Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- Λητοῖ δʼ ἀντέστη σῶκος ἐριούνιος Ἑρμῆς,
- ἄντα δʼ ἄρʼ Ἡφαίστοιο μέγας ποταμὸς βαθυδίνης,
- ὃν Ξάνθον καλέουσι θεοί, ἄνδρες δὲ Σκάμανδρον.
- ὣς οἳ μὲν θεοὶ ἄντα θεῶν ἴσαν· αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς
- Ἕκτορος ἄντα μάλιστα λιλαίετο δῦναι ὅμιλον
- Πριαμίδεω· τοῦ γάρ ῥα μάλιστά ἑ θυμὸς ἀνώγει
- αἵματος ἆσαι Ἄρηα ταλαύρινον πολεμιστήν.
- Αἰνείαν δʼ ἰθὺς λαοσσόος ὦρσεν Ἀπόλλων
- ἀντία Πηλεΐωνος, ἐνῆκε δέ οἱ μένος ἠΰ·
- υἱέϊ δὲ Πριάμοιο Λυκάονι εἴσατο φωνήν·
- τῷ μιν ἐεισάμενος προσέφη Διὸς υἱὸς Ἀπόλλων·
- Αἰνεία Τρώων βουληφόρε ποῦ τοι ἀπειλαὶ
- ἃς Τρώων βασιλεῦσιν ὑπίσχεο οἰνοποτάζων
- Πηλεΐδεω Ἀχιλῆος ἐναντίβιον πολεμίξειν;
- τὸν δʼ αὖτʼ Αἰνείας ἀπαμειβόμενος προσέειπε·
- Πριαμίδη τί με ταῦτα καὶ οὐκ ἐθέλοντα κελεύεις
- ἀντία Πηλεΐωνος ὑπερθύμοιο μάχεσθαι;
- οὐ μὲν γὰρ νῦν πρῶτα ποδώκεος ἄντʼ Ἀχιλῆος
- στήσομαι, ἀλλʼ ἤδη με καὶ ἄλλοτε δουρὶ φόβησεν
- ἐξ Ἴδης, ὅτε βουσὶν ἐπήλυθεν ἡμετέρῃσι,
- πέρσε δὲ Λυρνησσὸν καὶ Πήδασον· αὐτὰρ ἐμὲ Ζεὺς
- εἰρύσαθʼ, ὅς μοι ἐπῶρσε μένος λαιψηρά τε γοῦνα.
- ἦ κʼ ἐδάμην ὑπὸ χερσὶν Ἀχιλλῆος καὶ Ἀθήνης,
- ἥ οἱ πρόσθεν ἰοῦσα τίθει φάος ἠδʼ ἐκέλευεν
- ἔγχεϊ χαλκείῳ Λέλεγας καὶ Τρῶας ἐναίρειν.
- τὼ οὐκ ἔστʼ Ἀχιλῆος ἐναντίον ἄνδρα μάχεσθαι·
- αἰεὶ γὰρ πάρα εἷς γε θεῶν ὃς λοιγὸν ἀμύνει.
- καὶ δʼ ἄλλως τοῦ γʼ ἰθὺ βέλος πέτετʼ, οὐδʼ ἀπολήγει
- πρὶν χροὸς ἀνδρομέοιο διελθέμεν. εἰ δὲ θεός περ
- ἶσον τείνειεν πολέμου τέλος, οὔ κε μάλα ῥέα
- νικήσειʼ, οὐδʼ εἰ παγχάλκεος εὔχεται εἶναι.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπεν ἄναξ Διὸς υἱὸς Ἀπόλλων·
- ἥρως ἀλλʼ ἄγε καὶ σὺ θεοῖς αἰειγενέτῃσιν
- εὔχεο· καὶ δὲ σέ φασι Διὸς κούρης Ἀφροδίτης
- ἐκγεγάμεν, κεῖνος δὲ χερείονος ἐκ θεοῦ ἐστίν·
- ἣ μὲν γὰρ Διός ἐσθʼ, ἣ δʼ ἐξ ἁλίοιο γέροντος.
- ἀλλʼ ἰθὺς φέρε χαλκὸν ἀτειρέα, μηδέ σε πάμπαν
- λευγαλέοις ἐπέεσσιν ἀποτρεπέτω καὶ ἀρειῇ.
- ὣς εἰπὼν ἔμπνευσε μένος μέγα ποιμένι λαῶν,
- βῆ δὲ διὰ προμάχων κεκορυθμένος αἴθοπι χαλκῷ.
- οὐδʼ ἔλαθʼ Ἀγχίσαο πάϊς λευκώλενον Ἥρην
- ἀντία Πηλεΐωνος ἰὼν ἀνὰ οὐλαμὸν ἀνδρῶν·
- ἣ δʼ ἄμυδις στήσασα θεοὺς μετὰ μῦθον ἔειπε·
- φράζεσθον δὴ σφῶϊ Ποσείδαον καὶ Ἀθήνη
- ἐν φρεσὶν ὑμετέρῃσιν, ὅπως ἔσται τάδε ἔργα.
- Αἰνείας ὅδʼ ἔβη κεκορυθμένος αἴθοπι χαλκῷ
- ἀντία Πηλεΐωνος, ἀνῆκε δὲ Φοῖβος Ἀπόλλων.
- ἀλλʼ ἄγεθʼ, ἡμεῖς πέρ μιν ἀποτρωπῶμεν ὀπίσσω
- αὐτόθεν, ἤ τις ἔπειτα καὶ ἡμείων Ἀχιλῆϊ
- παρσταίη, δοίη δὲ κράτος μέγα, μηδέ τι θυμῷ
- δευέσθω, ἵνα εἰδῇ ὅ μιν φιλέουσιν ἄριστοι
- ἀθανάτων, οἳ δʼ αὖτʼ ἀνεμώλιοι οἳ τὸ πάρος περ
- Τρωσὶν ἀμύνουσιν πόλεμον καὶ δηϊοτῆτα.
- πάντες δʼ Οὐλύμποιο κατήλθομεν ἀντιόωντες
- τῆσδε μάχης, ἵνα μή τι μετὰ Τρώεσσι πάθῃσι
- σήμερον· ὕστερον αὖτε τὰ πείσεται ἅσσά οἱ αἶσα
- γιγνομένῳ ἐπένησε λίνῳ ὅτε μιν τέκε μήτηρ.
- εἰ δʼ Ἀχιλεὺς οὐ ταῦτα θεῶν ἐκ πεύσεται ὀμφῆς
- δείσετʼ ἔπειθʼ, ὅτε κέν τις ἐναντίβιον θεὸς ἔλθῃ
- ἐν πολέμῳ· χαλεποὶ δὲ θεοὶ φαίνεσθαι ἐναργεῖς.
- τὴν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Ποσειδάων ἐνοσίχθων·
- Ἥρη μὴ χαλέπαινε παρʼ ἐκ νόον· οὐδέ τί σε χρή.
- οὐκ ἂν ἔγωγʼ ἐθέλοιμι θεοὺς ἔριδι ξυνελάσσαι
- ἡμέας τοὺς ἄλλους, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτεροί εἰμεν·
- ἀλλʼ ἡμεῖς μὲν ἔπειτα καθεζώμεσθα κιόντες
- ἐκ πάτου ἐς σκοπιήν, πόλεμος δʼ ἄνδρεσσι μελήσει.
- εἰ δέ κʼ Ἄρης ἄρχωσι μάχης ἢ Φοῖβος Ἀπόλλων,
- ἢ Ἀχιλῆʼ ἴσχωσι καὶ οὐκ εἰῶσι μάχεσθαι,
- αὐτίκʼ ἔπειτα καὶ ἄμμι παρʼ αὐτόθι νεῖκος ὀρεῖται
- φυλόπιδος· μάλα δʼ ὦκα διακρινθέντας ὀΐω
- ἂψ ἴμεν Οὔλυμπον δὲ θεῶν μεθʼ ὁμήγυριν ἄλλων
- ἡμετέρῃς ὑπὸ χερσὶν ἀναγκαίηφι δαμέντας.
