Philoctetes
Sophocles
Sophocles, Volume 2. Storr, Francis, editor. London; New York: William Heinemann Ltd.; The Macmillan Company, 1913.
- πρόβλημα σαυτοῦ παῖδα τόνδʼ ἀγνῶτʼ ἐμοί,
- ἀνάξιον μὲν σοῦ, κατάξιον δʼ ἐμοῦ,
- ὃς οὐδὲν ᾔδει πλὴν τὸ προσταχθὲν ποεῖν,
- δῆλος δὲ καὶ νῦν ἐστιν ἀλγεινῶς φέρων
- οἷς τʼ αὐτὸς ἐξήμαρτεν οἷς τʼ ἐγὼ ʼπαθον.
- ἀλλʼ ἡ κακὴ σὴ διὰ μυχῶν βλέπουσʼ ἀεὶ
- ψυχή νιν ἀφυῆ τʼ ὄντα κοὐ θέλονθʼ ὅμως
- εὖ προυδίδαξεν ἐν κακοῖς εἶναι σοφόν.
- καὶ νῦν ἔμʼ, ὦ δύστηνε, συνδήσας νοεῖς
- ἄγειν ἀπʼ ἀκτῆς τῆσδʼ, ἐν ᾗ με προυβάλου
- ἄφιλον ἔρημον ἄπολιν, ἐν ζῶσιν νεκρόν. φεῦ.
- ὄλοιο· καί σοι πολλάκις τόδʼ ηὐξάμην.
- ἀλλʼ οὐ γὰρ οὐδὲν θεοὶ νέμουσιν ἡδύ μοι,
- σὺ μὲν γέγηθας ζῶν, ἐγὼ δʼ ἀλγύνομαι
- τοῦτʼ αὔθʼ, ὅτι ζῶ σὺν κακοῖς πολλοῖς τάλας,
- γελώμενος πρὸς σοῦ τε καὶ τῶν Ἀτρέως
- διπλῶν στρατηγῶν, οἷς σὺ ταῦθʼ ὑπηρετεῖς.
- καίτοι σὺ μὲν κλοπῇ τε κἀνάγκῃ ζυγεὶς
- ἔπλεις ἅμʼ αὐτοῖς, ἐμὲ δὲ τὸν πανάθλιον,
- ἑκόντα πλεύσανθʼ ἑπτὰ ναυσὶ ναυβάτην,