Antigone
Sophocles
Sophocles, Volume 1. Storr, Francis, editor. London; New York: William Heinemann Ltd.; The Macmillan Company, 1912.
- λόγοις δʼ ἐγὼ φιλοῦσαν οὐ στέργω φίλην.
- μήτοι, κασιγνήτη, μʼ ἀτιμάσῃς τὸ μὴ οὐ
- θανεῖν τε σὺν σοὶ τὸν θανόντα θʼ ἁγνίσαι.
- μή μοι θάνῃς σὺ κοινὰ μηδʼ ἃ μὴ ʼθιγες
- ποιοῦ σεαυτῆς. ἀρκέσω θνῄσκουσʼ ἐγώ.
- καὶ τίς βίος μοι σοῦ λελειμμένῃ φίλος;
- Κρέοντʼ ἐρώτα· τοῦδε γὰρ σὺ κηδεμών.
- τί ταῦτʼ ἀνιᾷς μʼ, οὐδὲν ὠφελουμένη;
- ἀλγοῦσα μὲν δῆτʼ εἰ γελῶ γʼ ἐν σοὶ γελῶ.
- τί δῆτʼ ἂν ἀλλὰ νῦν σʼ ἔτʼ ὠφελοῖμʼ ἐγώ;
- σῶσον σεαυτήν· οὐ φθονῶ σʼ ὑπεκφυγεῖν.
- οἴμοι τάλαινα, κἀμπλάκω τοῦ σοῦ μόρου;
- σὺ μὲν γὰρ εἵλου ζῆν, ἐγὼ δὲ κατθανεῖν.
- ἀλλʼ οὐκ ἐπʼ ἀρρήτοις γε τοῖς ἐμοῖς λόγοις.
- καλῶς σὺ μὲν τοῖς, τοῖς δʼ ἐγὼ ʼδόκουν φρονεῖν.
- καὶ μὴν ἴση νῷν ἐστιν ἡ ʼξαμαρτία.
- θάρσει· σὺ μὲν ζῇς, ἡ δʼ ἐμὴ ψυχὴ πάλαι
- τέθνηκεν, ὥστε τοῖς θανοῦσιν ὠφελεῖν.
- τὼ παῖδε φημὶ τώδε τὴν μὲν ἀρτίως
- ἄνουν πεφάνθαι, τὴν δʼ ἀφʼ οὗ τὰ πρῶτʼ ἔφυ.