Philoctetes

Sophocles

Sophocles, Volume 2. Storr, Francis, editor. London; New York: William Heinemann Ltd.; The Macmillan Company, 1913.

  1. κεῖνός γʼ ἐπʼ ἄλλον ἄνδρʼ ὁ Τυδέως τε παῖς
  2. ἔστελλον, ἡνίκʼ ἐξανηγόμην ἐγώ.
Νεοπτόλεμος
  1. πρὸς ποῖον αὖ τόνδʼ αὐτὸς Οὑδυσσεὺς ἔπλει;
Ἔμπορος
  1. ἦν δή τις—ἀλλὰ τόνδε μοι πρῶτον φράσον
  2. τίς ἐστίν· ἃν λέγῃς δὲ μὴ φώνει μέγα.
Νεοπτόλεμος
  1. ὅδʼ ἔσθʼ ὁ κλεινός σοι Φιλοκτήτης, ξένε.
Ἔμπορος
  1. μή νύν μʼ ἔρῃ τὰ πλείονʼ, ἀλλʼ ὅσον τάχος
  2. ἔκπλει σεαυτὸν ξυλλαβὼν ἐκ τῆσδε γῆς.
Φιλοκτήτης
  1. τί φησιν, ὦ παῖ; τί με κατὰ σκότον ποτὲ
  2. διεμπολᾷ λόγοισι πρός σʼ ὁ ναυβάτης;
Νεοπτόλεμος
  1. οὐκ οἶδά πω τί φησι· δεῖ δʼ αὐτὸν λέγειν
  2. εἰς φῶς ὃ λέξει, πρὸς σὲ κἀμὲ τούσδε τε.
Ἔμπορος
  1. ὦ σπέρμʼ Ἀχιλλέως, μή με διαβάλῃς στρατῷ
  2. λέγονθʼ ἃ μὴ δεῖ· πόλλʼ ἐγὼ κείνων ὕπο
  3. δρῶν ἀντιπάσχω χρηστά θʼ, οἷʼ ἀνὴρ πένης.
Νεοπτόλεμος
  1. ἐγώ εἰμʼ Ἀτρείδαις δυσμενής· οὗτος δέ μοι
  2. φίλος μέγιστος, οὕνεκʼ Ἀτρείδας στυγεῖ.
  3. δεῖ δή σʼ ἔμοιγʼ ἐλθόντα προσφιλῆ, λόγων
  4. κρύψαι πρὸς ἡμᾶς μηδένʼ ὧν ἀκήκοας.
Ἔμπορος
  1. ὅρα τί ποιεῖς, παῖ.