Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- Πάτροκλος δʼ ᾗ πλεῖστον ὀρινόμενον ἴδε λαόν,
- τῇ ῥʼ ἔχʼ ὁμοκλήσας· ὑπὸ δʼ ἄξοσι φῶτες ἔπιπτον
- πρηνέες ἐξ ὀχέων, δίφροι δʼ ἀνακυμβαλίαζον.
- ἀντικρὺ δʼ ἄρα τάφρον ὑπέρθορον ὠκέες ἵπποι
- ἄμβροτοι, οὓς Πηλῆϊ θεοὶ δόσαν ἀγλαὰ δῶρα,
- πρόσσω ἱέμενοι, ἐπὶ δʼ Ἕκτορι κέκλετο θυμός·
- ἵετο γὰρ βαλέειν· τὸν δʼ ἔκφερον ὠκέες ἵπποι.
- ὡς δʼ ὑπὸ λαίλαπι πᾶσα κελαινὴ βέβριθε χθὼν
- ἤματʼ ὀπωρινῷ, ὅτε λαβρότατον χέει ὕδωρ
- Ζεύς, ὅτε δή ῥʼ ἄνδρεσσι κοτεσσάμενος χαλεπήνῃ,
- οἳ βίῃ εἰν ἀγορῇ σκολιὰς κρίνωσι θέμιστας,
- ἐκ δὲ δίκην ἐλάσωσι θεῶν ὄπιν οὐκ ἀλέγοντες·
- τῶν δέ τε πάντες μὲν ποταμοὶ πλήθουσι ῥέοντες,
- πολλὰς δὲ κλιτῦς τότʼ ἀποτμήγουσι χαράδραι,
- ἐς δʼ ἅλα πορφυρέην μεγάλα στενάχουσι ῥέουσαι
- ἐξ ὀρέων ἐπικάρ, μινύθει δέ τε ἔργʼ ἀνθρώπων·
- ὣς ἵπποι Τρῳαὶ μεγάλα στενάχοντο θέουσαι.
- Πάτροκλος δʼ ἐπεὶ οὖν πρώτας ἐπέκερσε φάλαγγας,
- ἂψ ἐπὶ νῆας ἔεργε παλιμπετές, οὐδὲ πόληος
- εἴα ἱεμένους ἐπιβαινέμεν, ἀλλὰ μεσηγὺ
- νηῶν καὶ ποταμοῦ καὶ τείχεος ὑψηλοῖο
- κτεῖνε μεταΐσσων, πολέων δʼ ἀπετίνυτο ποινήν.
- ἔνθʼ ἤτοι Πρόνοον πρῶτον βάλε δουρὶ φαεινῷ
- στέρνον γυμνωθέντα παρʼ ἀσπίδα, λῦσε δὲ γυῖα·
- δούπησεν δὲ πεσών· ὃ δὲ Θέστορα Ἤνοπος υἱὸν
- δεύτερον ὁρμηθείς· ὃ μὲν εὐξέστῳ ἐνὶ δίφρῳ
- ἧστο ἀλείς· ἐκ γὰρ πλήγη φρένας, ἐκ δʼ ἄρα χειρῶν
- ἡνία ἠΐχθησαν· ὃ δʼ ἔγχεϊ νύξε παραστὰς
- γναθμὸν δεξιτερόν, διὰ δʼ αὐτοῦ πεῖρεν ὀδόντων,
- ἕλκε δὲ δουρὸς ἑλὼν ὑπὲρ ἄντυγος, ὡς ὅτε τις φὼς
- πέτρῃ ἔπι προβλῆτι καθήμενος ἱερὸν ἰχθὺν
- ἐκ πόντοιο θύραζε λίνῳ καὶ ἤνοπι χαλκῷ·
- ὣς ἕλκʼ ἐκ δίφροιο κεχηνότα δουρὶ φαεινῷ,
- κὰδ δʼ ἄρʼ ἐπὶ στόμʼ ἔωσε· πεσόντα δέ μιν λίπε θυμός.
- αὐτὰρ ἔπειτʼ Ἐρύλαον ἐπεσσύμενον βάλε πέτρῳ
- μέσσην κὰκ κεφαλήν· ἣ δʼ ἄνδιχα πᾶσα κεάσθη
- ἐν κόρυθι βριαρῇ· ὃ δʼ ἄρα πρηνὴς ἐπὶ γαίῃ
- κάππεσεν, ἀμφὶ δέ μιν θάνατος χύτο θυμοραϊστής.
- αὐτὰρ ἔπειτʼ Ἐρύμαντα καὶ Ἀμφοτερὸν καὶ Ἐπάλτην
- Τληπόλεμόν τε Δαμαστορίδην Ἐχίον τε Πύριν τε
- Ἰφέα τʼ Εὔιππόν τε καὶ Ἀργεάδην Πολύμηλον
- πάντας ἐπασσυτέρους πέλασε χθονὶ πουλυβοτείρῃ.
- Σαρπηδὼν δʼ ὡς οὖν ἴδʼ ἀμιτροχίτωνας ἑταίρους
- χέρσʼ ὕπο Πατρόκλοιο Μενοιτιάδαο δαμέντας,
- κέκλετʼ ἄρʼ ἀντιθέοισι καθαπτόμενος Λυκίοισιν·
- αἰδὼς ὦ Λύκιοι· πόσε φεύγετε; νῦν θοοὶ ἔστε.
- ἀντήσω γὰρ ἐγὼ τοῦδʼ ἀνέρος, ὄφρα δαείω
- ὅς τις ὅδε κρατέει καὶ δὴ κακὰ πολλὰ ἔοργε
- Τρῶας, ἐπεὶ πολλῶν τε καὶ ἐσθλῶν γούνατʼ ἔλυσεν.
- ἦ ῥα, καὶ ἐξ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἆλτο χαμᾶζε.
- Πάτροκλος δʼ ἑτέρωθεν ἐπεὶ ἴδεν ἔκθορε δίφρου.
- οἳ δʼ ὥς τʼ αἰγυπιοὶ γαμψώνυχες ἀγκυλοχεῖλαι
- πέτρῃ ἐφʼ ὑψηλῇ μεγάλα κλάζοντε μάχωνται,
- ὣς οἳ κεκλήγοντες ἐπʼ ἀλλήλοισιν ὄρουσαν.
- τοὺς δὲ ἰδὼν ἐλέησε Κρόνου πάϊς ἀγκυλομήτεω,
- Ἥρην δὲ προσέειπε κασιγνήτην ἄλοχόν τε·
- ὤ μοι ἐγών, ὅ τέ μοι Σαρπηδόνα φίλτατον ἀνδρῶν
- μοῖρʼ ὑπὸ Πατρόκλοιο Μενοιτιάδαο δαμῆναι.
- διχθὰ δέ μοι κραδίη μέμονε φρεσὶν ὁρμαίνοντι,
- ἤ μιν ζωὸν ἐόντα μάχης ἄπο δακρυοέσσης
- θείω ἀναρπάξας Λυκίης ἐν πίονι δήμῳ,
- ἦ ἤδη ὑπὸ χερσὶ Μενοιτιάδαο δαμάσσω.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα βοῶπις πότνια Ἥρη·
- αἰνότατε Κρονίδη ποῖον τὸν μῦθον ἔειπες.
- ἄνδρα θνητὸν ἐόντα πάλαι πεπρωμένον αἴσῃ
- ἂψ ἐθέλεις θανάτοιο δυσηχέος ἐξαναλῦσαι;
- ἔρδʼ· ἀτὰρ οὔ τοι πάντες ἐπαινέομεν θεοὶ ἄλλοι.
- ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δʼ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσιν·
- αἴ κε ζὼν πέμψῃς Σαρπηδόνα ὃν δὲ δόμον δέ,
- φράζεο μή τις ἔπειτα θεῶν ἐθέλῃσι καὶ ἄλλος
- πέμπειν ὃν φίλον υἱὸν ἀπὸ κρατερῆς ὑσμίνης·
- πολλοὶ γὰρ περὶ ἄστυ μέγα Πριάμοιο μάχονται
- υἱέες ἀθανάτων, τοῖσιν κότον αἰνὸν ἐνήσεις.
