Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- ῥῆξε δʼ ἀφʼ ἵππειον λόφον αὐτοῦ· πᾶς δὲ χαμᾶζε
- κάππεσεν ἐν κονίῃσι νέον φοίνικι φαεινός.
- εἷος ὃ τῷ πολέμιζε μένων, ἔτι δʼ ἔλπετο νίκην,
- τόφρα δέ οἱ Μενέλαος ἀρήϊος ἦλθεν ἀμύντωρ,
- στῆ δʼ εὐρὰξ σὺν δουρὶ λαθών, βάλε δʼ ὦμον ὄπισθεν·
- αἰχμὴ δὲ στέρνοιο διέσσυτο μαιμώωσα
- πρόσσω ἱεμένη· ὃ δʼ ἄρα πρηνὴς ἐλιάσθη.
- τὼ μὲν ἐεισάσθην χαλκήρεα τεύχεʼ ἀπʼ ὤμων
- συλήσειν· Ἕκτωρ δὲ κασιγνήτοισι κέλευσε
- πᾶσι μάλα, πρῶτον δʼ Ἱκεταονίδην ἐνένιπεν
- ἴφθιμον Μελάνιππον. ὃ δʼ ὄφρα μὲν εἰλίποδας βοῦς
- βόσκʼ ἐν Περκώτῃ δηΐων ἀπὸ νόσφιν ἐόντων·
- αὐτὰρ ἐπεὶ Δαναῶν νέες ἤλυθον ἀμφιέλισσαι,
- ἂψ εἰς Ἴλιον ἦλθε, μετέπρεπε δὲ Τρώεσσι,
- ναῖε δὲ πὰρ Πριάμῳ, ὃ δέ μιν τίεν ἶσα τέκεσσι·
- τόν ῥʼ Ἕκτωρ ἐνένιπεν ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζεν·
- οὕτω δὴ Μελάνιππε μεθήσομεν; οὐδέ νυ σοί περ
- ἐντρέπεται φίλον ἦτορ ἀνεψιοῦ κταμένοιο;
- οὐχ ὁράᾳς οἷον Δόλοπος περὶ τεύχεʼ ἕπουσιν;
- ἀλλʼ ἕπευ· οὐ γὰρ ἔτʼ ἔστιν ἀποσταδὸν Ἀργείοισι
- μάρνασθαι, πρίν γʼ ἠὲ κατακτάμεν ἠὲ κατʼ ἄκρης
- Ἴλιον αἰπεινὴν ἑλέειν κτάσθαι τε πολίτας.
- ὣς εἰπὼν ὃ μὲν ἦρχʼ, ὃ δʼ ἅμʼ ἕσπετο ἰσόθεος φώς·
- Ἀργείους δʼ ὄτρυνε μέγας Τελαμώνιος Αἴας·
- ὦ φίλοι ἀνέρες ἔστε, καὶ αἰδῶ θέσθʼ ἐνὶ θυμῷ,
- ἀλλήλους τʼ αἰδεῖσθε κατὰ κρατερὰς ὑσμίνας.
- αἰδομένων δʼ ἀνδρῶν πλέονες σόοι ἠὲ πέφανται·
- φευγόντων δʼ οὔτʼ ἂρ κλέος ὄρνυται οὔτέ τις ἀλκή.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δὲ καὶ αὐτοὶ ἀλέξασθαι μενέαινον,
- ἐν θυμῷ δʼ ἐβάλοντο ἔπος, φράξαντο δὲ νῆας
- ἕρκεϊ χαλκείῳ· ἐπὶ δὲ Ζεὺς Τρῶας ἔγειρεν.
- Ἀντίλοχον δʼ ὄτρυνε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος·
- Ἀντίλοχʼ οὔ τις σεῖο νεώτερος ἄλλος Ἀχαιῶν,
- οὔτε ποσὶν θάσσων οὔτʼ ἄλκιμος ὡς σὺ μάχεσθαι·
- εἴ τινά που Τρώων ἐξάλμενος ἄνδρα βάλοισθα.
- ὣς εἰπὼν ὃ μὲν αὖτις ἀπέσσυτο, τὸν δʼ ὀρόθυνεν·
- ἐκ δʼ ἔθορε προμάχων, καὶ ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ
- ἀμφὶ ἓ παπτήνας· ὑπὸ δὲ Τρῶες κεκάδοντο
- ἀνδρὸς ἀκοντίσσαντος· ὃ δʼ οὐχ ἅλιον βέλος ἧκεν,
- ἀλλʼ Ἱκετάονος υἱὸν ὑπέρθυμον Μελάνιππον
- νισόμενον πόλεμον δὲ βάλε στῆθος παρὰ μαζόν.
- δούπησεν δὲ πεσών, τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψεν.
- Ἀντίλοχος δʼ ἐπόρουσε κύων ὥς, ὅς τʼ ἐπὶ νεβρῷ
- βλημένῳ ἀΐξῃ, τόν τʼ ἐξ εὐνῆφι θορόντα
- θηρητὴρ ἐτύχησε βαλών, ὑπέλυσε δὲ γυῖα·
- ὣς ἐπὶ σοὶ Μελάνιππε θόρʼ Ἀντίλοχος μενεχάρμης
- τεύχεα συλήσων· ἀλλʼ οὐ λάθεν Ἕκτορα δῖον,
- ὅς ῥά οἱ ἀντίος ἦλθε θέων ἀνὰ δηϊοτῆτα.
- Ἀντίλοχος δʼ οὐ μεῖνε θοός περ ἐὼν πολεμιστής,
- ἀλλʼ ὅ γʼ ἄρʼ ἔτρεσε θηρὶ κακὸν ῥέξαντι ἐοικώς,
- ὅς τε κύνα κτείνας ἢ βουκόλον ἀμφὶ βόεσσι
- φεύγει πρίν περ ὅμιλον ἀολλισθήμεναι ἀνδρῶν·
- ὣς τρέσε Νεστορίδης, ἐπὶ δὲ Τρῶές τε καὶ Ἕκτωρ
- ἠχῇ θεσπεσίῃ βέλεα στονόεντα χέοντο·
- στῆ δὲ μεταστρεφθείς, ἐπεὶ ἵκετο ἔθνος ἑταίρων.
- Τρῶες δὲ λείουσιν ἐοικότες ὠμοφάγοισι
- νηυσὶν ἐπεσσεύοντο, Διὸς δʼ ἐτέλειον ἐφετμάς,
- ὅ σφισιν αἰὲν ἔγειρε μένος μέγα, θέλγε δὲ θυμὸν
- Ἀργείων καὶ κῦδος ἀπαίνυτο, τοὺς δʼ ὀρόθυνεν.
- Ἕκτορι γάρ οἱ θυμὸς ἐβούλετο κῦδος ὀρέξαι
- Πριαμίδῃ, ἵνα νηυσὶ κορωνίσι θεσπιδαὲς πῦρ
- ἐμβάλοι ἀκάματον, Θέτιδος δʼ ἐξαίσιον ἀρὴν
- πᾶσαν ἐπικρήνειε· τὸ γὰρ μένε μητίετα Ζεὺς
- νηὸς καιομένης σέλας ὀφθαλμοῖσιν ἰδέσθαι.
- ἐκ γὰρ δὴ τοῦ μέλλε παλίωξιν παρὰ νηῶν
- θησέμεναι Τρώων, Δαναοῖσι δὲ κῦδος ὀρέξειν.
- τὰ φρονέων νήεσσιν ἔπι γλαφυρῇσιν ἔγειρεν
- Ἕκτορα Πριαμίδην μάλα περ μεμαῶτα καὶ αὐτόν.
