Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- οἳ μὲν τὰ προϊδόντες ἐπέδραμον, ὦκα δʼ ἔπειτα
- τάμνοντʼ ἀμφὶ βοῶν ἀγέλας καὶ πώεα καλὰ
- ἀργεννέων οἰῶν, κτεῖνον δʼ ἐπὶ μηλοβοτῆρας.
- οἳ δʼ ὡς οὖν ἐπύθοντο πολὺν κέλαδον παρὰ βουσὶν
- εἰράων προπάροιθε καθήμενοι, αὐτίκʼ ἐφʼ ἵππων
- βάντες ἀερσιπόδων μετεκίαθον, αἶψα δʼ ἵκοντο.
- στησάμενοι δʼ ἐμάχοντο μάχην ποταμοῖο παρʼ ὄχθας,
- βάλλον δʼ ἀλλήλους χαλκήρεσιν ἐγχείῃσιν.
- ἐν δʼ Ἔρις ἐν δὲ Κυδοιμὸς ὁμίλεον, ἐν δʼ ὀλοὴ Κήρ,
- ἄλλον ζωὸν ἔχουσα νεούτατον, ἄλλον ἄουτον,
- ἄλλον τεθνηῶτα κατὰ μόθον ἕλκε ποδοῖιν·
- εἷμα δʼ ἔχʼ ἀμφʼ ὤμοισι δαφοινεὸν αἵματι φωτῶν.
- ὡμίλευν δʼ ὥς τε ζωοὶ βροτοὶ ἠδʼ ἐμάχοντο,
- νεκρούς τʼ ἀλλήλων ἔρυον κατατεθνηῶτας.
- ἐν δʼ ἐτίθει νειὸν μαλακὴν πίειραν ἄρουραν
- εὐρεῖαν τρίπολον· πολλοὶ δʼ ἀροτῆρες ἐν αὐτῇ
- ζεύγεα δινεύοντες ἐλάστρεον ἔνθα καὶ ἔνθα.
- οἳ δʼ ὁπότε στρέψαντες ἱκοίατο τέλσον ἀρούρης,
- τοῖσι δʼ ἔπειτʼ ἐν χερσὶ δέπας μελιηδέος οἴνου
- δόσκεν ἀνὴρ ἐπιών· τοὶ δὲ στρέψασκον ἀνʼ ὄγμους,
- ἱέμενοι νειοῖο βαθείης τέλσον ἱκέσθαι.
- ἣ δὲ μελαίνετʼ ὄπισθεν, ἀρηρομένῃ δὲ ἐῴκει,
- χρυσείη περ ἐοῦσα· τὸ δὴ περὶ θαῦμα τέτυκτο.
- ἐν δʼ ἐτίθει τέμενος βασιλήϊον· ἔνθα δʼ ἔριθοι
- ἤμων ὀξείας δρεπάνας ἐν χερσὶν ἔχοντες.
- δράγματα δʼ ἄλλα μετʼ ὄγμον ἐπήτριμα πῖπτον ἔραζε,
- ἄλλα δʼ ἀμαλλοδετῆρες ἐν ἐλλεδανοῖσι δέοντο.
- τρεῖς δʼ ἄρʼ ἀμαλλοδετῆρες ἐφέστασαν· αὐτὰρ ὄπισθε
- παῖδες δραγμεύοντες ἐν ἀγκαλίδεσσι φέροντες
- ἀσπερχὲς πάρεχον· βασιλεὺς δʼ ἐν τοῖσι σιωπῇ
- σκῆπτρον ἔχων ἑστήκει ἐπʼ ὄγμου γηθόσυνος κῆρ.
- κήρυκες δʼ ἀπάνευθεν ὑπὸ δρυῒ δαῖτα πένοντο,
- βοῦν δʼ ἱερεύσαντες μέγαν ἄμφεπον· αἳ δὲ γυναῖκες
- δεῖπνον ἐρίθοισιν λεύκʼ ἄλφιτα πολλὰ πάλυνον.
- ἐν δʼ ἐτίθει σταφυλῇσι μέγα βρίθουσαν ἀλωὴν
- καλὴν χρυσείην· μέλανες δʼ ἀνὰ βότρυες ἦσαν,
- ἑστήκει δὲ κάμαξι διαμπερὲς ἀργυρέῃσιν.
- ἀμφὶ δὲ κυανέην κάπετον, περὶ δʼ ἕρκος ἔλασσε
- κασσιτέρου· μία δʼ οἴη ἀταρπιτὸς ἦεν ἐπʼ αὐτήν,
- τῇ νίσοντο φορῆες ὅτε τρυγόῳεν ἀλωήν.
- παρθενικαὶ δὲ καὶ ἠΐθεοι ἀταλὰ φρονέοντες
- πλεκτοῖς ἐν ταλάροισι φέρον μελιηδέα καρπόν.
- τοῖσιν δʼ ἐν μέσσοισι πάϊς φόρμιγγι λιγείῃ
- ἱμερόεν κιθάριζε, λίνον δʼ ὑπὸ καλὸν ἄειδε
- λεπταλέῃ φωνῇ· τοὶ δὲ ῥήσσοντες ἁμαρτῇ
- μολπῇ τʼ ἰυγμῷ τε ποσὶ σκαίροντες ἕποντο.
- ἐν δʼ ἀγέλην ποίησε βοῶν ὀρθοκραιράων·
- αἳ δὲ βόες χρυσοῖο τετεύχατο κασσιτέρου τε,
- μυκηθμῷ δʼ ἀπὸ κόπρου ἐπεσσεύοντο νομὸν δὲ
- πὰρ ποταμὸν κελάδοντα, παρὰ ῥοδανὸν δονακῆα.
- χρύσειοι δὲ νομῆες ἅμʼ ἐστιχόωντο βόεσσι
- τέσσαρες, ἐννέα δέ σφι κύνες πόδας ἀργοὶ ἕποντο.
- σμερδαλέω δὲ λέοντε δύʼ ἐν πρώτῃσι βόεσσι
- ταῦρον ἐρύγμηλον ἐχέτην· ὃ δὲ μακρὰ μεμυκὼς
- ἕλκετο· τὸν δὲ κύνες μετεκίαθον ἠδʼ αἰζηοί.
- τὼ μὲν ἀναρρήξαντε βοὸς μεγάλοιο βοείην
- ἔγκατα καὶ μέλαν αἷμα λαφύσσετον· οἳ δὲ νομῆες
- αὔτως ἐνδίεσαν ταχέας κύνας ὀτρύνοντες.
- οἳ δʼ ἤτοι δακέειν μὲν ἀπετρωπῶντο λεόντων,
- ἱστάμενοι δὲ μάλʼ ἐγγὺς ὑλάκτεον ἔκ τʼ ἀλέοντο.
- ἐν δὲ νομὸν ποίησε περικλυτὸς ἀμφιγυήεις
- ἐν καλῇ βήσσῃ μέγαν οἰῶν ἀργεννάων,
- σταθμούς τε κλισίας τε κατηρεφέας ἰδὲ σηκούς.
- ἐν δὲ χορὸν ποίκιλλε περικλυτὸς ἀμφιγυήεις,
- τῷ ἴκελον οἷόν ποτʼ ἐνὶ Κνωσῷ εὐρείῃ
- Δαίδαλος ἤσκησεν καλλιπλοκάμῳ Ἀριάδνῃ.
- ἔνθα μὲν ἠΐθεοι καὶ παρθένοι ἀλφεσίβοιαι
- ὀρχεῦντʼ ἀλλήλων ἐπὶ καρπῷ χεῖρας ἔχοντες.
- τῶν δʼ αἳ μὲν λεπτὰς ὀθόνας ἔχον, οἳ δὲ χιτῶνας
- εἵατʼ ἐϋννήτους, ἦκα στίλβοντας ἐλαίῳ·
- καί ῥʼ αἳ μὲν καλὰς στεφάνας ἔχον, οἳ δὲ μαχαίρας
- εἶχον χρυσείας ἐξ ἀργυρέων τελαμώνων.