- ἀλλʼ εἴ τοι φίλος ἐστί, τεὸν δʼ ὀλοφύρεται ἦτορ,
- ἤτοι μέν μιν ἔασον ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ
- χέρσʼ ὕπο Πατρόκλοιο Μενοιτιάδαο δαμῆναι·
- αὐτὰρ ἐπὴν δὴ τόν γε λίπῃ ψυχή τε καὶ αἰών,
- πέμπειν μιν θάνατόν τε φέρειν καὶ νήδυμον ὕπνον
- εἰς ὅ κε δὴ Λυκίης εὐρείης δῆμον ἵκωνται,
- ἔνθά ἑ ταρχύσουσι κασίγνητοί τε ἔται τε
- τύμβῳ τε στήλῃ τε· τὸ γὰρ γέρας ἐστὶ θανόντων.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἀπίθησε πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε·
- αἱματοέσσας δὲ ψιάδας κατέχευεν ἔραζε
- παῖδα φίλον τιμῶν, τόν οἱ Πάτροκλος ἔμελλε
- φθίσειν ἐν Τροίῃ ἐριβώλακι τηλόθι πάτρης.
- οἳ δʼ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπʼ ἀλλήλοισιν ἰόντες,
- ἔνθʼ ἤτοι Πάτροκλος ἀγακλειτὸν Θρασύμηλον,
- ὅς ῥʼ ἠῢς θεράπων Σαρπηδόνος ἦεν ἄνακτος,
- τὸν βάλε νείαιραν κατὰ γαστέρα, λῦσε δὲ γυῖα.
- Σαρπηδὼν δʼ αὐτοῦ μὲν ἀπήμβροτε δουρὶ φαεινῷ
- δεύτερον ὁρμηθείς, ὃ δὲ Πήδασον οὔτασεν ἵππον
- ἔγχεϊ δεξιὸν ὦμον· ὃ δʼ ἔβραχε θυμὸν ἀΐσθων,
- κὰδ δʼ ἔπεσʼ ἐν κονίῃσι μακών, ἀπὸ δʼ ἔπτατο θυμός.
- τὼ δὲ διαστήτην, κρίκε δὲ ζυγόν, ἡνία δέ σφι
- σύγχυτʼ, ἐπεὶ δὴ κεῖτο παρήορος ἐν κονίῃσι.
- τοῖο μὲν Αὐτομέδων δουρικλυτὸς εὕρετο τέκμωρ·
- σπασσάμενος τανύηκες ἄορ παχέος παρὰ μηροῦ
- ἀΐξας ἀπέκοψε παρήορον οὐδʼ ἐμάτησε·
- τὼ δʼ ἰθυνθήτην, ἐν δὲ ῥυτῆρσι τάνυσθεν·
- τὼ δʼ αὖτις συνίτην ἔριδος πέρι θυμοβόροιο.
- ἔνθʼ αὖ Σαρπηδὼν μὲν ἀπήμβροτε δουρὶ φαεινῷ,
- Πατρόκλου δʼ ὑπὲρ ὦμον ἀριστερὸν ἤλυθʼ ἀκωκὴ
- ἔγχεος, οὐδʼ ἔβαλʼ αὐτόν· ὃ δʼ ὕστερος ὄρνυτο χαλκῷ
- Πάτροκλος· τοῦ δʼ οὐχ ἅλιον βέλος ἔκφυγε χειρός,
- ἀλλʼ ἔβαλʼ ἔνθʼ ἄρα τε φρένες ἔρχαται ἀμφʼ ἁδινὸν κῆρ.
- ἤριπε δʼ ὡς ὅτε τις δρῦς ἤριπεν ἢ ἀχερωῒς
- ἠὲ πίτυς βλωθρή, τήν τʼ οὔρεσι τέκτονες ἄνδρες
- ἐξέταμον πελέκεσσι νεήκεσι νήϊον εἶναι·
- ὣς ὃ πρόσθʼ ἵππων καὶ δίφρου κεῖτο τανυσθεὶς
- βεβρυχὼς κόνιος δεδραγμένος αἱματοέσσης.
- ἠΰτε ταῦρον ἔπεφνε λέων ἀγέληφι μετελθὼν
- αἴθωνα μεγάθυμον ἐν εἰλιπόδεσσι βόεσσι,
- ὤλετό τε στενάχων ὑπὸ γαμφηλῇσι λέοντος,
- ὣς ὑπὸ Πατρόκλῳ Λυκίων ἀγὸς ἀσπιστάων
- κτεινόμενος μενέαινε, φίλον δʼ ὀνόμηνεν ἑταῖρον·
- Γλαῦκε πέπον πολεμιστὰ μετʼ ἀνδράσι νῦν σε μάλα χρὴ
- αἰχμητήν τʼ ἔμεναι καὶ θαρσαλέον πολεμιστήν·
- νῦν τοι ἐελδέσθω πόλεμος κακός, εἰ θοός ἐσσι.
- πρῶτα μὲν ὄτρυνον Λυκίων ἡγήτορας ἄνδρας
- πάντῃ ἐποιχόμενος Σαρπηδόνος ἀμφιμάχεσθαι·
- αὐτὰρ ἔπειτα καὶ αὐτὸς ἐμεῦ πέρι μάρναο χαλκῷ.
- σοὶ γὰρ ἐγὼ καὶ ἔπειτα κατηφείη καὶ ὄνειδος
- ἔσσομαι ἤματα πάντα διαμπερές, εἴ κέ μʼ Ἀχαιοὶ
- τεύχεα συλήσωσι νεῶν ἐν ἀγῶνι πεσόντα.
- ἀλλʼ ἔχεο κρατερῶς, ὄτρυνε δὲ λαὸν ἅπαντα.
- ὣς ἄρα μιν εἰπόντα τέλος θανάτοιο κάλυψεν
- ὀφθαλμοὺς ῥῖνάς θʼ· ὃ δὲ λὰξ ἐν στήθεσι βαίνων
- ἐκ χροὸς ἕλκε δόρυ, προτὶ δὲ φρένες αὐτῷ ἕποντο·
- τοῖο δʼ ἅμα ψυχήν τε καὶ ἔγχεος ἐξέρυσʼ αἰχμήν.
- Μυρμιδόνες δʼ αὐτοῦ σχέθον ἵππους φυσιόωντας
- ἱεμένους φοβέεσθαι, ἐπεὶ λίπον ἅρματʼ ἀνάκτων.
- Γλαύκῳ δʼ αἰνὸν ἄχος γένετο φθογγῆς ἀΐοντι·
- ὠρίνθη δέ οἱ ἦτορ ὅ τʼ οὐ δύνατο προσαμῦναι.
- χειρὶ δʼ ἑλὼν ἐπίεζε βραχίονα· τεῖρε γὰρ αὐτὸν
- ἕλκος, ὃ δή μιν Τεῦκρος ἐπεσσύμενον βάλεν ἰῷ
- τείχεος ὑψηλοῖο, ἀρὴν ἑτάροισιν ἀμύνων.
- εὐχόμενος δʼ ἄρα εἶπεν ἑκηβόλῳ Ἀπόλλωνι·
- κλῦθι ἄναξ ὅς που Λυκίης ἐν πίονι δήμῳ
- εἲς ἢ ἐνὶ Τροίῃ· δύνασαι δὲ σὺ πάντοσʼ ἀκούειν
- ἀνέρι κηδομένῳ, ὡς νῦν ἐμὲ κῆδος ἱκάνει.
- ἕλκος μὲν γὰρ ἔχω τόδε καρτερόν, ἀμφὶ δέ μοι χεὶρ
- ὀξείῃς ὀδύνῃσιν ἐλήλαται, οὐδέ μοι αἷμα
- τερσῆναι δύναται, βαρύθει δέ μοι ὦμος ὑπʼ αὐτοῦ·
- ἔγχος δʼ οὐ δύναμαι σχεῖν ἔμπεδον, οὐδὲ μάχεσθαι
- ἐλθὼν δυσμενέεσσιν. ἀνὴρ δʼ ὤριστος ὄλωλε
- Σαρπηδὼν Διὸς υἱός· ὃ δʼ οὐ οὗ παιδὸς ἀμύνει.
