Deipnosophistae

ἐχρῶντο γὰρ οἱ παλαιοὶ καὶ τοῖς εἰς ἀναστόμωσιν βρώμασιν ὥσπερ ταῖς ἁλμάσιν ἐλάαις, ἃς κολυμβάδας καλοῦσιν. Ἀριστοφάνης γοῦν ἐν Γήρᾳ φησίν (I 426 K)·

1. ὦ πρεσβῦτα, πότερα φιλεῖς τὰς δρυπεπεῖς ἑταίρας
2. ἢ σὺ τὰς ὑποπαρθένους ἁλμάδας ὡς ἐλάας
3. στιφράς;

1. ἰχθὺς τί σοι
2. ἐφαίνεθ’ οὑφθός; Β. μικρὸς ἦν, ἀκήκοας;
3. ἅλμη τε λευκὴ καὶ παχεῖ’ ὑπερβολῇ,
4. κοὐχὶ λοπάδος προσῶζεν οὐδ’ ἡδυσμάτων.
5. ἐβόων δ᾽ ἅπαντες, ὡς ἀγαθὴν ἅλμην ποιεῖς.

1. πρὸς θεῶν, ἔραμαι τέττιγα φαγεῖν
2. καὶ κερκώπην θηρευσαμένη
3. καλάμῳ λεπτῷ.

1. σοῦ δ’ ἐγὼ λαλιστέραν
   v.1.p.303
2. οὐπώποτ’ εἶδον οὔτε κερκώπην, γύναι,
3. οὐ κίτταν, οὐκ ἀηδόν᾽, οὐ χελιδόνα,
4. οὐ τρυγόν᾽, οὐ τέττιγα.

1. πίναξ ὁ πρῶτος τῶν μεγάλων ἡγήσεται
2. ἔχων ἐχῖνον, ὠμοτάριχον, κάππαριν,
3. θρυμματίδα, τέμαχος, βολβὸν ἐν ὑποτρίμματι.

ὅτι δ’ ἤσθιον διὰ τὴν ἀναστόμωσιν καὶ τὰς δι’ ὄξους καὶ νάπυος γογγυλίδας σαφῶς παρίστησι Νίκανδρος ἐν δευτέρῳ Γεωργικῶν λέγων οὕτως (fr. 70 Schn)·

1. γογγυλίδος δισσὴ γὰρ ἰδ’ ἐκ ῥαφάνοιο γενέθλη
2. μακρή τε στιφρή τε φαείνεται ἐν πρασιῇσι.
3. καὶ τὰς μέν θ’ αὕηνον ἀποπλύνας βορέῃσι,
4. προσφιλέας χειμῶνι καὶ οἰκουροῖσιν ἀεργοῖς·
5. θερμοῖς δ’ ἰκμανθεῖσαι ἀναζώουσ’ ὑδάτεσσι.
6. τμῆγε δὲ γογγυλίδος ῥίζας καὶ ἀκαρφέα φλοιὸν
7. ἦκα καθηράμενος λεπτουργέας, ἠελίῳ δὲ
8. αὐήνας ἐπὶ τυτθὸν ὅτ’ ἐν ζεστῷ ἀποβάπτων
9. ὕδατι δριμείῃ πολέας ἐμβάπτισον ἅλμῃ,
10. ἄλλοτε δ’ αὖ λευκὸν γλεῦκος συστάμνισον ὄξει
11. ἶσον ἴσῳ, τὰς δ’ ἐντὸς ἐπιστύψας ἁλὶ κρύψαις.
12. πολλάκι δ’ ἀσταφίδας προχέαις τριπτῆρι λεήνας
13. σπέρματά τ’ ἐνδάκνοντα σινήπυος. εἰν ἑνὶ δὲ τρὺξ
14. ὄξεος ἰκμάζουσα καὶ ὠμοτέρην ἐπὶ κόρσην
15. ὥριον ἁλμαίην αμυσαι κεχρηόσι δαίτης.
    v.1.p.304

1. ἔστιν ἔνδον ὄξος ὀξύ σοι.
2. ὑπολαμβάνω, παιδάριον, ὀπὸν εἰλήφαμεν.
3. ἄριστα τούτοις πάντα πιέσω καὶ πυκνά,
4. ἡ φυλλὰς ἡ δριμεῖα περιοισθήσεται·
5. τῶν πρεσβυτέρων γὰρ ταῦτα τῶν ἡδυσμάτων
6. ἀναστομοῖ τάχιστα τᾀσθητήρια,
7. τό τε νωκαρῶδες καὶ κατημβλυωμένον
8. ἐσκέδασε κἀποίησεν ἡδέως φαγεῖν.

Ἄλεξις δ’ ἐν Ταραντίνοις ἐν τοῖς συμποσίοις φησὶ τοὺς Ἀττικοὺς καὶ ὀρχεῖσθαι ὑποπιόντας (II 379 K)·

1. τοῦτο γὰρ νῦν ἐστί σοι
2. ἐν ταῖς Ἀθήναις ταῖς καλαῖς ἐπιχώριον·
3. ἅπαντες ὀρχοῦντ’ εὐθύς, ἂν οἴνου μόνον
4. ὀσμὴν ἴδωσι· συμφορὰν λέγεις ἄρ’ ἂν
5. φαίης ἂν εἰς συμπόσιον εἰσελθὼν ἄφνω.
6. καὶ τοῖς μὲν ἀγενείοις ἴσως ἔπεστί τις
7. χάρις· ἀλλ’ ἐπὰν δὴ τὸν γόητα Θεόδοτον
8. ἢ τὸν παραμασύντην ἴδω τὸν ἀνόσιον
9. βαυκιζόμενον τὰ λευκά τ’ ἀναβάλλονθ’ ἅμα,
10. ἥδιστ’ ἂν ἀναπήξαιμ’ ἂν αὐτὸν ἐπὶ τοῦ ξύλου
11. λαβών.

1. οὐχ ὁρᾷς ὀρχούμενον
2. ταῖς χερσὶ τὸν βάκηλον; οὐδ’ αἰσχύνεται
3. ὁ τὸν Ἡράκλειτον πᾶσιν ἐξηγούμενος,
4. ὁ τὴν Θεοδέκτου μόνος ἀνευρηκὼς τέχνην,
5. ὁ τὰ κεφάλαια συγγράφων Εὐριπίδῃ.

1. λόγος γάρ ἐστ’ ἀρχαῖος οὐ κακῶς ἔχων·
2. οἶνον λέγουσι τοὺς γέροντας, ὦ πάτερ,
3. πείθειν χορεύειν οὐ θέλοντας.

