Electra
Sophocles
Sophocles, Volume 2. Storr, Francis, editor. London; New York: William Heinemann Ltd.; The Macmillan Company, 1913.
- πράξειας οὔτε τοῦ πορεύσαντος ξένου.
- ἀλλʼ εἴσιθʼ εἴσω· τήνδε δʼ ἔκτοθεν βοᾶν
- ἔα τά θʼ αὑτῆς καὶ τὰ τῶν φίλων κακά.
- ἆρʼ ὑμὶν ὡς ἀλγοῦσα κὠδυνωμένη
- δεινῶς δακρῦσαι κἀπικωκῦσαι δοκεῖ
- τὸν υἱὸν ἡ δύστηνος ὧδʼ ὀλωλότα;
- ἀλλʼ ἐγγελῶσα φροῦδος· ὦ τάλαινʼ ἐγώ.
- Ὀρέστα φίλταθʼ, ὥς μʼ ἀπώλεσας θανών.
- ἀποσπάσας γὰρ τῆς ἐμῆς οἴχει φρενὸς
- αἵ μοι μόναι παρῆσαν ἐλπίδων ἔτι,
- σὲ πατρὸς ἥξειν ζῶντα τιμωρόν ποτε
- κἀμοῦ ταλαίνης. νῦν δὲ ποῖ με χρὴ μολεῖν;
- μόνη γάρ εἰμι, σοῦ τʼ ἀπεστερημένη
- καὶ πατρός. ἤδη δεῖ με δουλεύειν πάλιν
- ἐν τοῖσιν ἐχθίστοισιν ἀνθρώπων ἐμοὶ
- φονεῦσι πατρός. ἆρά μοι καλῶς ἔχει;
- ἀλλʼ οὔ τι μὴν ἔγωγε τοῦ λοιποῦ χρόνου
- ξύνοικος, εἴσειμʼ, ἀλλὰ τῇδε πρὸς πύλῃ
- παρεῖσʼ ἐμαυτὴν ἄφιλος αὐανῶ βίον.
- πρὸς ταῦτα καινέτω τις, εἰ βαρύνεται,