Electra
Sophocles
Sophocles, Volume 2. Storr, Francis, editor. London; New York: William Heinemann Ltd.; The Macmillan Company, 1913.
- λέγεις τάδʼ ἡμῖν ἢ βεβῶτος ἐκ δόμων;
- ἦ κάρτα· μὴ δόκει μʼ ἄν, εἴπερ ἦν πέλας,
- θυραῖον οἰχνεῖν· νῦν δʼ ἀγροῖσι τυγχάνει.
- ἦ κἂν ἐγὼ θαρσοῦσα μᾶλλον ἐς λόγους
- τοὺς σοὺς ἱκοίμην, εἴπερ ὧδε ταῦτʼ ἔχει;
- ὡς νῦν ἀπόντος ἱστόρει· τί σοι φίλον;
- καὶ δή σʼ ἐρωτῶ· τοῦ κασιγνήτου τί φής,
- ἥξοντος ἢ μέλλοντος; εἰδέναι θέλω.
- φησίν γε· φάσκων δʼ οὐδὲν ὧν λέγει ποεῖ.
- φιλεῖ γὰρ ὀκνεῖν πρᾶγμʼ ἀνὴρ πράσσων μέγα.
- καὶ μὴν ἔγωγʼ ἔσωσʼ ἐκεῖνον οὐκ ὄκνῳ.
- θάρσει· πέφυκεν ἐσθλός, ὥστʼ ἀρκεῖν φίλοις.
- πέποιθʼ, ἐπεί τἂν οὐ μακρὰν ἔζων ἐγώ.
- μὴ νῦν ἔτʼ εἴπῃς μηδέν· ὡς δόμων ὁρῶ
- τὴν σὴν ὅμαιμον ἐκ πατρὸς ταὐτοῦ φύσιν,
- Χρυσόθεμιν, ἔκ τε μητρός, ἐντάφια χεροῖν
- φέρουσαν, οἷα τοῖς κάτω νομίζεται.
- τίνʼ αὖ σὺ τήνδε πρὸς θυρῶνος ἐξόδοις
- ἐλθοῦσα φωνεῖς, ὦ κασιγνήτη, φάτιν,
- κοὐδʼ ἐν χρόνῳ μακρῷ διδαχθῆναι θέλεις