- οἳ δʼ ὁτὲ μὲν θρέξασκον ἐπισταμένοισι πόδεσσι
- ῥεῖα μάλʼ, ὡς ὅτε τις τροχὸν ἄρμενον ἐν παλάμῃσιν
- ἑζόμενος κεραμεὺς πειρήσεται, αἴ κε θέῃσιν·
- ἄλλοτε δʼ αὖ θρέξασκον ἐπὶ στίχας ἀλλήλοισι.
- πολλὸς δʼ ἱμερόεντα χορὸν περιίσταθʼ ὅμιλος
- τερπόμενοι· μετὰ δέ σφιν ἐμέλπετο θεῖος ἀοιδὸς
- φορμίζων· δοιὼ δὲ κυβιστητῆρε κατ' αὐτοὺς
- μολπῆς ἐξάρχοντες ἐδίνευον κατὰ μέσσους.
- ἐν δʼ ἐτίθει ποταμοῖο μέγα σθένος Ὠκεανοῖο
- ἄντυγα πὰρ πυμάτην σάκεος πύκα ποιητοῖο.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ τεῦξε σάκος μέγα τε στιβαρόν τε,
- τεῦξʼ ἄρα οἱ θώρηκα φαεινότερον πυρὸς αὐγῆς,
- τεῦξε δέ οἱ κόρυθα βριαρὴν κροτάφοις ἀραρυῖαν
- καλὴν δαιδαλέην, ἐπὶ δὲ χρύσεον λόφον ἧκε,
- τεῦξε δέ οἱ κνημῖδας ἑανοῦ κασσιτέροιο.
- αὐτὰρ ἐπεὶ πάνθʼ ὅπλα κάμε κλυτὸς ἀμφιγυήεις,
- μητρὸς Ἀχιλλῆος θῆκε προπάροιθεν ἀείρας.
- ἣ δʼ ἴρηξ ὣς ἆλτο κατʼ Οὐλύμπου νιφόεντος
- τεύχεα μαρμαίροντα παρʼ Ἡφαίστοιο φέρουσα.
- Ἠὼς μὲν κροκόπεπλος ἀπʼ Ὠκεανοῖο ῥοάων
- ὄρνυθʼ, ἵνʼ ἀθανάτοισι φόως φέροι ἠδὲ βροτοῖσιν·
- ἣ δʼ ἐς νῆας ἵκανε θεοῦ πάρα δῶρα φέρουσα.
- εὗρε δὲ Πατρόκλῳ περικείμενον ὃν φίλον υἱὸν
- κλαίοντα λιγέως· πολέες δʼ ἀμφʼ αὐτὸν ἑταῖροι
- μύρονθʼ· ἣ δʼ ἐν τοῖσι παρίστατο δῖα θεάων,
- ἔν τʼ ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζε·
- τέκνον ἐμὸν τοῦτον μὲν ἐάσομεν ἀχνύμενοί περ
- κεῖσθαι, ἐπεὶ δὴ πρῶτα θεῶν ἰότητι δαμάσθη·
- τύνη δʼ Ἡφαίστοιο πάρα κλυτὰ τεύχεα δέξο
- καλὰ μάλʼ, οἷʼ οὔ πώ τις ἀνὴρ ὤμοισι φόρησεν.
- ὡς ἄρα φωνήσασα θεὰ κατὰ τεύχεʼ ἔθηκε
- πρόσθεν Ἀχιλλῆος· τὰ δʼ ἀνέβραχε δαίδαλα πάντα.
- Μυρμιδόνας δʼ ἄρα πάντας ἕλε τρόμος, οὐδέ τις ἔτλη
- ἄντην εἰσιδέειν, ἀλλʼ ἔτρεσαν. αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς
- ὡς εἶδʼ, ὥς μιν μᾶλλον ἔδυ χόλος, ἐν δέ οἱ ὄσσε
- δεινὸν ὑπὸ βλεφάρων ὡς εἰ σέλας ἐξεφάανθεν·
- τέρπετο δʼ ἐν χείρεσσιν ἔχων θεοῦ ἀγλαὰ δῶρα.
- αὐτὰρ ἐπεὶ φρεσὶν ᾗσι τετάρπετο δαίδαλα λεύσσων
- αὐτίκα μητέρα ἣν ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- μῆτερ ἐμὴ τὰ μὲν ὅπλα θεὸς πόρεν οἷʼ ἐπιεικὲς
- ἔργʼ ἔμεν ἀθανάτων, μὴ δὲ βροτὸν ἄνδρα τελέσσαι.
- νῦν δʼ ἤτοι μὲν ἐγὼ θωρήξομαι· ἀλλὰ μάλʼ αἰνῶς
- δείδω μή μοι τόφρα Μενοιτίου ἄλκιμον υἱὸν
- μυῖαι καδδῦσαι κατὰ χαλκοτύπους ὠτειλὰς
- εὐλὰς ἐγγείνωνται, ἀεικίσσωσι δὲ νεκρόν,
- ἐκ δʼ αἰὼν πέφαται, κατὰ δὲ χρόα πάντα σαπήῃ.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα θεὰ Θέτις ἀργυρόπεζα·
- τέκνον μή τοι ταῦτα μετὰ φρεσὶ σῇσι μελόντων.
- τῷ μὲν ἐγὼ πειρήσω ἀλαλκεῖν ἄγρια φῦλα
- μυίας, αἵ ῥά τε φῶτας ἀρηϊφάτους κατέδουσιν·
- ἤν περ γὰρ κεῖταί γε τελεσφόρον εἰς ἐνιαυτόν,
- αἰεὶ τῷ γʼ ἔσται χρὼς ἔμπεδος, ἢ καὶ ἀρείων.
- ἀλλὰ σύ γʼ εἰς ἀγορὴν καλέσας ἥρωας Ἀχαιοὺς
- μῆνιν ἀποειπὼν Ἀγαμέμνονι ποιμένι λαῶν
- αἶψα μάλʼ ἐς πόλεμον θωρήσσεο, δύσεο δʼ ἀλκήν.
- ὣς ἄρα φωνήσασα μένος πολυθαρσὲς ἐνῆκε,
- Πατρόκλῳ δʼ αὖτʼ ἀμβροσίην καὶ νέκταρ ἐρυθρὸν
- στάξε κατὰ ῥινῶν, ἵνα οἱ χρὼς ἔμπεδος εἴη.
- αὐτὰρ ὃ βῆ παρὰ θῖνα θαλάσσης δῖος Ἀχιλλεὺς
- σμερδαλέα ἰάχων, ὦρσεν δʼ ἥρωας Ἀχαιούς.
- καί ῥʼ οἵ περ τὸ πάρος γε νεῶν ἐν ἀγῶνι μένεσκον
- οἵ τε κυβερνῆται καὶ ἔχον οἰήϊα νηῶν
- καὶ ταμίαι παρὰ νηυσὶν ἔσαν σίτοιο δοτῆρες,
- καὶ μὴν οἳ τότε γʼ εἰς ἀγορὴν ἴσαν, οὕνεκʼ Ἀχιλλεὺς
- ἐξεφάνη, δηρὸν δὲ μάχης ἐπέπαυτʼ ἀλεγεινῆς.
- τὼ δὲ δύω σκάζοντε βάτην Ἄρεος θεράποντε
- Τυδεΐδης τε μενεπτόλεμος καὶ δῖος Ὀδυσσεὺς
- ἔγχει ἐρειδομένω· ἔτι γὰρ ἔχον ἕλκεα λυγρά·
- κὰδ δὲ μετὰ πρώτῃ ἀγορῇ ἵζοντο κιόντες.
- αὐτὰρ ὃ δεύτατος ἦλθεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων
- ἕλκος ἔχων· καὶ γὰρ τὸν ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ
- οὖτα Κόων Ἀντηνορίδης χαλκήρεϊ δουρί.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντες ἀολλίσθησαν Ἀχαιοί,
- τοῖσι δʼ ἀνιστάμενος μετέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- Ἀτρεΐδη ἦ ἄρ τι τόδʼ ἀμφοτέροισιν ἄρειον
- ἔπλετο σοὶ καὶ ἐμοί, ὅ τε νῶΐ περ ἀχνυμένω κῆρ
- θυμοβόρῳ ἔριδι μενεήναμεν εἵνεκα κούρης;
- τὴν ὄφελʼ ἐν νήεσσι κατακτάμεν Ἄρτεμις ἰῷ
- ἤματι τῷ ὅτʼ ἐγὼν ἑλόμην Λυρνησσὸν ὀλέσσας·
- τώ κʼ οὐ τόσσοι Ἀχαιοὶ ὀδὰξ ἕλον ἄσπετον οὖδας
- δυσμενέων ὑπὸ χερσὶν ἐμεῦ ἀπομηνίσαντος.
