Fragmenta

Euripides

Euripides. Fragmenta. Tragicorum Graecorum Fragmenta. Nauck, August, editor. Leipzig: Teubner, 1889.

  1. φησίν τις εἶναι δῆτ’ ἐν οὐρανῷ θεούς;
  2. οὐκ εἰσίν, οὐκ εἶσ’, εἴ τις ἀνθρώπων θέλει
  3. μὴ τῷ παλαιῷ μῶρος ὢν χρῆσθαι λόγῳ.
  4. σκέψασθε δ’ αὐτοί, μὴ ἐπὶ τοῖς ἐμοῖς λόγοις
  5. γνώμην ἔχοντες. φήμ’ ἐγὼ τυραννίδα
  6. κτείνειν τε πλείστους κτημάτων τ’ ἀποστερεῖν
  7. ὅρκους τε παραβαίνοντας ἐκπορθεῖν πόλεις·
  8. καὶ ταῦτα δρῶντες μᾶλλόν εἰσ’ εὐδαίμονες
  9. τῶν εὐσεβούντων ἡσυχῇ καθ’ ἡμέραν.
  10. πόλεις τε μικρὰς οἶδα τιμώσας θεούς,
  11. αἳ μειζόνων κλύουσι δυσσεβεστέρων
  12. λόγχης ἀριθμῷ πλείονος κρατούμεναι.
  13. οἶμαι δ’ ἂν ὑμᾶς, εἴ τις ἀργὸς ὢν θεοῖς
  14. εὔχοιτο καὶ μὴ χειρὶ συλλέγοι βίον,
  15. τὰ θεῖα πυργοῦσιν αἱ κακαί τε συμφοραί.
  1. τοῖς πράγμασιν γὰρ οὐχὶ θυμοῦσθαι χρεών·
  2. μέλει γὰρ αὐτοῖς οὐδέν· ἀλλ’ οὑντυγχάνων
  3. τὰ πράγματ’ ὀρθῶς ἢν τιθῇ, πράσσει καλῶς.
  1. δόλοι δὲ καὶ σκοτεινὰ μηχανήματα
  2. χρείας ἀνάνδρου φάρμαχ’ ηὕρηται βροτοῖς.
  1. νείκη γὰρ ἀνδρῶν φόνια καὶ μάχας χρεὼν
  2. δόλοισι κλέπτειν· τῆς δ’ ἀληθείας ὁδὸς
  3. φαύλη τίς ἐστι· ψεύδεσιν δ’ Ἄρης φίλος.
  1. ἀεὶ γὰρ ἄνδρα σκαιὸν ἰσχυρὸν φύσει
  2. ἧσσον δέδοικα τἀσθενοῦς τε καὶ σοφοῦ.
  1. ὦ παῖ, νέων τοι δρᾶν μὲν ἔντονοι χέρες,
  2. γνῶμαι δ’ ἀμείνους εἰσὶ τῶν γεραιτέρων·
  3. ὁ γὰρ χρόνος δίδαγμα ποικιλώτατον.
  1. πρὸς τὴν νόσον τοι καὶ τὸν ἰατρὸν χρεὼν
  2. ἰδόντ’ ἀκεῖσθαι, μὴ ἐπιτὰξ τὰ φάρμακα
  3. διδόντ’, ἐάν μὴ ταῦτα τῇ νόσῳ πρέπῃ.
  4. νόσοι δὲ θνητῶν αἵ μέν εἰσ’ αὐθαίρετοι,
  5. αἳ δ’ ἐκ θεῶν πάρεισιν, ἀλλὰ τῷ νόμῳ
  6. ἰώμεθ’ αὐτάς. ἀλλά σοι λέξαι θέλω,
  7. εἰ θεοί τι δρῶσιν αἰσχρόν, οὐκ εἰσὶν θεοί.
  1. τιμή σ’ ἐπαίρει τῶν πέλας μεῖζον φρονεῖν.
  2. θνήσκοιμ’ ἄν· οὐ γὰρ ἄξιον λεύσσειν φάος
  3. κακοὺς ὁρῶντας ἐκδίκως τιμωμένους.
  1. φθονοῦσιν αὐτοὶ χείρονες πεφυκότες·
  2. εἰς τἀπίσημα δ’ ὁ φθόνος πηδᾶν φιλεῖ.
  1. ἤδη γὰρ εἶδον καὶ δίκης παραστάτας
  2. ἐσθλοὺς πονηρῷ τῷ φθόνῳ νικωμένους.
  1. ἀνὴρ δὲ χρηστὸς χρηστὸν οὐ μισεῖ ποτε,
  2. κακὸς κακῷ δὲ συντέτηκεν ἡδονῇ·
  3. φιλεῖ δὲ θοὑμόφυλον ἀνθρώπους ἄγειν.
  1. ὡς ἔμφυτος μὲν πᾶσιν ἀνθρώποις κάκη·
  2. ὅστις δὲ πλεῖστον μισθὸν εἰς χεῖρας λαβὼν
  3. κακὸς γένηται, τῷδε συγγνώμη μὲν οὔ,
  4. πλείω δὲ μισθὸν μείζονος τόλμης ἔχων
  5. τὸν τῶν ψεγόντων ῥᾷον ἂν φέροι λόγον.
  1. οὐκ ἂν γένοιτο τραῦμ’, ἐάν τις ἐγξέσῃ
  2. θάμνοις ἑλείοις, οὐδ’ ἂν ἐκ μητρὸς κακῆς
  3. ἐσθλοὶ γένοιντο παῖδες εἰς ἀλκὴν δορός.
  1. πρὸς τὴν ἀνάγκην πάντα τἄλλ’ ἔστ’ ἀσθενῆ.
  1. οἴμοι· τί δ’ οἴμοι; θνητά τοι πεπόνθαμεν.
  1. ὁρᾷς δ’ ἀέλπτους μυρίων ἀναστροφάς·
  2. πολλοὶ μὲν οἶδμα διέφυγον θαλάσσιον,
  3. πολλοὶ δὲ λόγχαις πολεμίων ἀμείνονες
  4. ἥσσους γεγῶτες κρείσσον’ ἦλθον εἰς τύχην.
  1. θάρσος δὲ πρὸς τὰς συμφορὰς μέγα σθένει.
  1. οὐδέποτ’ εὐτυχίαν κακοῦ ἀνδρὸς ὑπέρφρονά τ’ ὄλβον
  2. βέβαιον εἰκάσαι χρεών,
  3. οὐδ’ ἀδίκων γενεάν· ὁ γὰρ οὐδενὸς ἐκφὺς
  4. χρόνος δικαίους ἐπάγων κανόνας
  5. δείκνυσιν ἀνθρώπων κακότητας ἐμοί.
  1. ποῦ δή τὸ σαφὲς θνατοῖσι βιοτᾶς;
  2. θοαῖσι μὲν ναυσὶ πόρον πνοαὶ κατὰ βένθος ἅλιον
  3. ἰθύνουσι· τύχας δὲ θνητῶν
  4. τὸ μὲν μέγ’ εἰς οὐδὲν ὁ πολὺς χρόνος
  5. μεθίστησι, τὸ δὲ μεῖον αὔξων
  1. καὶ ξεστὸν ὄχθον Δαναϊδῶν ἑδρασμάτων
  2. στὰς ἐν μέσοισιν εἶπε κηρύκων . .