- ἀλλὰ σύ πέρ μοι ἄναξ τόδε καρτερὸν ἕλκος ἄκεσσαι,
- κοίμησον δʼ ὀδύνας, δὸς δὲ κράτος, ὄφρʼ ἑτάροισι
- κεκλόμενος Λυκίοισιν ἐποτρύνω πολεμίζειν,
- αὐτός τʼ ἀμφὶ νέκυι κατατεθνηῶτι μάχωμαι.
- ὣς ἔφατʼ εὐχόμενος, τοῦ δʼ ἔκλυε Φοῖβος Ἀπόλλων.
- αὐτίκα παῦσʼ ὀδύνας ἀπὸ δʼ ἕλκεος ἀργαλέοιο
- αἷμα μέλαν τέρσηνε, μένος δέ οἱ ἔμβαλε θυμῷ.
- Γλαῦκος δʼ ἔγνω ᾗσιν ἐνὶ φρεσὶ γήθησέν τε
- ὅττί οἱ ὦκʼ ἤκουσε μέγας θεὸς εὐξαμένοιο.
- πρῶτα μὲν ὄτρυνεν Λυκίων ἡγήτορας ἄνδρας
- πάντῃ ἐποιχόμενος Σαρπηδόνος ἀμφιμάχεσθαι·
- αὐτὰρ ἔπειτα μετὰ Τρῶας κίε μακρὰ βιβάσθων
- Πουλυδάμαντʼ ἔπι Πανθοΐδην καὶ Ἀγήνορα δῖον,
- βῆ δὲ μετʼ Αἰνείαν τε καὶ Ἕκτορα χαλκοκορυστήν,
- ἀγχοῦ δʼ ἱστάμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- Ἕκτορ νῦν δὴ πάγχυ λελασμένος εἰς ἐπικούρων,
- οἳ σέθεν εἵνεκα τῆλε φίλων καὶ πατρίδος αἴης
- θυμὸν ἀποφθινύθουσι· σὺ δʼ οὐκ ἐθέλεις ἐπαμύνειν.
- κεῖται Σαρπηδὼν Λυκίων ἀγὸς ἀσπιστάων,
- ὃς Λυκίην εἴρυτο δίκῃσί τε καὶ σθένεϊ ᾧ·
- τὸν δʼ ὑπὸ Πατρόκλῳ δάμασʼ ἔγχεϊ χάλκεος Ἄρης.
- ἀλλὰ φίλοι πάρστητε, νεμεσσήθητε δὲ θυμῷ,
- μὴ ἀπὸ τεύχεʼ ἕλωνται, ἀεικίσσωσι δὲ νεκρὸν
- Μυρμιδόνες, Δαναῶν κεχολωμένοι ὅσσοι ὄλοντο,
- τοὺς ἐπὶ νηυσὶ θοῇσιν ἐπέφνομεν ἐγχείῃσιν.
- ὣς ἔφατο, Τρῶας δὲ κατὰ κρῆθεν λάβε πένθος
- ἄσχετον, οὐκ ἐπιεικτόν, ἐπεί σφισιν ἕρμα πόληος
- ἔσκε καὶ ἀλλοδαπός περ ἐών· πολέες γὰρ ἅμʼ αὐτῷ
- λαοὶ ἕποντʼ, ἐν δʼ αὐτὸς ἀριστεύεσκε μάχεσθαι·
- βὰν δʼ ἰθὺς Δαναῶν λελιημένοι· ἦρχε δʼ ἄρά σφιν
- Ἕκτωρ χωόμενος Σαρπηδόνος. αὐτὰρ Ἀχαιοὺς
- ὦρσε Μενοιτιάδεω Πατροκλῆος λάσιον κῆρ·
- Αἴαντε πρώτω προσέφη μεμαῶτε καὶ αὐτώ·
- Αἴαντε νῦν σφῶϊν ἀμύνεσθαι φίλον ἔστω,
- οἷοί περ πάρος ἦτε μετʼ ἀνδράσιν ἢ καὶ ἀρείους.
- κεῖται ἀνὴρ ὃς πρῶτος ἐσήλατο τεῖχος Ἀχαιῶν
- Σαρπηδών· ἀλλʼ εἴ μιν ἀεικισσαίμεθʼ ἑλόντες,
- τεύχεά τʼ ὤμοιιν ἀφελοίμεθα, καί τινʼ ἑταίρων
- αὐτοῦ ἀμυνομένων δαμασαίμεθα νηλέϊ χαλκῷ.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δὲ καὶ αὐτοὶ ἀλέξασθαι μενέαινον.
- οἳ δʼ ἐπεὶ ἀμφοτέρωθεν ἐκαρτύναντο φάλαγγας
- Τρῶες καὶ Λύκιοι καὶ Μυρμιδόνες καὶ Ἀχαιοί,
- σύμβαλον ἀμφὶ νέκυι κατατεθνηῶτι μάχεσθαι
- δεινὸν ἀΰσαντες· μέγα δʼ ἔβραχε τεύχεα φωτῶν.
- Ζεὺς δʼ ἐπὶ νύκτʼ ὀλοὴν τάνυσε κρατερῇ ὑσμίνῃ,
- ὄφρα φίλῳ περὶ παιδὶ μάχης ὀλοὸς πόνος εἴη.
- ὦσαν δὲ πρότεροι Τρῶες ἑλίκωπας Ἀχαιούς·
- βλῆτο γὰρ οὔ τι κάκιστος ἀνὴρ μετὰ Μυρμιδόνεσσιν
- υἱὸς Ἀγακλῆος μεγαθύμου δῖος Ἐπειγεύς,
- ὅς ῥʼ ἐν Βουδείῳ εὖ ναιομένῳ ἤνασσε
- τὸ πρίν· ἀτὰρ τότε γʼ ἐσθλὸν ἀνεψιὸν ἐξεναρίξας
- ἐς Πηλῆʼ ἱκέτευσε καὶ ἐς Θέτιν ἀργυρόπεζαν·
- οἳ δʼ ἅμʼ Ἀχιλλῆϊ ῥηξήνορι πέμπον ἕπεσθαι
- Ἴλιον εἰς εὔπωλον, ἵνα Τρώεσσι μάχοιτο.
- τόν ῥα τόθʼ ἁπτόμενον νέκυος βάλε φαίδιμος Ἕκτωρ
- χερμαδίῳ κεφαλήν· ἣ δʼ ἄνδιχα πᾶσα κεάσθη
- ἐν κόρυθι βριαρῇ· ὃ δʼ ἄρα πρηνὴς ἐπὶ νεκρῷ
- κάππεσεν, ἀμφὶ δέ μιν θάνατος χύτο θυμοραϊστής.
- Πατρόκλῳ δʼ ἄρʼ ἄχος γένετο φθιμένου ἑτάροιο,
- ἴθυσεν δὲ διὰ προμάχων ἴρηκι ἐοικὼς
- ὠκέϊ, ὅς τʼ ἐφόβησε κολοιούς τε ψῆράς τε·
- ὣς ἰθὺς Λυκίων Πατρόκλεες ἱπποκέλευθε
- ἔσσυο καὶ Τρώων, κεχόλωσο δὲ κῆρ ἑτάροιο.
- καί ῥʼ ἔβαλε Σθενέλαον Ἰθαιμένεος φίλον υἱὸν
- αὐχένα χερμαδίῳ, ῥῆξεν δʼ ἀπὸ τοῖο τένοντας.
- χώρησαν δʼ ὑπό τε πρόμαχοι καὶ φαίδιμος Ἕκτωρ.
- ὅσση δʼ αἰγανέης ῥιπὴ ταναοῖο τέτυκται,
- ἥν ῥά τʼ ἀνὴρ ἀφέῃ πειρώμενος ἢ ἐν ἀέθλῳ
- ἠὲ καὶ ἐν πολέμῳ δηΐων ὕπο θυμοραϊστέων,
- τόσσον ἐχώρησαν Τρῶες, ὤσαντο δʼ Ἀχαιοί.
- Γλαῦκος δὲ πρῶτος Λυκίων ἀγὸς ἀσπιστάων
- ἐτράπετʼ, ἔκτεινεν δὲ Βαθυκλῆα μεγάθυμον
- Χάλκωνος φίλον υἱόν, ὃς Ἑλλάδι οἰκία ναίων
- ὄλβῳ τε πλούτῳ τε μετέπρεπε Μυρμιδόνεσσι.