- ὣς ἄρα φωνήσας ἡγήσατο κυανοχαίτης
- τεῖχος ἐς ἀμφίχυτον Ἡρακλῆος θείοιο
- ὑψηλόν, τό ῥά οἱ Τρῶες καὶ Παλλὰς Ἀθήνη
- ποίεον, ὄφρα τὸ κῆτος ὑπεκπροφυγὼν ἀλέαιτο,
- ὁππότε μιν σεύαιτο ἀπʼ ἠϊόνος πεδίον δέ.
- ἔνθα Ποσειδάων κατʼ ἄρʼ ἕζετο καὶ θεοὶ ἄλλοι,
- ἀμφὶ δʼ ἄρʼ ἄρρηκτον νεφέλην ὤμοισιν ἕσαντο·
- οἳ δʼ ἑτέρωσε καθῖζον ἐπʼ ὀφρύσι Καλλικολώνης
- ἀμφὶ σὲ ἤϊε Φοῖβε καὶ Ἄρηα πτολίπορθον.
- ὣς οἳ μέν ῥʼ ἑκάτερθε καθήατο μητιόωντες
- βουλάς· ἀρχέμεναι δὲ δυσηλεγέος πολέμοιο
- ὄκνεον ἀμφότεροι, Ζεὺς δʼ ἥμενος ὕψι κέλευε.
- τῶν δʼ ἅπαν ἐπλήσθη πεδίον καὶ λάμπετο χαλκῷ
- ἀνδρῶν ἠδʼ ἵππων· κάρκαιρε δὲ γαῖα πόδεσσιν
- ὀρνυμένων ἄμυδις. δύο δʼ ἀνέρες ἔξοχʼ ἄριστοι
- ἐς μέσον ἀμφοτέρων συνίτην μεμαῶτε μάχεσθαι
- Αἰνείας τʼ Ἀγχισιάδης καὶ δῖος Ἀχιλλεύς.
- Αἰνείας δὲ πρῶτος ἀπειλήσας ἐβεβήκει
- νευστάζων κόρυθι βριαρῇ· ἀτὰρ ἀσπίδα θοῦριν
- πρόσθεν ἔχε στέρνοιο, τίνασσε δὲ χάλκεον ἔγχος.
- Πηλεΐδης δʼ ἑτέρωθεν ἐναντίον ὦρτο λέων ὣς
- σίντης, ὅν τε καὶ ἄνδρες ἀποκτάμεναι μεμάασιν
- ἀγρόμενοι πᾶς δῆμος· ὃ δὲ πρῶτον μὲν ἀτίζων
- ἔρχεται, ἀλλʼ ὅτε κέν τις ἀρηϊθόων αἰζηῶν
- δουρὶ βάλῃ ἐάλη τε χανών, περί τʼ ἀφρὸς ὀδόντας
- γίγνεται, ἐν δέ τέ οἱ κραδίῃ στένει ἄλκιμον ἦτορ,
- οὐρῇ δὲ πλευράς τε καὶ ἰσχία ἀμφοτέρωθεν
- μαστίεται, ἑὲ δʼ αὐτὸν ἐποτρύνει μαχέσασθαι,
- γλαυκιόων δʼ ἰθὺς φέρεται μένει, ἤν τινα πέφνῃ
- ἀνδρῶν, ἢ αὐτὸς φθίεται πρώτῳ ἐν ὁμίλῳ·
- ὣς Ἀχιλῆʼ ὄτρυνε μένος καὶ θυμὸς ἀγήνωρ
- ἀντίον ἐλθέμεναι μεγαλήτορος Αἰνείαο.
- οἳ δʼ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπʼ ἀλλήλοισιν ἰόντες,
- τὸν πρότερος προσέειπε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεύς·
- Αἰνεία τί σὺ τόσσον ὁμίλου πολλὸν ἐπελθὼν
- ἔστης; ἦ σέ γε θυμὸς ἐμοὶ μαχέσασθαι ἀνώγει
- ἐλπόμενον Τρώεσσιν ἀνάξειν ἱπποδάμοισι
- τιμῆς τῆς Πριάμου; ἀτὰρ εἴ κεν ἔμʼ ἐξεναρίξῃς,
- οὔ τοι τοὔνεκά γε Πρίαμος γέρας ἐν χερὶ θήσει·
- εἰσὶν γάρ οἱ παῖδες, ὃ δʼ ἔμπεδος οὐδʼ ἀεσίφρων.
- ἦ νύ τί τοι Τρῶες τέμενος τάμον ἔξοχον ἄλλων
- καλὸν φυταλιῆς καὶ ἀρούρης, ὄφρα νέμηαι
- αἴ κεν ἐμὲ κτείνῃς; χαλεπῶς δέ σʼ ἔολπα τὸ ῥέξειν.
- ἤδη μὲν σέ γέ φημι καὶ ἄλλοτε δουρὶ φοβῆσαι.
- ἦ οὐ μέμνῃ ὅτε πέρ σε βοῶν ἄπο μοῦνον ἐόντα
- σεῦα κατʼ Ἰδαίων ὀρέων ταχέεσσι πόδεσσι
- καρπαλίμως; τότε δʼ οὔ τι μετατροπαλίζεο φεύγων.
- ἔνθεν δʼ ἐς Λυρνησσὸν ὑπέκφυγες· αὐτὰρ ἐγὼ τὴν
- πέρσα μεθορμηθεὶς σὺν Ἀθήνῃ καὶ Διὶ πατρί,
- ληϊάδας δὲ γυναῖκας ἐλεύθερον ἦμαρ ἀπούρας
- ἦγον· ἀτὰρ σὲ Ζεὺς ἐρρύσατο καὶ θεοὶ ἄλλοι.
- ἀλλʼ οὐ νῦν ἐρύεσθαι ὀΐομαι, ὡς ἐνὶ θυμῷ
- βάλλεαι· ἀλλά σʼ ἔγωγʼ ἀναχωρήσαντα κελεύω
- ἐς πληθὺν ἰέναι, μηδʼ ἀντίος ἵστασʼ ἐμεῖο,
- πρίν τι κακὸν παθέειν· ῥεχθὲν δέ τε νήπιος ἔγνω.
- τὸν δʼ αὖτʼ Αἰνείας ἀπαμείβετο φώνησέν τε·
- Πηλεΐδη μὴ δὴ ἐπέεσσί με νηπύτιον ὣς
- ἔλπεο δειδίξεσθαι, ἐπεὶ σάφα οἶδα καὶ αὐτὸς
- ἠμὲν κερτομίας ἠδʼ αἴσυλα μυθήσασθαι.
- ἴδμεν δʼ ἀλλήλων γενεήν, ἴδμεν δὲ τοκῆας
- πρόκλυτʼ ἀκούοντες ἔπεα θνητῶν ἀνθρώπων·
- ὄψει δʼ οὔτʼ ἄρ πω σὺ ἐμοὺς ἴδες οὔτʼ ἄρʼ ἐγὼ σούς.
- φασὶ σὲ μὲν Πηλῆος ἀμύμονος ἔκγονον εἶναι,
- μητρὸς δʼ ἐκ Θέτιδος καλλιπλοκάμου ἁλοσύδνης·
- αὐτὰρ ἐγὼν υἱὸς μεγαλήτορος Ἀγχίσαο
- εὔχομαι ἐκγεγάμεν, μήτηρ δέ μοί ἐστʼ Ἀφροδίτη·
- τῶν δὴ νῦν ἕτεροί γε φίλον παῖδα κλαύσονται
- σήμερον· οὐ γάρ φημʼ ἐπέεσσί γε νηπυτίοισιν
- ὧδε διακρινθέντε μάχης ἐξαπονέεσθαι.
- εἰ δʼ ἐθέλεις καὶ ταῦτα δαήμεναι, ὄφρʼ ἐῢ εἰδῇς
- ἡμετέρην γενεήν, πολλοὶ δέ μιν ἄνδρες ἴσασι·
- Δάρδανον αὖ πρῶτον τέκετο νεφεληγερέτα Ζεύς,
- κτίσσε δὲ Δαρδανίην, ἐπεὶ οὔ πω Ἴλιος ἱρὴ
- ἐν πεδίῳ πεπόλιστο πόλις μερόπων ἀνθρώπων,
- ἀλλʼ ἔθʼ ὑπωρείας ᾤκεον πολυπίδακος Ἴδης.
