Philoctetes
Sophocles
Sophocles, Volume 2. Storr, Francis, editor. London; New York: William Heinemann Ltd.; The Macmillan Company, 1913.
- ἀκράτωρ ὁ τλήμων, χωλός. ἀλλὰ μή μʼ ἀφῇς
- ἔρημον οὕτω χωρὶς ἀνθρώπων στίβου,
- ἀλλʼ ἢ πρὸς οἶκον τὸν σὸν ἔκσωσόν μʼ ἄγων
- ἢ πρὸς τὰ Χαλκώδοντος Εὐβοίας σταθμά·
- κἀκεῖθεν οὔ μοι μακρὸς εἰς Οἴτην στόλος
- Τραχινίαν τε δειράδʼ ἠδʼ ἐς εὔροον
- Σπερχειὸν ἔσται· πατρί μʼ ὡς δείξῃς φίλῳ,
- ὃν δὴ παλαιὸν ἐξ ὅτου δέδοικʼ ἐγὼ
- μή μοι βεβήκῃ. πολλὰ γὰρ τοῖς ἱγμένοις
- ἔστελλον αὐτὸν ἱκεσίους πέμπων λιτάς,
- αὐτόστολον πέμψαντά μʼ ἐκσῶσαι δόμους.
- ἀλλʼ ἢ τέθνηκεν ἢ τὰ τῶν διακόνων,
- ὡς εἰκός, οἶμαι, τοὐμὸν ἐν σμικρῷ μέρος
- ποιούμενοι τὸν οἴκαδʼ ἤπειγον στόλον.
- νῦν δʼ, εἰς σὲ γὰρ πομπόν τε καὐτὸν ἄγγελον
- ἥκω, σὺ σῶσον, σύ μʼ ἐλέησον, εἰσορῶν
- ὡς πάντα δεινὰ κἀπικινδύνως βροτοῖς
- κεῖται παθεῖν μὲν εὖ, παθεῖν δὲ θάτερα.
- χρὴ δʼ ἐκτὸς ὄντα πημάτων τὰ δείνʼ ὁρᾶν,
- χὤταν τις εὖ ζῇ, τηνικαῦτα τὸν βίον