Fragmenta

Euripides

Euripides. Fragmenta. Tragicorum Graecorum Fragmenta. Nauck, August, editor. Leipzig: Teubner, 1889.

  1. ἴστω δ’ ἄφρων ὢν ὅστις ἄτεκνος ὤν τὸ πρὶν
  2. παῖδας θυραίους εἰς δόμους ἐκτήσατο,
  3. τὴν μοῖραν εἰς τὸ μὴ χρεὼν παραστρέφων·
  4. ᾧ γὰρ θεοὶ διδῶσι μὴ φῦναι τέκνα,
  5. οὐ χρὴ μάχεσθαι πρὸς τὸ θεῖον, ἀλλ’ ἐᾶν.
  1. ἀνδρῶν δὲ πολλοὶ τοῦ γέλωτος εἵνεκα
  2. ἀσκοῦσι χάριτας κερτόμους· ἐγὼ δέ πως
  3. μισῶ γελοίους, οἵτινες τήτει σοφῶν
  4. ἀχάλιν’ ἔχουσι στόματα, κεὶς ἀνδρῶν μὲν οὐ
  5. τελοῦσιν ἀριθμόν, ἐν γέλωτι δ’ εὐπρεπεῖς
  6. οἰκοῦσιν οἴκους καὶ τὰ ναυστολούμενα
  7. ἔσω δόμων σῴζουσι
  1. ἄλγιστόν ἐστι θῆλυ μισηθὲν γένος·
  2. αἱ γὰρ σφαλεῖσαι ταῖσιν οὐκ ἐσφαλμέναις
  3. αἶσχος γυναιξὶ καὶ κεκοίνωνται ψόγον
  4. ταῖς οὐ κακαῖσιν αἱ κακαί· τὰ δ’ εἰς γάμους
  5. οὐδὲν δοκοῦσιν ὑγιὲς ἀνδράσιν φρονεῖν.
  1. τῆς μὲν κακῆς κάκιον οὐδὲν γίγνεται
  2. γυναικός, ἐσθλῆς δ’ οὐδὲν εἰς ὑπερβολὴν
  3. πέφυκ’ ἄμεινον· διαφέρουσι δ’ αἱ φύσεις.
  1. 〈ΑΓΓΕΛΟΣ.〉 ― ― ― ―
  2. τίς ἦν ὁ 〈τυφλὰ τάδε βέλεμν’〉 ἐφεὶς ἐμοί;
  3. ὡς δ’ οὐκ ἐφαινόμεσθα, σῖγα δ’ εἴχομεν,
  4. πρόσω πρὸς αὐτὸν πάλιν ὑποστρέψας πόδα
  5. χωρεῖ δρομαίαν, θῆρ’ ἑλεῖν πρόθυμος ὤν,
  6. βοᾷ δέ· κἀν τῷδ’ ἐξεφαινόμεσθα δὴ
  7. ὀρθοσταδὸν λόγχαις ἐπείγοντες. φόν〈ον.
  8. τὼ δ’ εἰσιδόντε δίπτυχον θείοιν κάρ〈α
  9. ἥσθησαν, εἶπόν θ’· εἷα συλλάβεσθ’ ἄγρα〈ς,
  10. καιρὸν γὰρ ἥκετ’· οὐδ’ ὑπώπτευον 〈δόλον,
  11. φίλων προσώπων εἰσορῶντες ὄ〈μματα.
  12. οἳ δ’ εἰς τὸν αὐτὸν πίτυλον ἤπειγ〈ον δορός,
  13. πέτροι τ’ ἐχώρουν χερμάδες θ’ ἡ〈μῶν πάρα,
  14. ἐκεῖθεν, οἳ δ’ ἐκεῖθεν· ὡς δ’ ᾔε〈ι μάχη
  15. σιγή τ’ ἀφ’ ἡμῶν, γνωρίσαντ〈ε δὴ τὸ πᾶν
  16. λέγουσι· μητρὸς ὦ κασίγνητ〈οι φίλης,
  17. τί δρᾶτ’; ἀποκτείνοντες ο〈ὓς ἥκιστα χρῆν
  18. φωρᾶσθε· πρὸς θεῶν δρᾶτ〈ε μηδαμῶς τάδε.