1. ἀπὸ συμβολῶν ἔπινον ὀρχεῖσθαι μόνον
2. βλέποντες, ἄλλο δ’ οὐδέν, ὄψων ὀνόματα
3. καὶ σιτίων ἔχοντες, Ὄψων, Κάραβος
4. καὶ Κωβιός, Σεμίδαλις.

1. ‘Ἀττικὸν δὲ δεῖπνον οὐκ ἀχαρίτως διαγράφει

1. δεῖπνα μοι ἔννεπε, Μοῦσα, πολύτροφα καὶ μάλα
2. πολλά (Od. 1.1),
3. ἃ Ξενοκλῆς ῥήτωρ ἐν Ἀθήναις δείπνισεν ἡμᾶς·
4. ἦλθον γὰρ κἀκεῖσε, πολὺς δέ μοι ἕσπετο λιμός (Od. 6.164).
5. οὗ δὴ καλλίστους ἄρτους ἴδον ἠδὲ μεγίστους,
6. λευκοτέρους χιόνος, ἔσθειν δ’ ἀμύλοισιν ὁμοίους

1. τάων καὶ Βορέης ἠράσσατο πεσσομενάων (Il. 20.223)·
   v.1.p.306
2. αὐτὸς δὲ Ξενοκλῆς ἐπεπωλεῖτο στίχας ἀνδρῶν (Il. 3.196),
3. στῆ δ’ ἄρ’ ἐπ’ οὐδὸν ἰών. σχεδόθεν δέ οἱ ἦν παράσιτος (Od. 20.128. 30)
4. Χαιρεφόων, πεινῶντι λάρῳ ὄρνιθι ἐοικώς (Od. 5.51),
5. νήστης, ἀλλοτρίων εὖ εἰδὼς δειπνοσυνάων (Od. 5.250).
6. τῷ δὲ μάγειροι μὲν φόρεον πλῆσάν τε τραπέζας,
7. οἷς ἐπιτετράφαται μέγας οὐρανὸς ὀπτανιάων (Il. 5.750)
8. ἠμὲν ἐπισπεῦσαι δείπνου χρόνον ἠδ’ ἀναμεῖναι.
9. ἔνθ’ ἄλλοι πάντες λαχάνοις ἐπὶ χεῖρας ἴαλλον (Od. 9.288),
10. ἀλλ’ ἐγὼ οὐ πιθόμην, ἀλλ’ ἤσθιον εἴδατα πάντα,
11. βολβοὺς ἀσπάραγόν τε καὶ ὄστρεα μυελόεντα (Od. 9.293),
12. ὠμοτάριχον ἐῶν χαίρειν, Φοινίκιον ὄψον.
13. αὐτὰρ ἐχίνους ῥῖψα καρηκομόωντας ἀκάνθαις·
14. οἳ δὲ κυλινδόμενοι καναχὴν ἔχον ἐν ποσὶ παίδων
15. (Il. 16.794)
16. ἐν καθαρῷ, ὅθι κύματ’ ἐπ’ ἠιόνος κλύζεσκε (Il. 21.61)·
17. πολλὰς δ’ ἐκ κεφαλῆς προθελύμνους εἷλκον ἀκάνθας (Il. 10.15).
18. ἡ δὲ Φαληρικὴ ἦλθ’ ἀφύη, Τρίτωνος ἑταίρη,
19. ἄντα παρειάων σχομένη ῥυπαρὰ κρήδεμνα (Od. 1.334)...
20. τοὺς δ’ ὁ Κύκλωψ ἐφίλει καὶ ἐν οὔρεσιν ἐξεπεφύκει ...
21. πίνας ἦλθε φέρων καὶ ἄμυλα ἠχήεντα (Od. 4.72),
22. ἃς κατὰ φυκότριχος πέτρης λευκὸν τρέφει ὕδωρ ...
23. ψῆττά τε χονδροφυὴς καὶ τρίγλη μιλτοπάρῃος (Od. 9.125).
24. τῇ δ’ ἐγὼ ἐν πρώτοις ἐπέχον κρατερώνυχα χεῖρα
25. (Od. 17.410?)
    v.1.p.307
26. οὐδ’ ἔφθην τρώσας μιν, ἄασε δὲ Φοῖβος Ἀπόλλων.
27. ὡς δὲ ἴδον Στρατοκλῆ, κρατερὸν μήστωρα φόβοιο (Il. 12.39),
28. τρίγλης ἱπποδάμοιο κάρη μετὰ χερσὶν ἔχοντα (Il. 24.724),
29. ἂψ δ’ ἑλόμην χάρμῃ, λαιμὸν δ’ ἄπληστον ἄμυξα.
30. ἦλθε δὲ Νηρῆος θυγάτηρ, Θέτις ἀργυρόπεζα,
31. σηπίη εὐπλόκαμος, δεινὴ θεὸς αὐδήεσσα (Od. 10.136),
32. ἣ μόνη ἰχθὺς οὖσα τὸ λευκὸν καὶ μέλαν οἶδε.
33. καὶ Τιτυὸν ἔιδον, λίμνης ἐρικυδέα γόγγρον (Od. 11.576)
34. κείμενον ἐν λοπάδεσσ᾽· ὃ δ’ ἐπ’ ἐννέα κεῖτο τραπέζας·
35. τῷ δὲ μετ’ ἴχνια βαῖνε θεὰ λευκώλενος ἰχθὺς (Od. 3.30 Il. 1.55)
36. ἔγχελυς, ἣ Διὸς εὔχετ’ ἐν ἀγκοίνῃσι μιγῆναι (Od. 11.267),
37. ἐκ Κωπῶν, ὅθεν ἐγχέλεων γένος ἀγροτεράων (Il. 2.852),
38. παμμεγέθης, ἣν οὔ κε δύ’ ἀνέρες ἀθλητῆρες (Il. 12.447),
39. οἷοι ἄρ’ Ἀστυάναξ τε καὶ Ἀντήνωρ ἐγένοντο,
40. ῥηιδίως ἐπ’ ἄμαξαν ἀπ’ οὔδεος ὀχλίσσειαν (Il. 12.448)·
41. τρισπίθαμοι γὰρ ταί γε καὶ ἐννεαπήχεες ἦσαν (Od. 11.310)
42. εὖρος, ἀτὰρ μῆκός γε γενέσθην ἐννεόργυιοι (Od. 11.312).
43. πολλὰ δ’ ἄναντα κάταντα κατὰ στέγος ἦλθ’ ὁ μάγειρος (Il. 21.116),
44. σείων ὀψοφόρους πίνακας κατὰ δεξιὸν ὦμον (Il. 5.46).
45. τῷ δ’ ἅμα τεσσαράκοντα μέλαιναι χύτραι ἕποντο
46. (Il. 2.534),
47. αὐτὰρ ἀπ’ Εὐβοίας λοπάδες τόσαι ἐστιχόωντο (Il. 2.516).
    v.1.p.308
48. Ἶρις δ’ ἄγγελος ἦλθε ποδήνεμος, ὠκέα τευθίς (Il. 2.786),
49. πέρκη τ’ ἀνθεσίχρως καὶ ὁ δημοτικὸς μελάνουρος,
50. ὃς καὶ θνητὸς ἐὼν ἕπετ’ ἰχθύσιν ἀθανάτοισιν (Il. 16.154).
51. οἴη δ’ αὖ θύννου κεφαλὴ θαλαμηιάδαο (Od. 11.543. 557)
52. νόσφιν ἀφειστήκει, κεχολωμένη οὕνεκα τευχέων