- Δάρδανος αὖ τέκεθʼ υἱὸν Ἐριχθόνιον βασιλῆα,
- ὃς δὴ ἀφνειότατος γένετο θνητῶν ἀνθρώπων·
- τοῦ τρισχίλιαι ἵπποι ἕλος κάτα βουκολέοντο
- θήλειαι, πώλοισιν ἀγαλλόμεναι ἀταλῇσι.
- τάων καὶ Βορέης ἠράσσατο βοσκομενάων,
- ἵππῳ δʼ εἰσάμενος παρελέξατο κυανοχαίτῃ·
- αἳ δʼ ὑποκυσάμεναι ἔτεκον δυοκαίδεκα πώλους.
- αἳ δʼ ὅτε μὲν σκιρτῷεν ἐπὶ ζείδωρον ἄρουραν,
- ἄκρον ἐπʼ ἀνθερίκων καρπὸν θέον οὐδὲ κατέκλων·
- ἀλλʼ ὅτε δὴ σκιρτῷεν ἐπʼ εὐρέα νῶτα θαλάσσης,
- ἄκρον ἐπὶ ῥηγμῖνος ἁλὸς πολιοῖο θέεσκον.
- Τρῶα δʼ Ἐριχθόνιος τέκετο Τρώεσσιν ἄνακτα·
- Τρωὸς δʼ αὖ τρεῖς παῖδες ἀμύμονες ἐξεγένοντο
- Ἶλός τʼ Ἀσσάρακός τε καὶ ἀντίθεος Γανυμήδης,
- ὃς δὴ κάλλιστος γένετο θνητῶν ἀνθρώπων·
- τὸν καὶ ἀνηρείψαντο θεοὶ Διὶ οἰνοχοεύειν
- κάλλεος εἵνεκα οἷο ἵνʼ ἀθανάτοισι μετείη.
- Ἶλος δʼ αὖ τέκεθʼ υἱὸν ἀμύμονα Λαομέδοντα·
- Λαομέδων δʼ ἄρα Τιθωνὸν τέκετο Πρίαμόν τε
- Λάμπόν τε Κλυτίον θʼ Ἱκετάονά τʼ ὄζον Ἄρηος·
- Ἀσσάρακος δὲ Κάπυν, ὃ δʼ ἄρʼ Ἀγχίσην τέκε παῖδα·
- αὐτὰρ ἔμʼ Ἀγχίσης, Πρίαμος δʼ ἔτεχʼ Ἕκτορα δῖον.
- ταύτης τοι γενεῆς τε καὶ αἵματος εὔχομαι εἶναι.
- Ζεὺς δʼ ἀρετὴν ἄνδρεσσιν ὀφέλλει τε μινύθει τε
- ὅππως κεν ἐθέλῃσιν· ὃ γὰρ κάρτιστος ἁπάντων.
- ἀλλʼ ἄγε μηκέτι ταῦτα λεγώμεθα νηπύτιοι ὣς
- ἑσταότʼ ἐν μέσσῃ ὑσμίνῃ δηϊοτῆτος.
- ἔστι γὰρ ἀμφοτέροισιν ὀνείδεα μυθήσασθαι
- πολλὰ μάλʼ, οὐδʼ ἂν νηῦς ἑκατόζυγος ἄχθος ἄροιτο.
- στρεπτὴ δὲ γλῶσσʼ ἐστὶ βροτῶν, πολέες δʼ ἔνι μῦθοι
- παντοῖοι, ἐπέων δὲ πολὺς νομὸς ἔνθα καὶ ἔνθα.
- ὁπποῖόν κʼ εἴπῃσθα ἔπος, τοῖόν κʼ ἐπακούσαις.
- ἀλλὰ τί ἢ ἔριδας καὶ νείκεα νῶϊν ἀνάγκη
- νεικεῖν ἀλλήλοισιν ἐναντίον ὥς τε γυναῖκας,
- αἵ τε χολωσάμεναι ἔριδος πέρι θυμοβόροιο
- νεικεῦσʼ ἀλλήλῃσι μέσην ἐς ἄγυιαν ἰοῦσαι
- πόλλʼ ἐτεά τε καὶ οὐκί· χόλος δέ τε καὶ τὰ κελεύει.
- ἀλκῆς δʼ οὔ μʼ ἐπέεσσιν ἀποτρέψεις μεμαῶτα
- πρὶν χαλκῷ μαχέσασθαι ἐναντίον· ἀλλʼ ἄγε θᾶσσον
- γευσόμεθʼ ἀλλήλων χαλκήρεσιν ἐγχείῃσιν.
- ἦ ῥα καὶ ἐν δεινῷ σάκει ἤλασεν ὄβριμον ἔγχος
- σμερδαλέῳ· μέγα δʼ ἀμφὶ σάκος μύκε δουρὸς ἀκωκῇ.
- Πηλεΐδης δὲ σάκος μὲν ἀπὸ ἕο χειρὶ παχείῃ
- ἔσχετο ταρβήσας· φάτο γὰρ δολιχόσκιον ἔγχος
- ῥέα διελεύσεσθαι μεγαλήτορος Αἰνείαο
- νήπιος, οὐδʼ ἐνόησε κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμὸν
- ὡς οὐ ῥηΐδιʼ ἐστὶ θεῶν ἐρικυδέα δῶρα
- ἀνδράσι γε θνητοῖσι δαμήμεναι οὐδʼ ὑποείκειν.
- οὐδὲ τότʼ Αἰνείαο δαΐφρονος ὄβριμον ἔγχος
- ῥῆξε σάκος· χρυσὸς γὰρ ἐρύκακε, δῶρα θεοῖο·
- ἀλλὰ δύω μὲν ἔλασσε διὰ πτύχας, αἳ δʼ ἄρʼ ἔτι τρεῖς
- ἦσαν, ἐπεὶ πέντε πτύχας ἤλασε κυλλοποδίων,
- τὰς δύο χαλκείας, δύο δʼ ἔνδοθι κασσιτέροιο,
- τὴν δὲ μίαν χρυσῆν, τῇ ῥʼ ἔσχετο μείλινον ἔγχος.
- δεύτερος αὖτʼ Ἀχιλεὺς προΐει δολιχόσκιον ἔγχος,
- καὶ βάλεν Αἰνείαο κατʼ ἀσπίδα πάντοσʼ ἐΐσην
- ἄντυγʼ ὕπο πρώτην, ᾗ λεπτότατος θέε χαλκός,
- λεπτοτάτη δʼ ἐπέην ῥινὸς βοός· ἣ δὲ διὰ πρὸ
- Πηλιὰς ἤϊξεν μελίη, λάκε δʼ ἀσπὶς ὑπʼ αὐτῆς.
- Αἰνείας δʼ ἐάλη καὶ ἀπὸ ἕθεν ἀσπίδʼ ἀνέσχε
- δείσας· ἐγχείη δʼ ἄρʼ ὑπὲρ νώτου ἐνὶ γαίῃ
- ἔστη ἱεμένη, διὰ δʼ ἀμφοτέρους ἕλε κύκλους
- ἀσπίδος ἀμφιβρότης· ὃ δʼ ἀλευάμενος δόρυ μακρὸν
- ἔστη, κὰδ δʼ ἄχος οἱ χύτο μυρίον ὀφθαλμοῖσι,
- ταρβήσας ὅ οἱ ἄγχι πάγη βέλος. αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς
- ἐμμεμαὼς ἐπόρουσεν ἐρυσσάμενος ξίφος ὀξὺ
- σμερδαλέα ἰάχων· ὃ δὲ χερμάδιον λάβε χειρὶ
- Αἰνείας, μέγα ἔργον, ὃ οὐ δύο γʼ ἄνδρε φέροιεν,
- οἷοι νῦν βροτοί εἰσʼ· ὃ δέ μιν ῥέα πάλλε καὶ οἶος.
- ἔνθά κεν Αἰνείας μὲν ἐπεσσύμενον βάλε πέτρῳ
- ἢ κόρυθʼ ἠὲ σάκος, τό οἱ ἤρκεσε λυγρὸν ὄλεθρον,
- τὸν δέ κε Πηλεΐδης σχεδὸν ἄορι θυμὸν ἀπηύρα,
- εἰ μὴ ἄρʼ ὀξὺ νόησε Ποσειδάων ἐνοσίχθων·
- αὐτίκα δʼ ἀθανάτοισι θεοῖς μετὰ μῦθον ἔειπεν·
- ὢ πόποι ἦ μοι ἄχος μεγαλήτορος Αἰνείαο,
- ὃς τάχα Πηλεΐωνι δαμεὶς Ἄϊδος δὲ κάτεισι
- πειθόμενος μύθοισιν Ἀπόλλωνος ἑκάτοιο
- νήπιος, οὐδέ τί οἱ χραισμήσει λυγρὸν ὄλεθρον.