- τὸν μὲν ἄρα Γλαῦκος στῆθος μέσον οὔτασε δουρὶ
- στρεφθεὶς ἐξαπίνης, ὅτε μιν κατέμαρπτε διώκων·
- δούπησεν δὲ πεσών· πυκινὸν δʼ ἄχος ἔλλαβʼ Ἀχαιούς,
- ὡς ἔπεσʼ ἐσθλὸς ἀνήρ· μέγα δὲ Τρῶες κεχάροντο,
- στὰν δʼ ἀμφʼ αὐτὸν ἰόντες ἀολλέες· οὐδʼ ἄρʼ Ἀχαιοὶ
- ἀλκῆς ἐξελάθοντο, μένος δʼ ἰθὺς φέρον αὐτῶν.
- ἔνθʼ αὖ Μηριόνης Τρώων ἕλεν ἄνδρα κορυστὴν
- Λαόγονον θρασὺν υἱὸν Ὀνήτορος, ὃς Διὸς ἱρεὺς
- Ἰδαίου ἐτέτυκτο, θεὸς δʼ ὣς τίετο δήμῳ.
- τὸν βάλʼ ὑπὸ γναθμοῖο καὶ οὔατος· ὦκα δὲ θυμὸς
- ᾤχετʼ ἀπὸ μελέων, στυγερὸς δʼ ἄρα μιν σκότος εἷλεν.
- Αἰνείας δʼ ἐπὶ Μηριόνῃ δόρυ χάλκεον ἧκεν·
- ἔλπετο γὰρ τεύξεσθαι ὑπασπίδια προβιβῶντος.
- ἀλλʼ ὃ μὲν ἄντα ἰδὼν ἠλεύατο χάλκεον ἔγχος·
- πρόσσω γὰρ κατέκυψε, τὸ δʼ ἐξόπιθεν δόρυ μακρὸν
- οὔδει ἐνισκίμφθη, ἐπὶ δʼ οὐρίαχος πελεμίχθη
- ἔγχεος· ἔνθα δʼ ἔπειτʼ ἀφίει μένος ὄβριμος Ἄρης.
- αἰχμὴ δʼ Αἰνείαο κραδαινομένη κατὰ γαίης
- ᾤχετʼ, ἐπεί ῥʼ ἅλιον στιβαρῆς ἀπὸ χειρὸς ὄρουσεν.
- Αἰνείας δʼ ἄρα θυμὸν ἐχώσατο φώνησέν τε·
- Μηριόνη τάχα κέν σε καὶ ὀρχηστήν περ ἐόντα
- ἔγχος ἐμὸν κατέπαυσε διαμπερές, εἴ σʼ ἔβαλόν περ.
- τὸν δʼ αὖ Μηριόνης δουρικλυτὸς ἀντίον ηὔδα·
- Αἰνεία χαλεπόν σε καὶ ἴφθιμόν περ ἐόντα
- πάντων ἀνθρώπων σβέσσαι μένος, ὅς κέ σευ ἄντα
- ἔλθῃ ἀμυνόμενος· θνητὸς δέ νυ καὶ σὺ τέτυξαι.
- εἰ καὶ ἐγώ σε βάλοιμι τυχὼν μέσον ὀξέϊ χαλκῷ,
- αἶψά κε καὶ κρατερός περ ἐὼν καὶ χερσὶ πεποιθὼς
- εὖχος ἐμοὶ δοίης, ψυχὴν δʼ Ἄϊδι κλυτοπώλῳ.
- ὣς φάτο, τὸν δʼ ἐνένιπε Μενοιτίου ἄλκιμος υἱός·
- Μηριόνη τί σὺ ταῦτα καὶ ἐσθλὸς ἐὼν ἀγορεύεις;
- ὦ πέπον οὔ τοι Τρῶες ὀνειδείοις ἐπέεσσι
- νεκροῦ χωρήσουσι· πάρος τινὰ γαῖα καθέξει.
- ἐν γὰρ χερσὶ τέλος πολέμου, ἐπέων δʼ ἐνὶ βουλῇ·
- τὼ οὔ τι χρὴ μῦθον ὀφέλλειν, ἀλλὰ μάχεσθαι.
- ὣς εἰπὼν ὃ μὲν ἦρχʼ, ὃ δʼ ἅμʼ ἕσπετο ἰσόθεος φώς.
- τῶν δʼ ὥς τε δρυτόμων ἀνδρῶν ὀρυμαγδὸς ὀρώρει
- οὔρεος ἐν βήσσῃς, ἕκαθεν δέ τε γίγνετʼ ἀκουή,
- ὣς τῶν ὄρνυτο δοῦπος ἀπὸ χθονὸς εὐρυοδείης
- χαλκοῦ τε ῥινοῦ τε βοῶν τʼ εὐποιητάων,
- νυσσομένων ξίφεσίν τε καὶ ἔγχεσιν ἀμφιγύοισιν.
- οὐδʼ ἂν ἔτι φράδμων περ ἀνὴρ Σαρπηδόνα δῖον
- ἔγνω, ἐπεὶ βελέεσσι καὶ αἵματι καὶ κονίῃσιν
- ἐκ κεφαλῆς εἴλυτο διαμπερὲς ἐς πόδας ἄκρους.
- οἳ δʼ αἰεὶ περὶ νεκρὸν ὁμίλεον, ὡς ὅτε μυῖαι
- σταθμῷ ἔνι βρομέωσι περιγλαγέας κατὰ πέλλας
- ὥρῃ ἐν εἰαρινῇ, ὅτε τε γλάγος ἄγγεα δεύει·
- ὣς ἄρα τοὶ περὶ νεκρὸν ὁμίλεον, οὐδέ ποτε Ζεὺς
- τρέψεν ἀπὸ κρατερῆς ὑσμίνης ὄσσε φαεινώ,
- ἀλλὰ κατʼ αὐτοὺς αἰὲν ὅρα καὶ φράζετο θυμῷ,
- πολλὰ μάλʼ ἀμφὶ φόνῳ Πατρόκλου μερμηρίζων,
- ἢ ἤδη καὶ κεῖνον ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ
- αὐτοῦ ἐπʼ ἀντιθέῳ Σαρπηδόνι φαίδιμος Ἕκτωρ
- χαλκῷ δῃώσῃ, ἀπό τʼ ὤμων τεύχεʼ ἕληται,
- ἦ ἔτι καὶ πλεόνεσσιν ὀφέλλειεν πόνον αἰπύν.
- ὧδε δέ οἱ φρονέοντι δοάσσατο κέρδιον εἶναι
- ὄφρʼ ἠῢς θεράπων Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος
- ἐξαῦτις Τρῶάς τε καὶ Ἕκτορα χαλκοκορυστὴν
- ὤσαιτο προτὶ ἄστυ, πολέων δʼ ἀπὸ θυμὸν ἕλοιτο.
- Ἕκτορι δὲ πρωτίστῳ ἀνάλκιδα θυμὸν ἐνῆκεν·
- ἐς δίφρον δʼ ἀναβὰς φύγαδʼ ἔτραπε, κέκλετο δʼ ἄλλους
- Τρῶας φευγέμεναι· γνῶ γὰρ Διὸς ἱρὰ τάλαντα.
- ἔνθʼ οὐδʼ ἴφθιμοι Λύκιοι μένον, ἀλλὰ φόβηθεν
- πάντες, ἐπεὶ βασιλῆα ἴδον βεβλαμμένον ἦτορ
- κείμενον ἐν νεκύων ἀγύρει· πολέες γὰρ ἐπʼ αὐτῷ
- κάππεσον, εὖτʼ ἔριδα κρατερὴν ἐτάνυσσε Κρονίων.
- οἳ δʼ ἄρʼ ἀπʼ ὤμοιιν Σαρπηδόνος ἔντεʼ ἕλοντο
- χάλκεα μαρμαίροντα, τὰ μὲν κοίλας ἐπὶ νῆας
- δῶκε φέρειν ἑτάροισι Μενοιτίου ἄλκιμος υἱός.
