵππους,
- αὐτὰς δʼ ἐκ δίφρου βαλέω κατά θʼ ἅρματα ἄξω·
- οὐδέ κεν ἐς δεκάτους περιτελλομένους ἐνιαυτοὺς
- ἕλκεʼ ἀπαλθήσεσθον, ἅ κεν μάρπτῃσι κεραυνός·
- ὄφρα ἰδῇ γλαυκῶπις ὅτʼ ἂν ᾧ πατρὶ μάχηται.
- Ἥρῃ δʼ οὔ τι τόσον νεμεσίζομαι οὐδὲ χολοῦμαι·
- αἰεὶ γάρ μοι ἔωθεν ἐνικλᾶν ὅττί κεν εἴπω.
- ὣς ἔφατʼ, ὦρτο δὲ Ἶρις ἀελλόπος ἀγγελέουσα,
- βῆ δʼ ἐξ Ἰδαίων ὀρέων ἐς μακρὸν Ὄλυμπον.
- πρώτῃσιν δὲ πύλῃσι πολυπτύχου Οὐλύμποιο
- ἀντομένη κατέρυκε, Διὸς δέ σφʼ ἔννεπε μῦθον·
- πῇ μέματον; τί σφῶϊν ἐνὶ φρεσὶ μαίνεται ἦτορ;
- οὐκ ἐάᾳ Κρονίδης ἐπαμυνέμεν Ἀργείοισιν.
- ὧδε γὰρ ἠπείλησε Κρόνου πάϊς, ᾗ τελέει περ,
- γυιώσειν μὲν σφῶϊν ὑφʼ ἅρμασιν ὠκέας ἵππους,
- αὐτὰς δʼ ἐκ δίφρου βαλέειν κατά θʼ ἅρματα ἄξειν·
- οὐδέ κεν ἐς δεκάτους περιτελλομένους ἐνιαυτοὺς
- ἕλκεʼ ἀπαλθήσεσθον, ἅ κεν μάρπτῃσι κεραυνός·
- ὄφρα ἰδῇς γλαυκῶπι ὅτʼ ἂν σῷ πατρὶ μάχηαι.
- Ἥρῃ δʼ οὔ τι τόσον νεμεσίζεται οὐδὲ χολοῦται·
- αἰεὶ γάρ οἱ ἔωθεν ἐνικλᾶν ὅττι κεν εἴπῃ·
- ἀλλὰ σύ γʼ αἰνοτάτη κύον ἀδεὲς εἰ ἐτεόν γε
- τολμήσεις Διὸς ἄντα πελώριον ἔγχος ἀεῖραι.
- ἣ μὲν ἄρʼ ὣς εἰποῦσʼ ἀπέβη πόδας ὠκέα Ἶρις,
- αὐτὰρ Ἀθηναίην Ἥρη πρὸς μῦθον ἔειπεν·
- ὢ πόποι αἰγιόχοιο Διὸς τέκος, οὐκέτʼ ἔγωγε
- νῶϊ ἐῶ Διὸς ἄντα βροτῶν ἕνεκα πτολεμίζειν·
- τῶν ἄλλος μὲν ἀποφθίσθω, ἄλλος δὲ βιώτω,
- ὅς κε τύχῃ· κεῖνος δὲ τὰ ἃ φρονέων ἐνὶ θυμῷ
- Τρωσί τε καὶ Δαναοῖσι δικαζέτω, ὡς ἐπιεικές.
- ὣς ἄρα φωνήσασα πάλιν τρέπε μώνυχας ἵππους·
- τῇσιν δʼ Ὧραι μὲν λῦσαν καλλίτριχας ἵππους,
- καὶ τοὺς μὲν κατέδησαν ἐπʼ ἀμβροσίῃσι κάπῃσιν,
- ἅρματα δʼ ἔκλιναν πρὸς ἐνώπια παμφανόωντα·
- αὐταὶ δὲ χρυσέοισιν ἐπὶ κλισμοῖσι κάθιζον
- μίγδʼ ἄλλοισι θεοῖσι, φίλον τετιημέναι ἦτορ.
- Ζεὺς δὲ πατὴρ Ἴδηθεν ἐΰτροχον ἅρμα καὶ ἵππους
- Οὔλυμπον δὲ δίωκε, θεῶν δʼ ἐξίκετο θώκους.
- τῷ δὲ καὶ ἵππους μὲν λῦσε κλυτὸς ἐννοσίγαιος,
- ἅρματα δʼ ἂμ βωμοῖσι τίθει κατὰ λῖτα πετάσσας·
- αὐτὸς δὲ χρύσειον ἐπὶ θρόνον εὐρύοπα Ζεὺς
- ἕζετο, τῷ δʼ ὑπὸ ποσσὶ μέγας πελεμίζετʼ Ὄλυμπος.
- αἳ δʼ οἶαι Διὸς ἀμφὶς Ἀθηναίη τε καὶ Ἥρη
- ἥσθην, οὐδέ τί μιν προσεφώνεον οὐδʼ ἐρέοντο·
- αὐτὰρ ὃ ἔγνω ᾗσιν ἐνὶ φρεσὶ φώνησέν τε·
- τίφθʼ οὕτω τετίησθον Ἀθηναίη τε καὶ Ἥρη;
- οὐ μέν θην κάμετόν γε μάχῃ ἔνι κυδιανείρῃ
- ὀλλῦσαι Τρῶας, τοῖσιν κότον αἰνὸν ἔθεσθε.
- πάντως, οἷον ἐμόν γε μένος καὶ χεῖρες ἄαπτοι,
- οὐκ ἄν με τρέψειαν ὅσοι θεοί εἰσʼ ἐν Ὀλύμπῳ.
- σφῶϊν δὲ πρίν περ τρόμος ἔλλαβε φαίδιμα γυῖα
- πρὶν πόλεμόν τε ἰδεῖν πολέμοιό τε μέρμερα ἔργα.
- ὧδε γὰρ ἐξερέω, τὸ δέ κεν τετελεσμένον ἦεν·
- οὐκ ἂν ἐφʼ ὑμετέρων ὀχέων πληγέντε κεραυνῷ
- ἂψ ἐς Ὄλυμπον ἵκεσθον, ἵνʼ ἀθανάτων ἕδος ἐστίν.
- ὣς ἔφαθʼ, αἳ δʼ ἐπέμυξαν Ἀθηναίη τε καὶ Ἥρη·
- πλησίαι αἵ γʼ ἥσθην, κακὰ δὲ Τρώεσσι μεδέσθην.
- ἤτοι Ἀθηναίη ἀκέων ἦν οὐδέ τι εἶπε
- σκυζομένη Διὶ πατρί, χόλος δέ μιν ἄγριος ᾕρει·
- Ἥρῃ δʼ οὐκ ἔχαδε στῆθος χόλον, ἀλλὰ προσηύδα·
- αἰνότατε Κρονίδη ποῖον τὸν μῦθον ἔειπες.
- εὖ νυ καὶ ἡμεῖς ἴδμεν ὅ τοι σθένος οὐκ ἀλαπαδνόν·
- ἀλλʼ ἔμπης Δαναῶν ὀλοφυρόμεθʼ αἰχμητάων,
- οἵ κεν δὴ κακὸν οἶτον ἀναπλήσαντες ὄλωνται.
- ἀλλʼ ἤτοι πολέμου μὲν ἀφεξόμεθʼ, εἰ σὺ κελεύεις·
- βουλὴν δʼ Ἀργείοις ὑποθησόμεθʼ ἥ τις ὀνήσει,
- ὡς μὴ πάντες ὄλωνται ὀδυσσαμένοιο τεοῖο.