1. (Od. 11.555).
2. ῥίνη δ᾽, ἣν φιλέουσι περισσῶς τέκτονες ἄνδρες (Il. 6.315),
3. τρηχεῖ’ ἀλλ’ ἀγαθὴ κουροτρόφος· οὐ γὰρ ἔγωγε
4. ἧς σαρκὸς δύναμαι γλυκερώτερον ἄλλο ἰδέσθαι
5. (Od. 9.27. 28).
6. ὀπταλέος δ’ εἰσῆλθε πελώριος ἱππότα κεστρεὺς (Il. 2.336)
7. οὐκ οἶος· ἅμα τῷ γε δυώδεκα σαργοὶ ἕποντο (Il. 3.143).
8. κυανόχρως δ’ ἀμίας ἐπὶ τοῖς μέγας, ὅς τε θαλάσσης
9. πάσης βένθεα οἶδε, Ποσειδάωνος ὑποδμώς (Od. 4.385. 6),
10. καρῖδές θ᾽, αἳ Ζηνὸς Ὀλυμπίου εἰσὶν ἀοιδοί,
11. αἳ δὴ γήραι κυφαὶ ἔσαν, χρησταὶ δὲ πάσασθαι (Od. 2.16).
12. χρύσοφρυς, ὃς κάλλιστος ἐν ἄλλοις ἵσταται ἰχθύς
13. (Il. 23.318),
14. κάραβος, ἀστακὸς αὖτε λιλαίετο θωρήσσεσθαι (Od. 20.27)
15. ἐν μακάρων δείπνοις. τοῖς δαιτυμόνες χέρ’ ἐφέντες
16. ἐν στόμασίν τ᾽ ἔθεσαν καὶ ἀπήγαγον ἄλλυδις ἄλλον (Od. 11.385).
17. τῶν δ’ ἄρ’ ἔλοψ κρείων δουρικλυτὸς ἡγεμόνευεν
18. (Il. 2.645),
19. οὗ πλήρης περ ἐὼν κρατερῶς παλάμῃ ἐπορέχθην
    v.1.p.309
20. γεύσασθ’ ἱμείρων· τὸ δέ γ’ ἀμβροσίη μοι ἔδοξεν (Od. 10.555),
21. οἵην δαίνυνται μάκαρες θεοὶ αἰὲν ἐόντες (Od. 5.7).
22. μύραιναν δ’ ἐπέθηκε φέρων, προκάλυμμα τραπέζης
23. (Od. 17.333),
24. ζώνην θ᾽, ἣν φορέεσκεν ἀγαλλομένη περὶ δειρήν
25. (Il. 4.137),
26. εἰς λέχος ἡνίκ’ ἔβαινε Δρακοντιάδῃ μεγαθύμῳ.
27. σάνδαλα δ’ αὖ παρέθηκεν ἀειγενῆ ἀθανατάων,
28. βούγλωσσόν θ᾽, ὃς ἔναιεν ἐν ἅλμῃ μορμυρούσῃ
29. (Il. 6.396),
30. κίχλας δ’ ἑξείης ἡβήτορας ὑψιπετήεις
31. καὶ πέτρας κάτα βοσκομένας, ὑάδας θ’ ὑδατινούς.
32. ἐν δ’ ἀναμὶξ σαργοί τε καὶ ἵππουροι γλάνιές τε,
33. μόρμυρος ἄντα δ’ ἦν, μεγάλη, σπάρος· οὓς ὁ μάγειρος
34. σίζοντας παρέθηκε φέρων, κνίσωσε δὲ δῶμα (Od. 17.333).
35. τῶν ἔλεγεν δαίνυσθαι· ἐμοὶ δέ γε θηλυτεράων
36. εἶναι βρώματ’ ἔδοξεν· ἐπεὶ δ’ ορμαινον ἐπ’ ἄλλα.
37. κεῖτο δέ τις βατάνη, ἧς οὐδεὶς ἥπτετο δειπνῶν,
38. ἐν καθαρῷ ὅθι περ λοπάδων διεφαίνετο χῶρος
39. (Il. 10.199)...
40. ἑξῆς κόσσυφος ἦλθε μόνος γεύσασθαι ἕτοιμος·
41. οὐ μὴν οὐδ’ ἄρ’ ἄθικτος ἔην, πόθεον δὲ καὶ ἄλλοι.
    v.1.p.310
42. κωλῆν δ’ ὡς ἔιδον, ὡς ἔτρεμον (Il. 14.294)· ἐν δὲ σίναπυ
43. κεῖτ’ ἀγχοῦ γλυκὺ πλείονα χρυσὸς ὢν ἀπερύκων.
44. γευσάμενος δ’ ἔκλαιον, ὅτ’ αὔριον οὐκ ἔτι ταῦτα
45. (Od. 12.309)
46. ὄψομαι, ἀλλά με τυρῷ δεῖ καὶ μάζῃ ὀτρηρῇ ....
47. νηδὺς δ’ οὐχ ὑπέμεινε, βιάζετο γὰρ ἀδέεσσι (Il. 16.102)·
48. δάμνα μιν ζωμός τε μέλας ἀκροκώλιά θ’ ἑφθά.
49. παῖς δέ τις ἐκ Σαλαμῖνος ἄγεν τρισκαίδεκα νήσσας
50. (Il. 2.557),
51. λίμνης ἐξ ἱερῆς, μάλα πίονας· ἃς ὁ μάγειρος (Il. 5.710)
52. θῆκε φέρων, ἵν’ Ἀθηναίων κατέκειντο φάλαγγες
53. (Il. 2.558)....
54. Χαιρεφόων δ’ ἐνόησεν ἅμα πρόσσω καὶ ὀπίσσω
55. (Il. 1.343)
56. ὄρνιθας γνῶναι καὶ ἐναίσιμα σιτίζεσθαι (Od. 2.159).
57. ἤσθιε δ’ ὥστε λέων, παλάμῃ δ’ ἔχε τὸ σκέλος αὐτοῦ (Od. 9.292. Od. 1.104),
58. ὄφρα οἱ οἴκαδ’ ἰόντι πάλιν ποτιδόρπιον εἴη (Od. 9.234).
59. χόνδρος δ’ ἡδυπρόσωπος, ὃν Ἥφαιστος κάμεν ἕψων
60. (Il. 2.101),
61. Ἀττικῷ ἐν κεράμῳ πέττων τρισκαίδεκα μῆνας (Il. 5.387).
62. αὐτὰρ ἐπεὶ δόρποιο μελίφρονος ἐξ ἔρον ἕντο (Od. 24.489),
63. χεῖρας νιψαμένοισιν ἀπ’ ὠκεανοῖο ῥοάων (Il. 19.1)
64. ὡραῖος παῖς ἦλθε φέρων μύρον ἴρινον ἡδύ,
65. ἄλλος δ’ αὖ στεφάνους ἐπὶ δεξιὰ πᾶσιν ἔδωκεν,
    v.1.p.311
66. οἳ ῥόδον ἀμφεπλέκοντο διάνδιχα κοσμηθέντες (Od. 9.157).
67. κρητὴρ δὲ Βρομίου ἐκεράννυτο, πίνετο δ’ οἶνος
68. Λέσβιος, οὗ δὴ πλεῖστον ἀνὴρ ὑπὲρ ἄνδρα πεπώκει.
69. δεύτεραι αὖτε τράπεζαι ἐφωπλίζοντο γέμουσαι·
70. ἐν δ’ αὐταῖσιν ἐπῆν ἄπιοι καὶ πίονα μῆλα (Od. 9.217),
71. ῥοιαί τε σταφυλαί τε, θεοῦ Βρομίοιο τιθῆναι,
72. πρόσφατος ἥν θ’ ἁμάμαξυν ἐπίκλησιν καλέουσι (Od. 5.273).
73. τῶν δ’ ἐγὼ οὐδενὸς ἦσθον ἁπλῶς, μεστὸς δ᾽ ἀνεκείμην.
74. ὡς δὲ ἴδον ξανθόν, γλυκερόν, μέγαν ἔγκυκλον,
75. ἄνδρες,
76. Δήμητρος παῖδ’ ὀπτὸν ἐπεισελθόντα πλακοῦντα,
77. πῶς ἂν ἔπειτα πλακοῦντος ἐγὼ θείου ἀπεχοίμην
78. (Il. 10.243)...
79. οὐδ’ εἴ μοι δέκα μὲν χεῖρες, δέκα δὲ στόματ’ εἶεν
80. (Il. 2.490),
81. γαστὴρ δ’ ἄρρηκτος, χάλκεον δέ μοι ἦτορ ἐνείη.
82. πόρναι δ’ εἰσῆλθον, κοῦραι δύο θαυματοποιοί,
83. ἃς Στρατοκλῆς ἤλαυνε ποδώκεας ὄρνιθας ὥς (Il. 2.764).