- καὶ τότʼ Ἀπόλλωνα προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·
- εἰ δʼ ἄγε νῦν φίλε Φοῖβε, κελαινεφὲς αἷμα κάθηρον
- ἐλθὼν ἐκ βελέων Σαρπηδόνα, καί μιν ἔπειτα
- πολλὸν ἀπὸ πρὸ φέρων λοῦσον ποταμοῖο ῥοῇσι
- χρῖσόν τʼ ἀμβροσίῃ, περὶ δʼ ἄμβροτα εἵματα ἕσσον·
- πέμπε δέ μιν πομποῖσιν ἅμα κραιπνοῖσι φέρεσθαι
- ὕπνῳ καὶ θανάτῳ διδυμάοσιν, οἵ ῥά μιν ὦκα
- θήσουσʼ ἐν Λυκίης εὐρείης πίονι δήμῳ,
- ἔνθά ἑ ταρχύσουσι κασίγνητοί τε ἔται τε
- τύμβῳ τε στήλῃ τε· τὸ γὰρ γέρας ἐστὶ θανόντων.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἄρα πατρὸς ἀνηκούστησεν Ἀπόλλων.
- βῆ δὲ κατʼ Ἰδαίων ὀρέων ἐς φύλοπιν αἰνήν,
- αὐτίκα δʼ ἐκ βελέων Σαρπηδόνα δῖον ἀείρας
- πολλὸν ἀπὸ πρὸ φέρων λοῦσεν ποταμοῖο ῥοῇσι
- χρῖσέν τʼ ἀμβροσίῃ, περὶ δʼ ἄμβροτα εἵματα ἕσσε·
- πέμπε δέ μιν πομποῖσιν ἅμα κραιπνοῖσι φέρεσθαι,
- ὕπνῳ καὶ θανάτῳ διδυμάοσιν, οἵ ῥά μιν ὦκα
- κάτθεσαν ἐν Λυκίης εὐρείης πίονι δήμῳ.
- Πάτροκλος δʼ ἵπποισι καὶ Αὐτομέδοντι κελεύσας
- Τρῶας καὶ Λυκίους μετεκίαθε, καὶ μέγʼ ἀάσθη
- νήπιος· εἰ δὲ ἔπος Πηληϊάδαο φύλαξεν
- ἦ τʼ ἂν ὑπέκφυγε κῆρα κακὴν μέλανος θανάτοιο.
- ἀλλʼ αἰεί τε Διὸς κρείσσων νόος ἠέ περ ἀνδρῶν·
- ὅς τε καὶ ἄλκιμον ἄνδρα φοβεῖ καὶ ἀφείλετο νίκην
- ῥηϊδίως, ὅτε δʼ αὐτὸς ἐποτρύνῃσι μάχεσθαι·
- ὅς οἱ καὶ τότε θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ἀνῆκεν.
- ἔνθα τίνα πρῶτον τίνα δʼ ὕστατον ἐξενάριξας
- Πατρόκλεις, ὅτε δή σε θεοὶ θάνατον δὲ κάλεσσαν;
- Ἄδρηστον μὲν πρῶτα καὶ Αὐτόνοον καὶ Ἔχεκλον
- καὶ Πέριμον Μεγάδην καὶ Ἐπίστορα καὶ Μελάνιππον,
- αὐτὰρ ἔπειτʼ Ἔλασον καὶ Μούλιον ἠδὲ Πυλάρτην·
- τοὺς ἕλεν· οἳ δʼ ἄλλοι φύγαδε μνώοντο ἕκαστος.
- ἔνθά κεν ὑψίπυλον Τροίην ἕλον υἷες Ἀχαιῶν
- Πατρόκλου ὑπὸ χερσί, περὶ πρὸ γὰρ ἔγχεϊ θῦεν,
- εἰ μὴ Ἀπόλλων Φοῖβος ἐϋδμήτου ἐπὶ πύργου
- ἔστη τῷ ὀλοὰ φρονέων, Τρώεσσι δʼ ἀρήγων.
- τρὶς μὲν ἐπʼ ἀγκῶνος βῆ τείχεος ὑψηλοῖο
- Πάτροκλος, τρὶς δʼ αὐτὸν ἀπεστυφέλιξεν Ἀπόλλων
- χείρεσσʼ ἀθανάτῃσι φαεινὴν ἀσπίδα νύσσων.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ τὸ τέταρτον ἐπέσσυτο δαίμονι ἶσος,
- δεινὰ δʼ ὁμοκλήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- χάζεο διογενὲς Πατρόκλεες· οὔ νύ τοι αἶσα
- σῷ ὑπὸ δουρὶ πόλιν πέρθαι Τρώων ἀγερώχων,
- οὐδʼ ὑπʼ Ἀχιλλῆος, ὅς περ σέο πολλὸν ἀμείνων.
- ὣς φάτο, Πάτροκλος δʼ ἀνεχάζετο πολλὸν ὀπίσσω
- μῆνιν ἀλευάμενος ἑκατηβόλου Ἀπόλλωνος.
- Ἕκτωρ δʼ ἐν Σκαιῇσι πύλῃς ἔχε μώνυχας ἵππους·
- δίζε γὰρ ἠὲ μάχοιτο κατὰ κλόνον αὖτις ἐλάσσας,
- ἦ λαοὺς ἐς τεῖχος ὁμοκλήσειεν ἀλῆναι.
- ταῦτʼ ἄρα οἱ φρονέοντι παρίστατο Φοῖβος Ἀπόλλων
- ἀνέρι εἰσάμενος αἰζηῷ τε κρατερῷ τε
- Ἀσίῳ, ὃς μήτρως ἦν Ἕκτορος ἱπποδάμοιο
- αὐτοκασίγνητος Ἑκάβης, υἱὸς δὲ Δύμαντος,
- ὃς Φρυγίῃ ναίεσκε ῥοῇς ἔπι Σαγγαρίοιο·
- τῷ μιν ἐεισάμενος προσέφη Διὸς υἱὸς Ἀπόλλων·
- Ἕκτορ τίπτε μάχης ἀποπαύεαι; οὐδέ τί σε χρή.
- αἴθʼ ὅσον ἥσσων εἰμί, τόσον σέο φέρτερος εἴην·
- τώ κε τάχα στυγερῶς πολέμου ἀπερωήσειας.
- ἀλλʼ ἄγε Πατρόκλῳ ἔφεπε κρατερώνυχας ἵππους,
- αἴ κέν πώς μιν ἕλῃς, δώῃ δέ τοι εὖχος Ἀπόλλων.
- ὣς εἰπὼν ὃ μὲν αὖτις ἔβη θεὸς ἂμ πόνον ἀνδρῶν,
- Κεβριόνῃ δʼ ἐκέλευσε δαΐφρονι φαίδιμος Ἕκτωρ
- ἵππους ἐς πόλεμον πεπληγέμεν. αὐτὰρ Ἀπόλλων
- δύσεθʼ ὅμιλον ἰών, ἐν δὲ κλόνον Ἀργείοισιν
- ἧκε κακόν, Τρωσὶν δὲ καὶ Ἕκτορι κῦδος ὄπαζεν.
- Ἕκτωρ δʼ ἄλλους μὲν Δαναοὺς ἔα οὐδʼ ἐνάριζεν·
- αὐτὰρ ὃ Πατρόκλῳ ἔφεπε κρατερώνυχας ἵππους.
- Πάτροκλος δʼ ἑτέρωθεν ἀφʼ ἵππων ἆλτο χαμᾶζε
- σκαιῇ ἔγχος ἔχων· ἑτέρηφι δὲ λάζετο πέτρον
- μάρμαρον ὀκριόεντα τόν οἱ περὶ χεὶρ ἐκάλυψεν,
- ἧκε δʼ ἐρεισάμενος, οὐδὲ δὴν χάζετο φωτός,
- οὐδʼ ἁλίωσε βέλος, βάλε δʼ Ἕκτορος ἡνιοχῆα
- Κεβριόνην νόθον υἱὸν ἀγακλῆος Πριάμοιο
- ἵππων ἡνίʼ ἔχοντα μετώπιον ὀξέϊ λᾶϊ.