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·
- ἠοῦς δὴ καὶ μᾶλλον ὑπερμενέα Κρονίωνα
- ὄψεαι, αἴ κʼ ἐθέλῃσθα, βοῶπις πότνια Ἥρη
- ὀλλύντʼ Ἀργείων πουλὺν στρατὸν αἰχμητάων·
- οὐ γὰρ πρὶν πολέμου ἀποπαύσεται ὄβριμος Ἕκτωρ
- πρὶν ὄρθαι παρὰ ναῦφι ποδώκεα Πηλεΐωνα,
- ἤματι τῷ ὅτʼ ἂν οἳ μὲν ἐπὶ πρύμνῃσι μάχωνται
- στείνει ἐν αἰνοτάτῳ περὶ Πατρόκλοιο θανόντος·
- ὣς γὰρ θέσφατόν ἐστι· σέθεν δʼ ἐγὼ οὐκ ἀλεγίζω
- χωομένης, οὐδʼ εἴ κε τὰ νείατα πείραθʼ ἵκηαι
- γαίης καὶ πόντοιο, ἵνʼ Ἰάπετός τε Κρόνος τε
- ἥμενοι οὔτʼ αὐγῇς Ὑπερίονος Ἠελίοιο
- τέρποντʼ οὔτʼ ἀνέμοισι, βαθὺς δέ τε Τάρταρος ἀμφίς·
- οὐδʼ ἢν ἔνθʼ ἀφίκηαι ἀλωμένη, οὔ σευ ἔγωγε
- σκυζομένης ἀλέγω, ἐπεὶ οὐ σέο κύντερον ἄλλο.
- ὣς φάτο, τὸν δʼ οὔ τι προσέφη λευκώλενος Ἥρη.
- ἐν δʼ ἔπεσʼ Ὠκεανῷ λαμπρὸν φάος ἠελίοιο
- ἕλκον νύκτα μέλαιναν ἐπὶ ζείδωρον ἄρουραν.
- Τρωσὶν μέν ῥʼ ἀέκουσιν ἔδυ φάος, αὐτὰρ Ἀχαιοῖς
- ἀσπασίη τρίλλιστος ἐπήλυθε νὺξ ἐρεβεννή.
- Τρώων αὖτʼ ἀγορὴν ποιήσατο φαίδιμος Ἕκτωρ
- νόσφι νεῶν ἀγαγὼν ποταμῷ ἔπι δινήεντι,
- ἐν καθαρῷ ὅθι δὴ νεκύων διεφαίνετο χῶρος.
- ἐξ ἵππων δʼ ἀποβάντες ἐπὶ χθόνα μῦθον ἄκουον
- τόν ῥʼ Ἕκτωρ ἀγόρευε Διῒ φίλος· ἐν δʼ ἄρα χειρὶ
- ἔγχος ἔχʼ ἑνδεκάπηχυ· πάροιθε δὲ λάμπετο δουρὸς
- αἰχμὴ χαλκείη, περὶ δὲ χρύσεος θέε πόρκης,
- τῷ ὅ γʼ ἐρεισάμενος ἔπεα Τρώεσσι μετηύδα·
- κέκλυτέ μευ Τρῶες καὶ Δάρδανοι ἠδʼ ἐπίκουροι·
- νῦν ἐφάμην νῆάς τʼ ὀλέσας καὶ πάντας Ἀχαιοὺς
- ἂψ ἀπονοστήσειν προτὶ Ἴλιον ἠνεμόεσσαν·
- ἀλλὰ πρὶν κνέφας ἦλθε, τὸ νῦν ἐσάωσε μάλιστα
- Ἀργείους καὶ νῆας ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης.
- ἀλλʼ ἤτοι νῦν μὲν πειθώμεθα νυκτὶ μελαίνῃ
- δόρπά τʼ ἐφοπλισόμεσθα· ἀτὰρ καλλίτριχας ἵππους
- λύσαθʼ ὑπὲξ ὀχέων, παρὰ δέ σφισι βάλλετʼ ἐδωδήν·
- ἐκ πόλιος δʼ ἄξεσθε βόας καὶ ἴφια μῆλα
- καρπαλίμως, οἶνον δὲ μελίφρονα οἰνίζεσθε
- σῖτόν τʼ ἐκ μεγάρων, ἐπὶ δὲ ξύλα πολλὰ λέγεσθε,
- ὥς κεν παννύχιοι μέσφʼ ἠοῦς ἠριγενείης
- καίωμεν πυρὰ πολλά, σέλας δʼ εἰς οὐρανὸν ἵκῃ,
- μή πως καὶ διὰ νύκτα κάρη κομόωντες Ἀχαιοὶ
- φεύγειν ὁρμήσωνται ἐπʼ εὐρέα νῶτα θαλάσσης.
- μὴ μὰν ἀσπουδί γε νεῶν ἐπιβαῖεν ἕκηλοι,
- ἀλλʼ ὥς τις τούτων γε βέλος καὶ οἴκοθι πέσσῃ
- βλήμενος ἢ ἰῷ ἢ ἔγχεϊ ὀξυόεντι
- νηὸς ἐπιθρῴσκων, ἵνα τις στυγέῃσι καὶ ἄλλος
- Τρωσὶν ἐφʼ ἱπποδάμοισι φέρειν πολύδακρυν Ἄρηα.
- κήρυκες δʼ ἀνὰ ἄστυ Διῒ φίλοι ἀγγελλόντων
- παῖδας πρωθήβας πολιοκροτάφους τε γέροντας
- λέξασθαι περὶ ἄστυ θεοδμήτων ἐπὶ πύργων·
- θηλύτεραι δὲ γυναῖκες ἐνὶ μεγάροισιν ἑκάστη
- πῦρ μέγα καιόντων· φυλακὴ δέ τις ἔμπεδος ἔστω
- μὴ λόχος εἰσέλθῃσι πόλιν λαῶν ἀπεόντων.
- ὧδʼ ἔστω Τρῶες μεγαλήτορες ὡς ἀγορεύω·
- μῦθος δʼ ὃς μὲν νῦν ὑγιὴς εἰρημένος ἔστω,
- τὸν δʼ ἠοῦς Τρώεσσι μεθʼ ἱπποδάμοις ἀγορεύσω.
- ἔλπομαι εὐχόμενος Διί τʼ ἄλλοισίν τε θεοῖσιν
- ἐξελάαν ἐνθένδε κύνας κηρεσσιφορήτους,
- οὓς κῆρες φορέουσι μελαινάων ἐπὶ νηῶν.
- ἀλλʼ ἤτοι ἐπὶ νυκτὶ φυλάξομεν ἡμέας αὐτούς,
- πρῶϊ δʼ ὑπηοῖοι σὺν τεύχεσι θωρηχθέντες
- νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσιν ἐγείρομεν ὀξὺν Ἄρηα.
- εἴσομαι εἴ κέ μʼ ὁ Τυδεΐδης κρατερὸς Διομήδης
- πὰρ νηῶν πρὸς τεῖχος ἀπώσεται, ἤ κεν ἐγὼ τὸν
- χαλκῷ δῃώσας ἔναρα βροτόεντα φέρωμαι.
- αὔριον ἣν ἀρετὴν διαείσεται, εἴ κʼ ἐμὸν ἔγχος
- μείνῃ ἐπερχόμενον· ἀλλʼ ἐν πρώτοισιν ὀΐω
- κείσεται οὐτηθείς, πολέες δʼ ἀμφʼ αὐτὸν ἑταῖροι
- ἠελίου ἀνιόντος ἐς αὔριον· εἰ γὰρ ἐγὼν ὣς
- εἴην ἀθάνατος καὶ ἀγήρως ἤματα πάντα,
- τιοίμην δʼ ὡς τίετʼ Ἀθηναίη καὶ Ἀπόλλων,
- ὡς νῦν ἡμέρη ἥδε κακὸν φέρει Ἀργείοισιν.
- ὣς Ἕκτωρ ἀγόρευʼ, ἐπὶ δὲ Τρῶες κελάδησαν.
