Philoctetes

Sophocles

Sophocles, Volume 2. Storr, Francis, editor. London; New York: William Heinemann Ltd.; The Macmillan Company, 1913.

  1. καιρὸς γὰρ καλεῖ
  2. πλοῦν μὴ ʼξ ἀπόπτου μᾶλλον ἢ ʼγγύθεν σκοπεῖν.
Φιλοκτήτης
  1. πρός νύν σε πατρὸς πρός τε μητρός, ὦ τέκνον,
  2. πρός τʼ εἴ τί σοι κατʼ οἶκόν ἐστι προσφιλές,
  3. ἱκέτης ἱκνοῦμαι, μὴ λίπῃς μʼ οὕτω μόνον,
  4. ἔρημον ἐν κακοῖσι τοῖσδʼ οἵοις ὁρᾷς
  5. ὅσοισί τʼ ἐξήκουσας ἐνναίοντά με·
  6. ἀλλʼ ἐν παρέργῳ θοῦ με. δυσχέρεια μέν,
  7. ἔξοιδα, πολλὴ τοῦδε τοῦ φορήματος·
  8. ὅμως δὲ τλῆθι· τοῖσι γενναίοισί τοι
  9. τό τʼ αἰσχρὸν ἐχθρὸν καὶ τὸ χρηστὸν εὐκλεές.
  10. σοὶ δʼ ἐκλιπόντι τοῦτʼ ὄνειδος οὐ καλόν,
  11. δράσαντι δʼ, ὦ παῖ, πλεῖστον εὐκλείας γέρας,
  12. ἐὰν μόλω ʼγὼ ζῶν πρὸς Οὐταίαν χθόνα.
  13. ἴθʼ· ἡμέρας τοι μόχθος οὐχ ὅλης μιᾶς.
  14. τόλμησον. ἐμβαλοῦ μʼ ὅπῃ θέλεις ἄγων,
  15. εἰς ἀντλίαν, εἰς πρῷραν, εἰς πρύμνην, ὅποι
  16. ἥκιστα μέλλω τοὺς ξυνόντας ἀλγυνεῖν.
  17. νεῦσον, πρὸς αὐτοῦ Ζηνὸς ἱκεσίου, τέκνον,
  18. πείσθητι· προσπίτνω σε γόνασι, καίπερ ὢν