- μαίνετο δʼ ὡς ὅτʼ Ἄρης ἐγχέσπαλος ἢ ὀλοὸν πῦρ
- οὔρεσι μαίνηται βαθέης ἐν τάρφεσιν ὕλης·
- ἀφλοισμὸς δὲ περὶ στόμα γίγνετο, τὼ δέ οἱ ὄσσε
- λαμπέσθην βλοσυρῇσιν ὑπʼ ὀφρύσιν, ἀμφὶ δὲ πήληξ
- σμερδαλέον κροτάφοισι τινάσσετο μαρναμένοιο
- Ἕκτορος· αὐτὸς γάρ οἱ ἀπʼ αἰθέρος ἦεν ἀμύντωρ
- Ζεύς, ὅς μιν πλεόνεσσι μετʼ ἀνδράσι μοῦνον ἐόντα
- τίμα καὶ κύδαινε. μινυνθάδιος γὰρ ἔμελλεν
- ἔσσεσθʼ· ἤδη γάρ οἱ ἐπόρνυε μόρσιμον ἦμαρ
- Παλλὰς Ἀθηναίη ὑπὸ Πηλεΐδαο βίηφιν.
- καί ῥʼ ἔθελεν ῥῆξαι στίχας ἀνδρῶν πειρητίζων,
- ᾗ δὴ πλεῖστον ὅμιλον ὅρα καὶ τεύχεʼ ἄριστα·
- ἀλλʼ οὐδʼ ὧς δύνατο ῥῆξαι μάλα περ μενεαίνων·
- ἴσχον γὰρ πυργηδὸν ἀρηρότες, ἠΰτε πέτρη
- ἠλίβατος μεγάλη πολιῆς ἁλὸς ἐγγὺς ἐοῦσα,
- ἥ τε μένει λιγέων ἀνέμων λαιψηρὰ κέλευθα
- κύματά τε τροφόεντα, τά τε προσερεύγεται αὐτήν·
- ὣς Δαναοὶ Τρῶας μένον ἔμπεδον οὐδὲ φέβοντο.
- αὐτὰρ ὃ λαμπόμενος πυρὶ πάντοθεν ἔνθορʼ ὁμίλῳ,
- ἐν δʼ ἔπεσʼ ὡς ὅτε κῦμα θοῇ ἐν νηῒ πέσῃσι
- λάβρον ὑπαὶ νεφέων ἀνεμοτρεφές· ἣ δέ τε πᾶσα
- ἄχνῃ ὑπεκρύφθη, ἀνέμοιο δὲ δεινὸς ἀήτη
- ἱστίῳ ἐμβρέμεται, τρομέουσι δέ τε φρένα ναῦται
- δειδιότες· τυτθὸν γὰρ ὑπʼ ἐκ θανάτοιο φέρονται·
- ὣς ἐδαΐζετο θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν Ἀχαιῶν.
- αὐτὰρ ὅ γʼ ὥς τε λέων ὀλοόφρων βουσὶν ἐπελθών,
- αἵ ῥά τʼ ἐν εἱαμενῇ ἕλεος μεγάλοιο νέμονται
- μυρίαι, ἐν δέ τε τῇσι νομεὺς οὔ πω σάφα εἰδὼς
- θηρὶ μαχέσσασθαι ἕλικος βοὸς ἀμφὶ φονῇσιν·
- ἤτοι ὃ μὲν πρώτῃσι καὶ ὑστατίῃσι βόεσσιν
- αἰὲν ὁμοστιχάει, ὃ δέ τʼ ἐν μέσσῃσιν ὀρούσας
- βοῦν ἔδει, αἳ δέ τε πᾶσαι ὑπέτρεσαν· ὣς τότʼ Ἀχαιοὶ
- θεσπεσίως ἐφόβηθεν ὑφʼ Ἕκτορι καὶ Διὶ πατρὶ
- πάντες, ὃ δʼ οἶον ἔπεφνε Μυκηναῖον Περιφήτην,
- Κοπρῆος φίλον υἱόν, ὃς Εὐρυσθῆος ἄνακτος
- ἀγγελίης οἴχνεσκε βίῃ Ἡρακληείῃ.
- τοῦ γένετʼ ἐκ πατρὸς πολὺ χείρονος υἱὸς ἀμείνων
- παντοίας ἀρετάς, ἠμὲν πόδας ἠδὲ μάχεσθαι,
- καὶ νόον ἐν πρώτοισι Μυκηναίων ἐτέτυκτο·
- ὅς ῥα τόθʼ Ἕκτορι κῦδος ὑπέρτερον ἐγγυάλιξε.
- στρεφθεὶς γὰρ μετόπισθεν ἐν ἀσπίδος ἄντυγι πάλτο,
- τὴν αὐτὸς φορέεσκε ποδηνεκέʼ ἕρκος ἀκόντων·
- τῇ ὅ γʼ ἐνὶ βλαφθεὶς πέσεν ὕπτιος, ἀμφὶ δὲ πήληξ
- σμερδαλέον κονάβησε περὶ κροτάφοισι πεσόντος.
- Ἕκτωρ δʼ ὀξὺ νόησε, θέων δέ οἱ ἄγχι παρέστη,
- στήθεϊ δʼ ἐν δόρυ πῆξε, φίλων δέ μιν ἐγγὺς ἑταίρων
- κτεῖνʼ· οἳ δʼ οὐκ ἐδύναντο καὶ ἀχνύμενοί περ ἑταίρου
- χραισμεῖν· αὐτοὶ γὰρ μάλα δείδισαν Ἕκτορα δῖον.
- εἰσωποὶ δʼ ἐγένοντο νεῶν, περὶ δʼ ἔσχεθον ἄκραι
- νῆες ὅσαι πρῶται εἰρύατο· τοὶ δʼ ἐπέχυντο.
- Ἀργεῖοι δὲ νεῶν μὲν ἐχώρησαν καὶ ἀνάγκῃ
- τῶν πρωτέων, αὐτοῦ δὲ παρὰ κλισίῃσιν ἔμειναν
- ἁθρόοι, οὐδὲ κέδασθεν ἀνὰ στρατόν· ἴσχε γὰρ αἰδὼς
- καὶ δέος· ἀζηχὲς γὰρ ὁμόκλεον ἀλλήλοισι.
- Νέστωρ αὖτε μάλιστα Γερήνιος οὖρος Ἀχαιῶν
- λίσσεθʼ ὑπὲρ τοκέων γουνούμενος ἄνδρα ἕκαστον·
- ὦ φίλοι ἀνέρες ἔστε καὶ αἰδῶ θέσθʼ ἐνὶ θυμῷ
- ἄλλων ἀνθρώπων, ἐπὶ δὲ μνήσασθε ἕκαστος
- παίδων ἠδʼ ἀλόχων καὶ κτήσιος ἠδὲ τοκήων,
- ἠμὲν ὅτεῳ ζώουσι καὶ ᾧ κατατεθνήκασι·
- τῶν ὕπερ ἐνθάδʼ ἐγὼ γουνάζομαι οὐ παρεόντων
- ἑστάμεναι κρατερῶς, μὴ δὲ τρωπᾶσθε φόβον δέ.
- ὣς εἰπὼν ὄτρυνε μένος καὶ θυμὸν ἑκάστου.
- τοῖσι δʼ ἀπʼ ὀφθαλμῶν νέφος ἀχλύος ὦσεν Ἀθήνη
- θεσπέσιον· μάλα δέ σφι φόως γένετʼ ἀμφοτέρωθεν
- ἠμὲν πρὸς νηῶν καὶ ὁμοιΐου πολέμοιο.
- Ἕκτορα δὲ φράσσαντο βοὴν ἀγαθὸν καὶ ἑταίρους,
- ἠμὲν ὅσοι μετόπισθεν ἀφέστασαν οὐδὲ μάχοντο,
- ἠδʼ ὅσσοι παρὰ νηυσὶ μάχην ἐμάχοντο θοῇσιν.