- ἀμφοτέρας δʼ ὀφρῦς σύνελεν λίθος, οὐδέ οἱ ἔσχεν
- ὀστέον, ὀφθαλμοὶ δὲ χαμαὶ πέσον ἐν κονίῃσιν
- αὐτοῦ πρόσθε ποδῶν· ὃ δʼ ἄρʼ ἀρνευτῆρι ἐοικὼς
- κάππεσʼ ἀπʼ εὐεργέος δίφρου, λίπε δʼ ὀστέα θυμός.
- τὸν δʼ ἐπικερτομέων προσέφης Πατρόκλεες ἱππεῦ·
- ὢ πόποι ἦ μάλʼ ἐλαφρὸς ἀνήρ, ὡς ῥεῖα κυβιστᾷ.
- εἰ δή που καὶ πόντῳ ἐν ἰχθυόεντι γένοιτο,
- πολλοὺς ἂν κορέσειεν ἀνὴρ ὅδε τήθεα διφῶν
- νηὸς ἀποθρῴσκων, εἰ καὶ δυσπέμφελος εἴη,
- ὡς νῦν ἐν πεδίῳ ἐξ ἵππων ῥεῖα κυβιστᾷ.
- ἦ ῥα καὶ ἐν Τρώεσσι κυβιστητῆρες ἔασιν.
- ὣς εἰπὼν ἐπὶ Κεβριόνῃ ἥρωϊ βεβήκει
- οἶμα λέοντος ἔχων, ὅς τε σταθμοὺς κεραΐζων
- ἔβλητο πρὸς στῆθος, ἑή τέ μιν ὤλεσεν ἀλκή·
- ὣς ἐπὶ Κεβριόνῃ Πατρόκλεες ἆλσο μεμαώς.
- Ἕκτωρ δʼ αὖθʼ ἑτέρωθεν ἀφʼ ἵππων ἆλτο χαμᾶζε.
- τὼ περὶ Κεβριόναο λέονθʼ ὣς δηρινθήτην,
- ὥ τʼ ὄρεος κορυφῇσι περὶ κταμένης ἐλάφοιο
- ἄμφω πεινάοντε μέγα φρονέοντε μάχεσθον·
- ὣς περὶ Κεβριόναο δύω μήστωρες ἀϋτῆς
- Πάτροκλός τε Μενοιτιάδης καὶ φαίδιμος Ἕκτωρ
- ἵεντʼ ἀλλήλων ταμέειν χρόα νηλέϊ χαλκῷ.
- Ἕκτωρ μὲν κεφαλῆφιν ἐπεὶ λάβεν οὐχὶ μεθίει·
- Πάτροκλος δʼ ἑτέρωθεν ἔχεν ποδός· οἳ δὲ δὴ ἄλλοι
- Τρῶες καὶ Δαναοὶ σύναγον κρατερὴν ὑσμίνην.
- ὡς δʼ Εὖρός τε Νότος τʼ ἐριδαίνετον ἀλλήλοιιν
- οὔρεος ἐν βήσσῃς βαθέην πελεμιζέμεν ὕλην
- φηγόν τε μελίην τε τανύφλοιόν τε κράνειαν,
- αἵ τε πρὸς ἀλλήλας ἔβαλον τανυήκεας ὄζους
- ἠχῇ θεσπεσίῃ, πάταγος δέ τε ἀγνυμενάων,
- ὣς Τρῶες καὶ Ἀχαιοὶ ἐπʼ ἀλλήλοισι θορόντες
- δῄουν, οὐδʼ ἕτεροι μνώοντʼ ὀλοοῖο φόβοιο.
- πολλὰ δὲ Κεβριόνην ἀμφʼ ὀξέα δοῦρα πεπήγει
- ἰοί τε πτερόεντες ἀπὸ νευρῆφι θορόντες,
- πολλὰ δὲ χερμάδια μεγάλʼ ἀσπίδας ἐστυφέλιξαν
- μαρναμένων ἀμφʼ αὐτόν· ὃ δʼ ἐν στροφάλιγγι κονίης
- κεῖτο μέγας μεγαλωστί, λελασμένος ἱπποσυνάων.
- ὄφρα μὲν Ἠέλιος μέσον οὐρανὸν ἀμφιβεβήκει,
- τόφρα μάλʼ ἀμφοτέρων βέλεʼ ἥπτετο, πῖπτε δὲ λαός·
- ἦμος δʼ Ἠέλιος μετενίσετο βουλυτὸν δέ,
- καὶ τότε δή ῥʼ ὑπὲρ αἶσαν Ἀχαιοὶ φέρτεροι ἦσαν.
- ἐκ μὲν Κεβριόνην βελέων ἥρωα ἔρυσσαν
- Τρώων ἐξ ἐνοπῆς, καὶ ἀπʼ ὤμων τεύχεʼ ἕλοντο,
- Πάτροκλος δὲ Τρωσὶ κακὰ φρονέων ἐνόρουσε.
- τρὶς μὲν ἔπειτʼ ἐπόρουσε θοῷ ἀτάλαντος Ἄρηϊ
- σμερδαλέα ἰάχων, τρὶς δʼ ἐννέα φῶτας ἔπεφνεν.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ τὸ τέταρτον ἐπέσσυτο δαίμονι ἶσος,
- ἔνθʼ ἄρα τοι Πάτροκλε φάνη βιότοιο τελευτή·
- ἤντετο γάρ τοι Φοῖβος ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ
- δεινός· ὃ μὲν τὸν ἰόντα κατὰ κλόνον οὐκ ἐνόησεν,
- ἠέρι γὰρ πολλῇ κεκαλυμμένος ἀντεβόλησε·
- στῆ δʼ ὄπιθεν, πλῆξεν δὲ μετάφρενον εὐρέε τʼ ὤμω
- χειρὶ καταπρηνεῖ, στρεφεδίνηθεν δέ οἱ ὄσσε.
- τοῦ δʼ ἀπὸ μὲν κρατὸς κυνέην βάλε Φοῖβος Ἀπόλλων·
- ἣ δὲ κυλινδομένη καναχὴν ἔχε ποσσὶν ὑφʼ ἵππων
- αὐλῶπις τρυφάλεια, μιάνθησαν δὲ ἔθειραι
- αἵματι καὶ κονίῃσι· πάρος γε μὲν οὐ θέμις ἦεν
- ἱππόκομον πήληκα μιαίνεσθαι κονίῃσιν,
- ἀλλʼ ἀνδρὸς θείοιο κάρη χαρίεν τε μέτωπον
- ῥύετʼ Ἀχιλλῆος· τότε δὲ Ζεὺς Ἕκτορι δῶκεν
- ᾗ κεφαλῇ φορέειν, σχεδόθεν δέ οἱ ἦεν ὄλεθρος.
- πᾶν δέ οἱ ἐν χείρεσσιν ἄγη δολιχόσκιον ἔγχος
- βριθὺ μέγα στιβαρὸν κεκορυθμένον· αὐτὰρ ἀπʼ ὤμων
- ἀσπὶς σὺν τελαμῶνι χαμαὶ πέσε τερμιόεσσα.
- λῦσε δέ οἱ θώρηκα ἄναξ Διὸς υἱὸς Ἀπόλλων.
- τὸν δʼ ἄτη φρένας εἷλε, λύθεν δʼ ὑπὸ φαίδιμα γυῖα,
- στῆ δὲ ταφών· ὄπιθεν δὲ μετάφρενον ὀξέϊ δουρὶ
- ὤμων μεσσηγὺς σχεδόθεν βάλε Δάρδανος ἀνὴρ
- Πανθοΐδης Εὔφορβος, ὃς ἡλικίην ἐκέκαστο
- ἔγχεΐ θʼ ἱπποσύνῃ τε πόδεσσί τε καρπαλίμοισι·
- καὶ γὰρ δὴ τότε φῶτας ἐείκοσι βῆσεν ἀφʼ ἵππων
- πρῶτʼ ἐλθὼν σὺν ὄχεσφι διδασκόμενος πολέμοιο·
- ὅς τοι πρῶτος ἐφῆκε βέλος Πατρόκλεες ἱππεῦ
- οὐδὲ δάμασσʼ· ὃ μὲν αὖτις ἀνέδραμε, μίκτο δʼ ὁμίλῳ,
- ἐκ χροὸς ἁρπάξας δόρυ μείλινον, οὐδʼ ὑπέμεινε
- Πάτροκλον γυμνόν περ ἐόντʼ ἐν δηϊοτῆτι.