- οἳ δʼ ἵππους μὲν λῦσαν ὑπὸ ζυγοῦ ἱδρώοντας,
- δῆσαν δʼ ἱμάντεσσι παρʼ ἅρμασιν οἷσιν ἕκαστος·
- ἐκ πόλιος δʼ ἄξοντο βόας καὶ ἴφια μῆλα
- καρπαλίμως, οἶνον δὲ μελίφρονα οἰνίζοντο,
- σῖτόν τʼ ἐκ μεγάρων, ἐπὶ δὲ ξύλα πολλὰ λέγοντο.
- ἔρδον δ’ ἀθανάτοισι τεληέσσας ἑκατόμβας
- κνίσην δʼ ἐκ πεδίου ἄνεμοι φέρον οὐρανὸν εἴσω.
- ἡδεῖαν· τῆς δ’ οὔ τι θεοὶ μάκαρες δατέοντο,
- οὐδ’ ἔθελον· μάλα γάρ σφιν ἀπήχθετο Ἴλιος ἱρή,
- καὶ Πρίαμος καὶ λαὸς ἐϋμμελίω Πριάμοιο
- οἳ δὲ μέγα φρονέοντες ἐπὶ πτολέμοιο γεφύρας
- εἴατο παννύχιοι, πυρὰ δέ σφισι καίετο πολλά.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἐν οὐρανῷ ἄστρα φαεινὴν ἀμφὶ σελήνην
- φαίνετʼ ἀριπρεπέα, ὅτε τʼ ἔπλετο νήνεμος αἰθήρ·
- ἔκ τʼ ἔφανεν πᾶσαι σκοπιαὶ καὶ πρώονες ἄκροι
- καὶ νάπαι· οὐρανόθεν δʼ ἄρʼ ὑπερράγη ἄσπετος αἰθήρ,
- πάντα δὲ εἴδεται ἄστρα, γέγηθε δέ τε φρένα ποιμήν·
- τόσσα μεσηγὺ νεῶν ἠδὲ Ξάνθοιο ῥοάων
- Τρώων καιόντων πυρὰ φαίνετο Ἰλιόθι πρό.
- χίλιʼ ἄρʼ ἐν πεδίῳ πυρὰ καίετο, πὰρ δὲ ἑκάστῳ
- εἴατο πεντήκοντα σέλᾳ πυρὸς αἰθομένοιο.
- ἵπποι δὲ κρῖ λευκὸν ἐρεπτόμενοι καὶ ὀλύρας
- ἑσταότες παρʼ ὄχεσφιν ἐΰθρονον Ἠῶ μίμνον.
- ὣς οἱ μὲν Τρῶες φυλακὰς ἔχον· αὐτὰρ Ἀχαιοὺς
- θεσπεσίη ἔχε φύζα φόβου κρυόεντος ἑταίρη,
- πένθεϊ δʼ ἀτλήτῳ βεβολήατο πάντες ἄριστοι.
- ὡς δʼ ἄνεμοι δύο πόντον ὀρίνετον ἰχθυόεντα
- Βορέης καὶ Ζέφυρος, τώ τε Θρῄκηθεν ἄητον
- ἐλθόντʼ ἐξαπίνης· ἄμυδις δέ τε κῦμα κελαινὸν
- κορθύεται, πολλὸν δὲ παρὲξ ἅλα φῦκος ἔχευεν·
- ὣς ἐδαΐζετο θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν Ἀχαιῶν.
- Ἀτρεΐδης δʼ ἄχεϊ μεγάλῳ βεβολημένος ἦτορ
- φοίτα κηρύκεσσι λιγυφθόγγοισι κελεύων
- κλήδην εἰς ἀγορὴν κικλήσκειν ἄνδρα ἕκαστον,
- μὴ δὲ βοᾶν· αὐτὸς δὲ μετὰ πρώτοισι πονεῖτο.
- ἷζον δʼ εἰν ἀγορῇ τετιηότες· ἂν δʼ Ἀγαμέμνων
- ἵστατο δάκρυ χέων ὥς τε κρήνη μελάνυδρος
- ἥ τε κατʼ αἰγίλιπος πέτρης δνοφερὸν χέει ὕδωρ·
- ὣς ὃ βαρὺ στενάχων ἔπεʼ Ἀργείοισι μετηύδα·
- ὦ φίλοι Ἀργείων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες
- Ζεύς με μέγα Κρονίδης ἄτῃ ἐνέδησε βαρείῃ
- σχέτλιος, ὃς τότε μέν μοι ὑπέσχετο καὶ κατένευσεν
- Ἴλιον ἐκπέρσαντʼ εὐτείχεον ἀπονέεσθαι,
- νῦν δὲ κακὴν ἀπάτην βουλεύσατο, καί με κελεύει
- δυσκλέα Ἄργος ἱκέσθαι, ἐπεὶ πολὺν ὤλεσα λαόν.
- οὕτω που Διὶ μέλλει ὑπερμενέϊ φίλον εἶναι,
- ὃς δὴ πολλάων πολίων κατέλυσε κάρηνα
- ἠδʼ ἔτι καὶ λύσει· τοῦ γὰρ κράτος ἐστὶ μέγιστον.
- ἀλλʼ ἄγεθʼ ὡς ἂν ἐγὼ εἴπω πειθώμεθα πάντες·
- φεύγωμεν σὺν νηυσὶ φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν·
- οὐ γὰρ ἔτι Τροίην αἱρήσομεν εὐρυάγυιαν.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ.
- δὴν δʼ ἄνεῳ ἦσαν τετιηότες υἷες Ἀχαιῶν·
- ὀψὲ δὲ δὴ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- Ἀτρεΐδη σοὶ πρῶτα μαχήσομαι ἀφραδέοντι,
- ἣ θέμις ἐστὶν ἄναξ ἀγορῇ· σὺ δὲ μή τι χολωθῇς.
- ἀλκὴν μέν μοι πρῶτον ὀνείδισας ἐν Δαναοῖσι
- φὰς ἔμεν ἀπτόλεμον καὶ ἀνάλκιδα· ταῦτα δὲ πάντα
- ἴσασʼ Ἀργείων ἠμὲν νέοι ἠδὲ γέροντες.
- σοὶ δὲ διάνδιχα δῶκε Κρόνου πάϊς ἀγκυλομήτεω·
- σκήπτρῳ μέν τοι δῶκε τετιμῆσθαι περὶ πάντων,
- ἀλκὴν δʼ οὔ τοι δῶκεν, ὅ τε κράτος ἐστὶ μέγιστον.
- δαιμόνιʼ οὕτω που μάλα ἔλπεαι υἷας Ἀχαιῶν
- ἀπτολέμους τʼ ἔμεναι καὶ ἀνάλκιδας ὡς ἀγορεύεις;
- εἰ δέ τοι αὐτῷ θυμὸς ἐπέσσυται ὥς τε νέεσθαι
- ἔρχεο· πάρ τοι ὁδός, νῆες δέ τοι ἄγχι θαλάσσης
- ἑστᾶσʼ, αἵ τοι ἕποντο Μυκήνηθεν μάλα πολλαί.
- ἀλλʼ ἄλλοι μενέουσι κάρη κομόωντες Ἀχαιοὶ
- εἰς ὅ κέ περ Τροίην διαπέρσομεν. εἰ δὲ καὶ αὐτοὶ
- φευγόντων σὺν νηυσὶ φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν·
- νῶϊ δʼ ἐγὼ Σθένελός τε μαχησόμεθʼ εἰς ὅ κε τέκμωρ
- Ἰλίου εὕρωμεν· σὺν γὰρ θεῷ εἰλήλουθμεν.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα πάντες ἐπίαχον υἷες Ἀχαιῶν
- μῦθον ἀγασσάμενοι Διομήδεος ἱπποδάμοιο.
- τοῖσι δʼ ἀνιστάμενος μετεφώνεεν ἱππότα Νέστωρ·
- Τυδεΐδη περὶ μὲν πολέμῳ ἔνι καρτερός ἐσσι,
- καὶ βουλῇ μετὰ πάντας ὁμήλικας ἔπλευ ἄριστος.