- ἀλλὰ τί ἢ νῦν οὗτος ἀναίτιος ἄλγεα πάσχει
- μὰψ ἕνεκʼ ἀλλοτρίων ἀχέων, κεχαρισμένα δʼ αἰεὶ
- δῶρα θεοῖσι δίδωσι τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν;
- ἀλλʼ ἄγεθʼ ἡμεῖς πέρ μιν ὑπὲκ θανάτου ἀγάγωμεν,
- μή πως καὶ Κρονίδης κεχολώσεται, αἴ κεν Ἀχιλλεὺς
- τόνδε κατακτείνῃ· μόριμον δέ οἵ ἐστʼ ἀλέασθαι,
- ὄφρα μὴ ἄσπερμος γενεὴ καὶ ἄφαντος ὄληται
- Δαρδάνου, ὃν Κρονίδης περὶ πάντων φίλατο παίδων
- οἳ ἕθεν ἐξεγένοντο γυναικῶν τε θνητάων.
- ἤδη γὰρ Πριάμου γενεὴν ἔχθηρε Κρονίων·
- νῦν δὲ δὴ Αἰνείαο βίη Τρώεσσιν ἀνάξει
- καὶ παίδων παῖδες, τοί κεν μετόπισθε γένωνται.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα βοῶπις πότνια Ἥρη·
- ἐννοσίγαιʼ, αὐτὸς σὺ μετὰ φρεσὶ σῇσι νόησον
- Αἰνείαν ἤ κέν μιν ἐρύσσεαι ἦ κεν ἐάσῃς
- Πηλεΐδῃ Ἀχιλῆϊ δαμήμεναι, ἐσθλὸν ἐόντα.
- ἤτοι μὲν γὰρ νῶϊ πολέας ὠμόσσαμεν ὅρκους
- πᾶσι μετʼ ἀθανάτοισιν ἐγὼ καὶ Παλλὰς Ἀθήνη
- μή ποτʼ ἐπὶ Τρώεσσιν ἀλεξήσειν κακὸν ἦμαρ,
- μηδʼ ὁπότʼ ἂν Τροίη μαλερῷ πυρὶ πᾶσα δάηται
- καιομένη, καίωσι δʼ ἀρήϊοι υἷες Ἀχαιῶν.
- αὐτὰρ ἐπεὶ τό γʼ ἄκουσε Ποσειδάων ἐνοσίχθων,
- βῆ ῥʼ ἴμεν ἄν τε μάχην καὶ ἀνὰ κλόνον ἐγχειάων,
- ἷξε δʼ ὅθʼ Αἰνείας ἠδʼ ὃ κλυτὸς ἦεν Ἀχιλλεύς.
- αὐτίκα τῷ μὲν ἔπειτα κατʼ ὀφθαλμῶν χέεν ἀχλὺν
- Πηλεΐδῃ Ἀχιλῆϊ· ὃ δὲ μελίην εὔχαλκον
- ἀσπίδος ἐξέρυσεν μεγαλήτορος Αἰνείαο·
- καὶ τὴν μὲν προπάροιθε ποδῶν Ἀχιλῆος ἔθηκεν,
- Αἰνείαν δʼ ἔσσευεν ἀπὸ χθονὸς ὑψόσʼ ἀείρας.
- πολλὰς δὲ στίχας ἡρώων, πολλὰς δὲ καὶ ἵππων
- Αἰνείας ὑπερᾶλτο θεοῦ ἀπὸ χειρὸς ὀρούσας,
- ἷξε δʼ ἐπʼ ἐσχατιὴν πολυάϊκος πολέμοιο,
- ἔνθά τε Καύκωνες πόλεμον μέτα θωρήσσοντο.
- τῷ δὲ μάλʼ ἐγγύθεν ἦλθε Ποσειδάων ἐνοσίχθων,
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- Αἰνεία, τίς σʼ ὧδε θεῶν ἀτέοντα κελεύει
- ἀντία Πηλεΐωνος ὑπερθύμοιο μάχεσθαι,
- ὃς σεῦ ἅμα κρείσσων καὶ φίλτερος ἀθανάτοισιν;
- ἀλλʼ ἀναχωρῆσαι ὅτε κεν συμβλήσεαι αὐτῷ,
- μὴ καὶ ὑπὲρ μοῖραν δόμον Ἄϊδος εἰσαφίκηαι.
- αὐτὰρ ἐπεί κʼ Ἀχιλεὺς θάνατον καὶ πότμον ἐπίσπῃ,
- θαρσήσας δὴ ἔπειτα μετὰ πρώτοισι μάχεσθαι·
- οὐ μὲν γάρ τίς σʼ ἄλλος Ἀχαιῶν ἐξεναρίξει.
- ὣς εἰπὼν λίπεν αὐτόθʼ, ἐπεὶ διεπέφραδε πάντα.
- αἶψα δʼ ἔπειτʼ Ἀχιλῆος ἀπʼ ὀφθαλμῶν σκέδασʼ ἀχλὺν
- θεσπεσίην· ὃ δʼ ἔπειτα μέγʼ ἔξιδεν ὀφθαλμοῖσιν,
- ὀχθήσας δʼ ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν·
- ὢ πόποι ἦ μέγα θαῦμα τόδʼ ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶμαι·
- ἔγχος μὲν τόδε κεῖται ἐπὶ χθονός, οὐδέ τι φῶτα
- λεύσσω, τῷ ἐφέηκα κατακτάμεναι μενεαίνων.
- ἦ ῥα καὶ Αἰνείας φίλος ἀθανάτοισι θεοῖσιν
- ἦεν· ἀτάρ μιν ἔφην μὰψ αὔτως εὐχετάασθαι.
- ἐρρέτω· οὔ οἱ θυμὸς ἐμεῦ ἔτι πειρηθῆναι
- ἔσσεται, ὃς καὶ νῦν φύγεν ἄσμενος ἐκ θανάτοιο.
- ἀλλʼ ἄγε δὴ Δαναοῖσι φιλοπτολέμοισι κελεύσας
- τῶν ἄλλων Τρώων πειρήσομαι ἀντίος ἐλθών.
- ἦ, καὶ ἐπὶ στίχας ἆλτο, κέλευε δὲ φωτὶ ἑκάστῳ·
- μηκέτι νῦν Τρώων ἑκὰς ἕστατε δῖοι Ἀχαιοί,
- ἀλλʼ ἄγʼ ἀνὴρ ἄντʼ ἀνδρὸς ἴτω, μεμάτω δὲ μάχεσθαι.
- ἀργαλέον δέ μοί ἐστι καὶ ἰφθίμῳ περ ἐόντι
- τοσσούσδʼ ἀνθρώπους ἐφέπειν καὶ πᾶσι μάχεσθαι·
- οὐδέ κʼ Ἄρης, ὅς περ θεὸς ἄμβροτος, οὐδέ κʼ Ἀθήνη
- τοσσῆσδʼ ὑσμίνης ἐφέποι στόμα καὶ πονέοιτο·
- ἀλλʼ ὅσσον μὲν ἐγὼ δύναμαι χερσίν τε ποσίν τε
- καὶ σθένει, οὔ μʼ ἔτι φημὶ μεθησέμεν οὐδʼ ἠβαιόν,
- ἀλλὰ μάλα στιχὸς εἶμι διαμπερές, οὐδέ τινʼ οἴω
- Τρώων χαιρήσειν, ὅς τις σχεδὸν ἔγχεος ἔλθῃ.
- ὣς φάτʼ ἐποτρύνων· Τρώεσσι δὲ φαίδιμος Ἕκτωρ
- κέκλεθʼ ὁμοκλήσας, φάτο δʼ ἴμεναι ἄντʼ Ἀχιλῆος·
- Τρῶες ὑπέρθυμοι μὴ δείδιτε Πηλεΐωνα.
