Philoctetes
Sophocles
Sophocles, Volume 2. Storr, Francis, editor. London; New York: William Heinemann Ltd.; The Macmillan Company, 1913.
- τόξοισι τοῖς ἐμοῖσι νοσφιεῖς βίου,
- πέρσεις τε Τροίαν, σκῦλά τʼ εἰς μέλαθρα σὰ
- πέμψεις, ἀριστεῖʼ ἐκλαβὼν στρατεύματος,
- Ποίαντι πατρὶ πρὸς πάτρας Οἴτης πλάκα.
- ἃ δʼ ἂν λάβῃς σὺ σκῦλα τοῦδε τοῦ στρατοῦ,
- τόξων ἐμῶν μνημεῖα πρὸς πυρὰν ἐμὴν
- κόμιζε. καὶ σοὶ ταῦτʼ, Ἀχιλλέως τέκνον,
- παρῄνεσʼ· οὔτε γὰρ σὺ τοῦδʼ ἄτερ σθένεις
- ἑλεῖν τὸ Τροίας πεδίον οὔθʼ οὗτος σέθεν.
- ἀλλʼ ὡς λέοντε συννόμω φυλάσσετον
- οὗτος σὲ καὶ σὺ τόνδʼ· ἐγὼ δʼ Ἀσκληπιὸν
- παυστῆρα πέμψω σῆς νόσου πρὸς Ἴλιον.
- τὸ δεύτερον γὰρ τοῖς ἐμοῖς αὐτὴν χρεὼν
- τόξοις ἁλῶναι. τοῦτο δʼ ἐννοεῖθʼ, ὅταν
- πορθῆτε γαῖαν, εὐσεβεῖν τὰ πρὸς θεούς·
- ὡς τἄλλα πάντα δεύτερʼ ἡγεῖται πατὴρ
- Ζεύς· οὐ γὰρ εὐσέβεια συνθνῄσκει βροτοῖς·
- κἂν ζῶσι κἂν θάνωσιν, οὐκ ἀπόλλυται.
- ὦ φθέγμα ποθεινὸν ἐμοὶ πέμψας
- χρόνιός τε φανείς,