- οὐδʼ ἄρʼ ἔτʼ Αἴαντι μεγαλήτορι ἥνδανε θυμῷ
- ἑστάμεν ἔνθά περ ἄλλοι ἀφέστασαν υἷες Ἀχαιῶν·
- ἀλλʼ ὅ γε νηῶν ἴκριʼ ἐπῴχετο μακρὰ βιβάσθων,
- νώμα δὲ ξυστὸν μέγα ναύμαχον ἐν παλάμῃσι
- κολλητὸν βλήτροισι δυωκαιεικοσίπηχυ.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἀνὴρ ἵπποισι κελητίζειν ἐῢ εἰδώς,
- ὅς τʼ ἐπεὶ ἐκ πολέων πίσυρας συναείρεται ἵππους,
- σεύας ἐκ πεδίοιο μέγα προτὶ ἄστυ δίηται
- λαοφόρον καθʼ ὁδόν· πολέες τέ ἑ θηήσαντο
- ἀνέρες ἠδὲ γυναῖκες· ὃ δʼ ἔμπεδον ἀσφαλὲς αἰεὶ
- θρῴσκων ἄλλοτʼ ἐπʼ ἄλλον ἀμείβεται, οἳ δὲ πέτονται·
- ὣς Αἴας ἐπὶ πολλὰ θοάων ἴκρια νηῶν
- φοίτα μακρὰ βιβάς, φωνὴ δέ οἱ αἰθέρʼ ἵκανεν,
- αἰεὶ δὲ σμερδνὸν βοόων Δαναοῖσι κέλευε
- νηυσί τε καὶ κλισίῃσιν ἀμυνέμεν. οὐδὲ μὲν Ἕκτωρ
- μίμνεν ἐνὶ Τρώων ὁμάδῳ πύκα θωρηκτάων·
- ἀλλʼ ὥς τʼ ὀρνίθων πετεηνῶν αἰετὸς αἴθων
- ἔθνος ἐφορμᾶται ποταμὸν πάρα βοσκομενάων
- χηνῶν ἢ γεράνων ἢ κύκνων δουλιχοδείρων,
- ὣς Ἕκτωρ ἴθυσε νεὸς κυανοπρῴροιο
- ἀντίος ἀΐξας· τὸν δὲ Ζεὺς ὦσεν ὄπισθε
- χειρὶ μάλα μεγάλῃ, ὄτρυνε δὲ λαὸν ἅμʼ αὐτῷ.
- αὖτις δὲ δριμεῖα μάχη παρὰ νηυσὶν ἐτύχθη·
- φαίης κʼ ἀκμῆτας καὶ ἀτειρέας ἀλλήλοισιν
- ἄντεσθʼ ἐν πολέμῳ, ὡς ἐσσυμένως ἐμάχοντο.
- τοῖσι δὲ μαρναμένοισιν ὅδʼ ἦν νόος· ἤτοι Ἀχαιοὶ
- οὐκ ἔφασαν φεύξεσθαι ὑπʼ ἐκ κακοῦ, ἀλλʼ ὀλέεσθαι,
- Τρωσὶν δʼ ἔλπετο θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν ἑκάστου
- νῆας ἐνιπρήσειν κτενέειν θʼ ἥρωας Ἀχαιούς.
- οἳ μὲν τὰ φρονέοντες ἐφέστασαν ἀλλήλοισιν·
- Ἕκτωρ δὲ πρυμνῆς νεὸς ἥψατο ποντοπόροιο
- καλῆς ὠκυάλου, ἣ Πρωτεσίλαον ἔνεικεν
- ἐς Τροίην, οὐδʼ αὖτις ἀπήγαγε πατρίδα γαῖαν.
- τοῦ περ δὴ περὶ νηὸς Ἀχαιοί τε Τρῶές τε
- δῄουν ἀλλήλους αὐτοσχεδόν· οὐδʼ ἄρα τοί γε
- τόξων ἀϊκὰς ἀμφὶς μένον οὐδʼ ἔτʼ ἀκόντων,
- ἀλλʼ οἵ γʼ ἐγγύθεν ἱστάμενοι ἕνα θυμὸν ἔχοντες
- ὀξέσι δὴ πελέκεσσι καὶ ἀξίνῃσι μάχοντο
- καὶ ξίφεσιν μεγάλοισι καὶ ἔγχεσιν ἀμφιγύοισι.
- πολλὰ δὲ φάσγανα καλὰ μελάνδετα κωπήεντα
- ἄλλα μὲν ἐκ χειρῶν χαμάδις πέσον, ἄλλα δʼ ἀπʼ ὤμων
- ἀνδρῶν μαρναμένων· ῥέε δʼ αἵματι γαῖα μέλαινα.
- Ἕκτωρ δὲ πρύμνηθεν ἐπεὶ λάβεν οὐχὶ μεθίει
- ἄφλαστον μετὰ χερσὶν ἔχων, Τρωσὶν δὲ κέλευεν·
- οἴσετε πῦρ, ἅμα δʼ αὐτοὶ ἀολλέες ὄρνυτʼ ἀϋτήν·
- νῦν ἡμῖν πάντων Ζεὺς ἄξιον ἦμαρ ἔδωκε
- νῆας ἑλεῖν, αἳ δεῦρο θεῶν ἀέκητι μολοῦσαι
- ἡμῖν πήματα πολλὰ θέσαν, κακότητι γερόντων,
- οἵ μʼ ἐθέλοντα μάχεσθαι ἐπὶ πρυμνῇσι νέεσσιν
- αὐτόν τʼ ἰσχανάασκον ἐρητύοντό τε λαόν·
- ἀλλʼ εἰ δή ῥα τότε βλάπτε φρένας εὐρύοπα Ζεὺς
- ἡμετέρας, νῦν αὐτὸς ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα μᾶλλον ἐπʼ Ἀργείοισιν ὄρουσαν.
- Αἴας δʼ οὐκέτʼ ἔμιμνε· βιάζετο γὰρ βελέεσσιν·
- ἀλλʼ ἀνεχάζετο τυτθόν, ὀϊόμενος θανέεσθαι
- θρῆνυν ἐφʼ ἑπταπόδην, λίπε δʼ ἴκρια νηὸς ἐΐσης.
- ἔνθʼ ἄρʼ ὅ γʼ ἑστήκει δεδοκημένος, ἔγχεϊ δʼ αἰεὶ
- Τρῶας ἄμυνε νεῶν, ὅς τις φέροι ἀκάματον πῦρ·
- αἰεὶ δὲ σμερδνὸν βοόων Δαναοῖσι κέλευε·
- ὦ φίλοι ἥρωες Δαναοὶ θεράποντες Ἄρηος
- ἀνέρες ἔστε φίλοι, μνήσασθε δὲ θούριδος ἀλκῆς.
- ἠέ τινάς φαμεν εἶναι ἀοσσητῆρας ὀπίσσω,
- ἦέ τι τεῖχος ἄρειον, ὅ κʼ ἀνδράσι λοιγὸν ἀμύναι;
- οὐ μέν τι σχεδόν ἐστι πόλις πύργοις ἀραρυῖα,
- ᾗ κʼ ἀπαμυναίμεσθʼ ἑτεραλκέα δῆμον ἔχοντες·
- ἀλλʼ ἐν γὰρ Τρώων πεδίῳ πύκα θωρηκτάων
- πόντῳ κεκλιμένοι ἑκὰς ἥμεθα πατρίδος αἴης·
- τὼ ἐν χερσὶ φόως, οὐ μειλιχίῃ πολέμοιο.
- ἦ, καὶ μαιμώων ἔφεπʼ ἔγχεϊ ὀξυόεντι.
- ὅς τις δὲ Τρώων κοίλῃς ἐπὶ νηυσὶ φέροιτο
- σὺν πυρὶ κηλείῳ, χάριν Ἕκτορος ὀτρύναντος,
- τὸν δʼ Αἴας οὔτασκε δεδεγμένος ἔγχεϊ μακρῷ·
- δώδεκα δὲ προπάροιθε νεῶν αὐτοσχεδὸν οὖτα.
- ὣς οἳ μὲν περὶ νηὸς ἐϋσσέλμοιο μάχοντο·
- Πάτροκλος δʼ Ἀχιλῆϊ παρίστατο ποιμένι λαῶν
- δάκρυα θερμὰ χέων ὥς τε κρήνη μελάνυδρος,
- ἥ τε κατʼ αἰγίλιπος πέτρης δνοφερὸν χέει ὕδωρ.
- τὸν δὲ ἰδὼν ᾤκτιρε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεύς,
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- τίπτε δεδάκρυσαι Πατρόκλεες, ἠΰτε κούρη
- νηπίη, ἥ θʼ ἅμα μητρὶ θέουσʼ ἀνελέσθαι ἀνώγει
- εἱανοῦ ἁπτομένη, καί τʼ ἐσσυμένην κατερύκει,
- δακρυόεσσα δέ μιν ποτιδέρκεται, ὄφρʼ ἀνέληται·
- τῇ ἴκελος Πάτροκλε τέρεν κατὰ δάκρυον εἴβεις.
