Philoctetes

Sophocles

Sophocles, Volume 2. Storr, Francis, editor. London; New York: William Heinemann Ltd.; The Macmillan Company, 1913.

  1. Ζεύς, ᾧ δέδοκται ταῦθʼ· ὑπηρετῶ δʼ ἐγώ.
Φιλοκτήτης
  1. ὦ μῖσος, οἷα κἀξανευρίσκεις λέγειν·
  2. θεοὺς προτείνων τοὺς θεοὺς ψευδεῖς τίθης.
Ὀδυσσεύς
  1. οὔκ, ἀλλʼ ἀληθεῖς· ἡ δʼ ὁδὸς πορευτέα.
Φιλοκτήτης
  1. οὔ φημʼ.
Ὀδυσσεύς
  1. ἐγὼ δέ φημι. πειστέον τάδε.
Φιλοκτήτης
  1. οἴμοι τάλας. ἡμᾶς μὲν ὡς δούλους σαφῶς
  2. πατὴρ ἄρʼ ἐξέφυσεν οὐδʼ ἐλευθέρους.
Ὀδυσσεύς
  1. οὔκ, ἀλλʼ ὁμοίους τοῖς ἀρίστοισιν, μεθʼ ὧν
  2. Τροίαν σʼ ἑλεῖν δεῖ καὶ κατασκάψαι βίᾳ.
Φιλοκτήτης
  1. οὐδέποτέ γʼ· οὐδʼ ἢν χρῇ με πᾶν παθεῖν κακόν,
  2. ἕως ἂν ᾖ μοι γῆς τόδʼ αἰπεινὸν βάθρον.
Ὀδυσσεύς
  1. τί δʼ ἐργασείεις;
Φιλοκτήτης
  1. κρᾶτʼ ἐμὸν τόδʼ αὐτίκα
  2. πέτρᾳ πέτρας ἄνωθεν αἱμάξω πεσών.
Ὀδυσσεύς
  1. ξυλλάβετον αὐτόν· μὴ ʼπὶ τῷδʼ ἔστω τάδε.
Φιλοκτήτης
  1. ὦ χεῖρες, οἷα πάσχετʼ ἐν χρείᾳ φίλης
  2. νευρᾶς, ὑπʼ ἀνδρὸς τοῦδε συνθηρώμεναι.
  3. ὦ μηδὲν ὑγιὲς μηδʼ ἐλεύθερον φρονῶν,
  4. οἷʼ αὖ μʼ ὑπῆλθες, ὥς μʼ ἐθηράσω, λαβὼν