Philoctetes
Sophocles
Sophocles, Volume 2. Storr, Francis, editor. London; New York: William Heinemann Ltd.; The Macmillan Company, 1913.
- ἀπόλωλα, τέκνον· βρύκομαι, τέκνον· παπαῖ,
- ἀπαππαπαῖ, παπαππαπαππαπαππαπαῖ.
- πρὸς θεῶν, πρόχειρον εἴ τί σοι, τέκνον, πάρα
- ξίφος χεροῖν, πάταξον εἰς ἄκρον πόδα·
- ἀπάμησον ὡς τάχιστα· μὴ φείσῃ βίου. ἴθʼ, ὦ παῖ.
- τί δʼ ἔστιν οὕτω νεοχμὸν ἐξαίφνης, ὅτου
- τοσήνδʼ ἰυγὴν καὶ στόνον σαυτοῦ ποεῖ;
- οἶσθʼ, ὦ τέκνον;
- τί δʼ ἔστιν;
- οἶσθʼ, ὦ παῖ;
- τί σοί;
- οὐκ οἶδα.
- πῶς οὐκ οἶσθα; παππαπαππαπαῖ.
- δεινόν γε τοὐπίσαγμα τοῦ νοσήματος.
- δεινὸν γὰρ οὐδὲ ῥητόν· ἀλλʼ οἴκτιρέ με.
- τί δῆτα δράσω;
- μή με ταρβήσας προδῷς·
- ἥκει γὰρ αὕτη διὰ χρόνου πλάνοις ἴσως
- ὡς ἐξεπλήσθη.
- ἰὼ ἰὼ δύστηνε σύ,