Ἄλεξις δ’ ἐν Συντρέχουσιν ἐπισκώπτων τὰ Ἀττικὰ δεῖπνά φησιν (II 375 K)·

1. ἔγωγε δύο λαβεῖν μαγείρους βούλομαι
2. οὓς ἂν σοφωτάτους δύνωμ’ ἐν τῇ πόλει.
3. μέλλοντα δειπνίζειν γὰρ ἄνδρα Θετταλὸν
4. οὐκ Ἀττικηρῶς οὐδ’ ἀπηκριβωμένως
5. λιμῷ παρελθεῖν ἃ δεῖ καθ’ ἓν
6. ἕκαστον αὐτοῖς παρατιθέντα ... μεγαλείως δέ ...
   v.1.p.312

1. τάδ’ οὐ Κόρινθος οὐδὲ Λαίς, ὦ Σύρε,
2. οὐδ’ εὐτραπέζων Θετταλῶν ξένων τροφαί,
3. ὧν οὐκ ἄμοιρος ἥδε χεὶρ ἐγίνετο.

ἑξῆς δὲ λεκτέον καὶ περὶ τῶν Λακωνικῶν συμποσίων. Ἡρόδοτος μὲν οὖν ἐν τῇ ἐνάτῃ τῶν ἱστοριῶν περὶ τῆς Μαρδονίου παρασκευῆς λέγων καὶ μνημονεύσας Λακωνικῶν συμποσίων φησί (c. 82)· ‘Ξέρξης φεύγων ἐκ τῆς Ἑλλάδος Μαρδονίῳ τὴν παρασκευὴν κατέλιπε τὴν αὑτοῦ. Παυσανίαν οὖν ἰδόντα τὴν τοῦ Μαρδονίου παρασκευὴν χρυσῷ καὶ ἀργύρῳ καὶ παραπετάσμασι ποικίλοις κατεσκευασμένην κελεῦσαι τοὺς ἀρτοποιοὺς καὶ ὀψοποιοὺς κατὰ ταὐτὰ καθὼς Μαρδονίῳ δεῖπνον παρασκευάσαι. ποιησάντων δὲ τούτων τὰ κελευσθέντα τὸν Παυσανίαν ἰδόντα κλίνας χρυσᾶς καὶ ἀργυρᾶς ἐστρωμένας καὶ τραπέζας ἀργυρᾶς καὶ παρασκευὴν μεγαλοπρεπῆ δείπνου ἐκπλαγέντα τὰ προκείμενα κελεῦσαι ἐπὶ γέλωτι τοῖς ἑαυτοῦ διακόνοις παρασκευάσαι Λακωνικὸν δεῖπνον. καὶ παρασκευασθέντος γελάσας ὁ Παυσανίας μετεπέμψατο τῶν Ἑλλήνων τοὺς στρατηγοὺς καὶ ἐλθόντων ἐπιδείξας

Πολέμων δ’ (fr. 86 Pr) ἐν τῷ παρὰ Ξενοφῶντι κανάθρῳ (Ages. 8, 7) τοῦ παρὰ Λάκωσι καλουμένου δείπνου κοπίδος μνημονεύοντα Κρατῖνον ἐν Πλούτοις λέγειν (I 63 K)·

1. ἆρ’ ἀληθῶς τοῖς ξένοισιν ἔστιν, ὡς λέγουσ᾽, ἐκεῖ
2. πᾶσι τοῖς ἐλθοῦσιν ἐν τῇ κοπίδι θοινᾶσθαι καλῶς,
3. ἐν δὲ ταῖς λέσχαισι φύσκαι προσπεπατταλευμέναι
4. κατακρέμανται τοῖσι πρεσβύταισιν ἀποδάκνειν ὀδάξ;

1. καὶ γένηται τοῖσδε σάμερον κοπίς.