- ἠέ τι Μυρμιδόνεσσι πιφαύσκεαι, ἢ ἐμοὶ αὐτῷ,
- ἦέ τινʼ ἀγγελίην Φθίης ἐξέκλυες οἶος;
- ζώειν μὰν ἔτι φασὶ Μενοίτιον Ἄκτορος υἱόν,
- ζώει δʼ Αἰακίδης Πηλεὺς μετὰ Μυρμιδόνεσσι;
- τῶν κε μάλʼ ἀμφοτέρων ἀκαχοίμεθα τεθνηώτων.
- ἦε σύ γʼ Ἀργείων ὀλοφύρεαι, ὡς ὀλέκονται
- νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσιν ὑπερβασίης ἕνεκα σφῆς;
- ἐξαύδα, μὴ κεῦθε νόῳ, ἵνα εἴδομεν ἄμφω.
- τὸν δὲ βαρὺ στενάχων προσέφης Πατρόκλεες ἱππεῦ·
- ὦ Ἀχιλεῦ Πηλῆος υἱὲ μέγα φέρτατʼ Ἀχαιῶν
- μὴ νεμέσα· τοῖον γὰρ ἄχος βεβίηκεν Ἀχαιούς.
- οἳ μὲν γὰρ δὴ πάντες, ὅσοι πάρος ἦσαν ἄριστοι,
- ἐν νηυσὶν κέαται βεβλημένοι οὐτάμενοί τε.
- βέβληται μὲν ὃ Τυδεΐδης κρατερὸς Διομήδης,
- οὔτασται δʼ Ὀδυσεὺς δουρικλυτὸς ἠδʼ Ἀγαμέμνων,
- βέβληται δὲ καὶ Εὐρύπυλος κατὰ μηρὸν ὀϊστῷ.
- τοὺς μέν τʼ ἰητροὶ πολυφάρμακοι ἀμφιπένονται
- ἕλκεʼ ἀκειόμενοι· σὺ δʼ ἀμήχανος ἔπλευ Ἀχιλλεῦ.
- μὴ ἐμέ γʼ οὖν οὗτός γε λάβοι χόλος, ὃν σὺ φυλάσσεις
- αἰναρέτη· τί σευ ἄλλος ὀνήσεται ὀψίγονός περ
- αἴ κε μὴ Ἀργείοισιν ἀεικέα λοιγὸν ἀμύνῃς;
- νηλεές, οὐκ ἄρα σοί γε πατὴρ ἦν ἱππότα Πηλεύς,
- οὐδὲ Θέτις μήτηρ· γλαυκὴ δέ σε τίκτε θάλασσα
- πέτραι τʼ ἠλίβατοι, ὅτι τοι νόος ἐστὶν ἀπηνής.
- εἰ δέ τινα φρεσὶ σῇσι θεοπροπίην ἀλεείνεις
- καί τινά τοι πὰρ Ζηνὸς ἐπέφραδε πότνια μήτηρ,
- ἀλλʼ ἐμέ περ πρόες ὦχʼ, ἃμα δʼ ἄλλον λαὸν ὄπασσον
- Μυρμιδόνων, ἤν πού τι φόως Δαναοῖσι γένωμαι.
- δὸς δέ μοι ὤμοιιν τὰ σὰ τεύχεα θωρηχθῆναι,
- αἴ κʼ ἐμὲ σοὶ ἴσκοντες ἀπόσχωνται πολέμοιο
- Τρῶες, ἀναπνεύσωσι δʼ Ἀρήϊοι υἷες Ἀχαιῶν
- τειρόμενοι· ὀλίγη δέ τʼ ἀνάπνευσις πολέμοιο.
- ῥεῖα δέ κʼ ἀκμῆτες κεκμηότας ἄνδρας ἀϋτῇ
- ὤσαιμεν προτὶ ἄστυ νεῶν ἄπο καὶ κλισιάων.
- ὣς φάτο λισσόμενος μέγα νήπιος· ἦ γὰρ ἔμελλεν
- οἷ αὐτῷ θάνατόν τε κακὸν καὶ κῆρα λιτέσθαι.
- τὸν δὲ μέγʼ ὀχθήσας προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- ὤ μοι διογενὲς Πατρόκλεες οἷον ἔειπες·
- οὔτε θεοπροπίης ἐμπάζομαι ἥν τινα οἶδα,
- οὔτέ τί μοι πὰρ Ζηνὸς ἐπέφραδε πότνια μήτηρ·
- ἀλλὰ τόδʼ αἰνὸν ἄχος κραδίην καὶ θυμὸν ἱκάνει,
- ὁππότε δὴ τὸν ὁμοῖον ἀνὴρ ἐθέλῃσιν ἀμέρσαι
- καὶ γέρας ἂψ ἀφελέσθαι, ὅ τε κράτεϊ προβεβήκῃ·
- αἰνὸν ἄχος τό μοί ἐστιν, ἐπεὶ πάθον ἄλγεα θυμῷ.
- κούρην ἣν ἄρα μοι γέρας ἔξελον υἷες Ἀχαιῶν,
- δουρὶ δʼ ἐμῷ κτεάτισσα πόλιν εὐτείχεα πέρσας,
- τὴν ἂψ ἐκ χειρῶν ἕλετο κρείων Ἀγαμέμνων
- Ἀτρεΐδης ὡς εἴ τινʼ ἀτίμητον μετανάστην.
- ἀλλὰ τὰ μὲν προτετύχθαι ἐάσομεν· οὐδʼ ἄρα πως ἦν
- ἀσπερχὲς κεχολῶσθαι ἐνὶ φρεσίν· ἤτοι ἔφην γε
- οὐ πρὶν μηνιθμὸν καταπαυσέμεν, ἀλλʼ ὁπότʼ ἂν δὴ
- νῆας ἐμὰς ἀφίκηται ἀϋτή τε πτόλεμός τε.
- τύνη δʼ ὤμοιιν μὲν ἐμὰ κλυτὰ τεύχεα δῦθι,
- ἄρχε δὲ Μυρμιδόνεσσι φιλοπτολέμοισι μάχεσθαι,
- εἰ δὴ κυάνεον Τρώων νέφος ἀμφιβέβηκε
- νηυσὶν ἐπικρατέως, οἳ δὲ ῥηγμῖνι θαλάσσης
- κεκλίαται, χώρης ὀλίγην ἔτι μοῖραν ἔχοντες
- Ἀργεῖοι, Τρώων δὲ πόλις ἐπὶ πᾶσα βέβηκε
- θάρσυνος· οὐ γὰρ ἐμῆς κόρυθος λεύσσουσι μέτωπον
- ἐγγύθι λαμπομένης· τάχα κεν φεύγοντες ἐναύλους
- πλήσειαν νεκύων, εἴ μοι κρείων Ἀγαμέμνων
- ἤπια εἰδείη· νῦν δὲ στρατὸν ἀμφιμάχονται.
- οὐ γὰρ Τυδεΐδεω Διομήδεος ἐν παλάμῃσι
- μαίνεται ἐγχείη Δαναῶν ἀπὸ λοιγὸν ἀμῦναι·
- οὐδέ πω Ἀτρεΐδεω ὀπὸς ἔκλυον αὐδήσαντος
- ἐχθρῆς ἐκ κεφαλῆς· ἀλλʼ Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο
- Τρωσὶ κελεύοντος περιάγνυται, οἳ δʼ ἀλαλητῷ
- πᾶν πεδίον κατέχουσι μάχῃ νικῶντες Ἀχαιούς.
- ἀλλὰ καὶ ὧς Πάτροκλε νεῶν ἄπο λοιγὸν ἀμύνων
- ἔμπεσʼ ἐπικρατέως, μὴ δὴ πυρὸς αἰθομένοιο
- νῆας ἐνιπρήσωσι, φίλον δʼ ἀπὸ νόστον ἕλωνται.