- Πάτροκλος δὲ θεοῦ πληγῇ καὶ δουρὶ δαμασθεὶς
- ἂψ ἑτάρων εἰς ἔθνος ἐχάζετο κῆρʼ ἀλεείνων.
- Ἕκτωρ δʼ ὡς εἶδεν Πατροκλῆα μεγάθυμον
- ἂψ ἀναχαζόμενον βεβλημένον ὀξέϊ χαλκῷ,
- ἀγχίμολόν ῥά οἱ ἦλθε κατὰ στίχας, οὖτα δὲ δουρὶ
- νείατον ἐς κενεῶνα, διὰ πρὸ δὲ χαλκὸν ἔλασσε·
- δούπησεν δὲ πεσών, μέγα δʼ ἤκαχε λαὸν Ἀχαιῶν·
- ὡς δʼ ὅτε σῦν ἀκάμαντα λέων ἐβιήσατο χάρμῃ,
- ὥ τʼ ὄρεος κορυφῇσι μέγα φρονέοντε μάχεσθον
- πίδακος ἀμφʼ ὀλίγης· ἐθέλουσι δὲ πιέμεν ἄμφω·
- πολλὰ δέ τʼ ἀσθμαίνοντα λέων ἐδάμασσε βίηφιν·
- ὣς πολέας πεφνόντα Μενοιτίου ἄλκιμον υἱὸν
- Ἕκτωρ Πριαμίδης σχεδὸν ἔγχεϊ θυμὸν ἀπηύρα,
- καί οἱ ἐπευχόμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- Πάτροκλʼ ἦ που ἔφησθα πόλιν κεραϊξέμεν ἁμήν,
- Τρωϊάδας δὲ γυναῖκας ἐλεύθερον ἦμαρ ἀπούρας
- ἄξειν ἐν νήεσσι φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν
- νήπιε· τάων δὲ πρόσθʼ Ἕκτορος ὠκέες ἵπποι
- ποσσὶν ὀρωρέχαται πολεμίζειν· ἔγχεϊ δʼ αὐτὸς
- Τρωσὶ φιλοπτολέμοισι μεταπρέπω, ὅ σφιν ἀμύνω
- ἦμαρ ἀναγκαῖον· σὲ δέ τʼ ἐνθάδε γῦπες ἔδονται.
- ἆ δείλʼ, οὐδέ τοι ἐσθλὸς ἐὼν χραίσμησεν Ἀχιλλεύς,
- ὅς πού τοι μάλα πολλὰ μένων ἐπετέλλετʼ ἰόντι·
- μή μοι πρὶν ἰέναι Πατρόκλεες ἱπποκέλευθε
- νῆας ἔπι γλαφυρὰς πρὶν Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο
- αἱματόεντα χιτῶνα περὶ στήθεσσι δαΐξαι.
- ὥς πού σε προσέφη, σοὶ δὲ φρένας ἄφρονι πεῖθε.
- τὸν δʼ ὀλιγοδρανέων προσέφης Πατρόκλεες ἱππεῦ·
- ἤδη νῦν Ἕκτορ μεγάλʼ εὔχεο· σοὶ γὰρ ἔδωκε
- νίκην Ζεὺς Κρονίδης καὶ Ἀπόλλων, οἵ με δάμασσαν
- ῥηιδίως· αὐτοὶ γὰρ ἀπʼ ὤμων τεύχεʼ ἕλοντο.
- τοιοῦτοι δʼ εἴ πέρ μοι ἐείκοσιν ἀντεβόλησαν,
- πάντές κʼ αὐτόθʼ ὄλοντο ἐμῷ ὑπὸ δουρὶ δαμέντες.
- ἀλλά με μοῖρʼ ὀλοὴ καὶ Λητοῦς ἔκτανεν υἱός,
- ἀνδρῶν δʼ Εὔφορβος· σὺ δέ με τρίτος ἐξεναρίζεις.
- ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δʼ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσιν·
- οὔ θην οὐδʼ αὐτὸς δηρὸν βέῃ, ἀλλά τοι ἤδη
- ἄγχι παρέστηκεν θάνατος καὶ μοῖρα κραταιὴ
- χερσὶ δαμέντʼ Ἀχιλῆος ἀμύμονος Αἰακίδαο.
- ὣς ἄρα μιν εἰπόντα τέλος θανάτοιο κάλυψε·
- ψυχὴ δʼ ἐκ ῥεθέων πταμένη Ἄϊδος δὲ βεβήκει
- ὃν πότμον γοόωσα λιποῦσʼ ἀνδροτῆτα καὶ ἥβην.
- τὸν καὶ τεθνηῶτα προσηύδα φαίδιμος Ἕκτωρ·
- Πατρόκλεις τί νύ μοι μαντεύεαι αἰπὺν ὄλεθρον;
- τίς δʼ οἶδʼ εἴ κʼ Ἀχιλεὺς Θέτιδος πάϊς ἠϋκόμοιο
- φθήῃ ἐμῷ ὑπὸ δουρὶ τυπεὶς ἀπὸ θυμὸν ὀλέσσαι;
- ὣς ἄρα φωνήσας δόρυ χάλκεον ἐξ ὠτειλῆς
- εἴρυσε λὰξ προσβάς, τὸν δʼ ὕπτιον ὦσʼ ἀπὸ δουρός.
- αὐτίκα δὲ ξὺν δουρὶ μετʼ Αὐτομέδοντα βεβήκει
- ἀντίθεον θεράποντα ποδώκεος Αἰακίδαο·
- ἵετο γὰρ βαλέειν· τὸν δʼ ἔκφερον ὠκέες ἵπποι
- ἄμβροτοι, οὓς Πηλῆϊ θεοὶ δόσαν ἀγλαὰ δῶρα.
- οὐδʼ ἔλαθʼ Ἀτρέος υἱὸν ἀρηΐφιλον Μενέλαον
- Πάτροκλος Τρώεσσι δαμεὶς ἐν δηϊοτῆτι.
- βῆ δὲ διὰ προμάχων κεκορυθμένος αἴθοπι χαλκῷ,
- ἀμφὶ δʼ ἄρʼ αὐτῷ βαῖνʼ ὥς τις περὶ πόρτακι μήτηρ
- πρωτοτόκος κινυρὴ οὐ πρὶν εἰδυῖα τόκοιο·
- ὣς περὶ Πατρόκλῳ βαῖνε ξανθὸς Μενέλαος.
- πρόσθε δέ οἱ δόρυ τʼ ἔσχε καὶ ἀσπίδα πάντοσʼ ἐΐσην,
- τὸν κτάμεναι μεμαὼς ὅς τις τοῦ γʼ ἀντίος ἔλθοι.
- οὐδʼ ἄρα Πάνθου υἱὸς ἐϋμμελίης ἀμέλησε
- Πατρόκλοιο πεσόντος ἀμύμονος· ἄγχι δʼ ἄρʼ αὐτοῦ
- ἔστη, καὶ προσέειπεν ἀρηΐφιλον Μενέλαον·
- Ἀτρεΐδη Μενέλαε διοτρεφὲς ὄρχαμε λαῶν
- χάζεο, λεῖπε δὲ νεκρόν, ἔα δʼ ἔναρα βροτόεντα·
- οὐ γάρ τις πρότερος Τρώων κλειτῶν τʼ ἐπικούρων
- Πάτροκλον βάλε δουρὶ κατὰ κρατερὴν ὑσμίνην·
- τώ με ἔα κλέος ἐσθλὸν ἐνὶ Τρώεσσιν ἀρέσθαι,
- μή σε βάλω, ἀπὸ δὲ μελιηδέα θυμὸν ἕλωμαι.
- τὸν δὲ μέγʼ ὀχθήσας προσέφη ξανθὸς Μενέλαος·
- Ζεῦ πάτερ οὐ μὲν καλὸν ὑπέρβιον εὐχετάασθαι.
- οὔτʼ οὖν παρδάλιος τόσσον μένος οὔτε λέοντος
- οὔτε συὸς κάπρου ὀλοόφρονος, οὗ τε μέγιστος
- θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι περὶ σθένεϊ βλεμεαίνει,
- ὅσσον Πάνθου υἷες ἐϋμμελίαι φρονέουσιν.