1. ἐκάλεσε γάρ τύ τις
2. ἐπ’ αἶκλον ἀέκων, τὺ δὲ ἑκὼν ᾤχεο τρέχων.

ταῦτα μὲν ὁ Πολέμων· πρὸς ὃν ἀντιλέγων Δίδυμος ὁ γραμματικὸσ — καλεῖ δὲ τοῦτον Δημήτριος ὁ Τροιζήνιος βιβλιολάθαν διὰ τὸ πλῆθος ὧν ἐκδέδωκε συγγραμμάτων· ἐστὶ γὰρ τρισχίλια πρὸς τοῖς πεντακοσίοισ — φησὶ τάδε (om. Schm)· ‘Πολυκράτης, φησί, ἐν τοῖς Λακωνικοῖς ἱστορεῖ (FHG IV 480) ὅτι τὴν μὲν τῶν Ὑακινθίων θυσίαν οἱ Λάκωνες ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας συντελοῦσι καὶ διὰ τὸ πένθος τὸ γενόμενον περὶ τὸν Ὑάκινθον οὔτε στεφανοῦνται ἐπὶ τοῖς δείπνοις οὔτε ἄρτον εἰσφέρουσιν οὔτε ἄλλα πέμματα καὶ τὰ τούτοις ἀκόλουθα διδόασι καὶ τὸν εἰς τὸν θεὸν παιᾶνα οὐκ ᾄδουσιν οὐδ’ ἄλλο τι τοιοῦτον εἰσάγουσιν οὐδὲν καθάπερ ἐν ταῖς ἄλλαις θυσίαις ποιοῦσιν, ἀλλὰ μετ’ εὐταξίας πολλῆς δειπνήσαντες ἀπέρχονται. τῇ δὲ μέσῃ τῶν τριῶν ἡμερῶν γίνεται θέα ποικίλη καὶ πανήγυρις ἀξιόλογος καὶ μεγάλη· παῖδές τε γὰρ κιθαρίζουσιν ἐν χιτῶσιν ἀνεζωσμένοις καὶ πρὸς αὐλὸν ᾄδοντες πάσας ἅμα τῷ πλήκτρῳ τὰς χορδὰς ἐπιτρέχοντες ἐν ῥυθμῷ μὲν ἀναπαίστῳ, μετ’ ὀξέος δὲ τόνου τὸν θεὸν ᾄδουσιν· ἄλλοι δ᾽ ἐφ’ ἵππων κεκοσμημένων τὸ θέατρον διεξέρχονται· χοροί τε νεανίσκων παμπληθεῖς εἰσέρχονται καὶ τῶν ἐπιχωρίων τινὰ ποιημάτων ᾄδουσιν, ὀρχησταί τε ἐν τούτοις ἀναμεμιγμένοι τὴν κίνησιν ἀρχαικὴν ὑπὸ τὸν αὐλὸν καὶ

1. ποττὰν κοπίδ’ οιωσωμαι
2. ἐν Ἀμύκλαισιν παρ’ Ἀπέλλω,
3. εἷ βάρακες πολλαὶ κἄρτοι
4. καὶ δωμός τοι μάλα ἁδύς,

1. κἠπὶ τᾷ μύλᾳ δρυφῆται κἠπὶ ταῖς συναικλίαις,

1. φυλλὰς ἡ δείπνων κατάλυσις ἥδε καθάπερ σχημάτων.

περὶ δὲ τῶν ἐπαίκλων Περσαῖος ἐν τῇ Λακωνικῇ πολιτείᾳ οὑτωσὶ γράφει (FHG II 623)· ‘καὶ εὐθὺς τοὺς μὲν εὐπόρους ζημιοῖ εἰς ἐπάικλα· ταῦτα δέ ἐστιν μετὰ δεῖπνον τραγήματα· τοῖς δ’ ἀπόροις ἐπιτάττει κάλαμον ἢ στιβάδα ἢ φύλλα δάφνης φέρειν, ὅπως ἔχωσι τὰ ἐπάικλα κάπτειν μετὰ δεῖπνον· γίνεται γὰρ ἄλφιτα ἐλαίῳ ἐρραμένα. τὸ δ’ ὅλον ὥσπερ πολίτευμά τι τοῦτο δὴ συνίσταται μικρόν. καὶ γὰρ ὅντινα δεῖ πρῶτον κατακεῖσθαι ἢ δεύτερον ἢ ἐπὶ τοῦ σκιμποδίου καθῆσθαι, πάντα τοιαῦτα ποιοῦσιν εἰς ἐπάικλα.’ τὰ ὅμοια ἱστορεῖ καὶ Διοσκουρίδης. περὶ δὲ τῶν καμματίδων καὶ τῶν καμμάτων Νικοκλῆς οὕτως γράφει (v. s)· ‘διακούσας δὲ πάντων ὁ ἔφορος ἤτοι ἀπέλυσεν ἢ κατεδίκασεν. ὁ δὲ νικήσας ἐζημίωσεν ἐλαφρῶς ἤτοι κάμμασιν ἢ καμματίσιν. ἐστὶ δὲ τὰ μὲν κάμματα ψαιστά, αἱ δὲ καμματίδες αἷς κάπτουσι τὰ ψαιστά.’

περὶ δὲ τοῦ τῶν φιδιτίων δείπνου Δικαίαρχος τάδε ἱστορεῖ ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Τριπολιτικῷ (FHG II 242)· ‘τὸ

τὴν δὲ τῆς διαίτης τῆς τοιαύτης σκληρότητα ὕστερον καταλύσαντες οἱ Λάκωνες ἐξώκειλαν εἰς τρυφήν. Φύλαρχος γοῦν ἐν τῇ εʹ καὶ κʹ τῶν ἱστοριῶν τάδε γράφει περὶ αὐτῶν (FHG I 346)· ‘Λακεδαιμόνιοι

Κλεομένης δὲ πολὺ διενέγκας τῷ τε συνιδεῖν πράγματα καίτοι νέος ὢν ... καὶ κατὰ τὴν δίαιταν ἀφελέστατος γέγονεν. ἤδη γὰρ τηλικούτων πραγμάτων ἡγούμενος ἔμφασιν τοῖς παραλαμβανομένοις πρὸς τὴν θυσίαν ἐποίει, διότι τὰ παρὰ ἐκείνοις τῶν παρ’ αὐτὸν οὐδὲν καταδεέστερον εἴη παρασκευαζόμενα. πολλῶν δὲ πρεσβειῶν

1. ἐν Λακεδαίμονι
2. γέγονας· ἐκείνων τῶν νόμων μεθεκτέον
3. ἐστίν. βάδιζ’ ἐπὶ δεῖπνον εἰς τὰ φιδίτια·
4. ἀπόλαυε τοῦ ζωμοῦ, φόρει τοὺς βύστακας
5. μὴ καταφρόνει μηδ’ ἕτερ’ ἐπιζήτει καλά·
6. ἐν τοῖς δ’ ἐκείνων ἔθεσιν ἴσθ’ ἀρχαικός.