- πείθεο δʼ ὥς τοι ἐγὼ μύθου τέλος ἐν φρεσὶ θείω,
- ὡς ἄν μοι τιμὴν μεγάλην καὶ κῦδος ἄρηαι
- πρὸς πάντων Δαναῶν, ἀτὰρ οἳ περικαλλέα κούρην
- ἂψ ἀπονάσσωσιν, ποτὶ δʼ ἀγλαὰ δῶρα πόρωσιν.
- ἐκ νηῶν ἐλάσας ἰέναι πάλιν· εἰ δέ κεν αὖ τοι
- δώῃ κῦδος ἀρέσθαι ἐρίγδουπος πόσις Ἥρης,
- μὴ σύ γʼ ἄνευθεν ἐμεῖο λιλαίεσθαι πολεμίζειν
- Τρωσὶ φιλοπτολέμοισιν· ἀτιμότερον δέ με θήσεις·
- μὴ δʼ ἐπαγαλλόμενος πολέμῳ καὶ δηϊοτῆτι
- Τρῶας ἐναιρόμενος προτὶ Ἴλιον ἡγεμονεύειν,
- μή τις ἀπʼ Οὐλύμποιο θεῶν αἰειγενετάων
- ἐμβήῃ· μάλα τούς γε φιλεῖ ἑκάεργος Ἀπόλλων·
- ἀλλὰ πάλιν τρωπᾶσθαι, ἐπὴν φάος ἐν νήεσσι
- θήῃς, τοὺς δʼ ἔτʼ ἐᾶν πεδίον κάτα δηριάασθαι.
- αἲ γὰρ Ζεῦ τε πάτερ καὶ Ἀθηναίη καὶ Ἄπολλον
- μήτέ τις οὖν Τρώων θάνατον φύγοι ὅσσοι ἔασι,
- μήτέ τις Ἀργείων, νῶϊν δʼ ἐκδῦμεν ὄλεθρον,
- ὄφρʼ οἶοι Τροίης ἱερὰ κρήδεμνα λύωμεν.
- ὣς οἳ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον,
- Αἴας δʼ οὐκ ἔτʼ ἔμιμνε· βιάζετο γὰρ βελέεσσι·
- δάμνα μιν Ζηνός τε νόος καὶ Τρῶες ἀγαυοὶ
- βάλλοντες· δεινὴν δὲ περὶ κροτάφοισι φαεινὴ
- πήληξ βαλλομένη καναχὴν ἔχε, βάλλετο δʼ αἰεὶ
- κὰπ φάλαρʼ εὐποίηθʼ· ὃ δʼ ἀριστερὸν ὦμον ἔκαμνεν
- ἔμπεδον αἰὲν ἔχων σάκος αἰόλον· οὐδὲ δύναντο
- ἀμφʼ αὐτῷ πελεμίξαι ἐρείδοντες βελέεσσιν.
- αἰεὶ δʼ ἀργαλέῳ ἔχετʼ ἄσθματι, κὰδ δέ οἱ ἱδρὼς
- πάντοθεν ἐκ μελέων πολὺς ἔρρεεν, οὐδέ πῃ εἶχεν
- ἀμπνεῦσαι· πάντῃ δὲ κακὸν κακῷ ἐστήρικτο.
- ἔσπετε νῦν μοι Μοῦσαι Ὀλύμπια δώματʼ ἔχουσαι,
- ὅππως δὴ πρῶτον πῦρ ἔμπεσε νηυσὶν Ἀχαιῶν.
- Ἕκτωρ Αἴαντος δόρυ μείλινον ἄγχι παραστὰς
- πλῆξʼ ἄορι μεγάλῳ αἰχμῆς παρὰ καυλὸν ὄπισθεν,
- ἀντικρὺ δʼ ἀπάραξε· τὸ μὲν Τελαμώνιος Αἴας
- πῆλʼ αὔτως ἐν χειρὶ κόλον δόρυ, τῆλε δʼ ἀπʼ αὐτοῦ
- αἰχμὴ χαλκείη χαμάδις βόμβησε πεσοῦσα.
- γνῶ δʼ Αἴας κατὰ θυμὸν ἀμύμονα ῥίγησέν τε
- ἔργα θεῶν, ὅ ῥα πάγχυ μάχης ἐπὶ μήδεα κεῖρε
- Ζεὺς ὑψιβρεμέτης, Τρώεσσι δὲ βούλετο νίκην·
- χάζετο δʼ ἐκ βελέων. τοὶ δʼ ἔμβαλον ἀκάματον πῦρ
- νηῒ θοῇ· τῆς δʼ αἶψα κατʼ ἀσβέστη κέχυτο φλόξ.
- ὣς τὴν μὲν πρυμνὴν πῦρ ἄμφεπεν· αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς
- μηρὼ πληξάμενος Πατροκλῆα προσέειπεν·
- ὄρσεο διογενὲς Πατρόκλεες ἱπποκέλευθε·
- λεύσσω δὴ παρὰ νηυσὶ πυρὸς δηΐοιο ἰωήν·
- μὴ δὴ νῆας ἕλωσι καὶ οὐκέτι φυκτὰ πέλωνται·
- δύσεο τεύχεα θᾶσσον, ἐγὼ δέ κε λαὸν ἀγείρω.
- ὣς φάτο, Πάτροκλος δὲ κορύσσετο νώροπι χαλκῷ.
- κνημῖδας μὲν πρῶτα περὶ κνήμῃσιν ἔθηκε
- καλάς, ἀργυρέοισιν ἐπισφυρίοις ἀραρυίας·
- δεύτερον αὖ θώρηκα περὶ στήθεσσιν ἔδυνε
- ποικίλον ἀστερόεντα ποδώκεος Αἰακίδαο.
- ἀμφὶ δʼ ἄρʼ ὤμοισιν βάλετο ξίφος ἀργυρόηλον
- χάλκεον, αὐτὰρ ἔπειτα σάκος μέγα τε στιβαρόν τε·
- κρατὶ δʼ ἐπʼ ἰφθίμῳ κυνέην εὔτυκτον ἔθηκεν
- ἵππουριν· δεινὸν δὲ λόφος καθύπερθεν ἔνευεν.
- εἵλετο δʼ ἄλκιμα δοῦρε, τά οἱ παλάμηφιν ἀρήρει.
- ἔγχος δʼ οὐχ ἕλετʼ οἶον ἀμύμονος Αἰακίδαο
- βριθὺ μέγα στιβαρόν· τὸ μὲν οὐ δύνατʼ ἄλλος Ἀχαιῶν
- πάλλειν, ἀλλά μιν οἶος ἐπίστατο πῆλαι Ἀχιλλεὺς
- Πηλιάδα μελίην, τὴν πατρὶ φίλῳ πόρε Χείρων
- Πηλίου ἐκ κορυφῆς, φόνον ἔμμεναι ἡρώεσσιν.
- ἵππους δʼ Αὐτομέδοντα θοῶς ζευγνῦμεν ἄνωγε,
- τὸν μετʼ Ἀχιλλῆα ῥηξήνορα τῖε μάλιστα,
- πιστότατος δέ οἱ ἔσκε μάχῃ ἔνι μεῖναι ὁμοκλήν.
- τῷ δὲ καὶ Αὐτομέδων ὕπαγε ζυγὸν ὠκέας ἵππους
- Ξάνθον καὶ Βαλίον, τὼ ἅμα πνοιῇσι πετέσθην,
- τοὺς ἔτεκε Ζεφύρῳ ἀνέμῳ Ἅρπυια Ποδάργη
- βοσκομένη λειμῶνι παρὰ ῥόον Ὠκεανοῖο.
- ἐν δὲ παρηορίῃσιν ἀμύμονα Πήδασον ἵει,
- τόν ῥά ποτʼ Ἠετίωνος ἑλὼν πόλιν ἤγαγʼ Ἀχιλλεύς,
- ὃς καὶ θνητὸς ἐὼν ἕπεθʼ ἵπποις ἀθανάτοισι.
