Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- οὐδʼ ἄρα σοὶ Μενέλαε διοτρεφὲς ἤθελε θυμὸς
- τειρομένοις ἑτάροισιν ἀμυνέμεν, ἔνθεν ἀπῆλθεν
- Ἀντίλοχος, μεγάλη δὲ ποθὴ Πυλίοισιν ἐτύχθη·
- ἀλλʼ ὅ γε τοῖσιν μὲν Θρασυμήδεα δῖον ἀνῆκεν,
- αὐτὸς δʼ αὖτʼ ἐπὶ Πατρόκλῳ ἥρωϊ βεβήκει,
- στῆ δὲ παρʼ Αἰάντεσσι θέων, εἶθαρ δὲ προσηύδα·
- κεῖνον μὲν δὴ νηυσὶν ἐπιπροέηκα θοῇσιν
- ἐλθεῖν εἰς Ἀχιλῆα πόδας ταχύν· οὐδέ μιν οἴω
- νῦν ἰέναι μάλα περ κεχολωμένον Ἕκτορι δίῳ·
- οὐ γάρ πως ἂν γυμνὸς ἐὼν Τρώεσσι μάχοιτο.
- ἡμεῖς δʼ αὐτοί περ φραζώμεθα μῆτιν ἀρίστην,
- ἠμὲν ὅπως τὸν νεκρὸν ἐρύσσομεν, ἠδὲ καὶ αὐτοὶ
- Τρώων ἐξ ἐνοπῆς θάνατον καὶ κῆρα φύγωμεν.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα μέγας Τελαμώνιος Αἴας·
- πάντα κατʼ αἶσαν ἔειπες ἀγακλεὲς ὦ Μενέλαε·
- ἀλλὰ σὺ μὲν καὶ Μηριόνης ὑποδύντε μάλʼ ὦκα
- νεκρὸν ἀείραντες φέρετʼ ἐκ πόνου· αὐτὰρ ὄπισθε
- νῶϊ μαχησόμεθα Τρωσίν τε καὶ Ἕκτορι δίῳ
- ἶσον θυμὸν ἔχοντες ὁμώνυμοι, οἳ τὸ πάρος περ
- μίμνομεν ὀξὺν Ἄρηα παρʼ ἀλλήλοισι μένοντες.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα νεκρὸν ἀπὸ χθονὸς ἀγκάζοντο
- ὕψι μάλα μεγάλως· ἐπὶ δʼ ἴαχε λαὸς ὄπισθε
- Τρωϊκός, ὡς εἴδοντο νέκυν αἴροντας Ἀχαιούς.
- ἴθυσαν δὲ κύνεσσιν ἐοικότες, οἵ τʼ ἐπὶ κάπρῳ
- βλημένῳ ἀΐξωσι πρὸ κούρων θηρητήρων·
- ἕως μὲν γάρ τε θέουσι διαρραῖσαι μεμαῶτες,
- ἀλλʼ ὅτε δή ῥʼ ἐν τοῖσιν ἑλίξεται ἀλκὶ πεποιθώς,
- ἄψ τʼ ἀνεχώρησαν διά τʼ ἔτρεσαν ἄλλυδις ἄλλος.
- ὣς Τρῶες εἷος μὲν ὁμιλαδὸν αἰὲν ἕποντο
- νύσσοντες ξίφεσίν τε καὶ ἔγχεσιν ἀμφιγύοισιν·
- ἀλλʼ ὅτε δή ῥʼ Αἴαντε μεταστρεφθέντε κατʼ αὐτοὺς
- σταίησαν, τῶν δὲ τράπετο χρώς, οὐδέ τις ἔτλη
- πρόσσω ἀΐξας περὶ νεκροῦ δηριάασθαι.
- ὣς οἵ γʼ ἐμμεμαῶτε νέκυν φέρον ἐκ πολέμοιο
- νῆας ἔπι γλαφυράς· ἐπὶ δὲ πτόλεμος τέτατό σφιν
- ἄγριος ἠΰτε πῦρ, τό τʼ ἐπεσσύμενον πόλιν ἀνδρῶν
- ὄρμενον ἐξαίφνης φλεγέθει, μινύθουσι δὲ οἶκοι
- ἐν σέλαϊ μεγάλῳ· τὸ δʼ ἐπιβρέμει ἲς ἀνέμοιο.
- ὣς μὲν τοῖς ἵππων τε καὶ ἀνδρῶν αἰχμητάων
- ἀζηχὴς ὀρυμαγδὸς ἐπήϊεν ἐρχομένοισιν·
- οἳ δʼ ὥς θʼ ἡμίονοι κρατερὸν μένος ἀμφιβαλόντες
- ἕλκωσʼ ἐξ ὄρεος κατὰ παιπαλόεσσαν ἀταρπὸν
- ἢ δοκὸν ἠὲ δόρυ μέγα νήϊον· ἐν δέ τε θυμὸς
- τείρεθʼ ὁμοῦ καμάτῳ τε καὶ ἱδρῷ σπευδόντεσσιν·
- ὣς οἵ γʼ ἐμμεμαῶτε νέκυν φέρον. αὐτὰρ ὄπισθεν
- Αἴαντʼ ἰσχανέτην, ὥς τε πρὼν ἰσχάνει ὕδωρ
- ὑλήεις πεδίοιο διαπρύσιον τετυχηκώς,
- ὅς τε καὶ ἰφθίμων ποταμῶν ἀλεγεινὰ ῥέεθρα
- ἴσχει, ἄφαρ δέ τε πᾶσι ῥόον πεδίον δὲ τίθησι
- πλάζων· οὐδέ τί μιν σθένεϊ ῥηγνῦσι ῥέοντες·
- ὣς αἰεὶ Αἴαντε μάχην ἀνέεργον ὀπίσσω
- Τρώων· οἳ δʼ ἅμʼ ἕποντο, δύω δʼ ἐν τοῖσι μάλιστα
- Αἰνείας τʼ Ἀγχισιάδης καὶ φαίδιμος Ἕκτωρ.
- τῶν δʼ ὥς τε ψαρῶν νέφος ἔρχεται ἠὲ κολοιῶν
- οὖλον κεκλήγοντες, ὅτε προΐδωσιν ἰόντα
- κίρκον, ὅ τε σμικρῇσι φόνον φέρει ὀρνίθεσσιν,
- ὣς ἄρʼ ὑπʼ Αἰνείᾳ τε καὶ Ἕκτορι κοῦροι Ἀχαιῶν
- οὖλον κεκλήγοντες ἴσαν, λήθοντο δὲ χάρμης.
- πολλὰ δὲ τεύχεα καλὰ πέσον περί τʼ ἀμφί τε τάφρον
- φευγόντων Δαναῶν· πολέμου δʼ οὐ γίγνετʼ ἐρωή.
- ὣς οἳ μὲν μάρναντο δέμας πυρὸς αἰθομένοιο,
- Ἀντίλοχος δʼ Ἀχιλῆϊ πόδας ταχὺς ἄγγελος ἦλθε.
- τὸν δʼ εὗρε προπάροιθε νεῶν ὀρθοκραιράων
- τὰ φρονέοντʼ ἀνὰ θυμὸν ἃ δὴ τετελεσμένα ἦεν·
- ὀχθήσας δʼ ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν·
- ὤ μοι ἐγώ, τί τʼ ἄρʼ αὖτε κάρη κομόωντες Ἀχαιοὶ
- νηυσὶν ἔπι κλονέονται ἀτυζόμενοι πεδίοιο;
- μὴ δή μοι τελέσωσι θεοὶ κακὰ κήδεα θυμῷ,
- ὥς ποτέ μοι μήτηρ διεπέφραδε καί μοι ἔειπε
- Μυρμιδόνων τὸν ἄριστον ἔτι ζώοντος ἐμεῖο
- χερσὶν ὕπο Τρώων λείψειν φάος ἠελίοιο.
- ἦ μάλα δὴ τέθνηκε Μενοιτίου ἄλκιμος υἱὸς
- σχέτλιος· ἦ τʼ ἐκέλευον ἀπωσάμενον δήϊον πῦρ
- ἂψ ἐπὶ νῆας ἴμεν, μηδʼ Ἕκτορι ἶφι μάχεσθαι.