περὶ δὲ τῶν Κρητικῶν συσσιτίων Δωσιάδας ἱστορῶν ἐν τῇ δʹ τῶν Κρητικῶν γράφει οὕτως (FHG IV 399)· ‘οἱ δὲ Λύττιοι συνάγουσι μὲν τὰ κοινὰ συσσίτια οὕτως. ἕκαστος τῶν γινομένων καρπῶν ἀναφέρει τὴν δεκάτην εἰς τὴν ἑταιρίαν καὶ τὰς τῆς πόλεως προσόδους, ἃς διανέμουσιν οἱ προεστηκότες τῆς πόλεως εἰς τοὺς ἑκάστων οἴκους. τῶν δὲ δούλων ἕκαστος Αἰγιναῖον φέρει στατῆρα κατὰ κεφαλήν. διῄρηνται δ’ οἱ πολῖται πάντες καθ’ ἑταιρίας, καλοῦσι δὲ ταύτας ἀνδρεῖα. τὴν δὲ ἐπιμέλειαν ἔχει τοῦ συσσιτίου γυνὴ τρεῖς ἢ τέτταρας τῶν δημοτικῶν προσειληφυῖα πρὸς τὰς ὑπηρεσίας. ἑκάστῳ δ’ αὐτῶν ἀκολουθοῦσι δύο θεράποντες

Ἡρόδοτος δὲ συγκρίνων τὰ τῶν Ἑλλήνων συμπόσια πρὸς τὰ παρὰ Πέρσαις φησίν (I 133)· ‘ἡμέρην δὲ Πέρσαι ἁπασέων μάλιστα ἐκείνην τιμᾶν νομίζουσι τῇ ἕκαστος ἐγένετο. ἐν ταύτῃ δὲ πλέω δαῖτα τῶν ἄλλων δικαιεῦσι προτίθεσθαι· ἐν τῇ οἱ εὐδαίμονες αὐτῶν βοῦν καὶ ὄνον καὶ ἵππον καὶ κάμηλον προτιθέαται ὅλους ὀπτοὺς ἐν καμίνοις· οἱ δὲ πένητες αὐτῶν τὰ λεπτὰ τῶν προβάτων προτίθενται. σίτοισί τε ὀλίγοισι χρέονται, ἐπιφορήμασι δὲ πολλοῖσι καὶ οὐκ ἁλέσι. καὶ διὰ τοῦτό φασι Πέρσαι τοὺς Ἕλληνας σιτεομένους πεινῶντας παύεσθαι, ὅτι σφίσιν ἀπὸ δείπνου παραφορέεται οὐδὲν λόγου ἄξιον· εἰ δέ τι παραφέροιτο, ἐσθίοντας ἂν οὐ παύεσθαι. οἴνῳ δὲ κάρτα προσκέαται· καί σφιν οὐκ ἐμέσαι ἔξεστιν, οὐκ οὐρῆσαι ἀντίον ἄλλου. ταῦτα μέν νυν οὕτω φυλάσσεται. μεθυσκόμενοι δὲ εἰώθασι βουλεύεσθαι τὰ σπουδαιότατα τῶν πρηγμάτων· τὸ δ’ ἂν ἅδῃ σφίσι βουλευομένοισι, τοῦτο τῇ ὑστεραίῃ νήφουσι προτιθεῖ ὁ στεγέαρχος ἐν τοῦ ἂν ἐόντες βουλεύωνται. καὶ ἢν μὲν ἅδῃ καὶ νήφουσι, χρέονται αὐτῷ· εἰ δὲ μή, μετιεῖσιν. τὰ δ’ ἂν νήφοντες προβουλεύσωνται, μεθυσκόμενοι ἐπιδιαγινώσκουσι.’

περὶ δὲ τῆς τρυφῆς τῶν ἐν Πέρσαις βασιλέων Ξενοφῶν ἐν Ἀγησιλάῳ (9, 3) οὕτω γράφει· ‘τῷ μὲν γὰρ Πέρσῃ πᾶσαν γῆν περιέρχονται μαστεύοντες τί ἂν ἡδέως πίοι, μυρίοι δὲ τεχνῶνται τί ἂν ἡδέως φάγοι· ὅπως γε μὴν καταδάρθοι οὐδ᾽ ἂν εἴποι τις ὅσα πραγματεύονται. Ἀγησίλαος δὲ διὰ τὸ φιλόπονος εἶναι πᾶν μὲν τὸ παρὸν ἡδέως ἔπινε, πᾶν δὲ τὸ συντυχὸν ἡδέως ἤσθιεν· εἰς δὲ τὸ ἀσμένως κοιμηθῆναι πᾶς τόπος ἱκανὸς ἦν αὐτῷ.’ ἐν δὲ τῷ Ἱέρωνι ἐπιγραφομένῳ λέγων περὶ τῶν τοῖς τυράννοις παρασκευαζομένων καὶ τῶν τοῖς ἰδιώταις εἰς τροφάς φησιν οὕτως (1, 17)· ‘καὶ οἶδά γε, ἔφη, ὦ Σιμωνίδη, ὅτι τούτῳ κρίνουσιν οἱ πλεῖστοι ἥδιον ἡμᾶς καὶ πίνειν καὶ ἐσθίειν τῶν ἰδιωτῶν ὅτι δοκοῦσι καὶ αὐτοὶ ἥδιον ἂν δειπνῆσαι τὸ ἡμῖν παρατιθέμενον δεῖπνον ἢ τὸ ἑαυτοῖς. τὸ γὰρ τὰ εἰωθότα ὑπερβάλλον, τοῦτο παρέχει τὰς ἡδονάς. διὸ καὶ πάντες ἄνθρωποι ἡδέως προσδέχονται τὰς ἑορτὰς πλὴν οὐχ οἱ τύραννοι. ἔκπλεῳ γὰρ αὐτοῖς ἀεὶ παρεσκευασμέναι οὐδεμίαν ἐν ταῖς ἑορταῖς ἐπίδοσιν ἔχουσιν αὐτῶν αἱ τράπεζαι· ὥστε ταύτῃ πρῶτον τῇ εὐφροσύνῃ τῆς ἐλπίδος μειονεκτοῦσι τῶν ἰδιωτῶν. ἔπειτα, ἔφη, ἐκεῖνο εὖ οἶδα ὅτι καὶ σὺ ἔμπειρος εἶ, ὅτι ὅσῳ ἂν τις πλείω τις παραθῆται τὰ περιττὰ τῶν ἱκανῶν, τοσούτῳ καὶ θᾶσσον μᾶλλον κόρος ἐμπίπτει τῆς ἐδωδῆς. ὥστε καὶ τῷ χρόνῳ τῆς ἡδονῆς μειονεκτεῖ ὁ παρατιθέμενος πολλὰ τῶν μετρίως διαιτωμένων. ἀλλὰ ναὶ μὰ Δία, ἔφη ὁ Σιμωνίδης, ὅσον ἂν χρόνον ἡ ψυχὴ προσίηται,