- Μυρμιδόνας δʼ ἄρʼ ἐποιχόμενος θώρηξεν Ἀχιλλεὺς
- πάντας ἀνὰ κλισίας σὺν τεύχεσιν· οἳ δὲ λύκοι ὣς
- ὠμοφάγοι, τοῖσίν τε περὶ φρεσὶν ἄσπετος ἀλκή,
- οἵ τʼ ἔλαφον κεραὸν μέγαν οὔρεσι δῃώσαντες
- δάπτουσιν· πᾶσιν δὲ παρήϊον αἵματι φοινόν·
- καί τʼ ἀγεληδὸν ἴασιν ἀπὸ κρήνης μελανύδρου
- λάψοντες γλώσσῃσιν ἀραιῇσιν μέλαν ὕδωρ
- ἄκρον ἐρευγόμενοι φόνον αἵματος· ἐν δέ τε θυμὸς
- στήθεσιν ἄτρομός ἐστι, περιστένεται δέ τε γαστήρ·
- τοῖοι Μυρμιδόνων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες
- ἀμφʼ ἀγαθὸν θεράποντα ποδώκεος Αἰακίδαο
- ῥώοντʼ· ἐν δʼ ἄρα τοῖσιν ἀρήϊος ἵστατʼ Ἀχιλλεύς,
- ὀτρύνων ἵππους τε καὶ ἀνέρας ἀσπιδιώτας.
- πεντήκοντʼ ἦσαν νῆες θοαί, ᾗσιν Ἀχιλλεὺς
- ἐς Τροίην ἡγεῖτο Διῒ φίλος· ἐν δὲ ἑκάστῃ
- πεντήκοντʼ ἔσαν ἄνδρες ἐπὶ κληῗσιν ἑταῖροι·
- πέντε δʼ ἄρʼ ἡγεμόνας ποιήσατο τοῖς ἐπεποίθει
- σημαίνειν· αὐτὸς δὲ μέγα κρατέων ἤνασσε.
- τῆς μὲν ἰῆς στιχὸς ἦρχε Μενέσθιος αἰολοθώρηξ
- υἱὸς Σπερχειοῖο διιπετέος ποταμοῖο·
- ὃν τέκε Πηλῆος θυγάτηρ καλὴ Πολυδώρη
- Σπερχειῷ ἀκάμαντι γυνὴ θεῷ εὐνηθεῖσα,
- αὐτὰρ ἐπίκλησιν Βώρῳ Περιήρεος υἷι,
- ὅς ῥʼ ἀναφανδὸν ὄπυιε πορὼν ἀπερείσια ἕδνα.
- τῆς δʼ ἑτέρης Εὔδωρος ἀρήϊος ἡγεμόνευε
- παρθένιος, τὸν ἔτικτε χορῷ καλὴ Πολυμήλη
- Φύλαντος θυγάτηρ· τῆς δὲ κρατὺς ἀργεϊφόντης
- ἠράσατʼ, ὀφθαλμοῖσιν ἰδὼν μετὰ μελπομένῃσιν
- ἐν χορῷ Ἀρτέμιδος χρυσηλακάτου κελαδεινῆς.
- αὐτίκα δʼ εἰς ὑπερῷʼ ἀναβὰς παρελέξατο λάθρῃ
- Ἑρμείας ἀκάκητα, πόρεν δέ οἱ ἀγλαὸν υἱὸν
- Εὔδωρον πέρι μὲν θείειν ταχὺν ἠδὲ μαχητήν.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ τόν γε μογοστόκος Εἰλείθυια
- ἐξάγαγε πρὸ φόως δὲ καὶ ἠελίου ἴδεν αὐγάς,
- τὴν μὲν Ἐχεκλῆος κρατερὸν μένος Ἀκτορίδαο
- ἠγάγετο πρὸς δώματʼ, ἐπεὶ πόρε μυρία ἕδνα,
- τὸν δʼ ὃ γέρων Φύλας εὖ ἔτρεφεν ἠδʼ ἀτίταλλεν
- ἀμφαγαπαζόμενος ὡς εἴ θʼ ἑὸν υἱὸν ἐόντα.
- τῆς δὲ τρίτης Πείσανδρος ἀρήϊος ἡγεμόνευε
- Μαιμαλίδης, ὃς πᾶσι μετέπρεπε Μυρμιδόνεσσιν
- ἔγχεϊ μάρνασθαι μετὰ Πηλεΐωνος ἑταῖρον.
- τῆς δὲ τετάρτης ἦρχε γέρων ἱππηλάτα Φοῖνιξ,
- πέμπτης δʼ Ἀλκιμέδων Λαέρκεος υἱὸς ἀμύμων.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντας ἅμʼ ἡγεμόνεσσιν Ἀχιλλεὺς
- στῆσεν ἐῢ κρίνας, κρατερὸν δʼ ἐπὶ μῦθον ἔτελλε·
- Μυρμιδόνες μή τίς μοι ἀπειλάων λελαθέσθω,
- ἃς ἐπὶ νηυσὶ θοῇσιν ἀπειλεῖτε Τρώεσσι
- πάνθʼ ὑπὸ μηνιθμόν, καί μʼ ᾐτιάασθε ἕκαστος·
- σχέτλιε Πηλέος υἱὲ χόλῳ ἄρα σʼ ἔτρεφε μήτηρ,
- νηλεές, ὃς παρὰ νηυσὶν ἔχεις ἀέκοντας ἑταίρους·
- οἴκαδέ περ σὺν νηυσὶ νεώμεθα ποντοπόροισιν
- αὖτις, ἐπεί ῥά τοι ὧδε κακὸς χόλος ἔμπεσε θυμῷ.
- ταῦτά μʼ ἀγειρόμενοι θάμʼ ἐβάζετε· νῦν δὲ πέφανται
- φυλόπιδος μέγα ἔργον, ἕης τὸ πρίν γʼ ἐράασθε.
- ἔνθά τις ἄλκιμον ἦτορ ἔχων Τρώεσσι μαχέσθω.
- ὣς εἰπὼν ὄτρυνε μένος καὶ θυμὸν ἑκάστου.
- μᾶλλον δὲ στίχες ἄρθεν, ἐπεὶ βασιλῆος ἄκουσαν.
- ὡς δʼ ὅτε τοῖχον ἀνὴρ ἀράρῃ πυκινοῖσι λίθοισι
- δώματος ὑψηλοῖο βίας ἀνέμων ἀλεείνων,
- ὣς ἄραρον κόρυθές τε καὶ ἀσπίδες ὀμφαλόεσσαι.
- ἀσπὶς ἄρʼ ἀσπίδʼ ἔρειδε, κόρυς κόρυν, ἀνέρα δʼ ἀνήρ·
- ψαῦον δʼ ἱππόκομοι κόρυθες λαμπροῖσι φάλοισι
- νευόντων, ὡς πυκνοὶ ἐφέστασαν ἀλλήλοισι.
- πάντων δὲ προπάροιθε δύʼ ἀνέρε θωρήσσοντο
- Πάτροκλός τε καὶ Αὐτομέδων ἕνα θυμὸν ἔχοντες
- πρόσθεν Μυρμιδόνων πολεμιζέμεν. αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς
- βῆ ῥʼ ἴμεν ἐς κλισίην, χηλοῦ δʼ ἀπὸ πῶμʼ ἀνέῳγε
- καλῆς δαιδαλέης, τήν οἱ Θέτις ἀργυρόπεζα
- θῆκʼ ἐπὶ νηὸς ἄγεσθαι ἐῢ πλήσασα χιτώνων
- χλαινάων τʼ ἀνεμοσκεπέων οὔλων τε ταπήτων.
- ἔνθα δέ οἱ δέπας ἔσκε τετυγμένον, οὐδέ τις ἄλλος
- οὔτʼ ἀνδρῶν πίνεσκεν ἀπʼ αὐτοῦ αἴθοπα οἶνον,
- οὔτέ τεῳ σπένδεσκε θεῶν, ὅτε μὴ Διὶ πατρί.
- τό ῥα τότʼ ἐκ χηλοῖο λαβὼν ἐκάθηρε θεείῳ
- πρῶτον, ἔπειτα δʼ ἔνιψʼ ὕδατος καλῇσι ῥοῇσι,
- νίψατο δʼ αὐτὸς χεῖρας, ἀφύσσατο δʼ αἴθοπα οἶνον.