- εἷος ὃ ταῦθʼ ὥρμαινε κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν,
- τόφρά οἱ ἐγγύθεν ἦλθεν ἀγαυοῦ Νέστορος υἱὸς
- δάκρυα θερμὰ χέων, φάτο δʼ ἀγγελίην ἀλεγεινήν·
- ὤ μοι Πηλέος υἱὲ δαΐφρονος ἦ μάλα λυγρῆς
- πεύσεαι ἀγγελίης, ἣ μὴ ὤφελλε γενέσθαι.
- κεῖται Πάτροκλος, νέκυος δὲ δὴ ἀμφιμάχονται
- γυμνοῦ· ἀτὰρ τά γε τεύχεʼ ἔχει κορυθαίολος Ἕκτωρ.
- ὣς φάτο, τὸν δʼ ἄχεος νεφέλη ἐκάλυψε μέλαινα·
- ἀμφοτέρῃσι δὲ χερσὶν ἑλὼν κόνιν αἰθαλόεσσαν
- χεύατο κὰκ κεφαλῆς, χαρίεν δʼ ᾔσχυνε πρόσωπον·
- νεκταρέῳ δὲ χιτῶνι μέλαινʼ ἀμφίζανε τέφρη.
- αὐτὸς δʼ ἐν κονίῃσι μέγας μεγαλωστὶ τανυσθεὶς
- κεῖτο, φίλῃσι δὲ χερσὶ κόμην ᾔσχυνε δαΐζων.
- δμῳαὶ δʼ ἃς Ἀχιλεὺς ληΐσσατο Πάτροκλός τε
- θυμὸν ἀκηχέμεναι μεγάλʼ ἴαχον, ἐκ δὲ θύραζε
- ἔδραμον ἀμφʼ Ἀχιλῆα δαΐφρονα, χερσὶ δὲ πᾶσαι
- στήθεα πεπλήγοντο, λύθεν δʼ ὑπὸ γυῖα ἑκάστης.
- Ἀντίλοχος δʼ ἑτέρωθεν ὀδύρετο δάκρυα λείβων
- χεῖρας ἔχων Ἀχιλῆος· ὃ δʼ ἔστενε κυδάλιμον κῆρ·
- δείδιε γὰρ μὴ λαιμὸν ἀπαμήσειε σιδήρῳ.
- σμερδαλέον δʼ ᾤμωξεν· ἄκουσε δὲ πότνια μήτηρ
- ἡμένη ἐν βένθεσσιν ἁλὸς παρὰ πατρὶ γέροντι,
- κώκυσέν τʼ ἄρʼ ἔπειτα· θεαὶ δέ μιν ἀμφαγέροντο
- πᾶσαι ὅσαι κατὰ βένθος ἁλὸς Νηρηΐδες ἦσαν.
- ἔνθʼ ἄρʼ ἔην Γλαύκη τε Θάλειά τε Κυμοδόκη τε
- Νησαίη Σπειώ τε Θόη θʼ Ἁλίη τε βοῶπις
- Κυμοθόη τε καὶ Ἀκταίη καὶ Λιμνώρεια
- καὶ Μελίτη καὶ Ἴαιρα καὶ Ἀμφιθόη καὶ Ἀγαυὴ
- Δωτώ τε Πρωτώ τε Φέρουσά τε Δυναμένη τε
- Δεξαμένη τε καὶ Ἀμφινόμη καὶ Καλλιάνειρα
- Δωρὶς καὶ Πανόπη καὶ ἀγακλειτὴ Γαλάτεια
- Νημερτής τε καὶ Ἀψευδὴς καὶ Καλλιάνασσα·
- ἔνθα δʼ ἔην Κλυμένη Ἰάνειρά τε καὶ Ἰάνασσα
- Μαῖρα καὶ Ὠρείθυια ἐϋπλόκαμός τʼ Ἀμάθεια
- ἄλλαι θʼ αἳ κατὰ βένθος ἁλὸς Νηρηΐδες ἦσαν.
- τῶν δὲ καὶ ἀργύφεον πλῆτο σπέος· αἳ δʼ ἅμα πᾶσαι
- στήθεα πεπλήγοντο, Θέτις δʼ ἐξῆρχε γόοιο·
- κλῦτε κασίγνηται Νηρηΐδες, ὄφρʼ ἐῢ πᾶσαι
- εἴδετʼ ἀκούουσαι ὅσʼ ἐμῷ ἔνι κήδεα θυμῷ.
- ὤ μοι ἐγὼ δειλή, ὤ μοι δυσαριστοτόκεια,
- ἥ τʼ ἐπεὶ ἂρ τέκον υἱὸν ἀμύμονά τε κρατερόν τε
- ἔξοχον ἡρώων· ὃ δʼ ἀνέδραμεν ἔρνεϊ ἶσος·
- τὸν μὲν ἐγὼ θρέψασα φυτὸν ὣς γουνῷ ἀλωῆς
- νηυσὶν ἐπιπροέηκα κορωνίσιν Ἴλιον εἴσω
- Τρωσὶ μαχησόμενον· τὸν δʼ οὐχ ὑποδέξομαι αὖτις
- οἴκαδε νοστήσαντα δόμον Πηλήϊον εἴσω.
- ὄφρα δέ μοι ζώει καὶ ὁρᾷ φάος ἠελίοιο
- ἄχνυται, οὐδέ τί οἱ δύναμαι χραισμῆσαι ἰοῦσα.
- ἀλλʼ εἶμʼ, ὄφρα ἴδωμι φίλον τέκος, ἠδʼ ἐπακούσω
- ὅττί μιν ἵκετο πένθος ἀπὸ πτολέμοιο μένοντα.
- ὣς ἄρα φωνήσασα λίπε σπέος· αἳ δὲ σὺν αὐτῇ
- δακρυόεσσαι ἴσαν, περὶ δέ σφισι κῦμα θαλάσσης
- ῥήγνυτο· ταὶ δʼ ὅτε δὴ Τροίην ἐρίβωλον ἵκοντο
- ἀκτὴν εἰσανέβαινον ἐπισχερώ, ἔνθα θαμειαὶ
- Μυρμιδόνων εἴρυντο νέες ταχὺν ἀμφʼ Ἀχιλῆα.
- τῷ δὲ βαρὺ στενάχοντι παρίστατο πότνια μήτηρ,
- ὀξὺ δὲ κωκύσασα κάρη λάβε παιδὸς ἑοῖο,
- καί ῥʼ ὀλοφυρομένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- τέκνον τί κλαίεις; τί δέ σε φρένας ἵκετο πένθος;
- ἐξαύδα, μὴ κεῦθε· τὰ μὲν δή τοι τετέλεσται
- ἐκ Διός, ὡς ἄρα δὴ πρίν γʼ εὔχεο χεῖρας ἀνασχὼν
- πάντας ἐπὶ πρύμνῃσιν ἀλήμεναι υἷας Ἀχαιῶν
- σεῦ ἐπιδευομένους, παθέειν τʼ ἀεκήλια ἔργα.
- τὴν δὲ βαρὺ στενάχων προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- μῆτερ ἐμή, τὰ μὲν ἄρ μοι Ὀλύμπιος ἐξετέλεσσεν·
- ἀλλὰ τί μοι τῶν ἦδος ἐπεὶ φίλος ὤλεθʼ ἑταῖρος
- Πάτροκλος, τὸν ἐγὼ περὶ πάντων τῖον ἑταίρων
- ἶσον ἐμῇ κεφαλῇ; τὸν ἀπώλεσα, τεύχεα δʼ Ἕκτωρ
- δῃώσας ἀπέδυσε πελώρια θαῦμα ἰδέσθαι
- καλά· τὰ μὲν Πηλῆϊ θεοὶ δόσαν ἀγλαὰ δῶρα
- ἤματι τῷ ὅτε σε βροτοῦ ἀνέρος ἔμβαλον εὐνῇ.
- αἴθʼ ὄφελες σὺ μὲν αὖθι μετʼ ἀθανάτῃς ἁλίῃσι
- ναίειν, Πηλεὺς δὲ θνητὴν ἀγαγέσθαι ἄκοιτιν.
