Philoctetes

Sophocles

Sophocles, Volume 2. Storr, Francis, editor. London; New York: William Heinemann Ltd.; The Macmillan Company, 1913.

  1. ἔγκλημʼ Ἀτρείδαις, ὥστε θυμοῦσθαι παθών;
Νεοπτόλεμος
  1. θυμὸν γένοιτο χειρὶ πληρῶσαί ποτε,
  2. ἵνʼ αἱ Μυκῆναι γνοῖεν ἡ Σπάρτη θʼ ὅτι
  3. χἠ Σκῦρος ἀνδρῶν ἀλκίμων μήτηρ ἔφυ.
Φιλοκτήτης
  1. εὖ γʼ, ὦ τέκνον· τίνος γὰρ ὧδε τὸν μέγαν
  2. χόλον κατʼ αὐτῶν ἐγκαλῶν ἐλήλυθας;
Νεοπτόλεμος
  1. ὦ παῖ Ποίαντος, ἐξερῶ, μόλις δʼ ἐρῶ,
  2. ἅγωγʼ ὑπʼ αὐτῶν ἐξελωβήθην μολών.
  3. ἐπεὶ γὰρ ἔσχε μοῖρʼ Ἀχιλλέα θανεῖν,
Φιλοκτήτης
  1. οἴμοι· φράσῃς μοι μὴ πέρα, πρὶν ἂν μάθω
  2. πρῶτον τόδʼ, ἦ τέθνηχʼ ὁ Πηλέως γόνος;
Νεοπτόλεμος
  1. τέθνηκεν, ἀνδρὸς οὐδενός, θεοῦ δʼ ὕπο,
  2. τοξευτός, ὡς λέγουσιν, ἐκ Φοίβου δαμείς.
Φιλοκτήτης
  1. ἀλλʼ εὐγενὴς μὲν ὁ κτανών τε χὠ θανών·
  2. ἀμηχανῶ δὲ πότερον, ὦ τέκνον, τὸ σὸν
  3. πάθημʼ ἐλέγχω πρῶτον ἢ κεῖνον στένω.
Νεοπτόλεμος
  1. οἶμαι μὲν ἀρκεῖν σοί γε καὶ τὰ σʼ, ὦ τάλας,
  2. ἀλγήμαθʼ, ὥστε μὴ τὰ τῶν πέλας στένειν.
Φιλοκτήτης
  1. ὀρθῶς ἔλεξας· τοιγαροῦν τὸ σὸν φράσον
  2. αὖθις πάλιν μοι πρᾶγμʼ, ὅτῳ σʼ ἐνύβρισαν.