Trachiniae
Sophocles
Sophocles, Volume 2. Storr, Francis, editor. London; New York: William Heinemann Ltd.; The Macmillan Company, 1913.
- ὁ πιστὸς ἡμῖν κἀγαθὸς καλούμενος,
- οἰκούριʼ ἀντέπεμψε τοῦ μακροῦ χρόνου.
- ἐγὼ δὲ θυμοῦσθαι μὲν οὐκ ἐπίσταμαι
- νοσοῦντι κείνῳ πολλὰ τῇδε τῇ νόσῳ·
- τὸ δʼ αὖ ξυνοικεῖν τῇδʼ ὁμοῦ τίς ἂν γυνὴ
- δύναιτο, κοινωνοῦσα τῶν αὐτῶν γάμων;
- ὁρῶ γὰρ ἥβην τὴν μὲν ἕρπουσαν πρόσω,
- τὴν δὲ φθίνουσαν· ὧν ἀφαρπάζειν φιλεῖ
- ὀφθαλμὸς ἄνθος, τῶν δʼ ὑπεκτρέπει πόδα.
- ταῦτʼ οὖν φοβοῦμαι μὴ πόσις μὲν Ἡρακλῆς
- ἐμὸς καλῆται, τῆς νεωτέρας δʼ ἀνήρ.
- ἀλλʼ οὐ γάρ, ὥσπερ εἶπον, ὀργαίνειν καλὸν
- γυναῖκα νοῦν ἔχουσαν· ᾗ δʼ ἔχω, φίλαι,
- λυτήριον λώφημα, τῇδʼ ὑμῖν φράσω.
- ἦν μοι παλαιὸν δῶρον ἀρχαίου ποτὲ
- θηρός, λέβητι χαλκέῳ κεκρυμμένον,
- ὃ παῖς ἔτʼ οὖσα τοῦ δασυστέρνου παρὰ
- Νέσσου φθίνοντος ἐκ φονῶν ἀνειλόμην,
- ὃς τὸν βαθύρρουν ποταμὸν Εὔηνον βροτοὺς
- μισθοῦ ʼπόρευε χερσίν, οὔτε πομπίμοις