- νῦν δʼ ἵνα καὶ σοὶ πένθος ἐνὶ φρεσὶ μυρίον εἴη
- παιδὸς ἀποφθιμένοιο, τὸν οὐχ ὑποδέξεαι αὖτις
- οἴκαδε νοστήσαντʼ, ἐπεὶ οὐδʼ ἐμὲ θυμὸς ἄνωγε
- ζώειν οὐδʼ ἄνδρεσσι μετέμμεναι, αἴ κε μὴ Ἕκτωρ
- πρῶτος ἐμῷ ὑπὸ δουρὶ τυπεὶς ἀπὸ θυμὸν ὀλέσσῃ,
- Πατρόκλοιο δʼ ἕλωρα Μενοιτιάδεω ἀποτίσῃ.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε Θέτις κατὰ δάκρυ χέουσα·
- ὠκύμορος δή μοι τέκος ἔσσεαι, οἷʼ ἀγορεύεις·
- αὐτίκα γάρ τοι ἔπειτα μεθʼ Ἕκτορα πότμος ἑτοῖμος.
- τὴν δὲ μέγʼ ὀχθήσας προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- αὐτίκα τεθναίην, ἐπεὶ οὐκ ἄρʼ ἔμελλον ἑταίρῳ
- κτεινομένῳ ἐπαμῦναι· ὃ μὲν μάλα τηλόθι πάτρης
- ἔφθιτʼ, ἐμεῖο δὲ δῆσεν ἀρῆς ἀλκτῆρα γενέσθαι.
- νῦν δʼ ἐπεὶ οὐ νέομαί γε φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν,
- οὐδέ τι Πατρόκλῳ γενόμην φάος οὐδʼ ἑτάροισι
- τοῖς ἄλλοις, οἳ δὴ πολέες δάμεν Ἕκτορι δίῳ,
- ἀλλʼ ἧμαι παρὰ νηυσὶν ἐτώσιον ἄχθος ἀρούρης,
- τοῖος ἐὼν οἷος οὔ τις Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων
- ἐν πολέμῳ· ἀγορῇ δέ τʼ ἀμείνονές εἰσι καὶ ἄλλοι.
- ὡς ἔρις ἔκ τε θεῶν ἔκ τʼ ἀνθρώπων ἀπόλοιτο
- καὶ χόλος, ὅς τʼ ἐφέηκε πολύφρονά περ χαλεπῆναι,
- ὅς τε πολὺ γλυκίων μέλιτος καταλειβομένοιο
- ἀνδρῶν ἐν στήθεσσιν ἀέξεται ἠΰτε καπνός·
- ὡς ἐμὲ νῦν ἐχόλωσεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων.
- ἀλλὰ τὰ μὲν προτετύχθαι ἐάσομεν ἀχνύμενοί περ,
- θυμὸν ἐνὶ στήθεσσι φίλον δαμάσαντες ἀνάγκῃ·
- νῦν δʼ εἶμʼ ὄφρα φίλης κεφαλῆς ὀλετῆρα κιχείω
- Ἕκτορα· κῆρα δʼ ἐγὼ τότε δέξομαι ὁππότε κεν δὴ
- Ζεὺς ἐθέλῃ τελέσαι ἠδʼ ἀθάνατοι θεοὶ ἄλλοι.
- οὐδὲ γὰρ οὐδὲ βίη Ἡρακλῆος φύγε κῆρα,
- ὅς περ φίλτατος ἔσκε Διὶ Κρονίωνι ἄνακτι·
- ἀλλά ἑ μοῖρα δάμασσε καὶ ἀργαλέος χόλος Ἥρης.
- ὣς καὶ ἐγών, εἰ δή μοι ὁμοίη μοῖρα τέτυκται,
- κείσομʼ ἐπεί κε θάνω· νῦν δὲ κλέος ἐσθλὸν ἀροίμην,
- καί τινα Τρωϊάδων καὶ Δαρδανίδων βαθυκόλπων
- ἀμφοτέρῃσιν χερσὶ παρειάων ἁπαλάων
- δάκρυʼ ὀμορξαμένην ἁδινὸν στοναχῆσαι ἐφείην,
- γνοῖεν δʼ ὡς δὴ δηρὸν ἐγὼ πολέμοιο πέπαυμαι·
- μὴ δέ μʼ ἔρυκε μάχης φιλέουσά περ· οὐδέ με πείσεις.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα θεὰ Θέτις ἀργυρόπεζα·
- ναὶ δὴ ταῦτά γε τέκνον ἐτήτυμον οὐ κακόν ἐστι
- τειρομένοις ἑτάροισιν ἀμυνέμεν αἰπὺν ὄλεθρον.
- ἀλλά τοι ἔντεα καλὰ μετὰ Τρώεσσιν ἔχονται
- χάλκεα μαρμαίροντα· τὰ μὲν κορυθαίολος Ἕκτωρ
- αὐτὸς ἔχων ὤμοισιν ἀγάλλεται· οὐδέ ἕ φημι
- δηρὸν ἐπαγλαϊεῖσθαι, ἐπεὶ φόνος ἐγγύθεν αὐτῷ.
- ἀλλὰ σὺ μὲν μή πω καταδύσεο μῶλον Ἄρηος
- πρίν γʼ ἐμὲ δεῦρʼ ἐλθοῦσαν ἐν ὀφθαλμοῖσιν ἴδηαι·
- ἠῶθεν γὰρ νεῦμαι ἅμʼ ἠελίῳ ἀνιόντι
- τεύχεα καλὰ φέρουσα παρʼ Ἡφαίστοιο ἄνακτος.
- ὣς ἄρα φωνήσασα πάλιν τράπεθʼ υἷος ἑοῖο,
- καὶ στρεφθεῖσʼ ἁλίῃσι κασιγνήτῃσι μετηύδα·
- ὑμεῖς μὲν νῦν δῦτε θαλάσσης εὐρέα κόλπον
- ὀψόμεναί τε γέρονθʼ ἅλιον καὶ δώματα πατρός,
- καί οἱ πάντʼ ἀγορεύσατʼ· ἐγὼ δʼ ἐς μακρὸν Ὄλυμπον
- εἶμι παρʼ Ἥφαιστον κλυτοτέχνην, αἴ κʼ ἐθέλῃσιν
- υἱεῖ ἐμῷ δόμεναι κλυτὰ τεύχεα παμφανόωντα.
- ὣς ἔφαθʼ, αἳ δʼ ὑπὸ κῦμα θαλάσσης αὐτίκʼ ἔδυσαν·
- ἣ δʼ αὖτʼ Οὔλυμπον δὲ θεὰ Θέτις ἀργυρόπεζα
- ἤϊεν ὄφρα φίλῳ παιδὶ κλυτὰ τεύχεʼ ἐνείκαι.
- τὴν μὲν ἄρʼ Οὔλυμπον δὲ πόδες φέρον· αὐτὰρ Ἀχαιοὶ
- θεσπεσίῳ ἀλαλητῷ ὑφʼ Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο
- φεύγοντες νῆάς τε καὶ Ἑλλήσποντον ἵκοντο.
- οὐδέ κε Πάτροκλόν περ ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοὶ
- ἐκ βελέων ἐρύσαντο νέκυν θεράποντʼ Ἀχιλῆος·
- αὖτις γὰρ δὴ τόν γε κίχον λαός τε καὶ ἵπποι
- Ἕκτωρ τε Πριάμοιο πάϊς φλογὶ εἴκελος ἀλκήν.
- τρὶς μέν μιν μετόπισθε ποδῶν λάβε φαίδιμος Ἕκτωρ
- ἑλκέμεναι μεμαώς, μέγα δὲ Τρώεσσιν ὁμόκλα·
- τρὶς δὲ δύʼ Αἴαντες θοῦριν ἐπιειμένοι ἀλκὴν
- νεκροῦ ἀπεστυφέλιξαν· ὃ δʼ ἔμπεδον ἀλκὶ πεποιθὼς
- ἄλλοτʼ ἐπαΐξασκε κατὰ μόθον, ἄλλοτε δʼ αὖτε
- στάσκε μέγα ἰάχων· ὀπίσω δʼ οὐ χάζετο πάμπαν.
