Philoctetes

Sophocles

Sophocles, Volume 2. Storr, Francis, editor. London; New York: William Heinemann Ltd.; The Macmillan Company, 1913.

  1. ὅς νιν ποντοπόρῳ δούρατι, πλήθει
  2. πολλῶν μηνῶν, πατρίαν ἄγει πρὸς αὐλὰν
  3. Μαλιάδων νυμφᾶν
  4. Σπερχειοῦ τε παρʼ ὄχθας, ἵνʼ ὁ χάλκασπις ἀνὴρ θεοῖς
  5. πλάθει πατρὸς θείῳ πυρὶ παμφαής,
  6. Οἴτας ὑπὲρ ὄχθων.
Νεοπτόλεμος
  1. ἕρπʼ, εἰ θέλεις. τί δή ποθʼ ὧδʼ ἐξ οὐδενὸς
  2. λόγου σιωπᾷς κἀπόπληκτος ὧδʼ ἔχει;
Φιλοκτήτης
  1. ἀᾶ, ἀᾶ.
Νεοπτόλεμος
  1. τί δʼ ἔστιν;
Φιλοκτήτης
  1. οὐδὲν δεινόν· ἀλλʼ ἴθʼ, ὦ τέκνον.
Νεοπτόλεμος
  1. μῶν ἄλγος ἴσχεις τῆς παρεστώσης νόσου;
Φιλοκτήτης
  1. οὐ δῆτʼ ἔγωγʼ, ἀλλʼ ἄρτι κουφίζειν δοκῶ. ὦ θεοί.
Νεοπτόλεμος
  1. τί τοὺς θεοὺς ὧδʼ ἀναστένων καλεῖς;
Φιλοκτήτης
  1. σωτῆρας αὐτοὺς ἠπίους θʼ ἡμῖν μολεῖν. ἀᾶ, ἀᾶ.
Νεοπτόλεμος
  1. τί ποτε πέπονθας; οὐκ ἐρεῖς, ἀλλʼ ὧδʼ ἔσει
  2. σιγηλός; ἐν κακῷ δέ τῳ φαίνει κυρῶν.
Φιλοκτήτης
  1. ἀπόλωλα, τέκνον, κοὐ δυνήσομαι κακὸν
  2. κρύψαι παρʼ ὑμῖν, ἀτταταῖ· διέρχεται
  3. διέρχεται. δύστηνος, ὦ τάλας ἐγώ.