Fragmenta

Euripides

Euripides. Fragmenta. Tragicorum Graecorum Fragmenta. Nauck, August, editor. Leipzig: Teubner, 1889.

  1. οὐκ ἂν προδοίην καίπερ ἄψυχον φίλον.
  1. . .σα λαιμὸν ἢ πεσοῦσ’ ἀπ’ ἰσθμίου
  2. κευθμῶνα πηγαῖον ὕδωρ
  1. ὅστις δὲ πάσας συντιθεὶς ψέγει λόγῳ
  2. γυναῖκας ἑξῆς, σκαιός ἐστι κοὺ σοφός·
  3. πολλῶν γὰρ οὐσῶν τὴν μὲν εὑρήσεις κακήν,
  4. τὴν δ’ ὥσπερ αὕτη λῆμ’ ἔχουσαν εὐγενές.
  1. οἳ γῆν ἔχουσ’ Εὐβοΐδα πρόσχωρον πόλιν
  1. ἔρωτες ἡμῖν εἰσὶ παντοῖοι βίου·
  2. ὃ μὲν γὰρ εὐγένειαν ἱμείρει λαβεῖν,
  3. τῷ δ’ οὐχὶ τούτου φροντίς, ἀλλὰ χρημάτων
  4. πολλῶν κεκλῆσθαι βούλεται πάτωρ δόμοις·
  5. ἄλλῳ δ’ ἀρέσκει μηδὲν ὑγιὲς ἐκ φρενῶν
  6. λέγοντι πείθειν τοὺς πέλας τόλμῃ κακῇ·
  7. οἳ δ’ αἰσχρὰ κέρδη πρόσθε τοῦ καλοῦ βροτῶν
  8. ζητοῦσιν· οὕτω βίοτος ἀνθρώπων πλάνη.
  9. ἐγὼ δὲ τούτων οὐδενὸς χρήζω τυχεῖν,
  10. δόξαν 〈δὲ〉 βουλοίμην ἂν εὐκλείας ἔχειν.
  1. οὐδεὶς γὰρ ἡμᾶς 〈ὅστις〉 ἐξαιρήσεται.
  1. Οὐκ ἔστιν ὅστις πάντ’ ἀνὴρ εὐδαιμονεῖ·
  2. ἢ γὰρ πεφυκὼς ἐσθλὸς οὐκ ἔχει βίον,
  3. ἢ δυσγενὴς ὢν πλουσίαν ἀροῖ πλάκα.
  1. πολλοὺς δὲ πλούτῳ καὶ γένει γαυρουμένους
  2. γυνὴ κατῄσχυν’ ἐν δόμοισι νηπία.
  1. ποιητὴν δ’ ἄρα
  2. Ἔρως διδάσκει, κἂν ἄμουσος ᾖ τὸ πρίν.
  1. πεσὸν δέ νιν λέληθεν οὐδὲν ἐκ χερός,
  2. ἀλλ’ εὐθὺς αὐδᾷ τῷ Κορινθίῳ ξένῳ.
  1. τοιαῦτ’ ἀλύει· νουθετούμενος δ’ ἔρως
  2. μᾶλλον πιέζει
  1. ὦ παγκακίστη καὶ γυνή· τί γὰρ λέγων
  2. μεῖζόν σε τοῦδ’ ὄνειδος ἐξείποι τις ἄν;
  1. τίς ἄνδρα τιμᾷ ξεναπάτην;
  1. ἄνευ τύχης γάρ, ὥσπερ ἡ παροιμία,
  2. πόνος μονωθεὶς οὐκέτ’ ἀλγύνει βροτούς.
  1. πέλας δὲ ταύτης δεινὸς ἵδρυται Κράγος
  2. ἔνθηρος, ᾗ λῃστῆρσι φρουρεῖται . .
  3. κλύδωνι δεινῷ καὶ βροτοκτόνῳ βρέμει
  4. πτηνὸς πορεύσει
  1. βίος δὲ πορφυροῦς θαλάσσιος
  2. οὐκ εὐτράπεζος, ἀλλ’ ἐπάκτιοι φάτναι.
  3. ὑγρὰ δὲ μήτηρ, οὐ πεδοστιβὴς τροφὸς
  4. θάλασσα· τήνδ’ ἀροῦμεν, ἐκ ταύτης βίος
  5. βρόχοισι καὶ πέδαισιν οἴκαδ’ ἔρχεται.
  1. κομίζετ’ εἴσω τήνδε· πιστεύειν δὲ χρὴ
  2. γυναικὶ μηδὲν ὅστις εὖ φρονεῖ βροτῶν.
  1. ὁ δ’ εἰς τὸ σῶφρον ἐπ’ ἀρετήν τ’ ἄγων ἔρως
  2. ζηλωτὸς ἀνθρώποισιν· ὧν εἴην ἐγώ.
  1. χαίρω σέ τ’, ὦ βέλτιστον Ἀλκμήνης τέκος,
  2. . . .τὸν τε μιαρὸν ἐξολωλότα.
  1. ἑλίσσων