- εὔχετʼ ἔπειτα στὰς μέσῳ ἕρκεϊ, λεῖβε δὲ οἶνον
- οὐρανὸν εἰσανιδών· Δία δʼ οὐ λάθε τερπικέραυνον·
- Ζεῦ ἄνα Δωδωναῖε Πελασγικὲ τηλόθι ναίων
- Δωδώνης μεδέων δυσχειμέρου, ἀμφὶ δὲ Σελλοὶ
- σοὶ ναίουσʼ ὑποφῆται ἀνιπτόποδες χαμαιεῦναι,
- ἠμὲν δή ποτʼ ἐμὸν ἔπος ἔκλυες εὐξαμένοιο,
- τίμησας μὲν ἐμέ, μέγα δʼ ἴψαο λαὸν Ἀχαιῶν,
- ἠδʼ ἔτι καὶ νῦν μοι τόδʼ ἐπικρήηνον ἐέλδωρ·
- αὐτὸς μὲν γὰρ ἐγὼ μενέω νηῶν ἐν ἀγῶνι,
- ἀλλʼ ἕταρον πέμπω πολέσιν μετὰ Μυρμιδόνεσσι
- μάρνασθαι· τῷ κῦδος ἅμα πρόες εὐρύοπα Ζεῦ,
- θάρσυνον δέ οἱ ἦτορ ἐνὶ φρεσίν, ὄφρα καὶ Ἕκτωρ
- εἴσεται ἤ ῥα καὶ οἶος ἐπίστηται πολεμίζειν
- ἡμέτερος θεράπων, ἦ οἱ τότε χεῖρες ἄαπτοι
- μαίνονθʼ, ὁππότʼ ἐγώ περ ἴω μετὰ μῶλον Ἄρηος.
- αὐτὰρ ἐπεί κʼ ἀπὸ ναῦφι μάχην ἐνοπήν τε δίηται,
- ἀσκηθής μοι ἔπειτα θοὰς ἐπὶ νῆας ἵκοιτο
- τεύχεσί τε ξὺν πᾶσι καὶ ἀγχεμάχοις ἑτάροισιν.
- ὣς ἔφατʼ εὐχόμενος, τοῦ δʼ ἔκλυε μητίετα Ζεύς.
- τῷ δʼ ἕτερον μὲν ἔδωκε πατήρ, ἕτερον δʼ ἀνένευσε·
- νηῶν μέν οἱ ἀπώσασθαι πόλεμόν τε μάχην τε
- δῶκε, σόον δʼ ἀνένευσε μάχης ἐξαπονέεσθαι.
- ἤτοι ὃ μὲν σπείσας τε καὶ εὐξάμενος Διὶ πατρὶ
- ἂψ κλισίην εἰσῆλθε, δέπας δʼ ἀπέθηκʼ ἐνὶ χηλῷ,
- στῆ δὲ πάροιθʼ ἐλθὼν κλισίης, ἔτι δʼ ἤθελε θυμῷ
- εἰσιδέειν Τρώων καὶ Ἀχαιῶν φύλοπιν αἰνήν.
- οἳ δʼ ἅμα Πατρόκλῳ μεγαλήτορι θωρηχθέντες
- ἔστιχον, ὄφρʼ ἐν Τρωσὶ μέγα φρονέοντες ὄρουσαν.
- αὐτίκα δὲ σφήκεσσιν ἐοικότες ἐξεχέοντο
- εἰνοδίοις, οὓς παῖδες ἐριδμαίνωσιν ἔθοντες
- αἰεὶ κερτομέοντες ὁδῷ ἔπι οἰκίʼ ἔχοντας
- νηπίαχοι· ξυνὸν δὲ κακὸν πολέεσσι τιθεῖσι.
- τοὺς δʼ εἴ περ παρά τίς τε κιὼν ἄνθρωπος ὁδίτης
- κινήσῃ ἀέκων, οἳ δʼ ἄλκιμον ἦτορ ἔχοντες
- πρόσσω πᾶς πέτεται καὶ ἀμύνει οἷσι τέκεσσι.
- τῶν τότε Μυρμιδόνες κραδίην καὶ θυμὸν ἔχοντες
- ἐκ νηῶν ἐχέοντο· βοὴ δʼ ἄσβεστος ὀρώρει.
- Πάτροκλος δʼ ἑτάροισιν ἐκέκλετο μακρὸν ἀΰσας·
- Μυρμιδόνες ἕταροι Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος
- ἀνέρες ἔστε φίλοι, μνήσασθε δὲ θούριδος ἀλκῆς,
- ὡς ἂν Πηλεΐδην τιμήσομεν, ὃς μέγʼ ἄριστος
- Ἀργείων παρὰ νηυσὶ καὶ ἀγχέμαχοι θεράποντες,
- γνῷ δὲ καὶ Ἀτρεΐδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων
- ἣν ἄτην, ὅ τʼ ἄριστον Ἀχαιῶν οὐδὲν ἔτισεν.
- ὣς εἰπὼν ὄτρυνε μένος καὶ θυμὸν ἑκάστου,
- ἐν δʼ ἔπεσον Τρώεσσιν ἀολλέες· ἀμφὶ δὲ νῆες
- σμερδαλέον κονάβησαν ἀϋσάντων ὑπʼ Ἀχαιῶν.
- Τρῶες δʼ ὡς εἴδοντο Μενοιτίου ἄλκιμον υἱὸν
- αὐτὸν καὶ θεράποντα σὺν ἔντεσι μαρμαίροντας,
- πᾶσιν ὀρίνθη θυμός, ἐκίνηθεν δὲ φάλαγγες
- ἐλπόμενοι παρὰ ναῦφι ποδώκεα Πηλεΐωνα
- μηνιθμὸν μὲν ἀπορρῖψαι, φιλότητα δʼ ἑλέσθαι·
- πάπτηνεν δὲ ἕκαστος ὅπῃ φύγοι αἰπὺν ὄλεθρον.
- Πάτροκλος δὲ πρῶτος ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ
- ἀντικρὺ κατὰ μέσσον, ὅθι πλεῖστοι κλονέοντο,
- νηῒ πάρα πρυμνῇ μεγαθύμου Πρωτεσιλάου,
- καὶ βάλε Πυραίχμην, ὃς Παίονας ἱπποκορυστὰς
- ἤγαγεν ἐξ Ἀμυδῶνος ἀπʼ Ἀξιοῦ εὐρὺ ῥέοντος·
- τὸν βάλε δεξιὸν ὦμον· ὃ δʼ ὕπτιος ἐν κονίῃσι
- κάππεσεν οἰμώξας, ἕταροι δέ μιν ἀμφεφόβηθεν
- Παίονες· ἐν γὰρ Πάτροκλος φόβον ἧκεν ἅπασιν
- ἡγεμόνα κτείνας, ὃς ἀριστεύεσκε μάχεσθαι.
- ἐκ νηῶν δʼ ἔλασεν, κατὰ δʼ ἔσβεσεν αἰθόμενον πῦρ.
- ἡμιδαὴς δʼ ἄρα νηῦς λίπετʼ αὐτόθι· τοὶ δὲ φόβηθεν
- Τρῶες θεσπεσίῳ ὁμάδῳ· Δαναοὶ δʼ ἐπέχυντο
- νῆας ἀνὰ γλαφυράς· ὅμαδος δʼ ἀλίαστος ἐτύχθη.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἀφʼ ὑψηλῆς κορυφῆς ὄρεος μεγάλοιο
- κινήσῃ πυκινὴν νεφέλην στεροπηγερέτα Ζεύς,
- ἔκ τʼ ἔφανεν πᾶσαι σκοπιαὶ καὶ πρώονες ἄκροι
- καὶ νάπαι, οὐρανόθεν δʼ ἄρʼ ὑπερράγη ἄσπετος αἰθήρ,
- ὣς Δαναοὶ νηῶν μὲν ἀπωσάμενοι δήϊον πῦρ
- τυτθὸν ἀνέπνευσαν, πολέμου δʼ οὐ γίγνετʼ ἐρωή·
- οὐ γάρ πώ τι Τρῶες ἀρηϊφίλων ὑπʼ Ἀχαιῶν
- προτροπάδην φοβέοντο μελαινάων ἀπὸ νηῶν,
- ἀλλʼ ἔτʼ ἄρʼ ἀνθίσταντο, νεῶν δʼ ὑπόεικον ἀνάγκῃ.