- Ἕκτορι μὲν καὶ Τρωσὶ τὸ κέρδιον· αὐτὰρ Ἀχαιοὺς
- δηρὸν ἐμῆς καὶ σῆς ἔριδος μνήσεσθαι ὀΐω.
- ἀλλὰ τὰ μὲν προτετύχθαι ἐάσομεν ἀχνύμενοί περ
- θυμὸν ἐνὶ στήθεσσι φίλον δαμάσαντες ἀνάγκῃ·
- νῦν δʼ ἤτοι μὲν ἐγὼ παύω χόλον, οὐδέ τί με χρὴ
- ἀσκελέως αἰεὶ μενεαινέμεν· ἀλλʼ ἄγε θᾶσσον
- ὄτρυνον πόλεμον δὲ κάρη κομόωντας Ἀχαιούς,
- ὄφρʼ ἔτι καὶ Τρώων πειρήσομαι ἀντίον ἐλθὼν
- αἴ κʼ ἐθέλωσʼ ἐπὶ νηυσὶν ἰαύειν· ἀλλά τινʼ οἴω
- ἀσπασίως αὐτῶν γόνυ κάμψειν, ὅς κε φύγῃσι
- δηΐου ἐκ πολέμοιο ὑπʼ ἔγχεος ἡμετέροιο.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἐχάρησαν ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοὶ
- μῆνιν ἀπειπόντος μεγαθύμου Πηλεΐωνος.
- τοῖσι δὲ καὶ μετέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων
- αὐτόθεν ἐξ ἕδρης, οὐδʼ ἐν μέσσοισιν ἀναστάς·
- ὦ φίλοι ἥρωες Δαναοὶ θεράποντες Ἄρηος
- ἑσταότος μὲν καλὸν ἀκούειν, οὐδὲ ἔοικεν
- ὑββάλλειν· χαλεπὸν γὰρ ἐπισταμένῳ περ ἐόντι.
- ἀνδρῶν δʼ ἐν πολλῷ ὁμάδῳ πῶς κέν τις ἀκούσαι
- ἢ εἴποι; βλάβεται δὲ λιγύς περ ἐὼν ἀγορητής.
- Πηλεΐδῃ μὲν ἐγὼν ἐνδείξομαι· αὐτὰρ οἱ ἄλλοι
- σύνθεσθʼ Ἀργεῖοι, μῦθόν τʼ εὖ γνῶτε ἕκαστος.
- πολλάκι δή μοι τοῦτον Ἀχαιοὶ μῦθον ἔειπον
- καί τέ με νεικείεσκον· ἐγὼ δʼ οὐκ αἴτιός εἰμι,
- ἀλλὰ Ζεὺς καὶ Μοῖρα καὶ ἠεροφοῖτις Ἐρινύς,
- οἵ τέ μοι εἰν ἀγορῇ φρεσὶν ἔμβαλον ἄγριον ἄτην,
- ἤματι τῷ ὅτʼ Ἀχιλλῆος γέρας αὐτὸς ἀπηύρων.
- ἀλλὰ τί κεν ῥέξαιμι; θεὸς διὰ πάντα τελευτᾷ.
- πρέσβα Διὸς θυγάτηρ Ἄτη, ἣ πάντας ἀᾶται,
- οὐλομένη· τῇ μέν θʼ ἁπαλοὶ πόδες· οὐ γὰρ ἐπʼ οὔδει
- πίλναται, ἀλλʼ ἄρα ἥ γε κατʼ ἀνδρῶν κράατα βαίνει
- βλάπτουσʼ ἀνθρώπους· κατὰ δʼ οὖν ἕτερόν γε πέδησε.
- καὶ γὰρ δή νύ ποτε Ζεὺς ἄσατο, τόν περ ἄριστον
- ἀνδρῶν ἠδὲ θεῶν φασʼ ἔμμεναι· ἀλλʼ ἄρα καὶ τὸν
- Ἥρη θῆλυς ἐοῦσα δολοφροσύνῃς ἀπάτησεν,
- ἤματι τῷ ὅτʼ ἔμελλε βίην Ἡρακληείην
- Ἀλκμήνη τέξεσθαι ἐϋστεφάνῳ ἐνὶ Θήβῃ.
- ἤτοι ὅ γʼ εὐχόμενος μετέφη πάντεσσι θεοῖσι·
- κέκλυτέ μευ πάντές τε θεοὶ πᾶσαί τε θέαιναι,
- ὄφρʼ εἴπω τά με θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν ἀνώγει.
- σήμερον ἄνδρα φόως δὲ μογοστόκος Εἰλείθυια
- ἐκφανεῖ, ὃς πάντεσσι περικτιόνεσσιν ἀνάξει,
- τῶν ἀνδρῶν γενεῆς οἵ θʼ αἵματος ἐξ ἐμεῦ εἰσί.
- τὸν δὲ δολοφρονέουσα προσηύδα πότνια Ἥρη·
- ψευστήσεις, οὐδʼ αὖτε τέλος μύθῳ ἐπιθήσεις.
- εἰ δʼ ἄγε νῦν μοι ὄμοσσον Ὀλύμπιε καρτερὸν ὅρκον,
- ἦ μὲν τὸν πάντεσσι περικτιόνεσσιν ἀνάξειν
- ὅς κεν ἐπʼ ἤματι τῷδε πέσῃ μετὰ ποσσὶ γυναικὸς
- τῶν ἀνδρῶν οἳ σῆς ἐξ αἵματός εἰσι γενέθλης.
- ὣς ἔφατο· Ζεὺς δʼ οὔ τι δολοφροσύνην ἐνόησεν,
- ἀλλʼ ὄμοσεν μέγαν ὅρκον, ἔπειτα δὲ πολλὸν ἀάσθη.
- Ἥρη δʼ ἀΐξασα λίπεν ῥίον Οὐλύμποιο,
- καρπαλίμως δʼ ἵκετʼ Ἄργος Ἀχαιικόν, ἔνθʼ ἄρα ᾔδη
- ἰφθίμην ἄλοχον Σθενέλου Περσηϊάδαο.
- ἣ δʼ ἐκύει φίλον υἱόν, ὃ δʼ ἕβδομος ἑστήκει μείς·
- ἐκ δʼ ἄγαγε πρὸ φόως δὲ καὶ ἠλιτόμηνον ἐόντα,
- Ἀλκμήνης δʼ ἀπέπαυσε τόκον, σχέθε δʼ Εἰλειθυίας.
- αὐτὴ δʼ ἀγγελέουσα Δία Κρονίωνα προσηύδα·
- Ζεῦ πάτερ ἀργικέραυνε ἔπος τί τοι ἐν φρεσὶ θήσω·
- ἤδη ἀνὴρ γέγονʼ ἐσθλὸς ὃς Ἀργείοισιν ἀνάξει
- Εὐρυσθεὺς Σθενέλοιο πάϊς Περσηϊάδαο
- σὸν γένος· οὔ οἱ ἀεικὲς ἀνασσέμεν Ἀργείοισιν.
- ὣς φάτο, τὸν δʼ ἄχος ὀξὺ κατὰ φρένα τύψε βαθεῖαν·
- αὐτίκα δʼ εἷλʼ Ἄτην κεφαλῆς λιπαροπλοκάμοιο
- χωόμενος φρεσὶν ᾗσι, καὶ ὤμοσε καρτερὸν ὅρκον
- μή ποτʼ ἐς Οὔλυμπόν τε καὶ οὐρανὸν ἀστερόεντα
- αὖτις ἐλεύσεσθαι Ἄτην, ἣ πάντας ἀᾶται.