- καί κεν ἐγὼ ἐπέεσσι καὶ ἀθανάτοισι μαχοίμην,
- ἔγχεϊ δʼ ἀργαλέον, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτεροί εἰσιν.
- οὐδʼ Ἀχιλεὺς πάντεσσι τέλος μύθοις ἐπιθήσει,
- ἀλλὰ τὸ μὲν τελέει, τὸ δὲ καὶ μεσσηγὺ κολούει.
- τοῦ δʼ ἐγὼ ἀντίος εἶμι καὶ εἰ πυρὶ χεῖρας ἔοικεν,
- εἰ πυρὶ χεῖρας ἔοικε, μένος δʼ αἴθωνι σιδήρῳ.
- ὣς φάτʼ ἐποτρύνων, οἳ δʼ ἀντίοι ἔγχεʼ ἄειραν
- Τρῶες· τῶν δʼ ἄμυδις μίχθη μένος, ὦρτο δʼ ἀϋτή.
- καὶ τότʼ ἄρʼ Ἕκτορα εἶπε παραστὰς Φοῖβος Ἀπόλλων·
- Ἕκτορ μηκέτι πάμπαν Ἀχιλλῆϊ προμάχιζε,
- ἀλλὰ κατὰ πληθύν τε καὶ ἐκ φλοίσβοιο δέδεξο,
- μή πώς σʼ ἠὲ βάλῃ ἠὲ σχεδὸν ἄορι τύψῃ.
- ὣς ἔφαθʼ, Ἕκτωρ δʼ αὖτις ἐδύσετο οὐλαμὸν ἀνδρῶν
- ταρβήσας, ὅτʼ ἄκουσε θεοῦ ὄπα φωνήσαντος.
- ἐν δʼ Ἀχιλεὺς Τρώεσσι θόρε φρεσὶν εἱμένος ἀλκὴν
- σμερδαλέα ἰάχων, πρῶτον δʼ ἕλεν Ἰφιτίωνα
- ἐσθλὸν Ὀτρυντεΐδην πολέων ἡγήτορα λαῶν,
- ὃν νύμφη τέκε νηῒς Ὀτρυντῆϊ πτολιπόρθῳ
- Τμώλῳ ὕπο νιφόεντι Ὕδης ἐν πίονι δήμῳ·
- τὸν δʼ ἰθὺς μεμαῶτα βάλʼ ἔγχεϊ δῖος Ἀχιλλεὺς
- μέσσην κὰκ κεφαλήν· ἣ δʼ ἄνδιχα πᾶσα κεάσθη,
- δούπησεν δὲ πεσών, ὃ δʼ ἐπεύξατο δῖος Ἀχιλλεύς·
- κεῖσαι Ὀτρυντεΐδη πάντων ἐκπαγλότατʼ ἀνδρῶν·
- ἐνθάδε τοι θάνατος, γενεὴ δέ τοί ἐστʼ ἐπὶ λίμνῃ
- Γυγαίῃ, ὅθι τοι τέμενος πατρώϊόν ἐστιν
- Ὕλλῳ ἐπʼ ἰχθυόεντι καὶ Ἕρμῳ δινήεντι.
- ὣς ἔφατʼ εὐχόμενος, τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψε.
- τὸν μὲν Ἀχαιῶν ἵπποι ἐπισσώτροις δατέοντο
- πρώτῃ ἐν ὑσμίνῃ· ὃ δʼ ἐπʼ αὐτῷ Δημολέοντα
- ἐσθλὸν ἀλεξητῆρα μάχης Ἀντήνορος υἱὸν
- νύξε κατὰ κρόταφον, κυνέης διὰ χαλκοπαρῄου.
- οὐδʼ ἄρα χαλκείη κόρυς ἔσχεθεν, ἀλλὰ διʼ αὐτῆς
- αἰχμὴ ἱεμένη ῥῆξʼ ὀστέον, ἐγκέφαλος δὲ
- ἔνδον ἅπας πεπάλακτο· δάμασσε δέ μιν μεμαῶτα.
- Ἱπποδάμαντα δʼ ἔπειτα καθʼ ἵππων ἀΐξαντα
- πρόσθεν ἕθεν φεύγοντα μετάφρενον οὔτασε δουρί.
- αὐτὰρ ὃ θυμὸν ἄϊσθε καὶ ἤρυγεν, ὡς ὅτε ταῦρος
- ἤρυγεν ἑλκόμενος Ἑλικώνιον ἀμφὶ ἄνακτα
- κούρων ἑλκόντων· γάνυται δέ τε τοῖς ἐνοσίχθων·
- ὣς ἄρα τόν γʼ ἐρυγόντα λίπʼ ὀστέα θυμὸς ἀγήνωρ·
- αὐτὰρ ὃ βῆ σὺν δουρὶ μετʼ ἀντίθεον Πολύδωρον
- Πριαμίδην. τὸν δʼ οὔ τι πατὴρ εἴασκε μάχεσθαι,
- οὕνεκά οἱ μετὰ παισὶ νεώτατος ἔσκε γόνοιο,
- καί οἱ φίλτατος ἔσκε, πόδεσσι δὲ πάντας ἐνίκα
- δὴ τότε νηπιέῃσι ποδῶν ἀρετὴν ἀναφαίνων
- θῦνε διὰ προμάχων, εἷος φίλον ὤλεσε θυμόν.
- τὸν βάλε μέσσον ἄκοντι ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεὺς
- νῶτα παραΐσσοντος, ὅθι ζωστῆρος ὀχῆες
- χρύσειοι σύνεχον καὶ διπλόος ἤντετο θώρηξ·
- ἀντικρὺ δὲ διέσχε παρʼ ὀμφαλὸν ἔγχεος αἰχμή,
- γνὺξ δʼ ἔριπʼ οἰμώξας, νεφέλη δέ μιν ἀμφεκάλυψε
- κυανέη, προτὶ οἷ δʼ ἔλαβʼ ἔντερα χερσὶ λιασθείς.
- Ἕκτωρ δʼ ὡς ἐνόησε κασίγνητον Πολύδωρον
- ἔντερα χερσὶν ἔχοντα λιαζόμενον ποτὶ γαίη
- κάρ ῥά οἱ ὀφθαλμῶν κέχυτʼ ἀχλύς· οὐδʼ ἄρʼ ἔτʼ ἔτλη
- δηρὸν ἑκὰς στρωφᾶσθʼ, ἀλλʼ ἀντίος ἦλθʼ Ἀχιλῆϊ
- ὀξὺ δόρυ κραδάων φλογὶ εἴκελος· αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς
- ὡς εἶδʼ, ὣς ἀνεπᾶλτο, καὶ εὐχόμενος ἔπος ηὔδα·
- ἐγγὺς ἀνὴρ ὃς ἐμόν γε μάλιστʼ ἐσεμάσσατο θυμόν,
- ὅς μοι ἑταῖρον ἔπεφνε τετιμένον· οὐδʼ ἂν ἔτι δὴν
- ἀλλήλους πτώσσοιμεν ἀνὰ πτολέμοιο γεφύρας.
- ἦ, καὶ ὑπόδρα ἰδὼν προσεφώνεεν Ἕκτορα δῖον·
- ἆσσον ἴθʼ ὥς κεν θᾶσσον ὀλέθρου πείραθʼ ἵκηαι.
- τὸν δʼ οὐ ταρβήσας προσέφη κορυθαίολος Ἕκτωρ·
- Πηλεΐδη μὴ δὴ ἐπέεσσί με νηπύτιον ὣς
- ἔλπεο δειδίξεσθαι, ἐπεὶ σάφα οἶδα καὶ αὐτὸς
- ἠμὲν κερτομίας ἠδʼ αἴσυλα μυθήσασθαι.
- οἶδα δʼ ὅτι σὺ μὲν ἐσθλός, ἐγὼ δὲ σέθεν πολὺ χείρων.
- ἀλλʼ ἤτοι μὲν ταῦτα θεῶν ἐν γούνασι κεῖται,
- αἴ κέ σε χειρότερός περ ἐὼν ἀπὸ θυμὸν ἕλωμαι
- δουρὶ βαλών, ἐπεὶ ἦ καὶ ἐμὸν βέλος ὀξὺ πάροιθεν.