- οὔ τίς τοι τὸν μῦθον ὀνόσσεται ὅσσοι Ἀχαιοί,
- οὐδὲ πάλιν ἐρέει· ἀτὰρ οὐ τέλος ἵκεο μύθων.
- ἦ μὲν καὶ νέος ἐσσί, ἐμὸς δέ κε καὶ πάϊς εἴης
- ὁπλότατος γενεῆφιν· ἀτὰρ πεπνυμένα βάζεις
- Ἀργείων βασιλῆας, ἐπεὶ κατὰ μοῖραν ἔειπες.
- ἀλλʼ ἄγʼ ἐγών, ὃς σεῖο γεραίτερος εὔχομαι εἶναι,
- ἐξείπω καὶ πάντα διίξομαι· οὐδέ κέ τίς μοι
- μῦθον ἀτιμήσειʼ, οὐδὲ κρείων Ἀγαμέμνων.
- ἀφρήτωρ ἀθέμιστος ἀνέστιός ἐστιν ἐκεῖνος
- ὃς πολέμου ἔραται ἐπιδημίου ὀκρυόεντος.
- ἀλλʼ ἤτοι νῦν μὲν πειθώμεθα νυκτὶ μελαίνῃ
- δόρπά τʼ ἐφοπλισόμεσθα· φυλακτῆρες δὲ ἕκαστοι
- λεξάσθων παρὰ τάφρον ὀρυκτὴν τείχεος ἐκτός.
- κούροισιν μὲν ταῦτʼ ἐπιτέλλομαι· αὐτὰρ ἔπειτα
- Ἀτρεΐδη σὺ μὲν ἄρχε· σὺ γὰρ βασιλεύτατός ἐσσι.
- δαίνυ δαῖτα γέρουσιν· ἔοικέ τοι, οὔ τοι ἀεικές.
- πλεῖαί τοι οἴνου κλισίαι, τὸν νῆες Ἀχαιῶν
- ἠμάτιαι Θρῄκηθεν ἐπʼ εὐρέα πόντον ἄγουσι·
- πᾶσά τοί ἐσθʼ ὑποδεξίη, πολέεσσι δʼ ἀνάσσεις.
- πολλῶν δʼ ἀγρομένων τῷ πείσεαι ὅς κεν ἀρίστην
- βουλὴν βουλεύσῃ· μάλα δὲ χρεὼ πάντας Ἀχαιοὺς
- ἐσθλῆς καὶ πυκινῆς, ὅτι δήϊοι ἐγγύθι νηῶν
- καίουσιν πυρὰ πολλά· τίς ἂν τάδε γηθήσειε;
- νὺξ δʼ ἧδʼ ἠὲ διαρραίσει στρατὸν ἠὲ σαώσει.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδὲ πίθοντο.
- ἐκ δὲ φυλακτῆρες σὺν τεύχεσιν ἐσσεύοντο
- ἀμφί τε Νεστορίδην Θρασυμήδεα ποιμένα λαῶν,
- ἠδʼ ἀμφʼ Ἀσκάλαφον καὶ Ἰάλμενον υἷας Ἄρηος
- ἀμφί τε Μηριόνην Ἀφαρῆά τε Δηΐπυρόν τε,
- ἠδʼ ἀμφὶ Κρείοντος υἱὸν Λυκομήδεα δῖον.
- ἕπτʼ ἔσαν ἡγεμόνες φυλάκων, ἑκατὸν δὲ ἑκάστῳ
- κοῦροι ἅμα στεῖχον δολίχʼ ἔγχεα χερσὶν ἔχοντες·
- κὰδ δὲ μέσον τάφρου καὶ τείχεος ἷζον ἰόντες·
- ἔνθα δὲ πῦρ κήαντο, τίθεντο δὲ δόρπα ἕκαστος.
- Ἀτρεΐδης δὲ γέροντας ἀολλέας ἦγεν Ἀχαιῶν
- ἐς κλισίην, παρὰ δέ σφι τίθει μενοεικέα δαῖτα.
- οἳ δʼ ἐπʼ ὀνείαθʼ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον.
- αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,
- τοῖς ὁ γέρων πάμπρωτος ὑφαίνειν ἤρχετο μῆτιν
- Νέστωρ, οὗ καὶ πρόσθεν ἀρίστη φαίνετο βουλή·
- ὅ σφιν ἐϋφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν·
- Ἀτρεΐδη κύδιστε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον
- ἐν σοὶ μὲν λήξω, σέο δʼ ἄρξομαι, οὕνεκα πολλῶν
- λαῶν ἐσσι ἄναξ καί τοι Ζεὺς ἐγγυάλιξε
- σκῆπτρόν τʼ ἠδὲ θέμιστας, ἵνά σφισι βουλεύῃσθα.
- τώ σε χρὴ περὶ μὲν φάσθαι ἔπος ἠδʼ ἐπακοῦσαι,
- κρηῆναι δὲ καὶ ἄλλῳ, ὅτʼ ἄν τινα θυμὸς ἀνώγῃ
- εἰπεῖν εἰς ἀγαθόν· σέο δʼ ἕξεται ὅττί κεν ἄρχῃ.
- αὐτὰρ ἐγὼν ἐρέω ὥς μοι δοκεῖ εἶναι ἄριστα.
- οὐ γάρ τις νόον ἄλλος ἀμείνονα τοῦδε νοήσει
- οἷον ἐγὼ νοέω ἠμὲν πάλαι ἠδʼ ἔτι καὶ νῦν
- ἐξ ἔτι τοῦ ὅτε διογενὲς Βρισηΐδα κούρην
- χωομένου Ἀχιλῆος ἔβης κλισίηθεν ἀπούρας
- οὔ τι καθʼ ἡμέτερόν γε νόον· μάλα γάρ τοι ἔγωγε
- πόλλʼ ἀπεμυθεόμην· σὺ δὲ σῷ μεγαλήτορι θυμῷ
- εἴξας ἄνδρα φέριστον, ὃν ἀθάνατοί περ ἔτισαν,
- ἠτίμησας, ἑλὼν γὰρ ἔχεις γέρας· ἀλλʼ ἔτι καὶ νῦν
- φραζώμεσθʼ ὥς κέν μιν ἀρεσσάμενοι πεπίθωμεν
- δώροισίν τʼ ἀγανοῖσιν ἔπεσσί τε μειλιχίοισι.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
- ὦ γέρον οὔ τι ψεῦδος ἐμὰς ἄτας κατέλεξας·
- ἀασάμην, οὐδʼ αὐτὸς ἀναίνομαι. ἀντί νυ πολλῶν
- λαῶν ἐστὶν ἀνὴρ ὅν τε Ζεὺς κῆρι φιλήσῃ,
- ὡς νῦν τοῦτον ἔτισε, δάμασσε δὲ λαὸν Ἀχαιῶν.
- ἀλλʼ ἐπεὶ ἀασάμην φρεσὶ λευγαλέῃσι πιθήσας,
- ἂψ ἐθέλω ἀρέσαι δόμεναί τʼ ἀπερείσιʼ ἄποινα.
- ὑμῖν δʼ ἐν πάντεσσι περικλυτὰ δῶρʼ ὀνομήνω
- ἕπτʼ ἀπύρους τρίποδας, δέκα δὲ χρυσοῖο τάλαντα,
- αἴθωνας δὲ λέβητας ἐείκοσι, δώδεκα δʼ ἵππους
- πηγοὺς ἀθλοφόρους, οἳ ἀέθλια ποσσὶν ἄροντο.
- οὔ κεν ἀλήϊος εἴη ἀνὴρ ᾧ τόσσα γένοιτο,
- οὐδέ κεν ἀκτήμων ἐριτίμοιο χρυσοῖο,
- ὅσσά μοι ἠνείκαντο ἀέθλια μώνυχες ἵπποι.