- ὣς εἰπὼν ἔρριψεν ἀπʼ οὐρανοῦ ἀστερόεντος
- χειρὶ περιστρέψας· τάχα δʼ ἵκετο ἔργʼ ἀνθρώπων.
- τὴν αἰεὶ στενάχεσχʼ ὅθʼ ἑὸν φίλον υἱὸν ὁρῷτο
- ἔργον ἀεικὲς ἔχοντα ὑπʼ Εὐρυσθῆος ἀέθλων.
- ὣς καὶ ἐγών, ὅτε δʼ αὖτε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ
- Ἀργείους ὀλέκεσκεν ἐπὶ πρυμνῇσι νέεσσιν,
- οὐ δυνάμην λελαθέσθʼ Ἄτης ᾗ πρῶτον ἀάσθην.
- ἀλλʼ ἐπεὶ ἀασάμην καί μευ φρένας ἐξέλετο Ζεύς,
- ἂψ ἐθέλω ἀρέσαι, δόμεναί τʼ ἀπερείσιʼ ἄποινα·
- ἀλλʼ ὄρσευ πόλεμον δὲ καὶ ἄλλους ὄρνυθι λαούς.
- δῶρα δʼ ἐγὼν ὅδε πάντα παρασχέμεν ὅσσά τοι ἐλθὼν
- χθιζὸς ἐνὶ κλισίῃσιν ὑπέσχετο δῖος Ὀδυσσεύς.
- εἰ δʼ ἐθέλεις, ἐπίμεινον ἐπειγόμενός περ Ἄρηος,
- δῶρα δέ τοι θεράποντες ἐμῆς παρὰ νηὸς ἑλόντες
- οἴσουσʼ, ὄφρα ἴδηαι ὅ τοι μενοεικέα δώσω.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- Ἀτρεΐδη κύδιστε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον
- δῶρα μὲν αἴ κʼ ἐθέλῃσθα παρασχέμεν, ὡς ἐπιεικές,
- ἤ τʼ ἐχέμεν παρὰ σοί· νῦν δὲ μνησώμεθα χάρμης
- αἶψα μάλʼ· οὐ γὰρ χρὴ κλοτοπεύειν ἐνθάδʼ ἐόντας
- οὐδὲ διατρίβειν· ἔτι γὰρ μέγα ἔργον ἄρεκτον·
- ὥς κέ τις αὖτʼ Ἀχιλῆα μετὰ πρώτοισιν ἴδηται
- ἔγχεϊ χαλκείῳ Τρώων ὀλέκοντα φάλαγγας.
- ὧδέ τις ὑμείων μεμνημένος ἀνδρὶ μαχέσθω.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- μὴ δʼ οὕτως, ἀγαθός περ ἐών, θεοείκελʼ Ἀχιλλεῦ
- νήστιας ὄτρυνε προτὶ Ἴλιον υἷας Ἀχαιῶν
- Τρωσὶ μαχησομένους, ἐπεὶ οὐκ ὀλίγον χρόνον ἔσται
- φύλοπις, εὖτʼ ἂν πρῶτον ὁμιλήσωσι φάλαγγες
- ἀνδρῶν, ἐν δὲ θεὸς πνεύσῃ μένος ἀμφοτέροισιν.
- ἀλλὰ πάσασθαι ἄνωχθι θοῇς ἐπὶ νηυσὶν Ἀχαιοὺς
- σίτου καὶ οἴνοιο· τὸ γὰρ μένος ἐστὶ καὶ ἀλκή.
- οὐ γὰρ ἀνὴρ πρόπαν ἦμαρ ἐς ἠέλιον καταδύντα
- ἄκμηνος σίτοιο δυνήσεται ἄντα μάχεσθαι·
- εἴ περ γὰρ θυμῷ γε μενοινάᾳ πολεμίζειν,
- ἀλλά τε λάθρῃ γυῖα βαρύνεται, ἠδὲ κιχάνει
- δίψά τε καὶ λιμός, βλάβεται δέ τε γούνατʼ ἰόντι.
- ὃς δέ κʼ ἀνὴρ οἴνοιο κορεσσάμενος καὶ ἐδωδῆς
- ἀνδράσι δυσμενέεσσι πανημέριος πολεμίζῃ,
- θαρσαλέον νύ οἱ ἦτορ ἐνὶ φρεσίν, οὐδέ τι γυῖα
- πρὶν κάμνει πρὶν πάντας ἐρωῆσαι πολέμοιο.
- ἀλλʼ ἄγε λαὸν μὲν σκέδασον καὶ δεῖπνον ἄνωχθι
- ὅπλεσθαι· τὰ δὲ δῶρα ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων
- οἰσέτω ἐς μέσσην ἀγορήν, ἵνα πάντες Ἀχαιοὶ
- ὀφθαλμοῖσιν ἴδωσι, σὺ δὲ φρεσὶ σῇσιν ἰανθῇς.
- ὀμνυέτω δέ τοι ὅρκον ἐν Ἀργείοισιν ἀναστὰς
- μή ποτε τῆς εὐνῆς ἐπιβήμεναι ἠδὲ μιγῆναι·
- ἣ θέμις ἐστὶν ἄναξ ἤ τʼ ἀνδρῶν ἤ τε γυναικῶν·
- καὶ δὲ σοὶ αὐτῷ θυμὸς ἐνὶ φρεσὶν ἵλαος ἔστω.
- αὐτὰρ ἔπειτά σε δαιτὶ ἐνὶ κλισίῃς ἀρεσάσθω
- πιείρῃ, ἵνα μή τι δίκης ἐπιδευὲς ἔχῃσθα.
- Ἀτρεΐδη σὺ δʼ ἔπειτα δικαιότερος καὶ ἐπʼ ἄλλῳ
- ἔσσεαι. οὐ μὲν γάρ τι νεμεσσητὸν βασιλῆα
- ἄνδρʼ ἀπαρέσσασθαι ὅτε τις πρότερος χαλεπήνῃ.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
- χαίρω σεῦ Λαερτιάδη τὸν μῦθον ἀκούσας·
- ἐν μοίρῃ γὰρ πάντα διίκεο καὶ κατέλεξας.
- ταῦτα δʼ ἐγὼν ἐθέλω ὀμόσαι, κέλεται δέ με θυμός,
- οὐδʼ ἐπιορκήσω πρὸς δαίμονος. αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς
- μιμνέτω αὐτόθι τεῖος ἐπειγόμενός περ Ἄρηος·
- μίμνετε δʼ ἄλλοι πάντες ἀολλέες, ὄφρά κε δῶρα
- ἐκ κλισίης ἔλθῃσι καὶ ὅρκια πιστὰ τάμωμεν.
- σοὶ δʼ αὐτῷ τόδʼ ἐγὼν ἐπιτέλλομαι ἠδὲ κελεύω·
- κρινάμενος κούρητας ἀριστῆας Παναχαιῶν
- δῶρα ἐμῆς παρὰ νηὸς ἐνεικέμεν, ὅσσʼ Ἀχιλῆϊ
- χθιζὸν ὑπέστημεν δώσειν, ἀγέμεν τε γυναῖκας.
- Ταλθύβιος δέ μοι ὦκα κατὰ στρατὸν εὐρὺν Ἀχαιῶν
- κάπρον ἑτοιμασάτω ταμέειν Διί τʼ Ἠελίῳ τε.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- Ἀτρεΐδη κύδιστε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον
- ἄλλοτέ περ καὶ μᾶλλον ὀφέλλετε ταῦτα πένεσθαι,
- ὁππότε τις μεταπαυσωλὴ πολέμοιο γένηται
- καὶ μένος οὐ τόσον ᾖσιν ἐνὶ στήθεσσιν ἐμοῖσι.
- νῦν δʼ οἳ μὲν κέαται δεδαϊγμένοι, οὓς ἐδάμασσεν
- Ἕκτωρ Πριαμίδης, ὅτε οἱ Ζεὺς κῦδος ἔδωκεν,
- ὑμεῖς δʼ ἐς βρωτὺν ὀτρύνετον· ἦ τʼ ἂν ἔγωγε
- νῦν μὲν ἀνώγοιμι πτολεμίζειν υἷας Ἀχαιῶν
- νήστιας ἀκμήνους, ἅμα δʼ ἠελίῳ καταδύντι
- τεύξεσθαι μέγα δόρπον, ἐπὴν τεισαίμεθα λώβην.