- ὡς δʼ ἀπὸ σώματος οὔ τι λέοντʼ αἴθωνα δύνανται
- ποιμένες ἄγραυλοι μέγα πεινάοντα δίεσθαι,
- ὥς ῥα τὸν οὐκ ἐδύναντο δύω Αἴαντε κορυστὰ
- Ἕκτορα Πριαμίδην ἀπὸ νεκροῦ δειδίξασθαι.
- καί νύ κεν εἴρυσσέν τε καὶ ἄσπετον ἤρατο κῦδος,
- εἰ μὴ Πηλεΐωνι ποδήνεμος ὠκέα Ἶρις
- ἄγγελος ἦλθε θέουσʼ ἀπʼ Ὀλύμπου θωρήσσεσθαι
- κρύβδα Διὸς ἄλλων τε θεῶν· πρὸ γὰρ ἧκέ μιν Ἥρη.
- ἀγχοῦ δʼ ἱσταμένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ὄρσεο Πηλεΐδη, πάντων ἐκπαγλότατʼ ἀνδρῶν·
- Πατρόκλῳ ἐπάμυνον, οὗ εἵνεκα φύλοπις αἰνὴ
- ἕστηκε πρὸ νεῶν· οἳ δʼ ἀλλήλους ὀλέκουσιν
- οἳ μὲν ἀμυνόμενοι νέκυος πέρι τεθνηῶτος,
- οἳ δὲ ἐρύσσασθαι ποτὶ Ἴλιον ἠνεμόεσσαν
- Τρῶες ἐπιθύουσι· μάλιστα δὲ φαίδιμος Ἕκτωρ
- ἑλκέμεναι μέμονεν· κεφαλὴν δέ ἑ θυμὸς ἄνωγε
- πῆξαι ἀνὰ σκολόπεσσι ταμόνθʼ ἁπαλῆς ἀπὸ δειρῆς.
- ἀλλʼ ἄνα μηδʼ ἔτι κεῖσο· σέβας δέ σε θυμὸν ἱκέσθω
- Πάτροκλον Τρῳῇσι κυσὶν μέλπηθρα γενέσθαι·
- σοὶ λώβη, αἴ κέν τι νέκυς ᾐσχυμμένος ἔλθῃ.
- τὴν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεύς·
- Ἶρι θεὰ τίς γάρ σε θεῶν ἐμοὶ ἄγγελον ἧκε;
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε ποδήνεμος ὠκέα Ἶρις·
- Ἥρη με προέηκε Διὸς κυδρὴ παράκοιτις·
- οὐδʼ οἶδε Κρονίδης ὑψίζυγος οὐδέ τις ἄλλος
- ἀθανάτων, οἳ Ὄλυμπον ἀγάννιφον ἀμφινέμονται.
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- πῶς τὰρ ἴω μετὰ μῶλον; ἔχουσι δὲ τεύχεʼ ἐκεῖνοι·
- μήτηρ δʼ οὔ με φίλη πρίν γʼ εἴα θωρήσσεσθαι
- πρίν γʼ αὐτὴν ἐλθοῦσαν ἐν ὀφθαλμοῖσιν ἴδωμαι·
- στεῦτο γὰρ Ἡφαίστοιο πάρʼ οἰσέμεν ἔντεα καλά.
- ἄλλου δʼ οὔ τευ οἶδα τεῦ ἂν κλυτὰ τεύχεα δύω,
- εἰ μὴ Αἴαντός γε σάκος Τελαμωνιάδαο.
- ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ὅ γʼ ἔλπομʼ ἐνὶ πρώτοισιν ὁμιλεῖ
- ἔγχεϊ δηϊόων περὶ Πατρόκλοιο θανόντος.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε ποδήνεμος ὠκέα Ἶρις·
- εὖ νυ καὶ ἡμεῖς ἴδμεν ὅ τοι κλυτὰ τεύχεʼ ἔχονται·
- ἀλλʼ αὔτως ἐπὶ τάφρον ἰὼν Τρώεσσι φάνηθι,
- αἴ κέ σʼ ὑποδείσαντες ἀπόσχωνται πολέμοιο
- Τρῶες, ἀναπνεύσωσι δʼ ἀρήϊοι υἷες Ἀχαιῶν
- τειρόμενοι· ὀλίγη δέ τʼ ἀνάπνευσις πολέμοιο.
- ἣ μὲν ἄρʼ ὣς εἰποῦσʼ ἀπέβη πόδας ὠκέα Ἶρις,
- αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς ὦρτο Διῒ φίλος· ἀμφὶ δʼ Ἀθήνη
- ὤμοις ἰφθίμοισι βάλʼ αἰγίδα θυσσανόεσσαν,
- ἀμφὶ δέ οἱ κεφαλῇ νέφος ἔστεφε δῖα θεάων
- χρύσεον, ἐκ δʼ αὐτοῦ δαῖε φλόγα παμφανόωσαν.
- ὡς δʼ ὅτε καπνὸς ἰὼν ἐξ ἄστεος αἰθέρʼ ἵκηται
- τηλόθεν ἐκ νήσου, τὴν δήϊοι ἀμφιμάχωνται,
- οἵ τε πανημέριοι στυγερῷ κρίνονται Ἄρηϊ
- ἄστεος ἐκ σφετέρου· ἅμα δʼ ἠελίῳ καταδύντι
- πυρσοί τε φλεγέθουσιν ἐπήτριμοι, ὑψόσε δʼ αὐγὴ
- γίγνεται ἀΐσσουσα περικτιόνεσσιν ἰδέσθαι,
- αἴ κέν πως σὺν νηυσὶν ἄρεω ἀλκτῆρες ἵκωνται·
- ὣς ἀπʼ Ἀχιλλῆος κεφαλῆς σέλας αἰθέρʼ ἵκανε·
- στῆ δʼ ἐπὶ τάφρον ἰὼν ἀπὸ τείχεος, οὐδʼ ἐς Ἀχαιοὺς
- μίσγετο· μητρὸς γὰρ πυκινὴν ὠπίζετʼ ἐφετμήν.
- ἔνθα στὰς ἤϋσʼ, ἀπάτερθε δὲ Παλλὰς Ἀθήνη
- φθέγξατʼ· ἀτὰρ Τρώεσσιν ἐν ἄσπετον ὦρσε κυδοιμόν.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἀριζήλη φωνή, ὅτε τʼ ἴαχε σάλπιγξ
- ἄστυ περιπλομένων δηΐων ὕπο θυμοραϊστέων,
- ὣς τότʼ ἀριζήλη φωνὴ γένετʼ Αἰακίδαο.
- οἳ δʼ ὡς οὖν ἄϊον ὄπα χάλκεον Αἰακίδαο,
- πᾶσιν ὀρίνθη θυμός· ἀτὰρ καλλίτριχες ἵπποι
- ἂψ ὄχεα τρόπεον· ὄσσοντο γὰρ ἄλγεα θυμῷ.
- ἡνίοχοι δʼ ἔκπληγεν, ἐπεὶ ἴδον ἀκάματον πῦρ
- δεινὸν ὑπὲρ κεφαλῆς μεγαθύμου Πηλεΐωνος
- δαιόμενον· τὸ δὲ δαῖε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη.
- τρὶς μὲν ὑπὲρ τάφρου μεγάλʼ ἴαχε δῖος Ἀχιλλεύς,
- τρὶς δὲ κυκήθησαν Τρῶες κλειτοί τʼ ἐπίκουροι.
- ἔνθα δὲ καὶ τότʼ ὄλοντο δυώδεκα φῶτες ἄριστοι
- ἀμφὶ σφοῖς ὀχέεσσι καὶ ἔγχεσιν. αὐτὰρ Ἀχαιοὶ
- ἀσπασίως Πάτροκλον ὑπʼ ἐκ βελέων ἐρύσαντες
- κάτθεσαν ἐν λεχέεσσι· φίλοι δʼ ἀμφέσταν ἑταῖροι
- μυρόμενοι· μετὰ δέ σφι ποδώκης εἵπετʼ Ἀχιλλεὺς
- δάκρυα θερμὰ χέων, ἐπεὶ εἴσιδε πιστὸν ἑταῖρον
- κείμενον ἐν φέρτρῳ δεδαϊγμένον ὀξέϊ χαλκῷ,
- τόν ῥʼ ἤτοι μὲν ἔπεμπε σὺν ἵπποισιν καὶ ὄχεσφιν
- ἐς πόλεμον, οὐδʼ αὖτις ἐδέξατο νοστήσαντα.
