Fragmenta
Euripides
Euripides. Fragmenta. Tragicorum Graecorum Fragmenta. Nauck, August, editor. Leipzig: Teubner, 1889.
- περίβαλ’, ὦ τέκνον, ὠλένας
- ἅ γ’ οὖν παραινῶ, ταῦτά μου δέξαι, γύναι.
- ἔφυ μὲν οὐδεὶς ὅστις οὐ πονεῖ βροτῶν,
- θάπτει τε τέκνα χἄτερ’ αὖ κτᾶται νέα,
- αὐτός τε θνήσκει· καὶ τάδ’ ἄχθονται βροτοί,
- εἰς γῆν φέροντες γῆν. ἀναγκαίως δ’ ἔχει
- βίον θερίζειν ὥστε κάρπιμον στάχυν,
- καὶ τὸν μὲν εἶναι, τὸν δὲ μή· τί ταῦτα δεῖ
- στένειν, ἅπερ δεῖ κατὰ φύσιν διεκπερᾶν;
- δεινὸν γὰρ οὐδὲν τῶν ἀναγκαίων βροτοῖς.
- κακοῖς τὸ κέρδος τῆς δίκης ὑπέρτερον.
- πρὸς τὰς φύσεις χρὴ καὶ τὰ πράγματα σκοπεῖν
- καὶ τὰς διαίτας τῶν κακῶν τε κἀγαθῶν,
- πειθὼ δὲ τοῖς μὲν σώφροσιν πολλὴν ἔχειν,
- τοῖς μὴ δικαίοις δ’ οὐδὲ συμβάλλειν χρεών.
- ἔξω γὰρ ὀργῆς πᾶς ἀνὴρ σοφώτερος.·
- ἄελπτον οὐδέν, πάντα δ’ ἐλπίζειν χρεών.
- εὔφημα καὶ σᾶ καὶ κατεσφραγισμένα
- ἢ ἑτέρᾳ φράσω;
- ἰδού, πρὸς αἰθέρ’ ἐξαμίλλησαι κόρας
- γραπτούς 〈τ’ ἐν αἰετ〉οῖσι πρόσβλεψον τύπους.
- οἰνάνθα τρέφει τὸν ἱερὸν βότρυν
- ἀναδρομαί
- ἄρκτος
- ἐκδημία
- κροταλισάσης
- νεαρός
- Μέροπι τῆσδ’ ἄνακτι γῆς,
- ἣν ἐκ τεθρίππων ἁρμάτων πρώτην χθόνα
- Ἥλιος ἀνίσχων χρυσέᾳ βάλλει φλογί.
- καλοῦσι δ’ αὐτὴν γείτονες μελάμβροτοι
- Ἕω φαεννὰς Ἡλίου θ’ ἱπποστάσεις.
- θερμὴ δ’ ἄνακτος φλὸξ ὑπερτέλλουσα γῆς
- καίει τὰ πόρρω, τἀγγύθεν δ’ εὔκρατ’ ἔχει.=
- μνησθεὶς ὅ μοί ποτ’ εἶφ’ ὅτ’ ηὐνάσθη θεός.
- αἰτοῦ τί χρῄζεις ἕν· πέρᾳ γὰρ οὐ θέμις
- λαβεῖν σε· κἂν μὲν τυγχάνῃς
- θεοῦ πέφυκας· εἰ δὲ μή, ψευδὴς ἐγώ.
- ΦΑΕ.πῶς οὖν πρόσειμι δῶμα θερμὸν Ἡλίου;
- ΚΛΥ.κείνῳ μελήσει σῶμα μὴ βλάπτειν τὸ σόν.
- ΦΑΕ.εἴπερ πατὴρ πέφυκεν, οὐ κακῶς λέγεις.
- ΚΛΥ. σάφ’ ἴσθι· πεύσῃ δ’ αὐτὸ τῷ χρόνῳ σαφῶς.
- ΦΑΕ. ἀρκεῖ· πέποιθα γάρ σε μὴ ψευδῆ λέγειν.
- ἀλλ’ ἕρπ’ ἐς οἴκους· καὶ γὰρ αἵδ’ ἔξω δόμων
- δμῳαὶ περῶσιν, αἳ πατρὸς κατὰ σταθμοὺς
- σαίρουσι δῶμα καὶ δόμων κειμήλια
- καθ’ ἡμέραν φοιβῶσι κἀπιχωρίοις
- ὀσμαῖσι θυμιῶσιν εἰσόδους δόμων.