- δώσω δʼ ἑπτὰ γυναῖκας ἀμύμονα ἔργα ἰδυίας
- Λεσβίδας, ἃς ὅτε Λέσβον ἐϋκτιμένην ἕλεν αὐτὸς
- ἐξελόμην, αἳ κάλλει ἐνίκων φῦλα γυναικῶν.
- τὰς μέν οἱ δώσω, μετὰ δʼ ἔσσεται ἣν τότʼ ἀπηύρων
- κούρη Βρισῆος· ἐπὶ δὲ μέγαν ὅρκον ὀμοῦμαι
- μή ποτε τῆς εὐνῆς ἐπιβήμεναι ἠδὲ μιγῆναι,
- ἣ θέμις ἀνθρώπων πέλει ἀνδρῶν ἠδὲ γυναικῶν.
- ταῦτα μὲν αὐτίκα πάντα παρέσσεται· εἰ δέ κεν αὖτε
- ἄστυ μέγα Πριάμοιο θεοὶ δώωσʼ ἀλαπάξαι,
- νῆα ἅλις χρυσοῦ καὶ χαλκοῦ νηησάσθω
- εἰσελθών, ὅτε κεν δατεώμεθα ληΐδʼ Ἀχαιοί,
- Τρωϊάδας δὲ γυναῖκας ἐείκοσιν αὐτὸς ἑλέσθω,
- αἴ κε μετʼ Ἀργείην Ἑλένην κάλλισται ἔωσιν.
- εἰ δέ κεν Ἄργος ἱκοίμεθʼ Ἀχαιϊκὸν οὖθαρ ἀρούρης
- γαμβρός κέν μοι ἔοι· τίσω δέ μιν ἶσον Ὀρέστῃ,
- ὅς μοι τηλύγετος τρέφεται θαλίῃ ἔνι πολλῇ.
- τρεῖς δέ μοί εἰσι θύγατρες ἐνὶ μεγάρῳ εὐπήκτῳ
- Χρυσόθεμις καὶ Λαοδίκη καὶ Ἰφιάνασσα,
- τάων ἥν κʼ ἐθέλῃσι φίλην ἀνάεδνον ἀγέσθω
- πρὸς οἶκον Πηλῆος· ἐγὼ δʼ ἐπὶ μείλια δώσω
- πολλὰ μάλʼ, ὅσσʼ οὔ πώ τις ἑῇ ἐπέδωκε θυγατρί·
- ἑπτὰ δέ οἱ δώσω εὖ ναιόμενα πτολίεθρα
- Καρδαμύλην Ἐνόπην τε καὶ Ἱρὴν ποιήεσσαν
- Φηράς τε ζαθέας ἠδʼ Ἄνθειαν βαθύλειμον
- καλήν τʼ Αἴπειαν καὶ Πήδασον ἀμπελόεσσαν.
- πᾶσαι δʼ ἐγγὺς ἁλός, νέαται Πύλου ἠμαθόεντος·
- ἐν δʼ ἄνδρες ναίουσι πολύρρηνες πολυβοῦται,
- οἵ κέ ἑ δωτίνῃσι θεὸν ὣς τιμήσουσι
- καί οἱ ὑπὸ σκήπτρῳ λιπαρὰς τελέουσι θέμιστας.
- ταῦτά κέ οἱ τελέσαιμι μεταλήξαντι χόλοιο.
- δμηθήτω· Ἀΐδης τοι ἀμείλιχος ἠδʼ ἀδάμαστος,
- τοὔνεκα καί τε βροτοῖσι θεῶν ἔχθιστος ἁπάντων·
- καί μοι ὑποστήτω ὅσσον βασιλεύτερός εἰμι
- ἠδʼ ὅσσον γενεῇ προγενέστερος εὔχομαι εἶναι.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ·
- Ἀτρεΐδη κύδιστε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον
- δῶρα μὲν οὐκέτʼ ὀνοστὰ διδοῖς Ἀχιλῆϊ ἄνακτι·
- ἀλλʼ ἄγετε κλητοὺς ὀτρύνομεν, οἵ κε τάχιστα
- ἔλθωσʼ ἐς κλισίην Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος.
- εἰ δʼ ἄγε τοὺς ἂν ἐγὼ ἐπιόψομαι οἳ δὲ πιθέσθων.
- Φοῖνιξ μὲν πρώτιστα Διῒ φίλος ἡγησάσθω,
- αὐτὰρ ἔπειτʼ Αἴας τε μέγας καὶ δῖος Ὀδυσσεύς·
- κηρύκων δʼ Ὀδίος τε καὶ Εὐρυβάτης ἅμʼ ἑπέσθων.
- φέρτε δὲ χερσὶν ὕδωρ, εὐφημῆσαί τε κέλεσθε,
- ὄφρα Διὶ Κρονίδῃ ἀρησόμεθʼ, αἴ κʼ ἐλεήσῃ.
- ὣς φάτο, τοῖσι δὲ πᾶσιν ἑαδότα μῦθον ἔειπεν.
- αὐτίκα κήρυκες μὲν ὕδωρ ἐπὶ χεῖρας ἔχευαν,
- κοῦροι δὲ κρητῆρας ἐπεστέψαντο ποτοῖο,
- νώμησαν δʼ ἄρα πᾶσιν ἐπαρξάμενοι δεπάεσσιν.
- αὐτὰρ ἐπεὶ σπεῖσάν τʼ ἔπιόν θʼ ὅσον ἤθελε θυμός,
- ὁρμῶντʼ ἐκ κλισίης Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο.
- τοῖσι δὲ πόλλʼ ἐπέτελλε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ
- δενδίλλων ἐς ἕκαστον, Ὀδυσσῆϊ δὲ μάλιστα,
- πειρᾶν ὡς πεπίθοιεν ἀμύμονα Πηλεΐωνα.
- τὼ δὲ βάτην παρὰ θῖνα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης
- πολλὰ μάλʼ εὐχομένω γαιηόχῳ ἐννοσιγαίῳ
- ῥηϊδίως πεπιθεῖν μεγάλας φρένας Αἰακίδαο.
- Μυρμιδόνων δʼ ἐπί τε κλισίας καὶ νῆας ἱκέσθην,
- τὸν δʼ εὗρον φρένα τερπόμενον φόρμιγγι λιγείῃ
- καλῇ δαιδαλέῃ, ἐπὶ δʼ ἀργύρεον ζυγὸν ἦεν,
- τὴν ἄρετʼ ἐξ ἐνάρων πόλιν Ἠετίωνος ὀλέσσας·
- τῇ ὅ γε θυμὸν ἔτερπεν, ἄειδε δʼ ἄρα κλέα ἀνδρῶν.
- Πάτροκλος δέ οἱ οἶος ἐναντίος ἧστο σιωπῇ,
- δέγμενος Αἰακίδην ὁπότε λήξειεν ἀείδων,
- τὼ δὲ βάτην προτέρω, ἡγεῖτο δὲ δῖος Ὀδυσσεύς,
- στὰν δὲ πρόσθʼ αὐτοῖο· ταφὼν δʼ ἀνόρουσεν Ἀχιλλεὺς
- αὐτῇ σὺν φόρμιγγι λιπὼν ἕδος ἔνθα θάασσεν.
- ὣς δʼ αὔτως Πάτροκλος, ἐπεὶ ἴδε φῶτας, ἀνέστη.
- τὼ καὶ δεικνύμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- χαίρετον· ἦ φίλοι ἄνδρες ἱκάνετον ἦ τι μάλα χρεώ,
- οἵ μοι σκυζομένῳ περ Ἀχαιῶν φίλτατοί ἐστον.
- ὣς ἄρα φωνήσας προτέρω ἄγε δῖος Ἀχιλλεύς,
- εἷσεν δʼ ἐν κλισμοῖσι τάπησί τε πορφυρέοισιν.