- Ἠέλιον δʼ ἀκάμαντα βοῶπις πότνια Ἥρη
- πέμψεν ἐπʼ Ὠκεανοῖο ῥοὰς ἀέκοντα νέεσθαι·
- ἠέλιος μὲν ἔδυ, παύσαντο δὲ δῖοι Ἀχαιοὶ
- φυλόπιδος κρατερῆς καὶ ὁμοιΐου πολέμοιο.
- Τρῶες δʼ αὖθʼ ἑτέρωθεν ἀπὸ κρατερῆς ὑσμίνης
- χωρήσαντες ἔλυσαν ὑφʼ ἅρμασιν ὠκέας ἵππους,
- ἐς δʼ ἀγορὴν ἀγέροντο πάρος δόρποιο μέδεσθαι.
- ὀρθῶν δʼ ἑσταότων ἀγορὴ γένετʼ, οὐδέ τις ἔτλη
- ἕζεσθαι· πάντας γὰρ ἔχε τρόμος, οὕνεκʼ Ἀχιλλεὺς
- ἐξεφάνη, δηρὸν δὲ μάχης ἐπέπαυτʼ ἀλεγεινῆς.
- τοῖσι δὲ Πουλυδάμας πεπνυμένος ἦρχʼ ἀγορεύειν
- Πανθοΐδης· ὃ γὰρ οἶος ὅρα πρόσσω καὶ ὀπίσσω·
- Ἕκτορι δʼ ἦεν ἑταῖρος, ἰῇ δʼ ἐν νυκτὶ γένοντο,
- ἀλλʼ ὃ μὲν ἂρ μύθοισιν, ὃ δʼ ἔγχεϊ πολλὸν ἐνίκα·
- ὅ σφιν ἐϋφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν·
- ἀμφὶ μάλα φράζεσθε φίλοι· κέλομαι γὰρ ἔγωγε
- ἄστυδε νῦν ἰέναι, μὴ μίμνειν ἠῶ δῖαν
- ἐν πεδίῳ παρὰ νηυσίν· ἑκὰς δʼ ἀπὸ τείχεός εἰμεν.
- ὄφρα μὲν οὗτος ἀνὴρ Ἀγαμέμνονι μήνιε δίῳ
- τόφρα δὲ ῥηΐτεροι πολεμίζειν ἦσαν Ἀχαιοί·
- χαίρεσκον γὰρ ἔγωγε θοῇς ἐπὶ νηυσὶν ἰαύων
- ἐλπόμενος νῆας αἱρησέμεν ἀμφιελίσσας.
- νῦν δʼ αἰνῶς δείδοικα ποδώκεα Πηλεΐωνα·
- οἷος κείνου θυμὸς ὑπέρβιος, οὐκ ἐθελήσει
- μίμνειν ἐν πεδίῳ, ὅθι περ Τρῶες καὶ Ἀχαιοὶ
- ἐν μέσῳ ἀμφότεροι μένος Ἄρηος δατέονται,
- ἀλλὰ περὶ πτόλιός τε μαχήσεται ἠδὲ γυναικῶν.
- ἀλλʼ ἴομεν προτὶ ἄστυ, πίθεσθέ μοι· ὧδε γὰρ ἔσται·
- νῦν μὲν νὺξ ἀπέπαυσε ποδώκεα Πηλεΐωνα
- ἀμβροσίη· εἰ δʼ ἄμμε κιχήσεται ἐνθάδʼ ἐόντας
- αὔριον ὁρμηθεὶς σὺν τεύχεσιν, εὖ νύ τις αὐτὸν
- γνώσεται· ἀσπασίως γὰρ ἀφίξεται Ἴλιον ἱρὴν
- ὅς κε φύγῃ, πολλοὺς δὲ κύνες καὶ γῦπες ἔδονται
- Τρώων· αἲ γὰρ δή μοι ἀπʼ οὔατος ὧδε γένοιτο.
- εἰ δʼ ἂν ἐμοῖς ἐπέεσσι πιθώμεθα κηδόμενοί περ,
- νύκτα μὲν εἰν ἀγορῇ σθένος ἕξομεν, ἄστυ δὲ πύργοι
- ὑψηλαί τε πύλαι σανίδες τʼ ἐπὶ τῇς ἀραρυῖαι
- μακραὶ ἐΰξεστοι ἐζευγμέναι εἰρύσσονται·
- πρῶϊ δʼ ὑπηοῖοι σὺν τεύχεσι θωρηχθέντες
- στησόμεθʼ ἂμ πύργους· τῷ δʼ ἄλγιον, αἴ κʼ ἐθέλῃσιν
- ἐλθὼν ἐκ νηῶν περὶ τείχεος ἄμμι μάχεσθαι.
- ἂψ πάλιν εἶσʼ ἐπὶ νῆας, ἐπεί κʼ ἐριαύχενας ἵππους
- παντοίου δρόμου ἄσῃ ὑπὸ πτόλιν ἠλασκάζων·
- εἴσω δʼ οὔ μιν θυμὸς ἐφορμηθῆναι ἐάσει,
- οὐδέ ποτʼ ἐκπέρσει· πρίν μιν κύνες ἀργοὶ ἔδονται.
- τὸν δʼ ἄρʼ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη κορυθαίολος Ἕκτωρ·
- Πουλυδάμα σὺ μὲν οὐκέτʼ ἐμοὶ φίλα ταῦτʼ ἀγορεύεις,
- ὃς κέλεαι κατὰ ἄστυ ἀλήμεναι αὖτις ἰόντας.
- ἦ οὔ πω κεκόρησθε ἐελμένοι ἔνδοθι πύργων;
- πρὶν μὲν γὰρ Πριάμοιο πόλιν μέροπες ἄνθρωποι
- πάντες μυθέσκοντο πολύχρυσον πολύχαλκον·
- νῦν δὲ δὴ ἐξαπόλωλε δόμων κειμήλια καλά,
- πολλὰ δὲ δὴ Φρυγίην καὶ Μῃονίην ἐρατεινὴν
- κτήματα περνάμενʼ ἵκει, ἐπεὶ μέγας ὠδύσατο Ζεύς.
- νῦν δʼ ὅτε πέρ μοι ἔδωκε Κρόνου πάϊς ἀγκυλομήτεω
- κῦδος ἀρέσθʼ ἐπὶ νηυσί, θαλάσσῃ τʼ ἔλσαι Ἀχαιούς,
- νήπιε μηκέτι ταῦτα νοήματα φαῖνʼ ἐνὶ δήμῳ·
- οὐ γάρ τις Τρώων ἐπιπείσεται· οὐ γὰρ ἐάσω.
- ἀλλʼ ἄγεθʼ ὡς ἂν ἐγὼ εἴπω, πειθώμεθα πάντες.
- νῦν μὲν δόρπον ἕλεσθε κατὰ στρατὸν ἐν τελέεσσι,
- καὶ φυλακῆς μνήσασθε, καὶ ἐγρήγορθε ἕκαστος·
- Τρώων δʼ ὃς κτεάτεσσιν ὑπερφιάλως ἀνιάζει,
- συλλέξας λαοῖσι δότω καταδημοβορῆσαι·
- τῶν τινὰ βέλτερόν ἐστιν ἐπαυρέμεν ἤ περ Ἀχαιούς.
- πρῶϊ δʼ ὑπηοῖοι σὺν τεύχεσι θωρηχθέντες
- νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσιν ἐγείρομεν ὀξὺν Ἄρηα.
- εἰ δʼ ἐτεὸν παρὰ ναῦφιν ἀνέστη δῖος Ἀχιλλεύς,
- ἄλγιον αἴ κʼ ἐθέλῃσι τῷ ἔσσεται· οὔ μιν ἔγωγε
- φεύξομαι ἐκ πολέμοιο δυσηχέος, ἀλλὰ μάλʼ ἄντην
- στήσομαι, ἤ κε φέρῃσι μέγα κράτος, ἦ κε φεροίμην.
