Electra

Sophocles

Sophocles, Volume 2. Storr, Francis, editor. London; New York: William Heinemann Ltd.; The Macmillan Company, 1913.

  1. ἐμὲ στεγάζειν ἡδύν, ἀλλʼ ὁ προστατῶν
  2. χρόνος διῆγέ μʼ αἰὲν ὡς θανουμένην.
  3. νῦν δʼ—ἡμέρᾳ γὰρ τῇδʼ ἀπήλλαγμαι φόβου
  4. πρὸς τῆσδʼ ἐκείνου θʼ· ἥδε γὰρ μείζων βλάβη
  5. ξύνοικος ἦν μοι, τοὐμὸν ἐκπίνουσʼ ἀεὶ
  6. ψυχῆς ἄκρατον αἷμα—νῦν δʼ ἕκηλά που
  7. τῶν τῆσδʼ ἀπειλῶν οὕνεχʼ ἡμερεύσομεν.
Ἠλέκτρα
  1. οἴμοι τάλαινα· νῦν γὰρ οἰμῶξαι πάρα,
  2. Ὀρέστα, τὴν σὴν ξυμφοράν, ὅθʼ ὧδʼ ἔχων
  3. πρὸς τῆσδʼ ὑβρίζει μητρός. ἆρʼ ἔχει καλῶς;
Κλυταιμνήστρα
  1. οὔτοι σύ· κεῖνος δʼ ὡς ἔχει καλῶς ἔχει.
Ἠλέκτρα
  1. ἄκουε, Νέμεσι τοῦ θανόντος ἀρτίως.
Κλυταιμνήστρα
  1. ἤκουσεν ὧν δεῖ κἀπεκύρωσεν καλῶς.
Ἠλέκτρα
  1. ὕβριζε· νῦν γὰρ εὐτυχοῦσα τυγχάνεις.
Κλυταιμνήστρα
  1. οὔκουν Ὀρέστης καὶ σὺ παύσετον τάδε.
Ἠλέκτρα
  1. πεπαύμεθʼ ἡμεῖς, οὐχ ὅπως σὲ παύσομεν.
Κλυταιμνήστρα
  1. πολλῶν ἂν ἥκοις, ὦ ξένʼ, ἄξιος τυχεῖν,
  2. εἰ τήνδʼ ἔπαυσας τῆς πολυγλώσσου βοῆς.
Παιδαγωγός
  1. οὐκοῦν ἀποστείχοιμʼ ἄν, εἰ τάδʼ εὖ κυρεῖ.
Κλυταιμνήστρα
  1. ἥκιστʼ· ἐπείπερ οὔτʼ ἐμοῦ κατάξιʼ ἂν