  19. σὼ δ’ αὐταδέλφω χερμ〈άδ’ αἴρουσιν χεροῖν,
  20. λέγουσί θ’ ὡς ἔφυσα〈ν ἐκ δούλης ποθέν,
  21. κοὐ δεῖ τύραννά〈α σκῆπτρα καὶ θρόνους λαβεῖν
  22. πρεσβεῖ’ ἔχοντ〈ας δυσγενεῖς τῶν εὐγενῶν.
  23. κἀπεὶ τάδ’ εἰσ〈ήκουσαν. . . . .
  24. ― ― ― ―
  25. ― ― ― ―
  26. ***
  27. ἑσφηλέ τ’ εἰς γῆν, 〈τὸν βίον τ’ ἀ〉φ〈εί〉λετο·
  28. ἡμῶν δ’ ἐχώρει κωφὰ πρὸς γαῖαν βέλη.
  29. δ〉υοῖν δ’ ἀδελφοῖν σοῖν τὸν αὖ νεώτερον
  30. λό〉γχῃ πλατείᾳ συοφόνῳ δι’ ἥπατοςπαίσ〉ας
  31. ἔδωκε νερτέροις καλὸν νεκρὸν
  32. Βοιω〉τός, ὅσπερ τὸν πρὶν ἔκτεινεν βαλών.
  33. κἀντεῦ〉θεν ἡμεῖς οἱ λελειμμένοι φίλων
  34. κοῦφον〉 πόδ’ ἄλλος ἄλλοσ’ εἴχομεν φυγῇ·
  35. εἶδον δὲ τ〉ὸν μὲν ὄρεος ὑλίμῳ φόβῃ
  36. κρυφθέν〉τα, τὸν δὲ πευκίνων ὄζων ἔπι·
  37. οἳ δ’ εἰς φάρ〉αγγ’ ἔδυνον, οἳ δ’ ὑπ’ εὐσκίους
  38. θάμνους κα〉θῖζον· τὼ δ’ ὁρῶντ’ οὐκ ἠξίουν
  39. δούλους φονε〉ύειν φασγάνοις ἐλευθέροις.
  40. τύχην τοιαύτην σ〉ῶν κασιγνήτων κλύεις.
  41. ἐγὼ μὲν 〈οὖν〉 οὐκ οἶδ’ ὅτῳ σκοπεῖν χρεὼν
  42. τὴν εὐγένειαν· τοὺς γὰρ ἀνδρείους φύσιν
  43. καὶ τοὺς δικαίους τῶν κενῶν δοξασμάτων,
  44. κἂν ὧσι δούλων, εὐγενεστέρους λέγω.
  45. ΧΟΡΟΣ. αἰαῖ, κέκρανται δεινὰ πρὸς〉 κακοῖς κακά,
  46. οὐδ’ ἡδόμεσθ’ ἀγῶνι δυστυ〉χεῖ δόμοις
  47. δισσῶν ἀδελφῶν μόρον ἀκούον〉τες σέθεν.
  48. ΘΕΑΝΩ. οἴμοι τὸ πᾶν δῆτ’ἐσφάλημ〉εν ἐλπίδων
  49. ― ― ― ― ― ― ται μέγα
  1. τείσασθε τήνδε· καὶ γὰρ ἐντεῦθεν νοσεῖ
  2. τὰ τῶν γυναικῶν· οἳ μὲν ἢ παίδων πέρι
  3. ἢ συγγενείας εἵνεκ’ οὐκ ἀπώλεσαν
  4. κακὴν λαβόντες· εἶτα τοῦτο τἄδικον
  5. πολλαῖς ὑπερρύηκε καὶ χωρεῖ πρόσω,
  6. ὥστ’ ἐξίτηλος ἁρετὴ καθίσταται.