- ἦ ῥα, καὶ ἀμπεπαλὼν προΐει δόρυ, καὶ τό γʼ Ἀθήνη
- πνοιῇ Ἀχιλλῆος πάλιν ἔτραπε κυδαλίμοιο
- ἦκα μάλα ψύξασα· τὸ δʼ ἂψ ἵκεθʼ Ἕκτορα δῖον,
- αὐτοῦ δὲ προπάροιθε ποδῶν πέσεν. αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς
- ἐμμεμαὼς ἐπόρουσε κατακτάμεναι μενεαίνων,
- σμερδαλέα ἰάχων· τὸν δʼ ἐξήρπαξεν Ἀπόλλων
- ῥεῖα μάλʼ ὥς τε θεός, ἐκάλυψε δʼ ἄρʼ ἠέρι πολλῇ.
- τρὶς μὲν ἔπειτʼ ἐπόρουσε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεὺς
- ἔγχεϊ χαλκείῳ, τρὶς δʼ ἠέρα τύψε βαθεῖαν.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ τὸ τέταρτον ἐπέσσυτο δαίμονι ἶσος,
- δεινὰ δʼ ὁμοκλήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ἐξ αὖ νῦν ἔφυγες θάνατον κύον· ἦ τέ τοι ἄγχι
- ἦλθε κακόν· νῦν αὖτέ σʼ ἐρύσατο Φοῖβος Ἀπόλλων,
- ᾧ μέλλεις εὔχεσθαι ἰὼν ἐς δοῦπον ἀκόντων.
- ἦ θήν σʼ ἐξανύω γε καὶ ὕστερον ἀντιβολήσας,
- εἴ πού τις καὶ ἔμοιγε θεῶν ἐπιτάρροθός ἐστι.
- νῦν αὖ τοὺς ἄλλους ἐπιείσομαι, ὅν κε κιχείω.
- ὣς εἰπὼν Δρύοπʼ οὖτα κατʼ αὐχένα μέσσον ἄκοντι·
- ἤριπε δὲ προπάροιθε ποδῶν· ὃ δὲ τὸν μὲν ἔασε,
- Δημοῦχον δὲ Φιλητορίδην ἠΰν τε μέγαν τε
- κὰγ γόνυ δουρὶ βαλὼν ἠρύκακε. τὸν μὲν ἔπειτα
- οὐτάζων ξίφεϊ μεγάλῳ ἐξαίνυτο θυμόν·
- αὐτὰρ ὃ Λαόγονον καὶ Δάρδανον υἷε Βίαντος
- ἄμφω ἐφορμηθεὶς ἐξ ἵππων ὦσε χαμᾶζε,
- τὸν μὲν δουρὶ βαλών, τὸν δὲ σχεδὸν ἄορι τύψας.
- Τρῶα δʼ Ἀλαστορίδην, ὃ μὲν ἀντίος ἤλυθε γούνων,
- εἴ πώς εὑ πεφίδοιτο λαβὼν καὶ ζωὸν ἀφείη
- μηδὲ κατακτείνειεν ὁμηλικίην ἐλεήσας,
- νήπιος, οὐδὲ τὸ ᾔδη ὃ οὐ πείσεσθαι ἔμελλεν·
- οὐ γάρ τι γλυκύθυμος ἀνὴρ ἦν οὐδʼ ἀγανόφρων,
- ἀλλὰ μάλʼ ἐμμεμαώς· ὃ μὲν ἥπτετο χείρεσι γούνων
- ἱέμενος λίσσεσθʼ, ὃ δὲ φασγάνῳ οὖτα καθʼ ἧπαρ·
- ἐκ δέ οἱ ἧπαρ ὄλισθεν, ἀτὰρ μέλαν αἷμα κατʼ αὐτοῦ
- κόλπον ἐνέπλησεν· τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψε
- θυμοῦ δευόμενον· ὃ δὲ Μούλιον οὖτα παραστὰς
- δουρὶ κατʼ οὖς· εἶθαρ δὲ διʼ οὔατος ἦλθʼ ἑτέροιο
- αἰχμὴ χαλκείη· ὃ δʼ Ἀγήνορος υἱὸν Ἔχεκλον
- μέσσην κὰκ κεφαλὴν ξίφει ἤλασε κωπήεντι,
- πᾶν δʼ ὑπεθερμάνθη ξίφος αἵματι· τὸν δὲ κατʼ ὄσσε
- ἔλλαβε πορφύρεος θάνατος καὶ μοῖρα κραταιή.
- Δευκαλίωνα δʼ ἔπειθʼ, ἵνα τε ξυνέχουσι τένοντες
- ἀγκῶνος, τῇ τόν γε φίλης διὰ χειρὸς ἔπειρεν
- αἰχμῇ χαλκείῃ· ὃ δέ μιν μένε χεῖρα βαρυνθεὶς
- πρόσθʼ ὁρόων θάνατον· ὃ δὲ φασγάνῳ αὐχένα θείνας
- τῆλʼ αὐτῇ πήληκι κάρη βάλε· μυελὸς αὖτε
- σφονδυλίων ἔκπαλθʼ, ὃ δʼ ἐπὶ χθονὶ κεῖτο τανυσθείς.
- αὐτὰρ ὃ βῆ ῥʼ ἰέναι μετʼ ἀμύμονα Πείρεω υἱὸν
- Ῥίγμον, ὃς ἐκ Θρῄκης ἐριβώλακος εἰληλούθει·
- τὸν βάλε μέσσον ἄκοντι, πάγη δʼ ἐν νηδύϊ χαλκός,
- ἤριπε δʼ ἐξ ὀχέων· ὃ δʼ Ἀρηΐθοον θεράποντα
- ἂψ ἵππους στρέψαντα μετάφρενον ὀξέϊ δουρὶ
- νύξʼ, ἀπὸ δʼ ἅρματος ὦσε· κυκήθησαν δέ οἱ ἵπποι.
- ὡς δʼ ἀναμαιμάει βαθέʼ ἄγκεα θεσπιδαὲς πῦρ
- οὔρεος ἀζαλέοιο, βαθεῖα δὲ καίεται ὕλη,
- πάντῃ τε κλονέων ἄνεμος φλόγα εἰλυφάζει,
- ὣς ὅ γε πάντῃ θῦνε σὺν ἔγχεϊ δαίμονι ἶσος
- κτεινομένους ἐφέπων· ῥέε δʼ αἵματι γαῖα μέλαινα.
- ὡς δʼ ὅτε τις ζεύξῃ βόας ἄρσενας εὐρυμετώπους
- τριβέμεναι κρῖ λευκὸν ἐϋκτιμένῃ ἐν ἀλωῇ,
- ῥίμφά τε λέπτʼ ἐγένοντο βοῶν ὑπὸ πόσσʼ ἐριμύκων,
- ὣς ὑπʼ Ἀχιλλῆος μεγαθύμου μώνυχες ἵπποι
- στεῖβον ὁμοῦ νέκυάς τε καὶ ἀσπίδας· αἵματι δʼ ἄξων
- νέρθεν ἅπας πεπάλακτο καὶ ἄντυγες αἳ περὶ δίφρον,
- ἃς ἄρʼ ἀφʼ ἱππείων ὁπλέων ῥαθάμιγγες ἔβαλλον
- αἵ τʼ ἀπʼ ἐπισσώτρων· ὃ δὲ ἵετο κῦδος ἀρέσθαι
- Πηλεΐδης, λύθρῳ δὲ παλάσσετο χεῖρας ἀάπτους.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ πόρον ἷξον ἐϋρρεῖος ποταμοῖο
- Ξάνθου δινήεντος, ὃν ἀθάνατος τέκετο Ζεύς,
- ἔνθα διατμήξας τοὺς μὲν πεδίον δὲ δίωκε
- πρὸς πόλιν, ᾗ περ Ἀχαιοὶ ἀτυζόμενοι φοβέοντο
- ἤματι τῷ προτέρῳ, ὅτε μαίνετο φαίδιμος Ἕκτωρ·
- τῇ ῥʼ οἵ γε προχέοντο πεφυζότες, ἠέρα δʼ Ἥρη
- πίτνα πρόσθε βαθεῖαν ἐρυκέμεν· ἡμίσεες δὲ
- ἐς ποταμὸν εἰλεῦντο βαθύρροον ἀργυροδίνην,
- ἐν δʼ ἔπεσον μεγάλῳ πατάγῳ, βράχε δʼ αἰπὰ ῥέεθρα,
- ὄχθαι δʼ ἀμφὶ περὶ μεγάλʼ ἴαχον· οἳ δʼ ἀλαλητῷ
- ἔννεον ἔνθα καὶ ἔνθα ἑλισσόμενοι περὶ δίνας.