Θεόφραστος δ’ ἐν τῷ πρὸς Κάσανδρον περὶ βασιλείας (εἰ γνήσιον τὸ σύγγραμμα· πολλοὶ γὰρ αὐτό φασιν εἶναι Σωσιβίου, εἰς ὃν Καλλίμαχος ὁ ποιητὴς ἐπίνικον ἐλεγειακὸν ἐποίησεν) τοὺς Περσῶν φησι (fr. 125 W) βασιλεῖς ὑπὸ τρυφῆς προκηρύττειν τοῖς ἐφευρίσκουσί τινα καινὴν ἡδονὴν ἀργυρίου πλῆθος. Θεόπομπος δ’ ἐν τῇ τριακοστῇ καὶ πέμπτῃ τῶν ἱστοριῶν (FHG I 311) τὸν Παφλαγόνων φησὶ βασιλέα Θῦν ἑκατὸν πάντα παρατίθεσθαι δειπνοῦντα ἐπὶ τὴν τράπεζαν ἀπὸ βοῶν ἀρξάμενον· καὶ ἀναχθέντα αἰχμάλωτον ὡς βασιλέα καὶ ἐν φυλακῇ ὄντα πάλιν τὰ αὐτὰ παρατίθεσθαι ζῶντα λαμπρῶς. διὸ καὶ ἀκούσαντα Ἀρταξέρξην εἰπεῖν ὅτι οὕτως αὑτῷ δοκοίη ζῆν ὡς ταχέως ἀπολούμενος. ὁ δ’ αὐτὸς Θεόπομπος ἐν τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ τῶν Φιλιππικῶν (FHG I 298) ‘ὅταν, φησί, βασιλεὺς εἴς τινας ἀφίκηται τῶν ἀρχομένων, εἰς τὸ δεῖπνον αὐτοῦ δαπανᾶσθαι εἴκοσι τάλαντα, ποτὲ δὲ καὶ τριάκοντα· οἳ δὲ καὶ πολὺ πλείω δαπανῶσιν. ἑκάσταις γὰρ τῶν πόλεων κατὰ τὸ μέγεθος ὥσπερ ὁ φόρος καὶ τὸ δεῖπνον ἐκ παλαιοῦ τεταγμένον ἐστίν.’

Ἡρακλείδης δ’ ὁ Κυμαῖος ὁ τὰ Περσικὰ συγγράψας ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν ἐπιγραφομένων Παρασκευαστικῶν (FHG II 96) ‘καὶ οἱ θεραπεύοντες, φησί, τοὺς Περσῶν βασιλεῖς δειπνοῦντας ἅπαντες λελουμένοι διακονοῦσιν ἐσθῆτας καλὰς ἔχοντες καὶ διατρίβουσι σχεδὸν τὸ ἥμισυ τῆς ἡμέρας περὶ τὸ δεῖπνον. τῶν δὲ τοῦ βασιλέως συνδείπνων οἳ μὲν ἔξω δειπνοῦσιν, οὓς

Ἡρόδοτος δέ φησιν ἐν τῇ ζʹ (c. 118) ὡς οἱ ὑποδεχόμενοι Ἑλλήνων τὸν βασιλέα καὶ δειπνίζοντες Ξέρξην ἐς πᾶν κακοῦ ἀφίκοντο οὕτως ὥστε ἐκ τῶν οἴκων ἀνάστατοι ἐγίνοντο· ὅκου Θασίοισιν ὑπὲρ τῶν ἐν τῇ ἠπείρῳ πολίων τῶν σφετέρων δεξαμένοις τὴν Ξέρξεω στρατιὰν καὶ δειπνίσασι τετρακόσια

1. εἶτ’ οὐχ ὅμοια πράττομεν καὶ θύομεν·
2. ὅπου γε τοῖς θεοῖς μὲν ἠγορασμένον
   v.1.p.332
3. δραχμῶν ἄγω προβάτιον ἀγαπητὸν δέκα,
4. αὐλητρίδας δὲ καὶ μύρον καὶ ψαλτρίας
5. ταύτας Θάσιον, ἐγχέλεις, τυρόν, μέλι·
6. μικροῦ τάλαντον γίγνεται τὸ κατὰ λόγον.

1. ὡς θύουσι δ’ οἱ τοιχωρύχοι,
2. κοίτας φέροντες σταμνία τ᾽ οὐχὶ τῶν θεῶν
3. ἕνεκ᾽, ἀλλ’ ἑαυτῶν. ὁ λιβανωτὸς εὐσεβὲς
4. καὶ τὸ πόπανον· τοῦτ’ ἔλαβεν ὁ θεὸς ἐπὶ τὸ πῦρ
5. ἅπαν ἐπιτεθέν. οἳ δὲ τὴν ὀσφὺν ἄκραν
6. καὶ τὴν χολήν, ὅτι ἔστ’ ἄβρωτα τοῖς θεοῖς
7. ἐπιθέντες αὐτοὶ τἄλλα καταπίνουσι.