- αἶψα δὲ Πάτροκλον προσεφώνεεν ἐγγὺς ἐόντα·
- μείζονα δὴ κρητῆρα Μενοιτίου υἱὲ καθίστα,
- ζωρότερον δὲ κέραιε, δέπας δʼ ἔντυνον ἑκάστῳ·
- οἳ γὰρ φίλτατοι ἄνδρες ἐμῷ ὑπέασι μελάθρῳ.
- ὣς φάτο, Πάτροκλος δὲ φίλῳ ἐπεπείθεθʼ ἑταίρῳ.
- αὐτὰρ ὅ γε κρεῖον μέγα κάββαλεν ἐν πυρὸς αὐγῇ,
- ἐν δʼ ἄρα νῶτον ἔθηκʼ ὄϊος καὶ πίονος αἰγός,
- ἐν δὲ συὸς σιάλοιο ῥάχιν τεθαλυῖαν ἀλοιφῇ.
- τῷ δʼ ἔχεν Αὐτομέδων, τάμνεν δʼ ἄρα δῖος Ἀχιλλεύς.
- καὶ τὰ μὲν εὖ μίστυλλε καὶ ἀμφʼ ὀβελοῖσιν ἔπειρε,
- πῦρ δὲ Μενοιτιάδης δαῖεν μέγα ἰσόθεος φώς.
- αὐτὰρ ἐπεὶ κατὰ πῦρ ἐκάη καὶ φλὸξ ἐμαράνθη,
- ἀνθρακιὴν στορέσας ὀβελοὺς ἐφύπερθε τάνυσσε,
- πάσσε δʼ ἁλὸς θείοιο κρατευτάων ἐπαείρας.
- αὐτὰρ ἐπεί ῥʼ ὤπτησε καὶ εἰν ἐλεοῖσιν ἔχευε,
- Πάτροκλος μὲν σῖτον ἑλὼν ἐπένειμε τραπέζῃ
- καλοῖς ἐν κανέοισιν, ἀτὰρ κρέα νεῖμεν Ἀχιλλεύς.
- αὐτὸς δʼ ἀντίον ἷζεν Ὀδυσσῆος θείοιο
- τοίχου τοῦ ἑτέροιο, θεοῖσι δὲ θῦσαι ἀνώγει
- Πάτροκλον ὃν ἑταῖρον· ὃ δʼ ἐν πυρὶ βάλλε θυηλάς.
- οἳ δʼ ἐπʼ ὀνείαθʼ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον.
- αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,
- νεῦσʼ Αἴας Φοίνικι· νόησε δὲ δῖος Ὀδυσσεύς,
- πλησάμενος δʼ οἴνοιο δέπας δείδεκτʼ Ἀχιλῆα·
- χαῖρʼ Ἀχιλεῦ· δαιτὸς μὲν ἐΐσης οὐκ ἐπιδευεῖς
- ἠμὲν ἐνὶ κλισίῃ Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο
- ἠδὲ καὶ ἐνθάδε νῦν, πάρα γὰρ μενοεικέα πολλὰ
- δαίνυσθʼ· ἀλλʼ οὐ δαιτὸς ἐπηράτου ἔργα μέμηλεν,
- ἀλλὰ λίην μέγα πῆμα διοτρεφὲς εἰσορόωντες
- δείδιμεν· ἐν δοιῇ δὲ σαωσέμεν ἢ ἀπολέσθαι
- νῆας ἐϋσσέλμους, εἰ μὴ σύ γε δύσεαι ἀλκήν.
- ἐγγὺς γὰρ νηῶν καὶ τείχεος αὖλιν ἔθεντο
- Τρῶες ὑπέρθυμοι τηλεκλειτοί τʼ ἐπίκουροι
- κηάμενοι πυρὰ πολλὰ κατὰ στρατόν, οὐδʼ ἔτι φασὶ
- σχήσεσθʼ, ἀλλʼ ἐν νηυσὶ μελαίνῃσιν πεσέεσθαι.
- Ζεὺς δέ σφι Κρονίδης ἐνδέξια σήματα φαίνων
- ἀστράπτει· Ἕκτωρ δὲ μέγα σθένεϊ βλεμεαίνων
- μαίνεται ἐκπάγλως πίσυνος Διί, οὐδέ τι τίει
- ἀνέρας οὐδὲ θεούς· κρατερὴ δέ ἑ λύσσα δέδυκεν.
- ἀρᾶται δὲ τάχιστα φανήμεναι Ἠῶ δῖαν·
- στεῦται γὰρ νηῶν ἀποκόψειν ἄκρα κόρυμβα
- αὐτάς τʼ ἐμπρήσειν μαλεροῦ πυρός, αὐτὰρ Ἀχαιοὺς
- δῃώσειν παρὰ τῇσιν ὀρινομένους ὑπὸ καπνοῦ.
- ταῦτʼ αἰνῶς δείδοικα κατὰ φρένα, μή οἱ ἀπειλὰς
- ἐκτελέσωσι θεοί, ἡμῖν δὲ δὴ αἴσιμον εἴη
- φθίσθαι ἐνὶ Τροίῃ ἑκὰς Ἄργεος ἱπποβότοιο.
- ἀλλʼ ἄνα εἰ μέμονάς γε καὶ ὀψέ περ υἷας Ἀχαιῶν
- τειρομένους ἐρύεσθαι ὑπὸ Τρώων ὀρυμαγδοῦ.
- αὐτῷ τοι μετόπισθʼ ἄχος ἔσσεται, οὐδέ τι μῆχος
- ῥεχθέντος κακοῦ ἔστʼ ἄκος εὑρεῖν· ἀλλὰ πολὺ πρὶν
- φράζευ ὅπως Δαναοῖσιν ἀλεξήσεις κακὸν ἦμαρ.
- ὦ πέπον ἦ μὲν σοί γε πατὴρ ἐπετέλλετο Πηλεὺς
- ἤματι τῷ ὅτε σʼ ἐκ Φθίης Ἀγαμέμνονι πέμπε·
- τέκνον ἐμὸν κάρτος μὲν Ἀθηναίη τε καὶ Ἥρη
- δώσουσʼ αἴ κʼ ἐθέλωσι, σὺ δὲ μεγαλήτορα θυμὸν
- ἴσχειν ἐν στήθεσσι· φιλοφροσύνη γὰρ ἀμείνων·
- ληγέμεναι δʼ ἔριδος κακομηχάνου, ὄφρά σε μᾶλλον
- τίωσʼ Ἀργείων ἠμὲν νέοι ἠδὲ γέροντες.
- ὣς ἐπέτελλʼ ὃ γέρων, σὺ δὲ λήθεαι· ἀλλʼ ἔτι καὶ νῦν
- παύεʼ, ἔα δὲ χόλον θυμαλγέα· σοὶ δʼ Ἀγαμέμνων
- ἄξια δῶρα δίδωσι μεταλήξαντι χόλοιο.
- εἰ δὲ σὺ μέν μευ ἄκουσον, ἐγὼ δέ κέ τοι καταλέξω
- ὅσσά τοι ἐν κλισίῃσιν ὑπέσχετο δῶρʼ Ἀγαμέμνων·
- ἕπτʼ ἀπύρους τρίποδας, δέκα δὲ χρυσοῖο τάλαντα,
- αἴθωνας δὲ λέβητας ἐείκοσι, δώδεκα δʼ ἵππους
- πηγοὺς ἀθλοφόρους, οἳ ἀέθλια ποσσὶν ἄροντο.
- οὔ κεν ἀλήϊος εἴη ἀνὴρ ᾧ τόσσα γένοιτο
- οὐδέ κεν ἀκτήμων ἐριτίμοιο χρυσοῖο,
- ὅσσʼ Ἀγαμέμνονος ἵπποι ἀέθλια ποσσὶν ἄροντο.
