Philoctetes

Sophocles

Sophocles, Volume 2. Storr, Francis, editor. London; New York: William Heinemann Ltd.; The Macmillan Company, 1913.

  1. θεὸς δικαιοῖ χὠ στόλος πορσύνεται.
Φιλοκτήτης
  1. ἀλλʼ οὖν δέδοικα μὴ ἀτέλεστʼ εὔχῃ, τέκνον.
  2. στάζει γὰρ αὖ μοι φοίνιον τόδʼ ἐκ βυθοῦ
  3. κηκῖον αἷμα, καί τι προσδοκῶ νέον.
  4. παπαῖ, φεῦ.
  5. παπαῖ μάλʼ, ὦ πούς, οἷά μʼ ἐργάσει κακά.
  6. προσέρπει,
  7. προσέρχεται τόδʼ ἐγγύς. οἴμοι μοι τάλας.
  8. ἔχετε τὸ πρᾶγμα· μὴ φύγητε μηδαμῇ.
  9. ἀτταταῖ.
  10. ὦ ξένε Κεφαλλήν, εἴθε σου διαμπερὲς
  11. στέρνων ἔχοιτʼ ἄλγησις ἥδε. φεῦ, παπαῖ,
  12. παπαῖ μάλʼ αὖθις. ὦ διπλοῖ στρατηλάται,
  13. Ἀγάμεμνον, ὦ Μενέλαε, πῶς ἂν ἀντʼ ἐμοῦ
  14. τὸν ἴσον χρόνον τρέφοιτε τήνδε τὴν νόσον; ἰώ μοι.
  15. ὦ Θάνατε Θάνατε, πῶς ἀεὶ καλούμενος
  16. οὕτω κατʼ ἦμαρ, οὐ δύνᾳ μολεῖν ποτε;
  17. ὦ τέκνον ὦ γενναῖον, ἀλλὰ συλλαβὼν
  18. τῷ Λημνίῳ τῷδʼ ἀνακαλουμένῳ πυρὶ
  19. ἔμπρησον, ὦ γενναῖε· κἀγώ τοί ποτε