Φιλόξενος δ’ ὁ Κυθήριος ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Δείπνῳ — εἴπερ τούτου καὶ ὁ κωμῳδιοποιὸς Πλάτων ἐν τῷ Φάωνι ἐμνήσθη (I 646 K) καὶ μὴ τοῦ Λευκαδίου Φιλοξένου — τοιαύτην ἐκτίθεται παρασκευὴν δείπνου (fr. 2 B)·

1. εἰς δ’ ἔφερον διπλόοι παῖδες λιπαρῶπα τράπεζαν
2. ἄμμ᾽, ἑτέραν δ’ ἕτεροις, ἄλλοι δ’ ἑτέραν, μέχρι οὗ πλήρωσαν οἶκον.
3. ταὶ δὲ πρὸς ὑψιλύχνους ἔστιλβον αὐγὰς
4. εὐστέφανοι λεκάναις παροψίσι τ’ ὀξυβάφων πλήρεις, σύν τε χλιδῶσαι
   v.1.p.333
5. παντοδαποῖσι τέχνας εὑρήμασι πρὸς βιοτάν, ψυχᾶς δελεασματίοισι.
6. πάρφερον ἐν κανέοις μάζας χιονόχροας, ἄλλοι δ᾽ ....
7. ... ἐπι πρῶτα παρῆλθ’ οὐ κάκκαβος, ὦ φιλότας, ἀλλ᾽ ἀλλοπλατεῖς τὸ μέγιστον
8. πάντ’ ἔπαθεν λιπαροντεσ εγχελεατινες ἄριστον
9. γόγγροιτοιωνητεμων πλῆρες θεοτερπές. ἐπ’ αὐτῷ δ᾽
10. ἄλλο παρῆλθε τόσον, βατὶς δ’ ἐνέης ἰσόκυκλος.
11. μικρὰ δὲ κακκάβι’ ἦς ἔχοντα τὸ μὲν γαλεοῦ τι,
12. ναρκίον ἄλλο ....
13. .. παρῆς ἕτερον πίων ἀπὸ τευθιάδα καὶ σηπιοπουλυποδείων
14. .. ἁπαλοπλοκάμων. θερμὸς μετὰ ταῦτα παρῆλθεν
15. ἰσοτράπεζος ὅλος μνηστης συνόδων πυρός ....
16. ἔπειτα βαθμοὺς ἀτμίζων· ἐπὶ τῷ δ’ ἐπίπασται
17. τευθίδες, ὦ φίλε, κἀξανθισμέναι καρῖδες αἱ κυφαὶ παρῆλθον.
18. θρυμματίδες δ’ ἐπὶ ταύταις εὐπέταλοι χλοεραί τε δηφαρυγες,
19. πυριων τε στεγναι βύσται μέγαθος κακὰ κακκάβου γλυκυου ὀξιος
    v.1.p.334
20. ὀμφαλὸς θοίνας καλεῖται παρά γ’ ἐμὶν καὶ τίν, σαφ᾽ οἶδα.
21. εσταδα ναὶ μὰ θεοὺς ὑπερμέγεθες τέμαχος θύννου μόλεν ὀπτὸν ἐκεῖθεν
22. θερμὸν ὅθεν γλυφις τετμημένον εὐθὺς ἐπ’ αὐτὰς
23. τὰς ὑπογαστρίδας. διανεκέως ἐπαμυν
24. εἴπερ ἐμίν τε μέλοι καὶ τίν, μάλα κεν κεχαροίμεθ᾽.
25. ἀλλ’ ὅθεν ἐλλίπομεν, θοίνα παρέης· ὅτε παλάξαι δύνατ᾽ ἐπικρατέως ἔγωγ’ ἔτι, κοὔ κε λέγοι τις
26. πάνθ’ ἃ παρῆν ἐτύμως ὔμμιν, παρέπαισε δὲ θερμὸν
27. σπλάγχνον, ἔπειτα δὲ νῆστις
28. δέλφακος οἰκετικᾶς καὶ νῶτος ἐσῆλθε καὶ ὀσφὺς καὶ μινυρίγματα θερμά.
29. καὶ κεφάλαιον ὅλον διάπτυχες ἑφθὸν ἁπερπευθηνος ἀλεκτοτρόφου πνικτᾶς ἐρίφου παρέθηκε,
30. εἶτα δίεφθ’ ἀκροκώλια σχελίδας τε μετ’ αὐτῶν
31. λευκοφορινοχρόους, ῥύγχη, κεφάλαια πόδας τε χναυμάτιόν τε σεσιλφιωμένον.
    v.1.p.335
32. ἑφθά τ’ ἔπειτα κρέ’ ὀπτά τ᾽ ἐρίφων τε καὶ ἀρνῶν,
33. ἅ θ’ ὑπερωμόκρεως χορδὰ γλυκίστα
34. μιξεριφαρνογενής, ἃν δὴ φιλέοντι θεοί, τοῦτ᾽, ὦ φιλότας, ... ἔσθοις κε· λαγῷά τ’ ἔπειτ’ ἀλεκτρυόνων τε νεοσσοί.
35. περδίκων φάσσεων τε χύδαν ἤδη δὲ παρεβάλλετο θερμὰ πολλὰ ...
36. καὶ μαλακοπτυχέων ἄρτων. ὁμοσύζυγα δὲ ξανθόν τ᾽ ἐπεισῆλθεν μέλι καὶ γάλα σύμπακτον, τό κε τυρὸν ἅπας τις
37. ἦμεν ἔφασχ’ ἁπαλόν, κἠγὼν ἐφάμαν. ὅτε δ’ ἤδη
38. βρωτύος ἠδὲ ποτᾶτος ἐς κόρον ᾖμεν ἑταῖροι,
39. τῆνα μὲν ἐξαπάειρον δμῶες, ἔπειτα δὲ παῖδες νίπτρ᾽ ἔδοσαν κατὰ χειρῶν.

Σωκράτης δὲ ὁ Ῥόδιος ἐν τρίτῳ ἐμφυλίου πολέμου (FHG III 326) τὸ Κλεοπάτρας ἀναγράφων συμπόσιον τῆς τελευταίας Αἰγύπτου βασιλευσάσης, γημαμένης δ’ Ἀντωνίῳ τῷ Ῥωμαίων στρατηγῷ ἐν Κιλικίᾳ φησιν οὕτως· ‘ἀπαντήσασα τῷ Ἀντωνίῳ ἡ Κλεοπάτρα ἐν Κιλικίᾳ παρεσκεύασεν αὐτῷ βασιλικὸν συμπόσιον, ἐν ᾧ πάντα χρύσεα καὶ λιθοκόλλητα περιττῶς ἐξειργασμένα ταῖς τέχναις· ἦσαν δέ, φησί, καὶ οἱ τοῖχοι ἁλουργέσι καὶ διαχρύσοις ἐμπεπετασμένοι ὕφεσι. καὶ