  1. πλὴν τῆς τεκούσης θῆλυ πᾶν μισῶ γένος.
  1. μάτην ἄρ’ εἰς γυναῖκας ἐξ ἀνδρῶν ψόγος
  2. ψάλλει, κενὸν τόξευμα, καὶ κακῶς λέγει·
  3. αἳ δ’ εἶσ’ ἀμείνους ἀρσένων, ἐγὼ λέγω.
  1. ὅστις δ’ ἄμεικτον πατέρ’ ἔχει νεανίας
  2. στυγνόν τ’ ἐν οἴκοις, μεγάλα κέκτηται κακά.
  1. γάμους δ’ ὅσοι σπεύδουσι μὴ πεπρωμένους,
  2. μάτην πονοῦσιν· ἡ δὲ τῷ χρεὼν πόσει
  3. μένουσα κἀσπούδαστος ἦλθεν εἰς δόμους.
  1. ὅσοι γαμοῦσι δ’ ἢ γένει κρείσσους γάμους
  2. ἢ πολλὰ χρήματ’, οὐκ ἐπίστανται γαμεῖν·
  3. τὰ τῆς γυναικὸς γὰρ κρατοῦντ’ ἐν δώμασιν
  4. δουλοῖ τὸν ἄνδρα, κοὐκέτ’ ἔστ’ ἐλεύθερος.
  5. πλοῦτος δ’ ἐπακτὸς ἐκ γυναικείων γάμων
  6. ἀνόνητος· αἱ γὰρ διαλύσεις 〈οὐ〉 ῥᾴδιαι.
  1. μετρίων λέκτρων, μετρίων δὲ γάμων
  2. μετὰ σωφροσύνης
  3. κῦρσαι θνητοῖσιν ἄριστον.
  1. ὦ τέκνον, ἀνθρώποισιν ἔστιν οἷς βίος
  2. ὁ μικρὸς εὔκρας ἐγένεθ’, οἷς δ’ ὄγκος κακόν.
  1. τὰ προσπεσόντα δ’ ὅστις εὖ φέρει βροτῶν,
  2. ἄριστος εἶναι σωφρονεῖν τ’ ἐμοὶ δοκεῖ.
  1. δοκεῖτε πηδᾶν τἀδικήματ’ εἰς θεοὺς
  2. πτεροῖσι, κἄπειτ’ ἐν Διὸς δέλτου πτυχαῖς
  3. γράφειν τιν’ αὐτά, Ζῆνα δ’ εἰσορῶντά νιν
  4. θνητοῖς δικάζειν; οὐδ’ ὁ πᾶς ἂν οὐρανὸς
  5. Διὸς γράφοντος τὰς βροτῶν ἁμαρτίας
  6. ἐξαρκέσειεν οὐδ’ ἐκεῖνος ἂν σκοπῶν
  7. πέμπειν ἑκάστῳ ζημίαν· ἀλλ’ ἡ Δίκη
  8. ἐνταῦθά ποὔστιν ἐγγύς, εἰ βούλεσθ’ ὁρᾶν.
  1. τί τοὺς θανόντας οὐκ ἐᾷς τεθνηκέναι
  2. καὶ τἀκχυθέντα συλλέγεις ἀλγήματα;
  1. παλαιὸς αἶνος· ἔργα μὲν νεωτέρων,
  2. βουλαὶ δ’ ἔχουσι τῶν γεραιτέρων κράτος.
  1. τί δ’ ἄλλο; φωνὴ καὶ σκιὰ γέρων ἀνήρ.
  1. παπαῖ, νέος καὶ σκαιὸς οἷός ἐστ’ ἀνήρ.
  1. δοῦλον γὰρ ἐσθλὸν τοὔνομ’ οὐ διαφθερεῖ,
  2. πολλοὶ δ’ ἀμείνους εἰσὶ τῶν ἐλευθέρων.