- ἔνθα δʼ ἀνὴρ ἕλεν ἄνδρα κεδασθείσης ὑσμίνης
- ἡγεμόνων. πρῶτος δὲ Μενοιτίου ἄλκιμος υἱὸς
- αὐτίκʼ ἄρα στρεφθέντος Ἀρηϊλύκου βάλε μηρὸν
- ἔγχεϊ ὀξυόεντι, διὰ πρὸ δὲ χαλκὸν ἔλασσε·
- ῥῆξεν δʼ ὀστέον ἔγχος, ὃ δὲ πρηνὴς ἐπὶ γαίῃ
- κάππεσʼ· ἀτὰρ Μενέλαος ἀρήϊος οὖτα Θόαντα
- στέρνον γυμνωθέντα παρʼ ἀσπίδα, λῦσε δὲ γυῖα.
- Φυλεΐδης δʼ Ἄμφικλον ἐφορμηθέντα δοκεύσας
- ἔφθη ὀρεξάμενος πρυμνὸν σκέλος, ἔνθα πάχιστος
- μυὼν ἀνθρώπου πέλεται· περὶ δʼ ἔγχεος αἰχμῇ
- νεῦρα διεσχίσθη· τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψε.
- Νεστορίδαι δʼ ὃ μὲν οὔτασʼ Ἀτύμνιον ὀξέϊ δουρὶ
- Ἀντίλοχος, λαπάρης δὲ διήλασε χάλκεον ἔγχος·
- ἤριπε δὲ προπάροιθε. Μάρις δʼ αὐτοσχεδὰ δουρὶ
- Ἀντιλόχῳ ἐπόρουσε κασιγνήτοιο χολωθεὶς
- στὰς πρόσθεν νέκυος· τοῦ δʼ ἀντίθεος Θρασυμήδης
- ἔφθη ὀρεξάμενος πρὶν οὐτάσαι, οὐδʼ ἀφάμαρτεν,
- ὦμον ἄφαρ· πρυμνὸν δὲ βραχίονα δουρὸς ἀκωκὴ
- δρύψʼ ἀπὸ μυώνων, ἀπὸ δʼ ὀστέον ἄχρις ἄραξε·
- δούπησεν δὲ πεσών, κατὰ δὲ σκότος ὄσσε κάλυψεν.
- ὣς τὼ μὲν δοιοῖσι κασιγνήτοισι δαμέντε
- βήτην εἰς Ἔρεβος Σαρπηδόνος ἐσθλοὶ ἑταῖροι
- υἷες ἀκοντισταὶ Ἀμισωδάρου, ὅς ῥα Χίμαιραν
- θρέψεν ἀμαιμακέτην πολέσιν κακὸν ἀνθρώποισιν.
- Αἴας δὲ Κλεόβουλον Ὀϊλιάδης ἐπορούσας
- ζωὸν ἕλε βλαφθέντα κατὰ κλόνον· ἀλλά οἱ αὖθι
- λῦσε μένος πλήξας ξίφει αὐχένα κωπήεντι.
- πᾶν δʼ ὑπεθερμάνθη ξίφος αἵματι· τὸν δὲ κατʼ ὄσσε
- ἔλλαβε πορφύρεος θάνατος καὶ μοῖρα κραταιή.
- Πηνέλεως δὲ Λύκων τε συνέδραμον· ἔγχεσι μὲν γὰρ
- ἤμβροτον ἀλλήλων, μέλεον δʼ ἠκόντισαν ἄμφω·
- τὼ δʼ αὖτις ξιφέεσσι συνέδραμον. ἔνθα Λύκων μὲν
- ἱπποκόμου κόρυθος φάλον ἤλασεν, ἀμφὶ δὲ καυλὸν
- φάσγανον ἐρραίσθη· ὃ δʼ ὑπʼ οὔατος αὐχένα θεῖνε
- Πηνέλεως, πᾶν δʼ εἴσω ἔδυ ξίφος, ἔσχεθε δʼ οἶον
- δέρμα, παρηέρθη δὲ κάρη, ὑπέλυντο δὲ γυῖα.
- Μηριόνης δʼ Ἀκάμαντα κιχεὶς ποσὶ καρπαλίμοισι
- νύξʼ ἵππων ἐπιβησόμενον κατὰ δεξιὸν ὦμον·
- ἤριπε δʼ ἐξ ὀχέων, κατὰ δʼ ὀφθαλμῶν κέχυτʼ ἀχλύς.
- Ἰδομενεὺς δʼ Ἐρύμαντα κατὰ στόμα νηλέϊ χαλκῷ
- νύξε· τὸ δʼ ἀντικρὺ δόρυ χάλκεον ἐξεπέρησε
- νέρθεν ὑπʼ ἐγκεφάλοιο, κέασσε δʼ ἄρʼ ὀστέα λευκά·
- ἐκ δʼ ἐτίναχθεν ὀδόντες, ἐνέπλησθεν δέ οἱ ἄμφω
- αἵματος ὀφθαλμοί· τὸ δʼ ἀνὰ στόμα καὶ κατὰ ῥῖνας
- πρῆσε χανών· θανάτου δὲ μέλαν νέφος ἀμφεκάλυψεν.
- οὗτοι ἄρʼ ἡγεμόνες Δαναῶν ἕλον ἄνδρα ἕκαστος.
- ὡς δὲ λύκοι ἄρνεσσιν ἐπέχραον ἢ ἐρίφοισι
- σίνται ὑπʼ ἐκ μήλων αἱρεύμενοι, αἵ τʼ ἐν ὄρεσσι
- ποιμένος ἀφραδίῃσι διέτμαγεν· οἳ δὲ ἰδόντες
- αἶψα διαρπάζουσιν ἀνάλκιδα θυμὸν ἐχούσας·
- ὣς Δαναοὶ Τρώεσσιν ἐπέχραον· οἳ δὲ φόβοιο
- δυσκελάδου μνήσαντο, λάθοντο δὲ θούριδος ἀλκῆς.
- Αἴας δʼ ὃ μέγας αἰὲν ἐφʼ Ἕκτορι χαλκοκορυστῇ
- ἵετʼ ἀκοντίσσαι· ὃ δὲ ἰδρείῃ πολέμοιο
- ἀσπίδι ταυρείῃ κεκαλυμμένος εὐρέας ὤμους
- σκέπτετʼ ὀϊστῶν τε ῥοῖζον καὶ δοῦπον ἀκόντων.
- ἦ μὲν δὴ γίγνωσκε μάχης ἑτεραλκέα νίκην·
- ἀλλὰ καὶ ὧς ἀνέμιμνε, σάω δʼ ἐρίηρας ἑταίρους.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἀπʼ Οὐλύμπου νέφος ἔρχεται οὐρανὸν εἴσω
- αἰθέρος ἐκ δίης, ὅτε τε Ζεὺς λαίλαπα τείνῃ,
- ὣς τῶν ἐκ νηῶν γένετο ἰαχή τε φόβος τε,
- οὐδὲ κατὰ μοῖραν πέραον πάλιν. Ἕκτορα δʼ ἵπποι
- ἔκφερον ὠκύποδες σὺν τεύχεσι, λεῖπε δὲ λαὸν
- Τρωϊκόν, οὓς ἀέκοντας ὀρυκτὴ τάφρος ἔρυκε.
- πολλοὶ δʼ ἐν τάφρῳ ἐρυσάρματες ὠκέες ἵπποι
- ἄξαντʼ ἐν πρώτῳ ῥυμῷ λίπον ἅρματʼ ἀνάκτων,
- Πάτροκλος δʼ ἕπετο σφεδανὸν Δαναοῖσι κελεύων
- Τρωσὶ κακὰ φρονέων· οἳ δὲ ἰαχῇ τε φόβῳ τε
- πάσας πλῆσαν ὁδούς, ἐπεὶ ἂρ τμάγεν· ὕψι δʼ ἀέλλη
- σκίδναθʼ ὑπὸ νεφέων, τανύοντο δὲ μώνυχες ἵπποι
- ἄψορρον προτὶ ἄστυ νεῶν ἄπο καὶ κλισιάων.