- ξυνὸς Ἐνυάλιος, καί τε κτανέοντα κατέκτα.
- ὣς Ἕκτωρ ἀγόρευʼ, ἐπὶ δὲ Τρῶες κελάδησαν
- νήπιοι· ἐκ γάρ σφεων φρένας εἵλετο Παλλὰς Ἀθήνη.
- Ἕκτορι μὲν γὰρ ἐπῄνησαν κακὰ μητιόωντι,
- Πουλυδάμαντι δʼ ἄρʼ οὔ τις ὃς ἐσθλὴν φράζετο βουλήν.
- δόρπον ἔπειθʼ εἵλοντο κατὰ στρατόν· αὐτὰρ Ἀχαιοὶ
- παννύχιοι Πάτροκλον ἀνεστενάχοντο γοῶντες.
- τοῖσι δὲ Πηλεΐδης ἁδινοῦ ἐξῆρχε γόοιο
- χεῖρας ἐπʼ ἀνδροφόνους θέμενος στήθεσσιν ἑταίρου
- πυκνὰ μάλα στενάχων ὥς τε λὶς ἠϋγένειος,
- ᾧ ῥά θʼ ὑπὸ σκύμνους ἐλαφηβόλος ἁρπάσῃ ἀνὴρ
- ὕλης ἐκ πυκινῆς· ὃ δέ τʼ ἄχνυται ὕστερος ἐλθών,
- πολλὰ δέ τʼ ἄγκεʼ ἐπῆλθε μετʼ ἀνέρος ἴχνιʼ ἐρευνῶν
- εἴ ποθεν ἐξεύροι· μάλα γὰρ δριμὺς χόλος αἱρεῖ·
- ὣς ὃ βαρὺ στενάχων μετεφώνεε Μυρμιδόνεσσιν·
- ὢ πόποι ἦ ῥʼ ἅλιον ἔπος ἔκβαλον ἤματι κείνῳ
- θαρσύνων ἥρωα Μενοίτιον ἐν μεγάροισι·
- φῆν δέ οἱ εἰς Ὀπόεντα περικλυτὸν υἱὸν ἀπάξειν
- Ἴλιον ἐκπέρσαντα, λαχόντα τε ληΐδος αἶσαν.
- ἀλλʼ οὐ Ζεὺς ἄνδρεσσι νοήματα πάντα τελευτᾷ·
- ἄμφω γὰρ πέπρωται ὁμοίην γαῖαν ἐρεῦσαι
- αὐτοῦ ἐνὶ Τροίῃ, ἐπεὶ οὐδʼ ἐμὲ νοστήσαντα
- δέξεται ἐν μεγάροισι γέρων ἱππηλάτα Πηλεὺς
- οὐδὲ Θέτις μήτηρ, ἀλλʼ αὐτοῦ γαῖα καθέξει.
- νῦν δʼ ἐπεὶ οὖν Πάτροκλε σεῦ ὕστερος εἶμʼ ὑπὸ γαῖαν,
- οὔ σε πρὶν κτεριῶ πρίν γʼ Ἕκτορος ἐνθάδʼ ἐνεῖκαι
- τεύχεα καὶ κεφαλὴν μεγαθύμου σοῖο φονῆος·
- δώδεκα δὲ προπάροιθε πυρῆς ἀποδειροτομήσω
- Τρώων ἀγλαὰ τέκνα σέθεν κταμένοιο χολωθείς.
- τόφρα δέ μοι παρὰ νηυσὶ κορωνίσι κείσεαι αὔτως,
- ἀμφὶ δὲ σὲ Τρῳαὶ καὶ Δαρδανίδες βαθύκολποι
- κλαύσονται νύκτάς τε καὶ ἤματα δάκρυ χέουσαι,
- τὰς αὐτοὶ καμόμεσθα βίηφί τε δουρί τε μακρῷ
- πιείρας πέρθοντε πόλεις μερόπων ἀνθρώπων.
- ὣς εἰπὼν ἑτάροισιν ἐκέκλετο δῖος Ἀχιλλεὺς
- ἀμφὶ πυρὶ στῆσαι τρίποδα μέγαν, ὄφρα τάχιστα
- Πάτροκλον λούσειαν ἄπο βρότον αἱματόεντα.
- οἳ δὲ λοετροχόον τρίποδʼ ἵστασαν ἐν πυρὶ κηλέῳ,
- ἐν δʼ ἄρʼ ὕδωρ ἔχεαν, ὑπὸ δὲ ξύλα δαῖον ἑλόντες.
- γάστρην μὲν τρίποδος πῦρ ἄμφεπε, θέρμετο δʼ ὕδωρ·
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ ζέσσεν ὕδωρ ἐνὶ ἤνοπι χαλκῷ,
- καὶ τότε δὴ λοῦσάν τε καὶ ἤλειψαν λίπʼ ἐλαίῳ,
- ἐν δʼ ὠτειλὰς πλῆσαν ἀλείφατος ἐννεώροιο·
- ἐν λεχέεσσι δὲ θέντες ἑανῷ λιτὶ κάλυψαν
- ἐς πόδας ἐκ κεφαλῆς, καθύπερθε δὲ φάρεϊ λευκῷ.
- παννύχιοι μὲν ἔπειτα πόδας ταχὺν ἀμφʼ Ἀχιλῆα
- Μυρμιδόνες Πάτροκλον ἀνεστενάχοντο γοῶντες·
- Ζεὺς δʼ Ἥρην προσέειπε κασιγνήτην ἄλοχόν τε·
- ἔπρηξας καὶ ἔπειτα βοῶπις πότνια Ἥρη
- ἀνστήσασʼ Ἀχιλῆα πόδας ταχύν· ἦ ῥά νυ σεῖο
- ἐξ αὐτῆς ἐγένοντο κάρη κομόωντες Ἀχαιοί.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα βοῶπις πότνια Ἥρη·
- αἰνότατε Κρονίδη ποῖον τὸν μῦθον ἔειπες.
- καὶ μὲν δή πού τις μέλλει βροτὸς ἀνδρὶ τελέσσαι,
- ὅς περ θνητός τʼ ἐστὶ καὶ οὐ τόσα μήδεα οἶδε·
- πῶς δὴ ἔγωγʼ, ἥ φημι θεάων ἔμμεν ἀρίστη,
- ἀμφότερον γενεῇ τε καὶ οὕνεκα σὴ παράκοιτις
- κέκλημαι, σὺ δὲ πᾶσι μετʼ ἀθανάτοισιν ἀνάσσεις,
- οὐκ ὄφελον Τρώεσσι κοτεσσαμένη κακὰ ῥάψαι;
- ὣς οἳ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον·
- Ἡφαίστου δʼ ἵκανε δόμον Θέτις ἀργυρόπεζα
- ἄφθιτον ἀστερόεντα μεταπρεπέʼ ἀθανάτοισι
- χάλκεον, ὅν ῥʼ αὐτὸς ποιήσατο κυλλοποδίων.
- τὸν δʼ εὗρʼ ἱδρώοντα ἑλισσόμενον περὶ φύσας
- σπεύδοντα· τρίποδας γὰρ ἐείκοσι πάντας ἔτευχεν
- ἑστάμεναι περὶ τοῖχον ἐϋσταθέος μεγάροιο,
- χρύσεα δέ σφʼ ὑπὸ κύκλα ἑκάστῳ πυθμένι θῆκεν,
- ὄφρά οἱ αὐτόματοι θεῖον δυσαίατʼ ἀγῶνα
- ἠδʼ αὖτις πρὸς δῶμα νεοίατο θαῦμα ἰδέσθαι.
- οἳ δʼ ἤτοι τόσσον μὲν ἔχον τέλος, οὔατα δʼ οὔ πω
- δαιδάλεα προσέκειτο· τά ῥʼ ἤρτυε, κόπτε δὲ δεσμούς.
- ὄφρʼ ὅ γε ταῦτʼ ἐπονεῖτο ἰδυίῃσι πραπίδεσσι,
- τόφρά οἱ ἐγγύθεν ἦλθε θεὰ Θέτις ἀργυρόπεζα.