- πρὶν δʼ οὔ πως ἂν ἔμοιγε φίλον κατὰ λαιμὸν ἰείη
- οὐ πόσις οὐδὲ βρῶσις ἑταίρου τεθνηῶτος
- ὅς μοι ἐνὶ κλισίῃ δεδαϊγμένος ὀξέϊ χαλκῷ
- κεῖται ἀνὰ πρόθυρον τετραμμένος, ἀμφὶ δʼ ἑταῖροι
- μύρονται· τό μοι οὔ τι μετὰ φρεσὶ ταῦτα μέμηλεν,
- ἀλλὰ φόνος τε καὶ αἷμα καὶ ἀργαλέος στόνος ἀνδρῶν.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- ὦ Ἀχιλεῦ Πηλῆος υἱὲ μέγα φέρτατʼ Ἀχαιῶν,
- κρείσσων εἰς ἐμέθεν καὶ φέρτερος οὐκ ὀλίγον περ
- ἔγχει, ἐγὼ δέ κε σεῖο νοήματί γε προβαλοίμην
- πολλόν, ἐπεὶ πρότερος γενόμην καὶ πλείονα οἶδα.
- τώ τοι ἐπιτλήτω κραδίη μύθοισιν ἐμοῖσιν.
- αἶψά τε φυλόπιδος πέλεται κόρος ἀνθρώποισιν,
- ἧς τε πλείστην μὲν καλάμην χθονὶ χαλκὸς ἔχευεν,
- ἄμητος δʼ ὀλίγιστος, ἐπὴν κλίνῃσι τάλαντα
- Ζεύς, ὅς τʼ ἀνθρώπων ταμίης πολέμοιο τέτυκται.
- γαστέρι δʼ οὔ πως ἔστι νέκυν πενθῆσαι Ἀχαιούς·
- λίην γὰρ πολλοὶ καὶ ἐπήτριμοι ἤματα πάντα
- πίπτουσιν· πότε κέν τις ἀναπνεύσειε πόνοιο;
- ἀλλὰ χρὴ τὸν μὲν καταθάπτειν ὅς κε θάνῃσι
- νηλέα θυμὸν ἔχοντας ἐπʼ ἤματι δακρύσαντας·
- ὅσσοι δʼ ἂν πολέμοιο περὶ στυγεροῖο λίπωνται
- μεμνῆσθαι πόσιος καὶ ἐδητύος, ὄφρʼ ἔτι μᾶλλον
- ἀνδράσι δυσμενέεσσι μαχώμεθα νωλεμὲς αἰεὶ
- ἑσσάμενοι χροῒ χαλκὸν ἀτειρέα. μηδέ τις ἄλλην
- λαῶν ὀτρυντὺν ποτιδέγμενος ἰσχαναάσθω·
- ἥδε γὰρ ὀτρυντὺς κακὸν ἔσσεται ὅς κε λίπηται
- νηυσὶν ἐπʼ Ἀργείων· ἀλλʼ ἀθρόοι ὁρμηθέντες
- Τρωσὶν ἐφʼ ἱπποδάμοισιν ἐγείρομεν ὀξὺν Ἄρηα.
- ἦ, καὶ Νέστορος υἷας ὀπάσσατο κυδαλίμοιο
- Φυλεΐδην τε Μέγητα Θόαντά τε Μηριόνην τε
- καὶ Κρειοντιάδην Λυκομήδεα καὶ Μελάνιππον·
- βὰν δʼ ἴμεν ἐς κλισίην Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο.
- αὐτίκʼ ἔπειθʼ ἅμα μῦθος ἔην, τετέλεστο δὲ ἔργον·
- ἑπτὰ μὲν ἐκ κλισίης τρίποδας φέρον, οὕς οἱ ὑπέστη,
- αἴθωνας δὲ λέβητας ἐείκοσι, δώδεκα δʼ ἵππους·
- ἐκ δʼ ἄγον αἶψα γυναῖκας ἀμύμονα ἔργα ἰδυίας
- ἕπτʼ, ἀτὰρ ὀγδοάτην Βρισηΐδα καλλιπάρῃον.
- χρυσοῦ δὲ στήσας Ὀδυσεὺς δέκα πάντα τάλαντα
- ἦρχʼ, ἅμα δʼ ἄλλοι δῶρα φέρον κούρητες Ἀχαιῶν.
- καὶ τὰ μὲν ἐν μέσσῃ ἀγορῇ θέσαν, ἂν δʼ Ἀγαμέμνων
- ἵστατο· Ταλθύβιος δὲ θεῷ ἐναλίγκιος αὐδὴν
- κάπρον ἔχων ἐν χερσὶ παρίστατο ποιμένι λαῶν.
- Ἀτρεΐδης δὲ ἐρυσσάμενος χείρεσσι μάχαιραν,
- ἥ οἱ πὰρ ξίφεος μέγα κουλεὸν αἰὲν ἄωρτο,
- κάπρου ἀπὸ τρίχας ἀρξάμενος Διὶ χεῖρας ἀνασχὼν
- εὔχετο· τοὶ δʼ ἄρα πάντες ἐπʼ αὐτόφιν εἵατο σιγῇ
- Ἀργεῖοι κατὰ μοῖραν ἀκούοντες βασιλῆος.
- εὐξάμενος δʼ ἄρα εἶπεν ἰδὼν εἰς οὐρανὸν εὐρύν·
- ἴστω νῦν Ζεὺς πρῶτα θεῶν ὕπατος καὶ ἄριστος
- Γῆ τε καὶ Ἠέλιος καὶ Ἐρινύες, αἵ θʼ ὑπὸ γαῖαν
- ἀνθρώπους τίνυνται, ὅτις κʼ ἐπίορκον ὀμόσσῃ,
- μὴ μὲν ἐγὼ κούρῃ Βρισηΐδι χεῖρʼ ἐπένεικα,
- οὔτʼ εὐνῆς πρόφασιν κεχρημένος οὔτέ τευ ἄλλου.
- ἀλλʼ ἔμενʼ ἀπροτίμαστος ἐνὶ κλισίῃσιν ἐμῇσιν.
- εἰ δέ τι τῶνδʼ ἐπίορκον ἐμοὶ θεοὶ ἄλγεα δοῖεν
- πολλὰ μάλʼ, ὅσσα διδοῦσιν ὅτίς σφʼ ἀλίτηται ὀμόσσας.
- ἦ, καὶ ἀπὸ στόμαχον κάπρου τάμε νηλέϊ χαλκῷ.
- τὸν μὲν Ταλθύβιος πολιῆς ἁλὸς ἐς μέγα λαῖτμα
- ῥῖψʼ ἐπιδινήσας βόσιν ἰχθύσιν· αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς
- ἀνστὰς Ἀργείοισι φιλοπτολέμοισι μετηύδα·
- Ζεῦ πάτερ ἦ μεγάλας ἄτας ἄνδρεσσι διδοῖσθα·
- οὐκ ἂν δή ποτε θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ἐμοῖσιν
- Ἀτρεΐδης ὤρινε διαμπερές, οὐδέ κε κούρην
- ἦγεν ἐμεῦ ἀέκοντος ἀμήχανος· ἀλλά ποθι Ζεὺς
- ἤθελʼ Ἀχαιοῖσιν θάνατον πολέεσσι γενέσθαι.
- νῦν δʼ ἔρχεσθʼ ἐπὶ δεῖπνον, ἵνα ξυνάγωμεν Ἄρηα.
- ὣς ἄρʼ ἐφώνησεν, λῦσεν δʼ ἀγορὴν αἰψηρήν.
- οἳ μὲν ἄρʼ ἐσκίδναντο ἑὴν ἐπὶ νῆα ἕκαστος,
- δῶρα δὲ Μυρμιδόνες μεγαλήτορες ἀμφεπένοντο,
- βὰν δʼ ἐπὶ νῆα φέροντες Ἀχιλλῆος θείοιο.