- ὅταν δ’ ὕπνον γεραιὸς ἐκλιπὼν πατὴρ
- πύλας ἀμείψῃ καὶ λόγους γάμων πέρι
- λέξῃ πρὸς ἡμᾶς, Ἡλίου μολὼν δόμους
- τοὺς σοὺς ἐλέγξω, μῆτερ, εἰ σαφεῖς λόγοι
- ΧΟΡ. . . . . . . . στρ. α
- . . . . . κατὰ γᾶν
- . δειλα . . α̣ . κ̣υ̣ . .μ̣α̣ι̣
- . . . . . . . .
- μέλπει δ’ ἐν δένδρεσι λεπτὰν
- ἀηδὼν ἁρμονίαν
- ὀρθρευομένα γόοις
- Ἴτυν Ἴτυν πολύθρηνον.
- σύριγγας δ’ οὐριβάται ἀντ. α
- κινοῦσιν ποίμνας ἐλάται·
- ἔγρονται δ’ εἰς βοτάναν
- ξανθᾶν πώλων συζυγίαι.
- ἤδη δ’ εἰς ἔργα κυναγοὶ
- στείχουσιν θηροφόνοι,
- παγαῖς τ’ ἐπ’ Ὠκεανοῦ
- μελιβόας κύκνος ἀχεῖ.
- ἄκατοι δ’ ἀνάγονται ὑπ’ εἰρεσίας στρ. β
- ἀνέμων τ’ εὐαέσσιν ῥοθίοις
- ἀνὰ δ’ ἱστία . . . . . . .
- . . . . . . . .
- . . . . . . . .
- . . . . . .
- . . . . . . . . . . .
- σινδὼν δὲ πρότονον ἐπὶ μέσον πελάζει.
- τὰ μὲν οὖν ἑτέροισι μέριμνα πέλει· ἀντ. β
- κόσμον δ’ ὑμεναίων δεσποσύνων
- ἐμὲ καὶ τὸ δίκαιον ἄγει καὶ ἔρως
- ὑμνεῖν· δμωσὶν γὰρ ἀνάκτων
- εὐαμερίαι προσιοῦσαι
- μολπᾶν θράσος αἴρουσ’
- ἐπὶ χάρματ’· εἰ δὲ τύχα τι τέκοι,
- βαρὺν βαρεῖα φόβον ἔπεμψεν οἴκοις.
- ὁρίζεται δὲ τόδε φάος γάμων τέλος, ἐπ.
- τὸ δή ποτ’ εὐχαῖς ἐγὼ
- λισσομένα προσέβαν
- ὑμέναιον ἀεῖσαι
- φίλον φίλων δεσποτᾶν.
- θεὸς ἔδωκε, χρόνος ἔκρανε
- λέχος ἐμοῖσιν ἀρχέταις.
- ἴτω τελεία γάμων ἀοιδά.
- ἀλλ’ ὅδε γὰρ δὴ βασιλεὺς πρὸ δόμων
- κῆρύξ θ’ ἱερὸς καὶ παῖς Φαέθων
- βαίνουσι, τριπλοῦν ζεῦγος, ἔχειν χρὴ
- στόμ’ ἐν ἡσυχίᾳ·
- περὶ γὰρ μεγάλων γνώμας δείξει,
- παῖδ’ ὑμεναίοις, ὡς φησί, θέλων
- ζεῦξαι νύμφης τε λεπάδνοις.
- 〈ΚΗΡ.〉 Ὠκεανοῦ πεδίων οἰκήτορες,
- εὐφαμεῖτ’, ὦ,
- ἐκτόπιοί τε δόμων ἀπαείρετε,
- ὦ ἴτε, λαοί.
- κηρύσσω δ’ ὁσίαν βασιλήιον,
- αἰτῶ δ’ αὐδὰν
- εὐτεκνίαν τε γάμοις, ὧν ἔξοδος
- ἅδ’ ἕνεχ’ ἥκει,
- παιδὸς πατρός τε τῇδ’ ἐν ἡμέρᾳ λέχη
- κρᾶναι θελόντων· ἀλλὰ σῖγ’ ἔστω λεώς.
- ΜΕΡ. . . . . . . . . . . . . .
- . . . . . . . εἰ γὰρ εὖ λέγω
- ναῦν τοι μί’ ἄγκυρ’ οὐχ ὁμῶς σῴζειν φιλεῖ
- ὡς τρεῖς ἀφέντι· προστάτης θ’ ἁπλοῦς πόλει
- σφαλερός, ὑπὼν δὲ κἄλλος οὐ κακὸν πέλει.
- ἐλεύθερος δ’ ὢν δοῦλός ἐστι τοῦ λέχους,
- πεπραμένον τὸ σῶμα τῆς φερνῆς ἔχων.