- ὡς δʼ ὅθʼ ὑπὸ ῥιπῆς πυρὸς ἀκρίδες ἠερέθονται
- φευγέμεναι ποταμὸν δέ· τὸ δὲ φλέγει ἀκάματον πῦρ
- ὄρμενον ἐξαίφνης, ταὶ δὲ πτώσσουσι καθʼ ὕδωρ·
- ὣς ὑπʼ Ἀχιλλῆος Ξάνθου βαθυδινήεντος
- πλῆτο ῥόος κελάδων ἐπιμὶξ ἵππων τε καὶ ἀνδρῶν.
- αὐτὰρ ὃ διογενὴς δόρυ μὲν λίπεν αὐτοῦ ἐπʼ ὄχθῃ
- κεκλιμένον μυρίκῃσιν, ὃ δʼ ἔσθορε δαίμονι ἶσος
- φάσγανον οἶον ἔχων, κακὰ δὲ φρεσὶ μήδετο ἔργα,
- τύπτε δʼ ἐπιστροφάδην· τῶν δὲ στόνος ὄρνυτʼ ἀεικὴς
- ἄορι θεινομένων, ἐρυθαίνετο δʼ αἵματι ὕδωρ.
- ὡς δʼ ὑπὸ δελφῖνος μεγακήτεος ἰχθύες ἄλλοι
- φεύγοντες πιμπλᾶσι μυχοὺς λιμένος εὐόρμου
- δειδιότες· μάλα γάρ τε κατεσθίει ὅν κε λάβῃσιν·
- ὣς Τρῶες ποταμοῖο κατὰ δεινοῖο ῥέεθρα
- πτῶσσον ὑπὸ κρημνούς. ὃ δʼ ἐπεὶ κάμε χεῖρας ἐναίρων,
- ζωοὺς ἐκ ποταμοῖο δυώδεκα λέξατο κούρους
- ποινὴν Πατρόκλοιο Μενοιτιάδαο θανόντος·
- τοὺς ἐξῆγε θύραζε τεθηπότας ἠΰτε νεβρούς,
- δῆσε δʼ ὀπίσσω χεῖρας ἐϋτμήτοισιν ἱμᾶσι,
- τοὺς αὐτοὶ φορέεσκον ἐπὶ στρεπτοῖσι χιτῶσι,
- δῶκε δʼ ἑταίροισιν κατάγειν κοίλας ἐπὶ νῆας.
- αὐτὰρ ὃ ἂψ ἐπόρουσε δαϊζέμεναι μενεαίνων.
- ἔνθʼ υἷι Πριάμοιο συνήντετο Δαρδανίδαο
- ἐκ ποταμοῦ φεύγοντι Λυκάονι, τόν ῥά ποτʼ αὐτὸς
- ἦγε λαβὼν ἐκ πατρὸς ἀλωῆς οὐκ ἐθέλοντα
- ἐννύχιος προμολών· ὃ δʼ ἐρινεὸν ὀξέϊ χαλκῷ
- τάμνε νέους ὄρπηκας, ἵνʼ ἅρματος ἄντυγες εἶεν·
- τῷ δʼ ἄρʼ ἀνώϊστον κακὸν ἤλυθε δῖος Ἀχιλλεύς.
- καὶ τότε μέν μιν Λῆμνον ἐϋκτιμένην ἐπέρασσε
- νηυσὶν ἄγων, ἀτὰρ υἱὸς Ἰήσονος ὦνον ἔδωκε·
- κεῖθεν δὲ ξεῖνός μιν ἐλύσατο πολλὰ δʼ ἔδωκεν
- Ἴμβριος Ἠετίων, πέμψεν δʼ ἐς δῖαν Ἀρίσβην·
- ἔνθεν ὑπεκπροφυγὼν πατρώϊον ἵκετο δῶμα.
- ἕνδεκα δʼ ἤματα θυμὸν ἐτέρπετο οἷσι φίλοισιν
- ἐλθὼν ἐκ Λήμνοιο· δυωδεκάτῃ δέ μιν αὖτις
- χερσὶν Ἀχιλλῆος θεὸς ἔμβαλεν, ὅς μιν ἔμελλε
- πέμψειν εἰς Ἀΐδαο καὶ οὐκ ἐθέλοντα νέεσθαι.
- τὸν δʼ ὡς οὖν ἐνόησε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεὺς
- γυμνὸν ἄτερ κόρυθός τε καὶ ἀσπίδος, οὐδʼ ἔχεν ἔγχος,
- ἀλλὰ τὰ μέν ῥʼ ἀπὸ πάντα χαμαὶ βάλε· τεῖρε γὰρ ἱδρὼς
- φεύγοντʼ ἐκ ποταμοῦ, κάματος δʼ ὑπὸ γούνατʼ ἐδάμνα·
- ὀχθήσας δʼ ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν·
- ὢ πόποι ἦ μέγα θαῦμα τόδʼ ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶμαι·
- ἦ μάλα δὴ Τρῶες μεγαλήτορες οὕς περ ἔπεφνον
- αὖτις ἀναστήσονται ὑπὸ ζόφου ἠερόεντος,
- οἷον δὴ καὶ ὅδʼ ἦλθε φυγὼν ὕπο νηλεὲς ἦμαρ
- Λῆμνον ἐς ἠγαθέην πεπερημένος· οὐδέ μιν ἔσχε
- πόντος ἁλὸς πολιῆς, ὃ πολέας ἀέκοντας ἐρύκει.
- ἀλλʼ ἄγε δὴ καὶ δουρὸς ἀκωκῆς ἡμετέροιο
- γεύσεται, ὄφρα ἴδωμαι ἐνὶ φρεσὶν ἠδὲ δαείω
- ἢ ἄρʼ ὁμῶς καὶ κεῖθεν ἐλεύσεται, ἦ μιν ἐρύξει
- γῆ φυσίζοος, ἥ τε κατὰ κρατερόν περ ἐρύκει.
- ὣς ὅρμαινε μένων· ὃ δέ οἱ σχεδὸν ἦλθε τεθηπὼς
- γούνων ἅψασθαι μεμαώς, περὶ δʼ ἤθελε θυμῷ
- ἐκφυγέειν θάνατόν τε κακὸν καὶ κῆρα μέλαιναν.
- ἤτοι ὃ μὲν δόρυ μακρὸν ἀνέσχετο δῖος Ἀχιλλεὺς
- οὐτάμεναι μεμαώς, ὃ δʼ ὑπέδραμε καὶ λάβε γούνων
- κύψας· ἐγχείη δʼ ἄρʼ ὑπὲρ νώτου ἐνὶ γαίῃ
- ἔστη ἱεμένη χροὸς ἄμεναι ἀνδρομέοιο.
- αὐτὰρ ὃ τῇ ἑτέρῃ μὲν ἑλὼν ἐλλίσσετο γούνων,
- τῇ δʼ ἑτέρῃ ἔχεν ἔγχος ἀκαχμένον οὐδὲ μεθίει·
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- γουνοῦμαι σʼ Ἀχιλεῦ· σὺ δέ μʼ αἴδεο καί μʼ ἐλέησον·
- ἀντί τοί εἰμʼ ἱκέταο διοτρεφὲς αἰδοίοιο·
- πὰρ γὰρ σοὶ πρώτῳ πασάμην Δημήτερος ἀκτὴν
- ἤματι τῷ ὅτε μʼ εἷλες ἐϋκτιμένῃ ἐν ἀλωῇ,
- καί μʼ ἐπέρασσας ἄνευθεν ἄγων πατρός τε φίλων τε
- Λῆμνον ἐς ἠγαθέην, ἑκατόμβοιον δέ τοι ἦλφον.