- δώσει δʼ ἑπτὰ γυναῖκας ἀμύμονα ἔργα ἰδυίας
- Λεσβίδας, ἃς ὅτε Λέσβον ἐϋκτιμένην ἕλες αὐτὸς
- ἐξέλεθʼ, αἳ τότε κάλλει ἐνίκων φῦλα γυναικῶν.
- τὰς μέν τοι δώσει, μετὰ δʼ ἔσσεται ἣν τότʼ ἀπηύρα
- κούρη Βρισῆος· ἐπὶ δὲ μέγαν ὅρκον ὀμεῖται
- μή ποτε τῆς εὐνῆς ἐπιβήμεναι ἠδὲ μιγῆναι
- ἣ θέμις ἐστὶν ἄναξ ἤτʼ ἀνδρῶν ἤτε γυναικῶν.
- ταῦτα μὲν αὐτίκα πάντα παρέσσεται· εἰ δέ κεν αὖτε
- ἄστυ μέγα Πριάμοιο θεοὶ δώωσʼ ἀλαπάξαι,
- νῆα ἅλις χρυσοῦ καὶ χαλκοῦ νηήσασθαι
- εἰσελθών, ὅτε κεν δατεώμεθα ληΐδʼ Ἀχαιοί,
- Τρωϊάδας δὲ γυναῖκας ἐείκοσιν αὐτὸς ἑλέσθαι,
- αἵ κε μετʼ Ἀργείην Ἑλένην κάλλισται ἔωσιν.
- εἰ δέ κεν Ἄργος ἱκοίμεθʼ Ἀχαιϊκὸν οὖθαρ ἀρούρης
- γαμβρός κέν οἱ ἔοις· τίσει δέ σε ἶσον Ὀρέστῃ,
- ὅς οἱ τηλύγετος τρέφεται θαλίῃ ἔνι πολλῇ.
- τρεῖς δέ οἵ εἰσι θύγατρες ἐνὶ μεγάρῳ εὐπήκτῳ
- Χρυσόθεμις καὶ Λαοδίκη καὶ Ἰφιάνασσα,
- τάων ἥν κʼ ἐθέλῃσθα φίλην ἀνάεδνον ἄγεσθαι
- πρὸς οἶκον Πηλῆος· ὃ δʼ αὖτʼ ἐπὶ μείλια δώσει
- πολλὰ μάλʼ, ὅσσʼ οὔ πώ τις ἑῇ ἐπέδωκε θυγατρί·
- ἑπτὰ δέ τοι δώσει εὖ ναιόμενα πτολίεθρα
- Καρδαμύλην Ἐνόπην τε καὶ Ἱρὴν ποιήεσσαν
- Φηράς τε ζαθέας ἠδʼ Ἄνθειαν βαθύλειμον
- καλήν τʼ Αἴπειαν καὶ Πήδασον ἀμπελόεσσαν.
- πᾶσαι δʼ ἐγγὺς ἁλός, νέαται Πύλου ἠμαθόεντος·
- ἐν δʼ ἄνδρες ναίουσι πολύρρηνες πολυβοῦται,
- οἵ κέ σε δωτίνῃσι θεὸν ὣς τιμήσουσι
- καί τοι ὑπὸ σκήπτρῳ λιπαρὰς τελέουσι θέμιστας.
- ταῦτά κέ τοι τελέσειε μεταλήξαντι χόλοιο.
- εἰ δέ τοι Ἀτρεΐδης μὲν ἀπήχθετο κηρόθι μᾶλλον
- αὐτὸς καὶ τοῦ δῶρα, σὺ δʼ ἄλλους περ Παναχαιοὺς
- τειρομένους ἐλέαιρε κατὰ στρατόν, οἵ σε θεὸν ὣς
- τίσουσʼ· ἦ γάρ κέ σφι μάλα μέγα κῦδος ἄροιο·
- νῦν γάρ χʼ Ἕκτορʼ ἕλοις, ἐπεὶ ἂν μάλα τοι σχεδὸν ἔλθοι
- λύσσαν ἔχων ὀλοήν, ἐπεὶ οὔ τινά φησιν ὁμοῖον
- οἷ ἔμεναι Δαναῶν οὓς ἐνθάδε νῆες ἔνεικαν.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- διογενὲς Λαερτιάδη πολυμήχανʼ Ὀδυσσεῦ
- χρὴ μὲν δὴ τὸν μῦθον ἀπηλεγέως ἀποειπεῖν,
- ᾗ περ δὴ φρονέω τε καὶ ὡς τετελεσμένον ἔσται,
- ὡς μή μοι τρύζητε παρήμενοι ἄλλοθεν ἄλλος.
- ἐχθρὸς γάρ μοι κεῖνος ὁμῶς Ἀΐδαο πύλῃσιν
- ὅς χʼ ἕτερον μὲν κεύθῃ ἐνὶ φρεσίν, ἄλλο δὲ εἴπῃ.
- αὐτὰρ ἐγὼν ἐρέω ὥς μοι δοκεῖ εἶναι ἄριστα·
- οὔτʼ ἔμεγʼ Ἀτρεΐδην Ἀγαμέμνονα πεισέμεν οἴω
- οὔτʼ ἄλλους Δαναούς, ἐπεὶ οὐκ ἄρα τις χάρις ἦεν
- μάρνασθαι δηΐοισιν ἐπʼ ἀνδράσι νωλεμὲς αἰεί.
- ἴση μοῖρα μένοντι καὶ εἰ μάλα τις πολεμίζοι·
- ἐν δὲ ἰῇ τιμῇ ἠμὲν κακὸς ἠδὲ καὶ ἐσθλός·
- κάτθανʼ ὁμῶς ὅ τʼ ἀεργὸς ἀνὴρ ὅ τε πολλὰ ἐοργώς.
- οὐδέ τί μοι περίκειται, ἐπεὶ πάθον ἄλγεα θυμῷ
- αἰεὶ ἐμὴν ψυχὴν παραβαλλόμενος πολεμίζειν.
- ὡς δʼ ὄρνις ἀπτῆσι νεοσσοῖσι προφέρῃσι
- μάστακʼ ἐπεί κε λάβῃσι, κακῶς δʼ ἄρα οἱ πέλει αὐτῇ,
- ὣς καὶ ἐγὼ πολλὰς μὲν ἀΰπνους νύκτας ἴαυον,
- ἤματα δʼ αἱματόεντα διέπρησσον πολεμίζων
- ἀνδράσι μαρνάμενος ὀάρων ἕνεκα σφετεράων.
- δώδεκα δὴ σὺν νηυσὶ πόλεις ἀλάπαξʼ ἀνθρώπων,
- πεζὸς δʼ ἕνδεκά φημι κατὰ Τροίην ἐρίβωλον·
- τάων ἐκ πασέων κειμήλια πολλὰ καὶ ἐσθλὰ
- ἐξελόμην, καὶ πάντα φέρων Ἀγαμέμνονι δόσκον
- Ἀτρεΐδῃ· ὃ δʼ ὄπισθε μένων παρὰ νηυσὶ θοῇσι
- δεξάμενος διὰ παῦρα δασάσκετο, πολλὰ δʼ ἔχεσκεν.
- ἄλλα δʼ ἀριστήεσσι δίδου γέρα καὶ βασιλεῦσι·
- τοῖσι μὲν ἔμπεδα κεῖται, ἐμεῦ δʼ ἀπὸ μούνου Ἀχαιῶν
- εἵλετʼ, ἔχει δʼ ἄλοχον θυμαρέα· τῇ παριαύων
- τερπέσθω. τί δὲ δεῖ πολεμιζέμεναι Τρώεσσιν
- Ἀργείους; τί δὲ λαὸν ἀνήγαγεν ἐνθάδʼ ἀγείρας
- Ἀτρεΐδης; ἦ οὐχ Ἑλένης ἕνεκʼ ἠϋκόμοιο;
- ἦ μοῦνοι φιλέουσʼ ἀλόχους μερόπων ἀνθρώπων
- Ἀτρεΐδαι; ἐπεὶ ὅς τις ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ ἐχέφρων
- τὴν αὐτοῦ φιλέει καὶ κήδεται, ὡς καὶ ἐγὼ τὴν
- ἐκ θυμοῦ φίλεον δουρικτητήν περ ἐοῦσαν.