- τὴν δὲ ἴδε προμολοῦσα Χάρις λιπαροκρήδεμνος
- καλή, τὴν ὤπυιε περικλυτὸς ἀμφιγυήεις·
- ἔν τʼ ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζε·
- τίπτε Θέτι τανύπεπλε ἱκάνεις ἡμέτερον δῶ
- αἰδοίη τε φίλη τε; πάρος γε μὲν οὔ τι θαμίζεις.
- ἀλλʼ ἕπεο προτέρω, ἵνα τοι πὰρ ξείνια θείω.
- ὣς ἄρα φωνήσασα πρόσω ἄγε δῖα θεάων.
- τὴν μὲν ἔπειτα καθεῖσεν ἐπὶ θρόνου ἀργυροήλου
- καλοῦ δαιδαλέου· ὑπὸ δὲ θρῆνυς ποσὶν ἦεν·
- κέκλετο δʼ Ἥφαιστον κλυτοτέχνην εἶπέ τε μῦθον·
- Ἥφαιστε πρόμολʼ ὧδε· Θέτις νύ τι σεῖο χατίζει.
- τὴν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα περικλυτὸς ἀμφιγυήεις·
- ἦ ῥά νύ μοι δεινή τε καὶ αἰδοίη θεὸς ἔνδον,
- ἥ μʼ ἐσάωσʼ ὅτε μʼ ἄλγος ἀφίκετο τῆλε πεσόντα
- μητρὸς ἐμῆς ἰότητι κυνώπιδος, ἥ μʼ ἐθέλησε
- κρύψαι χωλὸν ἐόντα· τότʼ ἂν πάθον ἄλγεα θυμῷ,
- εἰ μή μʼ Εὐρυνόμη τε Θέτις θʼ ὑπεδέξατο κόλπῳ
- Εὐρυνόμη θυγάτηρ ἀψορρόου Ὠκεανοῖο.
- τῇσι παρʼ εἰνάετες χάλκευον δαίδαλα πολλά,
- πόρπας τε γναμπτάς θʼ ἕλικας κάλυκάς τε καὶ ὅρμους
- ἐν σπῆϊ γλαφυρῷ· περὶ δὲ ῥόος Ὠκεανοῖο
- ἀφρῷ μορμύρων ῥέεν ἄσπετος· οὐδέ τις ἄλλος
- ᾔδεεν οὔτε θεῶν οὔτε θνητῶν ἀνθρώπων,
- ἀλλὰ Θέτις τε καὶ Εὐρυνόμη ἴσαν, αἵ μʼ ἐσάωσαν.
- ἣ νῦν ἡμέτερον δόμον ἵκει· τώ με μάλα χρεὼ
- πάντα Θέτι καλλιπλοκάμῳ ζῳάγρια τίνειν.
- ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν οἱ παράθες ξεινήϊα καλά,
- ὄφρʼ ἂν ἐγὼ φύσας ἀποθείομαι ὅπλά τε πάντα.
- ἦ, καὶ ἀπʼ ἀκμοθέτοιο πέλωρ αἴητον ἀνέστη
- χωλεύων· ὑπὸ δὲ κνῆμαι ῥώοντο ἀραιαί.
- φύσας μέν ῥʼ ἀπάνευθε τίθει πυρός, ὅπλά τε πάντα
- λάρνακʼ ἐς ἀργυρέην συλλέξατο, τοῖς ἐπονεῖτο·
- σπόγγῳ δʼ ἀμφὶ πρόσωπα καὶ ἄμφω χεῖρʼ ἀπομόργνυ
- αὐχένα τε στιβαρὸν καὶ στήθεα λαχνήεντα,
- δῦ δὲ χιτῶνʼ, ἕλε δὲ σκῆπτρον παχύ, βῆ δὲ θύραζε
- χωλεύων· ὑπὸ δʼ ἀμφίπολοι ῥώοντο ἄνακτι
- χρύσειαι ζωῇσι νεήνισιν εἰοικυῖαι.
- τῇς ἐν μὲν νόος ἐστὶ μετὰ φρεσίν, ἐν δὲ καὶ αὐδὴ
- καὶ σθένος, ἀθανάτων δὲ θεῶν ἄπο ἔργα ἴσασιν.
- αἳ μὲν ὕπαιθα ἄνακτος ἐποίπνυον· αὐτὰρ ὃ ἔρρων
- πλησίον, ἔνθα Θέτις περ, ἐπὶ θρόνου ἷζε φαεινοῦ,
- ἔν τʼ ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζε·
- τίπτε Θέτι τανύπεπλε ἱκάνεις ἡμέτερον δῶ
- αἰδοίη τε φίλη τε; πάρος γε μὲν οὔ τι θαμίζεις.
- αὔδα ὅ τι φρονέεις· τελέσαι δέ με θυμὸς ἄνωγεν,
- εἰ δύναμαι τελέσαι γε καὶ εἰ τετελεσμένον ἐστίν.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Θέτις κατὰ δάκρυ χέουσα·
- Ἥφαιστʼ, ἦ ἄρα δή τις, ὅσαι θεαί εἰσʼ ἐν Ὀλύμπῳ,
- τοσσάδʼ ἐνὶ φρεσὶν ᾗσιν ἀνέσχετο κήδεα λυγρὰ
- ὅσσʼ ἐμοὶ ἐκ πασέων Κρονίδης Ζεὺς ἄλγεʼ ἔδωκεν;
- ἐκ μέν μʼ ἀλλάων ἁλιάων ἀνδρὶ δάμασσεν
- Αἰακίδῃ Πηλῆϊ, καὶ ἔτλην ἀνέρος εὐνὴν
- πολλὰ μάλʼ οὐκ ἐθέλουσα. ὃ μὲν δὴ γήραϊ λυγρῷ
- κεῖται ἐνὶ μεγάροις ἀρημένος, ἄλλα δέ μοι νῦν,
- υἱὸν ἐπεί μοι δῶκε γενέσθαί τε τραφέμεν τε
- ἔξοχον ἡρώων· ὃ δʼ ἀνέδραμεν ἔρνεϊ ἶσος·
- τὸν μὲν ἐγὼ θρέψασα φυτὸν ὣς γουνῷ ἀλωῆς
- νηυσὶν ἐπιπροέηκα κορωνίσιν Ἴλιον εἴσω
- Τρωσὶ μαχησόμενον· τὸν δʼ οὐχ ὑποδέξομαι αὖτις
- οἴκαδε νοστήσαντα δόμον Πηλήϊον εἴσω.
- ὄφρα δέ μοι ζώει καὶ ὁρᾷ φάος ἠελίοιο
- ἄχνυται, οὐδέ τί οἱ δύναμαι χραισμῆσαι ἰοῦσα.
- κούρην ἣν ἄρα οἱ γέρας ἔξελον υἷες Ἀχαιῶν,
- τὴν ἂψ ἐκ χειρῶν ἕλετο κρείων Ἀγαμέμνων.
- ἤτοι ὃ τῆς ἀχέων φρένας ἔφθιεν· αὐτὰρ Ἀχαιοὺς
- Τρῶες ἐπὶ πρύμνῃσιν ἐείλεον, οὐδὲ θύραζε
- εἴων ἐξιέναι· τὸν δὲ λίσσοντο γέροντες
- Ἀργείων, καὶ πολλὰ περικλυτὰ δῶρʼ ὀνόμαζον.
- ἔνθʼ αὐτὸς μὲν ἔπειτʼ ἠναίνετο λοιγὸν ἀμῦναι,
- αὐτὰρ ὃ Πάτροκλον περὶ μὲν τὰ ἃ τεύχεα ἕσσε,
- πέμπε δέ μιν πόλεμον δέ, πολὺν δʼ ἅμα λαὸν ὄπασσε.
- πᾶν δʼ ἦμαρ μάρναντο περὶ Σκαιῇσι πύλῃσι·
- καί νύ κεν αὐτῆμαρ πόλιν ἔπραθον, εἰ μὴ Ἀπόλλων
- πολλὰ κακὰ ῥέξαντα Μενοιτίου ἄλκιμον υἱὸν
- ἔκτανʼ ἐνὶ προμάχοισι καὶ Ἕκτορι κῦδος ἔδωκε.