- καὶ τὰ μὲν ἐν κλισίῃσι θέσαν, κάθισαν δὲ γυναῖκας,
- ἵππους δʼ εἰς ἀγέλην ἔλασαν θεράποντες ἀγαυοί.
- Βρισηῒς δʼ ἄρʼ ἔπειτʼ ἰκέλη χρυσέῃ Ἀφροδίτῃ
- ὡς ἴδε Πάτροκλον δεδαϊγμένον ὀξέϊ χαλκῷ,
- ἀμφʼ αὐτῷ χυμένη λίγʼ ἐκώκυε, χερσὶ δʼ ἄμυσσε
- στήθεά τʼ ἠδʼ ἁπαλὴν δειρὴν ἰδὲ καλὰ πρόσωπα.
- εἶπε δʼ ἄρα κλαίουσα γυνὴ ἐϊκυῖα θεῇσι·
- Πάτροκλέ μοι δειλῇ πλεῖστον κεχαρισμένε θυμῷ
- ζωὸν μέν σε ἔλειπον ἐγὼ κλισίηθεν ἰοῦσα,
- νῦν δέ σε τεθνηῶτα κιχάνομαι ὄρχαμε λαῶν
- ἂψ ἀνιοῦσʼ· ὥς μοι δέχεται κακὸν ἐκ κακοῦ αἰεί.
- ἄνδρα μὲν ᾧ ἔδοσάν με πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ
- εἶδον πρὸ πτόλιος δεδαϊγμένον ὀξέϊ χαλκῷ,
- τρεῖς τε κασιγνήτους, τούς μοι μία γείνατο μήτηρ,
- κηδείους, οἳ πάντες ὀλέθριον ἦμαρ ἐπέσπον.
- οὐδὲ μὲν οὐδέ μʼ ἔασκες, ὅτʼ ἄνδρʼ ἐμὸν ὠκὺς Ἀχιλλεὺς
- ἔκτεινεν, πέρσεν δὲ πόλιν θείοιο Μύνητος,
- κλαίειν, ἀλλά μʼ ἔφασκες Ἀχιλλῆος θείοιο
- κουριδίην ἄλοχον θήσειν, ἄξειν τʼ ἐνὶ νηυσὶν
- ἐς Φθίην, δαίσειν δὲ γάμον μετὰ Μυρμιδόνεσσι.
- τώ σʼ ἄμοτον κλαίω τεθνηότα μείλιχον αἰεί.
- ὣς ἔφατο κλαίουσʼ, ἐπὶ δὲ στενάχοντο γυναῖκες
- Πάτροκλον πρόφασιν, σφῶν δʼ αὐτῶν κήδεʼ ἑκάστη.
- αὐτὸν δʼ ἀμφὶ γέροντες Ἀχαιῶν ἠγερέθοντο
- λισσόμενοι δειπνῆσαι· ὃ δʼ ἠρνεῖτο στεναχίζων·
- λίσσομαι, εἴ τις ἔμοιγε φίλων ἐπιπείθεθʼ ἑταίρων,
- μή με πρὶν σίτοιο κελεύετε μηδὲ ποτῆτος
- ἄσασθαι φίλον ἦτορ, ἐπεί μʼ ἄχος αἰνὸν ἱκάνει·
- δύντα δʼ ἐς ἠέλιον μενέω καὶ τλήσομαι ἔμπης.
- ὣς εἰπὼν ἄλλους μὲν ἀπεσκέδασεν βασιλῆας,
- δοιὼ δʼ Ἀτρεΐδα μενέτην καὶ δῖος Ὀδυσσεὺς
- Νέστωρ Ἰδομενεύς τε γέρων θʼ ἱππηλάτα Φοῖνιξ
- τέρποντες πυκινῶς ἀκαχήμενον· οὐδέ τι θυμῷ
- τέρπετο, πρὶν πολέμου στόμα δύμεναι αἱματόεντος.
- μνησάμενος δʼ ἁδινῶς ἀνενείκατο φώνησέν τε·
- ἦ ῥά νύ μοί ποτε καὶ σὺ δυσάμμορε φίλταθʼ ἑταίρων
- αὐτὸς ἐνὶ κλισίῃ λαρὸν παρὰ δεῖπνον ἔθηκας
- αἶψα καὶ ὀτραλέως, ὁπότε σπερχοίατʼ Ἀχαιοὶ
- Τρωσὶν ἐφʼ ἱπποδάμοισι φέρειν πολύδακρυν Ἄρηα.
- νῦν δὲ σὺ μὲν κεῖσαι δεδαϊγμένος, αὐτὰρ ἐμὸν κῆρ
- ἄκμηνον πόσιος καὶ ἐδητύος ἔνδον ἐόντων
- σῇ ποθῇ· οὐ μὲν γάρ τι κακώτερον ἄλλο πάθοιμι,
- οὐδʼ εἴ κεν τοῦ πατρὸς ἀποφθιμένοιο πυθοίμην,
- ὅς που νῦν Φθίηφι τέρεν κατὰ δάκρυον εἴβει
- χήτεϊ τοιοῦδʼ υἷος· ὃ δʼ ἀλλοδαπῷ ἐνὶ δήμῳ
- εἵνεκα ῥιγεδανῆς Ἑλένης Τρωσὶν πολεμίζω·
- ἠὲ τὸν ὃς Σκύρῳ μοι ἔνι τρέφεται φίλος υἱός,
- εἴ που ἔτι ζώει γε Νεοπτόλεμος θεοειδής.
- πρὶν μὲν γάρ μοι θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν ἐώλπει
- οἶον ἐμὲ φθίσεσθαι ἀπʼ Ἄργεος ἱπποβότοιο
- αὐτοῦ ἐνὶ Τροίῃ, σὲ δέ τε Φθίην δὲ νέεσθαι,
- ὡς ἄν μοι τὸν παῖδα θοῇ ἐνὶ νηῒ μελαίνῃ
- Σκυρόθεν ἐξαγάγοις καί οἱ δείξειας ἕκαστα
- κτῆσιν ἐμὴν δμῶάς τε καὶ ὑψερεφὲς μέγα δῶμα.
- ἤδη γὰρ Πηλῆά γʼ ὀΐομαι ἢ κατὰ πάμπαν
- τεθνάμεν, ἤ που τυτθὸν ἔτι ζώοντʼ ἀκάχησθαι
- γήραΐ τε στυγερῷ καὶ ἐμὴν ποτιδέγμενον αἰεὶ
- λυγρὴν ἀγγελίην, ὅτʼ ἀποφθιμένοιο πύθηται.
- ὣς ἔφατο κλαίων, ἐπὶ δὲ στενάχοντο γέροντες,
- μνησάμενοι τὰ ἕκαστος ἐνὶ μεγάροισιν ἔλειπον·
- μυρομένους δʼ ἄρα τούς γε ἰδὼν ἐλέησε Κρονίων,
- αἶψα δʼ Ἀθηναίην ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- τέκνον ἐμόν, δὴ πάμπαν ἀποίχεαι ἀνδρὸς ἑῆος.
- ἦ νύ τοι οὐκέτι πάγχυ μετὰ φρεσὶ μέμβλετʼ Ἀχιλλεύς;
- κεῖνος ὅ γε προπάροιθε νεῶν ὀρθοκραιράων
- ἧσται ὀδυρόμενος ἕταρον φίλον· οἳ δὲ δὴ ἄλλοι
- οἴχονται μετὰ δεῖπνον, ὃ δʼ ἄκμηνος καὶ ἄπαστος.
- ἀλλʼ ἴθι οἱ νέκτάρ τε καὶ ἀμβροσίην ἐρατεινὴν
- στάξον ἐνὶ στήθεσσʼ, ἵνα μή μιν λιμὸς ἵκηται.