- νῦν δʼ ἐπεὶ ἐκ χειρῶν γέρας εἵλετο καί μʼ ἀπάτησε
- μή μευ πειράτω εὖ εἰδότος· οὐδέ με πείσει.
- ἀλλʼ Ὀδυσεῦ σὺν σοί τε καὶ ἄλλοισιν βασιλεῦσι
- φραζέσθω νήεσσιν ἀλεξέμεναι δήϊον πῦρ.
- ἦ μὲν δὴ μάλα πολλὰ πονήσατο νόσφιν ἐμεῖο,
- καὶ δὴ τεῖχος ἔδειμε, καὶ ἤλασε τάφρον ἐπʼ αὐτῷ
- εὐρεῖαν μεγάλην, ἐν δὲ σκόλοπας κατέπηξεν·
- ἀλλʼ οὐδʼ ὧς δύναται σθένος Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο
- ἴσχειν· ὄφρα δʼ ἐγὼ μετʼ Ἀχαιοῖσιν πολέμιζον
- οὐκ ἐθέλεσκε μάχην ἀπὸ τείχεος ὀρνύμεν Ἕκτωρ,
- ἀλλʼ ὅσον ἐς Σκαιάς τε πύλας καὶ φηγὸν ἵκανεν·
- ἔνθά ποτʼ οἶον ἔμιμνε, μόγις δέ μευ ἔκφυγεν ὁρμήν.
- νῦν δʼ ἐπεὶ οὐκ ἐθέλω πολεμιζέμεν Ἕκτορι δίῳ
- αὔριον ἱρὰ Διὶ ῥέξας καὶ πᾶσι θεοῖσι
- νηήσας εὖ νῆας, ἐπὴν ἅλα δὲ προερύσσω,
- ὄψεαι, αἴ κʼ ἐθέλῃσθα καὶ αἴ κέν τοι τὰ μεμήλῃ,
- ἦρι μάλʼ Ἑλλήσποντον ἐπʼ ἰχθυόεντα πλεούσας
- νῆας ἐμάς, ἐν δʼ ἄνδρας ἐρεσσέμεναι μεμαῶτας·
- εἰ δέ κεν εὐπλοίην δώῃ κλυτὸς ἐννοσίγαιος
- ἤματί κε τριτάτῳ Φθίην ἐρίβωλον ἱκοίμην.
- ἔστι δέ μοι μάλα πολλά, τὰ κάλλιπον ἐνθάδε ἔρρων·
- ἄλλον δʼ ἐνθένδε χρυσὸν καὶ χαλκὸν ἐρυθρὸν
- ἠδὲ γυναῖκας ἐϋζώνους πολιόν τε σίδηρον
- ἄξομαι, ἅσσʼ ἔλαχόν γε· γέρας δέ μοι, ὅς περ ἔδωκεν,
- αὖτις ἐφυβρίζων ἕλετο κρείων Ἀγαμέμνων
- Ἀτρεΐδης· τῷ πάντʼ ἀγορευέμεν ὡς ἐπιτέλλω
- ἀμφαδόν, ὄφρα καὶ ἄλλοι ἐπισκύζωνται Ἀχαιοὶ
- εἴ τινά που Δαναῶν ἔτι ἔλπεται ἐξαπατήσειν
- αἰὲν ἀναιδείην ἐπιειμένος· οὐδʼ ἂν ἔμοιγε
- τετλαίη κύνεός περ ἐὼν εἰς ὦπα ἰδέσθαι·
- οὐδέ τί οἱ βουλὰς συμφράσσομαι, οὐδὲ μὲν ἔργον·
- ἐκ γὰρ δή μʼ ἀπάτησε καὶ ἤλιτεν· οὐδʼ ἂν ἔτʼ αὖτις
- ἐξαπάφοιτʼ ἐπέεσσιν· ἅλις δέ οἱ· ἀλλὰ ἕκηλος
- ἐρρέτω· ἐκ γάρ εὑ φρένας εἵλετο μητίετα Ζεύς.
- ἐχθρὰ δέ μοι τοῦ δῶρα, τίω δέ μιν ἐν καρὸς αἴσῃ.
- οὐδʼ εἴ μοι δεκάκις τε καὶ εἰκοσάκις τόσα δοίη
- ὅσσά τέ οἱ νῦν ἔστι, καὶ εἴ ποθεν ἄλλα γένοιτο,
- οὐδʼ ὅσʼ ἐς Ὀρχομενὸν ποτινίσεται, οὐδʼ ὅσα Θήβας
- Αἰγυπτίας, ὅθι πλεῖστα δόμοις ἐν κτήματα κεῖται,
- αἵ θʼ ἑκατόμπυλοί εἰσι, διηκόσιοι δʼ ἀνʼ ἑκάστας
- ἀνέρες ἐξοιχνεῦσι σὺν ἵπποισιν καὶ ὄχεσφιν·
- οὐδʼ εἴ μοι τόσα δοίη ὅσα ψάμαθός τε κόνις τε,
- οὐδέ κεν ὧς ἔτι θυμὸν ἐμὸν πείσειʼ Ἀγαμέμνων
- πρίν γʼ ἀπὸ πᾶσαν ἐμοὶ δόμεναι θυμαλγέα λώβην.
- κούρην δʼ οὐ γαμέω Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο,
- οὐδʼ εἰ χρυσείῃ Ἀφροδίτῃ κάλλος ἐρίζοι,
- ἔργα δʼ Ἀθηναίῃ γλαυκώπιδι ἰσοφαρίζοι·
- οὐδέ μιν ὧς γαμέω· ὃ δʼ Ἀχαιῶν ἄλλον ἑλέσθω,
- ὅς τις οἷ τʼ ἐπέοικε καὶ ὃς βασιλεύτερός ἐστιν.
- ἢν γὰρ δή με σαῶσι θεοὶ καὶ οἴκαδʼ ἵκωμαι,
- Πηλεύς θήν μοι ἔπειτα γυναῖκά γε μάσσεται αὐτός.
- πολλαὶ Ἀχαιΐδες εἰσὶν ἀνʼ Ἑλλάδα τε Φθίην τε
- κοῦραι ἀριστήων, οἵ τε πτολίεθρα ῥύονται,
- τάων ἥν κʼ ἐθέλωμι φίλην ποιήσομʼ ἄκοιτιν.
- ἔνθα δέ μοι μάλα πολλὸν ἐπέσσυτο θυμὸς ἀγήνωρ
- γήμαντα μνηστὴν ἄλοχον ἐϊκυῖαν ἄκοιτιν
- κτήμασι τέρπεσθαι τὰ γέρων ἐκτήσατο Πηλεύς·
- οὐ γὰρ ἐμοὶ ψυχῆς ἀντάξιον οὐδʼ ὅσα φασὶν
- Ἴλιον ἐκτῆσθαι εὖ ναιόμενον πτολίεθρον
- τὸ πρὶν ἐπʼ εἰρήνης, πρὶν ἐλθεῖν υἷας Ἀχαιῶν,
- οὐδʼ ὅσα λάϊνος οὐδὸς ἀφήτορος ἐντὸς ἐέργει
- Φοίβου Ἀπόλλωνος Πυθοῖ ἔνι πετρηέσσῃ.
- ληϊστοὶ μὲν γάρ τε βόες καὶ ἴφια μῆλα,
- κτητοὶ δὲ τρίποδές τε καὶ ἵππων ξανθὰ κάρηνα,
- ἀνδρὸς δὲ ψυχὴ πάλιν ἐλθεῖν οὔτε λεϊστὴ