- τοὔνεκα νῦν τὰ σὰ γούναθʼ ἱκάνομαι, αἴ κʼ ἐθέλῃσθα
- υἱεῖ ἐμῷ ὠκυμόρῳ δόμεν ἀσπίδα καὶ τρυφάλειαν
- καὶ καλὰς κνημῖδας ἐπισφυρίοις ἀραρυίας
- καὶ θώρηχʼ· ὃ γὰρ ἦν οἱ ἀπώλεσε πιστὸς ἑταῖρος
- Τρωσὶ δαμείς· ὃ δὲ κεῖται ἐπὶ χθονὶ θυμὸν ἀχεύων.
- τὴν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα περικλυτὸς ἀμφιγυήεις·
- θάρσει· μή τοι ταῦτα μετὰ φρεσὶ σῇσι μελόντων.
- αἲ γάρ μιν θανάτοιο δυσηχέος ὧδε δυναίμην
- νόσφιν ἀποκρύψαι, ὅτε μιν μόρος αἰνὸς ἱκάνοι,
- ὥς οἱ τεύχεα καλὰ παρέσσεται, οἷά τις αὖτε
- ἀνθρώπων πολέων θαυμάσσεται, ὅς κεν ἴδηται.
- ὣς εἰπὼν τὴν μὲν λίπεν αὐτοῦ, βῆ δʼ ἐπὶ φύσας·
- τὰς δʼ ἐς πῦρ ἔτρεψε κέλευσέ τε ἐργάζεσθαι.
- φῦσαι δʼ ἐν χοάνοισιν ἐείκοσι πᾶσαι ἐφύσων
- παντοίην εὔπρηστον ἀϋτμὴν ἐξανιεῖσαι,
- ἄλλοτε μὲν σπεύδοντι παρέμμεναι, ἄλλοτε δʼ αὖτε,
- ὅππως Ἥφαιστός τʼ ἐθέλοι καὶ ἔργον ἄνοιτο.
- χαλκὸν δʼ ἐν πυρὶ βάλλεν ἀτειρέα κασσίτερόν τε
- καὶ χρυσὸν τιμῆντα καὶ ἄργυρον· αὐτὰρ ἔπειτα
- θῆκεν ἐν ἀκμοθέτῳ μέγαν ἄκμονα, γέντο δὲ χειρὶ
- ῥαιστῆρα κρατερήν, ἑτέρηφι δὲ γέντο πυράγρην.
- ποίει δὲ πρώτιστα σάκος μέγα τε στιβαρόν τε
- πάντοσε δαιδάλλων, περὶ δʼ ἄντυγα βάλλε φαεινὴν
- τρίπλακα μαρμαρέην, ἐκ δʼ ἀργύρεον τελαμῶνα.
- πέντε δʼ ἄρʼ αὐτοῦ ἔσαν σάκεος πτύχες· αὐτὰρ ἐν αὐτῷ
- ποίει δαίδαλα πολλὰ ἰδυίῃσι πραπίδεσσιν.
- ἐν μὲν γαῖαν ἔτευξʼ, ἐν δʼ οὐρανόν, ἐν δὲ θάλασσαν,
- ἠέλιόν τʼ ἀκάμαντα σελήνην τε πλήθουσαν,
- ἐν δὲ τὰ τείρεα πάντα, τά τʼ οὐρανὸς ἐστεφάνωται,
- Πληϊάδας θʼ Ὑάδας τε τό τε σθένος Ὠρίωνος
- Ἄρκτόν θʼ, ἣν καὶ Ἄμαξαν ἐπίκλησιν καλέουσιν,
- ἥ τʼ αὐτοῦ στρέφεται καί τʼ Ὠρίωνα δοκεύει,
- οἴη δʼ ἄμμορός ἐστι λοετρῶν Ὠκεανοῖο.
- ἐν δὲ δύω ποίησε πόλεις μερόπων ἀνθρώπων
- καλάς. ἐν τῇ μέν ῥα γάμοι τʼ ἔσαν εἰλαπίναι τε,
- νύμφας δʼ ἐκ θαλάμων δαΐδων ὕπο λαμπομενάων
- ἠγίνεον ἀνὰ ἄστυ, πολὺς δʼ ὑμέναιος ὀρώρει·
- κοῦροι δʼ ὀρχηστῆρες ἐδίνεον, ἐν δʼ ἄρα τοῖσιν
- αὐλοὶ φόρμιγγές τε βοὴν ἔχον· αἳ δὲ γυναῖκες
- ἱστάμεναι θαύμαζον ἐπὶ προθύροισιν ἑκάστη.
- λαοὶ δʼ εἰν ἀγορῇ ἔσαν ἀθρόοι· ἔνθα δὲ νεῖκος
- ὠρώρει, δύο δʼ ἄνδρες ἐνείκεον εἵνεκα ποινῆς
- ἀνδρὸς ἀποφθιμένου· ὃ μὲν εὔχετο πάντʼ ἀποδοῦναι
- δήμῳ πιφαύσκων, ὃ δʼ ἀναίνετο μηδὲν ἑλέσθαι·
- ἄμφω δʼ ἱέσθην ἐπὶ ἴστορι πεῖραρ ἑλέσθαι.
- λαοὶ δʼ ἀμφοτέροισιν ἐπήπυον ἀμφὶς ἀρωγοί·
- κήρυκες δʼ ἄρα λαὸν ἐρήτυον· οἳ δὲ γέροντες
- εἵατʼ ἐπὶ ξεστοῖσι λίθοις ἱερῷ ἐνὶ κύκλῳ,
- σκῆπτρα δὲ κηρύκων ἐν χέρσʼ ἔχον ἠεροφώνων·
- τοῖσιν ἔπειτʼ ἤϊσσον, ἀμοιβηδὶς δὲ δίκαζον.
- κεῖτο δʼ ἄρʼ ἐν μέσσοισι δύω χρυσοῖο τάλαντα,
- τῷ δόμεν ὃς μετὰ τοῖσι δίκην ἰθύντατα εἴποι.
- τὴν δʼ ἑτέρην πόλιν ἀμφὶ δύω στρατοὶ ἥατο λαῶν
- τεύχεσι λαμπόμενοι· δίχα δέ σφισιν ἥνδανε βουλή,
- ἠὲ διαπραθέειν ἢ ἄνδιχα πάντα δάσασθαι
- κτῆσιν ὅσην πτολίεθρον ἐπήρατον ἐντὸς ἔεργεν·
- οἳ δʼ οὔ πω πείθοντο, λόχῳ δʼ ὑπεθωρήσσοντο.
- τεῖχος μέν ῥʼ ἄλοχοί τε φίλαι καὶ νήπια τέκνα
- ῥύατʼ ἐφεσταότες, μετὰ δʼ ἀνέρες οὓς ἔχε γῆρας·
- οἳ δʼ ἴσαν· ἦρχε δʼ ἄρά σφιν Ἄρης καὶ Παλλὰς Ἀθήνη
- ἄμφω χρυσείω, χρύσεια δὲ εἵματα ἕσθην,
- καλὼ καὶ μεγάλω σὺν τεύχεσιν, ὥς τε θεώ περ
- ἀμφὶς ἀριζήλω· λαοὶ δʼ ὑπολίζονες ἦσαν.
- οἳ δʼ ὅτε δή ῥʼ ἵκανον ὅθι σφίσιν εἶκε λοχῆσαι
- ἐν ποταμῷ, ὅθι τʼ ἀρδμὸς ἔην πάντεσσι βοτοῖσιν,
- ἔνθʼ ἄρα τοί γʼ ἵζοντʼ εἰλυμένοι αἴθοπι χαλκῷ.
- τοῖσι δʼ ἔπειτʼ ἀπάνευθε δύω σκοποὶ εἵατο λαῶν
- δέγμενοι ὁππότε μῆλα ἰδοίατο καὶ ἕλικας βοῦς.
- οἳ δὲ τάχα προγένοντο, δύω δʼ ἅμʼ ἕποντο νομῆες
- τερπόμενοι σύριγξι· δόλον δʼ οὔ τι προνόησαν.