- νῦν δὲ λύμην τρὶς τόσσα πορών· ἠὼς δέ μοί ἐστιν
- ἥδε δυωδεκάτη, ὅτʼ ἐς Ἴλιον εἰλήλουθα
- πολλὰ παθών· νῦν αὖ με τεῇς ἐν χερσὶν ἔθηκε
- μοῖρʼ ὀλοή· μέλλω που ἀπεχθέσθαι Διὶ πατρί,
- ὅς με σοὶ αὖτις δῶκε· μινυνθάδιον δέ με μήτηρ
- γείνατο Λαοθόη θυγάτηρ Ἄλταο γέροντος
- Ἄλτεω, ὃς Λελέγεσσι φιλοπτολέμοισιν ἀνάσσει
- Πήδασον αἰπήεσσαν ἔχων ἐπὶ Σατνιόεντι.
- τοῦ δʼ ἔχε θυγατέρα Πρίαμος, πολλὰς δὲ καὶ ἄλλας·
- τῆς δὲ δύω γενόμεσθα, σὺ δʼ ἄμφω δειροτομήσεις,
- ἤτοι τὸν πρώτοισι μετὰ πρυλέεσσι δάμασσας
- ἀντίθεον Πολύδωρον, ἐπεὶ βάλες ὀξέϊ δουρί·
- νῦν δὲ δὴ ἐνθάδʼ ἐμοὶ κακὸν ἔσσεται· οὐ γὰρ ὀΐω
- σὰς χεῖρας φεύξεσθαι, ἐπεί ῥʼ ἐπέλασσέ γε δαίμων.
- ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δʼ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσι·
- μή με κτεῖνʼ, ἐπεὶ οὐχ ὁμογάστριος Ἕκτορός εἰμι,
- ὅς τοι ἑταῖρον ἔπεφνεν ἐνηέα τε κρατερόν τε.
- ὣς ἄρα μιν Πριάμοιο προσηύδα φαίδιμος υἱὸς
- λισσόμενος ἐπέεσσιν, ἀμείλικτον δʼ ὄπʼ ἄκουσε·
- νήπιε μή μοι ἄποινα πιφαύσκεο μηδʼ ἀγόρευε·
- πρὶν μὲν γὰρ Πάτροκλον ἐπισπεῖν αἴσιμον ἦμαρ
- τόφρά τί μοι πεφιδέσθαι ἐνὶ φρεσὶ φίλτερον ἦεν
- Τρώων, καὶ πολλοὺς ζωοὺς ἕλον ἠδʼ ἐπέρασσα·
- νῦν δʼ οὐκ ἔσθʼ ὅς τις θάνατον φύγῃ ὅν κε θεός γε
- Ἰλίου προπάροιθεν ἐμῇς ἐν χερσὶ βάλῃσι
- καὶ πάντων Τρώων, περὶ δʼ αὖ Πριάμοιό γε παίδων.
- ἀλλὰ φίλος θάνε καὶ σύ· τί ἦ ὀλοφύρεαι οὕτως;
- κάτθανε καὶ Πάτροκλος, ὅ περ σέο πολλὸν ἀμείνων.
- οὐχ ὁράᾳς οἷος καὶ ἐγὼ καλός τε μέγας τε;
- πατρὸς δʼ εἴμʼ ἀγαθοῖο, θεὰ δέ με γείνατο μήτηρ·
- ἀλλʼ ἔπι τοι καὶ ἐμοὶ θάνατος καὶ μοῖρα κραταιή·
- ἔσσεται ἢ ἠὼς ἢ δείλη ἢ μέσον ἦμαρ
- ὁππότε τις καὶ ἐμεῖο Ἄρῃ ἐκ θυμὸν ἕληται
- ἢ ὅ γε δουρὶ βαλὼν ἢ ἀπὸ νευρῆφιν ὀϊστῷ.
- ὣς φάτο, τοῦ δʼ αὐτοῦ λύτο γούνατα καὶ φίλον ἦτορ·
- ἔγχος μέν ῥʼ ἀφέηκεν, ὃ δʼ ἕζετο χεῖρε πετάσσας
- ἀμφοτέρας· Ἀχιλεὺς δὲ ἐρυσσάμενος ξίφος ὀξὺ
- τύψε κατὰ κληῗδα παρʼ αὐχένα, πᾶν δέ οἱ εἴσω
- δῦ ξίφος ἄμφηκες· ὃ δʼ ἄρα πρηνὴς ἐπὶ γαίῃ
- κεῖτο ταθείς, ἐκ δʼ αἷμα μέλαν ῥέε, δεῦε δὲ γαῖαν.
- τὸν δʼ Ἀχιλεὺς ποταμὸν δὲ λαβὼν ποδὸς ἧκε φέρεσθαι,
- καί οἱ ἐπευχόμενος ἔπεα πτερόεντʼ ἀγόρευεν·
- ἐνταυθοῖ νῦν κεῖσο μετʼ ἰχθύσιν, οἵ σʼ ὠτειλὴν
- αἷμʼ ἀπολιχμήσονται ἀκηδέες· οὐδέ σε μήτηρ
- ἐνθεμένη λεχέεσσι γοήσεται, ἀλλὰ Σκάμανδρος
- οἴσει δινήεις εἴσω ἁλὸς εὐρέα κόλπον·
- θρῴσκων τις κατὰ κῦμα μέλαιναν φρῖχʼ ὑπαΐξει
- ἰχθύς, ὅς κε φάγῃσι Λυκάονος ἀργέτα δημόν.
- φθείρεσθʼ εἰς ὅ κεν ἄστυ κιχείομεν Ἰλίου ἱρῆς
- ὑμεῖς μὲν φεύγοντες, ἐγὼ δʼ ὄπιθεν κεραΐζων.
- οὐδʼ ὑμῖν ποταμός περ ἐΰρροος ἀργυροδίνης
- ἀρκέσει, ᾧ δὴ δηθὰ πολέας ἱερεύετε ταύρους,
- ζωοὺς δʼ ἐν δίνῃσι καθίετε μώνυχας ἵππους.
- ἀλλὰ καὶ ὧς ὀλέεσθε κακὸν μόρον, εἰς ὅ κε πάντες
- τίσετε Πατρόκλοιο φόνον καὶ λοιγὸν Ἀχαιῶν,
- οὓς ἐπὶ νηυσὶ θοῇσιν ἐπέφνετε νόσφιν ἐμεῖο.
- ὣς ἄρʼ ἔφη, ποταμὸς δὲ χολώσατο κηρόθι μᾶλλον,
- ὅρμηνεν δʼ ἀνὰ θυμὸν ὅπως παύσειε πόνοιο
- δῖον Ἀχιλλῆα, Τρώεσσι δὲ λοιγὸν ἀλάλκοι.
- τόφρα δὲ Πηλέος υἱὸς ἔχων δολιχόσκιον ἔγχος
- Ἀστεροπαίῳ ἐπᾶλτο κατακτάμεναι μενεαίνων
- υἱέϊ Πηλεγόνος· τὸν δʼ Ἀξιὸς εὐρυρέεθρος
- γείνατο καὶ Περίβοια Ἀκεσσαμενοῖο θυγατρῶν
- πρεσβυτάτη· τῇ γάρ ῥα μίγη ποταμὸς βαθυδίνης.
- τῷ ῥʼ Ἀχιλεὺς ἐπόρουσεν, ὃ δʼ ἀντίος ἐκ ποταμοῖο
- ἔστη ἔχων δύο δοῦρε· μένος δέ οἱ ἐν φρεσὶ θῆκε
- Ξάνθος, ἐπεὶ κεχόλωτο δαϊκταμένων αἰζηῶν,
- τοὺς Ἀχιλεὺς ἐδάϊζε κατὰ ῥόον οὐδʼ ἐλέαιρεν.
- οἳ δʼ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπʼ ἀλλήλοισιν ἰόντες,
- τὸν πρότερος προσέειπε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεύς·
- τίς πόθεν εἰς ἀνδρῶν ὅ μευ ἔτλης ἀντίος ἐλθεῖν;
- δυστήνων δέ τε παῖδες ἐμῷ μένει ἀντιόωσι.
- τὸν δʼ αὖ Πηλεγόνος προσεφώνεε φαίδιμος υἱός·
- Πηλεΐδη μεγάθυμε τί ἦ γενεὴν ἐρεείνεις;
- εἴμʼ ἐκ Παιονίης ἐριβώλου τηλόθʼ ἐούσης