Trachiniae

Sophocles

Sophocles, Volume 2. Storr, Francis, editor. London; New York: William Heinemann Ltd.; The Macmillan Company, 1913.

  1. ἢ τοῖσιν ἐχθίστοισι συνναίειν ὁμοῦ.
Ἡρακλῆς
  1. ἁνὴρ ὅδʼ, ὡς ἔοικεν, οὐ νεμεῖν ἐμοὶ
  2. φθίνοντι μοῖραν· ἀλλά τοι θεῶν ἀρὰ
  3. μενεῖ σʼ ἀπιστήσαντα τοῖς ἐμοῖς λόγοις.
Ὕλλος
  1. ὤμοι, τάχʼ, ὡς ἔοικας, ὡς νοσεῖς φράσεις.
Ἡρακλῆς
  1. σὺ γάρ μʼ ἀπʼ εὐνασθέντος ἐκκινεῖς κακοῦ.
Ὕλλος
  1. δείλαιος, ὡς ἐς πολλὰ τἀπορεῖν ἔχω.
Ἡρακλῆς
  1. οὐ γὰρ δικαιοῖς τοῦ φυτεύσαντος κλύειν.
Ὕλλος
  1. ἀλλʼ ἐκδιδαχθῶ δῆτα δυσσεβεῖν, πάτερ;
Ἡρακλῆς
  1. οὐ δυσσέβεια, τοὐμὸν εἰ τέρψεις κέαρ.
Ὕλλος
  1. πράσσειν ἄνωγας οὖν με πανδίκως τάδε;
Ἡρακλῆς
  1. ἔγωγε· τούτων μάρτυρας καλῶ θεούς.
Ὕλλος
  1. τοιγὰρ ποήσω κοὐκ ἀπώσομαι, τὸ σὸν
  2. θεοῖσι δεικνὺς ἔργον· οὐ γὰρ ἄν ποτε
  3. κακὸς φανείην σοί γε πιστεύσας, πάτερ.
Ἡρακλῆς
  1. καλῶς τελευτᾷς, κἀπὶ τοῖσδε τὴν χάριν
  2. ταχεῖαν, ὦ παῖ, πρόσθες, ὡς πρὶν ἐμπεσεῖν
  3. σπαραγμὸν ἤ τινʼ οἶστρον, ἐς πυράν με θῇς.
  4. ἄγʼ ἐγκονεῖτʼ, αἴρεσθε· παῦλά τοι κακῶν
  5. αὕτη, τελευτὴ τοῦδε τἀνδρὸς ὑστάτη.