Philoctetes
Sophocles
Sophocles, Volume 2. Storr, Francis, editor. London; New York: William Heinemann Ltd.; The Macmillan Company, 1913.
- οἵ σʼ ἐν λιταῖς στείλαντες ἐξ οἴκων μολεῖν,
- μόνην ἔχοντες τήνδʼ ἅλωσιν Ἰλίου,
- οὐκ ἠξίωσαν τῶν Ἀχιλλείων ὅπλων
- ἐλθόντι δοῦναι κυρίως αἰτουμένῳ,
- ἀλλʼ αὔτʼ Ὀδυσσεῖ παρέδοσαν· λέγων ὅσʼ ἂν
- θέλῃς καθʼ ἡμῶν ἔσχατʼ ἐσχάτων κακά.
- τούτῳ γὰρ οὐδέν μʼ ἀλγυνεῖς· εἰ δʼ ἐργάσει
- μὴ ταῦτα, λύπην πᾶσιν Ἀργείοις βαλεῖς.
- εἰ γὰρ τὰ τοῦδε τόξα μὴ ληφθήσεται,
- οὐκ ἔστι πέρσαι σοι τὸ Δαρδάνου πέδον.
- ὡς δʼ ἔστʼ ἐμοὶ μὲν οὐχί, σοὶ δʼ ὁμιλία
- πρὸς τόνδε πιστὴ καὶ βέβαιος, ἔκμαθε.
- σὺ μὲν πέπλευκας οὔτʼ ἔνορκος οὐδενὶ
- οὔτʼ ἐξ ἀνάγκης οὔτε τοῦ πρώτου στόλου·
- ἐμοὶ δὲ τούτων οὐδέν ἐστʼ ἀρνήσιμον.
- ὥστʼ εἴ με τόξων ἐγκρατὴς αἰσθήσεται,
- ὄλωλα καὶ σὲ προσδιαφθερῶ ξυνών.
- ἀλλʼ αὐτὸ τοῦτο δεῖ σοφισθῆναι, κλοπεὺς
- ὅπως γενήσει τῶν ἀνικήτων ὅπλων.
- ἔξοιδα, παῖ, φύσει σε μὴ πεφυκότα