- οὐδὲ μὲν οὐδὲ βίη Ὑπερήνορος ἱπποδάμοιο
- ἧς ἥβης ἀπόνηθʼ, ὅτε μʼ ὤνατο καί μʼ ὑπέμεινε
- καί μʼ ἔφατʼ ἐν Δαναοῖσιν ἐλέγχιστον πολεμιστὴν
- ἔμμεναι· οὐδέ ἕ φημι πόδεσσί γε οἷσι κιόντα
- εὐφρῆναι ἄλοχόν τε φίλην κεδνούς τε τοκῆας.
- ὥς θην καὶ σὸν ἐγὼ λύσω μένος εἴ κέ μευ ἄντα
- στήῃς· ἀλλά σʼ ἔγωγʼ ἀναχωρήσαντα κελεύω
- ἐς πληθὺν ἰέναι, μηδʼ ἀντίος ἵστασʼ ἐμεῖο
- πρίν τι κακὸν παθέειν· ῥεχθὲν δέ τε νήπιος ἔγνω.
- ὣς φάτο, τὸν δʼ οὐ πεῖθεν· ἀμειβόμενος δὲ προσηύδα·
- νῦν μὲν δὴ Μενέλαε διοτρεφὲς ἦ μάλα τείσεις
- γνωτὸν ἐμὸν τὸν ἔπεφνες, ἐπευχόμενος δʼ ἀγορεύεις,
- χήρωσας δὲ γυναῖκα μυχῷ θαλάμοιο νέοιο,
- ἀρητὸν δὲ τοκεῦσι γόον καὶ πένθος ἔθηκας.
- ἦ κέ σφιν δειλοῖσι γόου κατάπαυμα γενοίμην
- εἴ κεν ἐγὼ κεφαλήν τε τεὴν καὶ τεύχεʼ ἐνείκας
- Πάνθῳ ἐν χείρεσσι βάλω καὶ Φρόντιδι δίῃ.
- ἀλλʼ οὐ μὰν ἔτι δηρὸν ἀπείρητος πόνος ἔσται
- οὐδʼ ἔτʼ ἀδήριτος ἤτʼ ἀλκῆς ἤτε φόβοιο.
- ὣς εἰπὼν οὔτησε κατʼ ἀσπίδα πάντοσʼ ἐΐσην·
- οὐδʼ ἔρρηξεν χαλκός, ἀνεγνάμφθη δέ οἱ αἰχμὴ
- ἀσπίδʼ ἐνὶ κρατερῇ· ὃ δὲ δεύτερος ὄρνυτο χαλκῷ
- Ἀτρεΐδης Μενέλαος ἐπευξάμενος Διὶ πατρί·
- ἂψ δʼ ἀναχαζομένοιο κατὰ στομάχοιο θέμεθλα
- νύξʼ, ἐπὶ δʼ αὐτὸς ἔρεισε βαρείῃ χειρὶ πιθήσας·
- ἀντικρὺ δʼ ἁπαλοῖο διʼ αὐχένος ἤλυθʼ ἀκωκή,
- δούπησεν δὲ πεσών, ἀράβησε δὲ τεύχεʼ ἐπʼ αὐτῷ.
- αἵματί οἱ δεύοντο κόμαι Χαρίτεσσιν ὁμοῖαι
- πλοχμοί θʼ, οἳ χρυσῷ τε καὶ ἀργύρῳ ἐσφήκωντο.
- οἷον δὲ τρέφει ἔρνος ἀνὴρ ἐριθηλὲς ἐλαίης
- χώρῳ ἐν οἰοπόλῳ, ὅθʼ ἅλις ἀναβέβροχεν ὕδωρ,
- καλὸν τηλεθάον· τὸ δέ τε πνοιαὶ δονέουσι
- παντοίων ἀνέμων, καί τε βρύει ἄνθεϊ λευκῷ·
- ἐλθὼν δʼ ἐξαπίνης ἄνεμος σὺν λαίλαπι πολλῇ
- βόθρου τʼ ἐξέστρεψε καὶ ἐξετάνυσσʼ ἐπὶ γαίῃ·
- τοῖον Πάνθου υἱὸν ἐϋμμελίην Εὔφορβον
- Ἀτρεΐδης Μενέλαος ἐπεὶ κτάνε τεύχεʼ ἐσύλα.
- ὡς δʼ ὅτε τίς τε λέων ὀρεσίτροφος ἀλκὶ πεποιθὼς
- βοσκομένης ἀγέλης βοῦν ἁρπάσῃ ἥ τις ἀρίστη·
- τῆς δʼ ἐξ αὐχένʼ ἔαξε λαβὼν κρατεροῖσιν ὀδοῦσι
- πρῶτον, ἔπειτα δέ θʼ αἷμα καὶ ἔγκατα πάντα λαφύσσει
- δῃῶν· ἀμφὶ δὲ τόν γε κύνες τʼ ἄνδρές τε νομῆες
- πολλὰ μάλʼ ἰύζουσιν ἀπόπροθεν οὐδʼ ἐθέλουσιν
- ἀντίον ἐλθέμεναι· μάλα γὰρ χλωρὸν δέος αἱρεῖ·
- ὣς τῶν οὔ τινι θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν ἐτόλμα
- ἀντίον ἐλθέμεναι Μενελάου κυδαλίμοιο.
- ἔνθά κε ῥεῖα φέροι κλυτὰ τεύχεα Πανθοΐδαο
- Ἀτρεΐδης, εἰ μή οἱ ἀγάσσατο Φοῖβος Ἀπόλλων,
- ὅς ῥά οἱ Ἕκτορʼ ἐπῶρσε θοῷ ἀτάλαντον Ἄρηϊ
- ἀνέρι εἰσάμενος Κικόνων ἡγήτορι Μέντῃ·
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- Ἕκτορ νῦν σὺ μὲν ὧδε θέεις ἀκίχητα διώκων
- ἵππους Αἰακίδαο δαΐφρονος· οἳ δʼ ἀλεγεινοὶ
- ἀνδράσι γε θνητοῖσι δαμήμεναι ἠδʼ ὀχέεσθαι
- ἄλλῳ γʼ ἢ Ἀχιλῆϊ, τὸν ἀθανάτη τέκε μήτηρ.
- τόφρα δέ τοι Μενέλαος ἀρήϊος Ἀτρέος υἱὸς
- Πατρόκλῳ περιβὰς Τρώων τὸν ἄριστον ἔπεφνε
- Πανθοΐδην Εὔφορβον, ἔπαυσε δὲ θούριδος ἀλκῆς.
- ὣς εἰπὼν ὃ μὲν αὖτις ἔβη θεὸς ἂμ πόνον ἀνδρῶν,
- Ἕκτορα δʼ αἰνὸν ἄχος πύκασε φρένας ἀμφὶ μελαίνας·
- πάπτηνεν δʼ ἄρʼ ἔπειτα κατὰ στίχας, αὐτίκα δʼ ἔγνω
- τὸν μὲν ἀπαινύμενον κλυτὰ τεύχεα, τὸν δʼ ἐπὶ γαίῃ
- κείμενον· ἔρρει δʼ αἷμα κατʼ οὐταμένην ὠτειλήν.
- βῆ δὲ διὰ προμάχων κεκορυθμένος αἴθοπι χαλκῷ
- ὀξέα κεκλήγων φλογὶ εἴκελος Ἡφαίστοιο
- ἀσβέστῳ· οὐδʼ υἱὸν λάθεν Ἀτρέος ὀξὺ βοήσας·
- ὀχθήσας δʼ ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν·
- ὤ μοι ἐγὼν εἰ μέν κε λίπω κάτα τεύχεα καλὰ
- Πάτροκλόν θʼ, ὃς κεῖται ἐμῆς ἕνεκʼ ἐνθάδε τιμῆς,
- μή τίς μοι Δαναῶν νεμεσήσεται ὅς κεν ἴδηται.
- εἰ δέ κεν Ἕκτορι μοῦνος ἐὼν καὶ Τρωσὶ μάχωμαι
- αἰδεσθείς, μή πώς με περιστήωσʼ ἕνα πολλοί·