- ὣς εἰπὼν ὄτρυνε πάρος μεμαυῖαν Ἀθήνην·
- ἣ δʼ ἅρπῃ ἐϊκυῖα τανυπτέρυγι λιγυφώνῳ
- οὐρανοῦ ἐκκατεπᾶλτο διʼ αἰθέρος. αὐτὰρ Ἀχαιοὶ
- αὐτίκα θωρήσσοντο κατὰ στρατόν· ἣ δʼ Ἀχιλῆϊ
- νέκταρ ἐνὶ στήθεσσι καὶ ἀμβροσίην ἐρατεινὴν
- στάξʼ, ἵνα μή μιν λιμὸς ἀτερπὴς γούναθʼ ἵκοιτο·
- αὐτὴ δὲ πρὸς πατρὸς ἐρισθενέος πυκινὸν δῶ
- ᾤχετο, τοὶ δʼ ἀπάνευθε νεῶν ἐχέοντο θοάων.
- ὡς δʼ ὅτε ταρφειαὶ νιφάδες Διὸς ἐκποτέονται
- ψυχραὶ ὑπὸ ῥιπῆς αἰθρηγενέος Βορέαο,
- ὣς τότε ταρφειαὶ κόρυθες λαμπρὸν γανόωσαι
- νηῶν ἐκφορέοντο καὶ ἀσπίδες ὀμφαλόεσσαι
- θώρηκές τε κραταιγύαλοι καὶ μείλινα δοῦρα.
- αἴγλη δʼ οὐρανὸν ἷκε, γέλασσε δὲ πᾶσα περὶ χθὼν
- χαλκοῦ ὑπὸ στεροπῆς· ὑπὸ δὲ κτύπος ὄρνυτο ποσσὶν
- ἀνδρῶν· ἐν δὲ μέσοισι κορύσσετο δῖος Ἀχιλλεύς.
- τοῦ καὶ ὀδόντων μὲν καναχὴ πέλε, τὼ δέ οἱ ὄσσε
- λαμπέσθην ὡς εἴ τε πυρὸς σέλας, ἐν δέ οἱ ἦτορ
- δῦνʼ ἄχος ἄτλητον· ὃ δʼ ἄρα Τρωσὶν μενεαίνων
- δύσετο δῶρα θεοῦ, τά οἱ Ἥφαιστος κάμε τεύχων.
- κνημῖδας μὲν πρῶτα περὶ κνήμῃσιν ἔθηκε
- καλὰς ἀργυρέοισιν ἐπισφυρίοις ἀραρυίας·
- δεύτερον αὖ θώρηκα περὶ στήθεσσιν ἔδυνεν.
- ἀμφὶ δʼ ἄρʼ ὤμοισιν βάλετο ξίφος ἀργυρόηλον
- χάλκεον· αὐτὰρ ἔπειτα σάκος μέγα τε στιβαρόν τε
- εἵλετο, τοῦ δʼ ἀπάνευθε σέλας γένετʼ ἠΰτε μήνης.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἂν ἐκ πόντοιο σέλας ναύτῃσι φανήῃ
- καιομένοιο πυρός, τό τε καίεται ὑψόθʼ ὄρεσφι
- σταθμῷ ἐν οἰοπόλῳ· τοὺς δʼ οὐκ ἐθέλοντας ἄελλαι
- πόντον ἐπʼ ἰχθυόεντα φίλων ἀπάνευθε φέρουσιν·
- ὣς ἀπʼ Ἀχιλλῆος σάκεος σέλας αἰθέρʼ ἵκανε
- καλοῦ δαιδαλέου· περὶ δὲ τρυφάλειαν ἀείρας
- κρατὶ θέτο βριαρήν· ἣ δʼ ἀστὴρ ὣς ἀπέλαμπεν
- ἵππουρις τρυφάλεια, περισσείοντο δʼ ἔθειραι
- χρύσεαι, ἃς Ἥφαιστος ἵει λόφον ἀμφὶ θαμειάς.
- πειρήθη δʼ ἕο αὐτοῦ ἐν ἔντεσι δῖος Ἀχιλλεύς,
- εἰ οἷ ἐφαρμόσσειε καὶ ἐντρέχοι ἀγλαὰ γυῖα·
- τῷ δʼ εὖτε πτερὰ γίγνετʼ, ἄειρε δὲ ποιμένα λαῶν.
- ἐκ δʼ ἄρα σύριγγος πατρώϊον ἐσπάσατʼ ἔγχος
- βριθὺ μέγα στιβαρόν· τὸ μὲν οὐ δύνατʼ ἄλλος Ἀχαιῶν
- πάλλειν, ἀλλά μιν οἶος ἐπίστατο πῆλαι Ἀχιλλεύς·
- Πηλιάδα μελίην, τὴν πατρὶ φίλῳ πόρε Χείρων
- Πηλίου ἐκ κορυφῆς φόνον ἔμμεναι ἡρώεσσιν·
- ἵππους δʼ Αὐτομέδων τε καὶ Ἄλκιμος ἀμφιέποντες
- ζεύγνυον· ἀμφὶ δὲ καλὰ λέπαδνʼ ἕσαν, ἐν δὲ χαλινοὺς
- γαμφηλῇς ἔβαλον, κατὰ δʼ ἡνία τεῖναν ὀπίσσω
- κολλητὸν ποτὶ δίφρον. ὃ δὲ μάστιγα φαεινὴν
- χειρὶ λαβὼν ἀραρυῖαν ἐφʼ ἵπποιιν ἀνόρουσεν
- Αὐτομέδων· ὄπιθεν δὲ κορυσσάμενος βῆ Ἀχιλλεὺς
- τεύχεσι παμφαίνων ὥς τʼ ἠλέκτωρ Ὑπερίων,
- σμερδαλέον δʼ ἵπποισιν ἐκέκλετο πατρὸς ἑοῖο·
- Ξάνθέ τε καὶ Βαλίε τηλεκλυτὰ τέκνα Ποδάργης
- ἄλλως δὴ φράζεσθε σαωσέμεν ἡνιοχῆα
- ἂψ Δαναῶν ἐς ὅμιλον ἐπεί χʼ ἕωμεν πολέμοιο,
- μηδʼ ὡς Πάτροκλον λίπετʼ αὐτόθι τεθνηῶτα.
- τὸν δʼ ἄρʼ ὑπὸ ζυγόφι προσέφη πόδας αἰόλος ἵππος
- Ξάνθος, ἄφαρ δʼ ἤμυσε καρήατι· πᾶσα δὲ χαίτη
- ζεύγλης ἐξεριποῦσα παρὰ ζυγὸν οὖδας ἵκανεν·
- αὐδήεντα δʼ ἔθηκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη·
- καὶ λίην σʼ ἔτι νῦν γε σαώσομεν ὄβριμʼ Ἀχιλλεῦ·
- ἀλλά τοι ἐγγύθεν ἦμαρ ὀλέθριον· οὐδέ τοι ἡμεῖς
- αἴτιοι, ἀλλὰ θεός τε μέγας καὶ Μοῖρα κραταιή.
- οὐδὲ γὰρ ἡμετέρῃ βραδυτῆτί τε νωχελίῃ τε
- Τρῶες ἀπʼ ὤμοιιν Πατρόκλου τεύχεʼ ἕλοντο·
- ἀλλὰ θεῶν ὤριστος, ὃν ἠΰκομος τέκε Λητώ,
- ἔκτανʼ ἐνὶ προμάχοισι καὶ Ἕκτορι κῦδος ἔδωκε.
- νῶϊ δὲ καί κεν ἅμα πνοιῇ Ζεφύροιο θέοιμεν,
- ἥν περ ἐλαφροτάτην φάσʼ ἔμμεναι· ἀλλὰ σοὶ αὐτῷ
- μόρσιμόν ἐστι θεῷ τε καὶ ἀνέρι ἶφι δαμῆναι.
- ὣς ἄρα φωνήσαντος Ἐρινύες ἔσχεθον αὐδήν.
- τὸν δὲ μέγʼ ὀχθήσας προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- Ξάνθε τί μοι θάνατον μαντεύεαι; οὐδέ τί σε χρή.
- εὖ νυ τὸ οἶδα καὶ αὐτὸς ὅ μοι μόρος ἐνθάδʼ ὀλέσθαι
- νόσφι φίλου πατρὸς καὶ μητέρος· ἀλλὰ καὶ ἔμπης
- οὐ λήξω πρὶν Τρῶας ἅδην ἐλάσαι πολέμοιο.
- ἦ ῥα, καὶ ἐν πρώτοις ἰάχων ἔχε μώνυχας ἵππους.
- ὣς οἳ μὲν παρὰ νηυσὶ κορωνίσι θωρήσσοντο
- ἀμφὶ σὲ Πηλέος υἱὲ μάχης ἀκόρητον Ἀχαιοί,
- Τρῶες δʼ αὖθʼ ἑτέρωθεν ἐπὶ θρωσμῷ πεδίοιο·
- Ζεὺς δὲ Θέμιστα κέλευσε θεοὺς ἀγορὴν δὲ καλέσσαι
- κρατὸς ἀπʼ Οὐλύμποιο πολυπτύχου· ἣ δʼ ἄρα πάντῃ
- φοιτήσασα κέλευσε Διὸς πρὸς δῶμα νέεσθαι.
- οὔτέ τις οὖν ποταμῶν ἀπέην νόσφʼ Ὠκεανοῖο,
- οὔτʼ ἄρα νυμφάων αἵ τʼ ἄλσεα καλὰ νέμονται
- καὶ πηγὰς ποταμῶν καὶ πίσεα ποιήεντα.
- ἐλθόντες δʼ ἐς δῶμα Διὸς νεφεληγερέταο
- ξεστῇς αἰθούσῃσιν ἐνίζανον, ἃς Διὶ πατρὶ
- Ἥφαιστος ποίησεν ἰδυίῃσι πραπίδεσσιν.
- ὣς οἳ μὲν Διὸς ἔνδον ἀγηγέρατʼ· οὐδʼ ἐνοσίχθων
- νηκούστησε θεᾶς, ἀλλʼ ἐξ ἁλὸς ἦλθε μετʼ αὐτούς,
- ἷζε δʼ ἄρʼ ἐν μέσσοισι, Διὸς δʼ ἐξείρετο βουλήν·
- τίπτʼ αὖτʼ ἀργικέραυνε θεοὺς ἀγορὴν δὲ κάλεσσας;
- ἦ τι περὶ Τρώων καὶ Ἀχαιῶν μερμηρίζεις;
- τῶν γὰρ νῦν ἄγχιστα μάχη πόλεμός τε δέδηε.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·
- ἔγνως ἐννοσίγαιε ἐμὴν ἐν στήθεσι βουλὴν
- ὧν ἕνεκα ξυνάγειρα· μέλουσί μοι ὀλλύμενοί περ.
- ἀλλʼ ἤτοι μὲν ἐγὼ μενέω πτυχὶ Οὐλύμποιο
- ἥμενος, ἔνθʼ ὁρόων φρένα τέρψομαι· οἳ δὲ δὴ ἄλλοι
- ἔρχεσθʼ ὄφρʼ ἂν ἵκησθε μετὰ Τρῶας καὶ Ἀχαιούς,
- ἀμφοτέροισι δʼ ἀρήγεθʼ ὅπῃ νόος ἐστὶν ἑκάστου.
- εἰ γὰρ Ἀχιλλεὺς οἶος ἐπὶ Τρώεσσι μαχεῖται
- οὐδὲ μίνυνθʼ ἕξουσι ποδώκεα Πηλεΐωνα.
- καὶ δέ τί μιν καὶ πρόσθεν ὑποτρομέεσκον ὁρῶντες·
- νῦν δʼ ὅτε δὴ καὶ θυμὸν ἑταίρου χώεται αἰνῶς
- δείδω μὴ καὶ τεῖχος ὑπέρμορον ἐξαλαπάξῃ.
- ὣς ἔφατο Κρονίδης, πόλεμον δʼ ἀλίαστον ἔγειρε.
- βὰν δʼ ἴμεναι πόλεμον δὲ θεοὶ δίχα θυμὸν ἔχοντες·
- Ἥρη μὲν μετʼ ἀγῶνα νεῶν καὶ Παλλὰς Ἀθήνη
- ἠδὲ Ποσειδάων γαιήοχος ἠδʼ ἐριούνης
- Ἑρμείας, ὃς ἐπὶ φρεσὶ πευκαλίμῃσι κέκασται·
- Ἥφαιστος δʼ ἅμα τοῖσι κίε σθένεϊ βλεμεαίνων
- χωλεύων, ὑπὸ δὲ κνῆμαι ῥώοντο ἀραιαί.
- ἐς δὲ Τρῶας Ἄρης κορυθαίολος, αὐτὰρ ἅμʼ αὐτῷ
- Φοῖβος ἀκερσεκόμης ἠδʼ Ἄρτεμις ἰοχέαιρα
- Λητώ τε Ξάνθός τε φιλομειδής τʼ Ἀφροδίτη.
- εἷος μέν ῥʼ ἀπάνευθε θεοὶ θνητῶν ἔσαν ἀνδρῶν,
- τεῖος Ἀχαιοὶ μὲν μέγα κύδανον, οὕνεκʼ Ἀχιλλεὺς
- ἐξεφάνη, δηρὸν δὲ μάχης ἐπέπαυτʼ ἀλεγεινῆς·
- Τρῶας δὲ τρόμος αἰνὸς ὑπήλυθε γυῖα ἕκαστον
- δειδιότας, ὅθʼ ὁρῶντο ποδώκεα Πηλεΐωνα
- τεύχεσι λαμπόμενον βροτολοιγῷ ἶσον Ἄρηϊ.
- αὐτὰρ ἐπεὶ μεθʼ ὅμιλον Ὀλύμπιοι ἤλυθον ἀνδρῶν,
- ὦρτο δʼ Ἔρις κρατερὴ λαοσσόος, αὖε δʼ Ἀθήνη
- στᾶσʼ ὁτὲ μὲν παρὰ τάφρον ὀρυκτὴν τείχεος ἐκτός,
- ἄλλοτʼ ἐπʼ ἀκτάων ἐριδούπων μακρὸν ἀΰτει.
- αὖε δʼ Ἄρης ἑτέρωθεν ἐρεμνῇ λαίλαπι ἶσος
- ὀξὺ κατʼ ἀκροτάτης πόλιος Τρώεσσι κελεύων,
- ἄλλοτε πὰρ Σιμόεντι θέων ἐπὶ Καλλικολώνῃ.
- ὣς τοὺς ἀμφοτέρους μάκαρες θεοὶ ὀτρύνοντες
- σύμβαλον, ἐν δʼ αὐτοῖς ἔριδα ῥήγνυντο βαρεῖαν·
- δεινὸν δὲ βρόντησε πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε
- ὑψόθεν· αὐτὰρ νέρθε Ποσειδάων ἐτίναξε
- γαῖαν ἀπειρεσίην ὀρέων τʼ αἰπεινὰ κάρηνα.
- πάντες δʼ ἐσσείοντο πόδες πολυπίδακος Ἴδης
- καὶ κορυφαί, Τρώων τε πόλις καὶ νῆες Ἀχαιῶν.
- ἔδεισεν δʼ ὑπένερθεν ἄναξ ἐνέρων Ἀϊδωνεύς,
- δείσας δʼ ἐκ θρόνου ἆλτο καὶ ἴαχε, μή οἱ ὕπερθε
- γαῖαν ἀναρρήξειε Ποσειδάων ἐνοσίχθων,
- οἰκία δὲ θνητοῖσι καὶ ἀθανάτοισι φανείη
- σμερδαλέʼ εὐρώεντα, τά τε στυγέουσι θεοί περ·
- τόσσος ἄρα κτύπος ὦρτο θεῶν ἔριδι ξυνιόντων.
- ἤτοι μὲν γὰρ ἔναντα Ποσειδάωνος ἄνακτος
- ἵστατʼ Ἀπόλλων Φοῖβος ἔχων ἰὰ πτερόεντα,
- ἄντα δʼ Ἐνυαλίοιο θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- Ἥρῃ δʼ ἀντέστη χρυσηλάκατος κελαδεινὴ
- Ἄρτεμις ἰοχέαιρα κασιγνήτη ἑκάτοιο·